Οκ, ωραίος ο κύριος Dan Brown, πούλησε τα κέρατά του, έβγαλε και λυσάρια, του ανάβουν λαμπάδες όλοι όσοι βγάζουν λεφτά από τα παραφερνάλια της ιστορίας του (από ιντερνετικούς διαγωνισμούς ως memorabilia), sign of the times και όλα καλά, τα κεφάλια μέσα, να χωνέψετε και το αρνί (εγώ το έριξα στα μαρούλια, κριός και να τρώω τα ξαδέρφια μου? Ζαμαί των ζαμόν!).
Αλλά μην τρελλαθούμε κιόλας! Επιασε με πολύ μαρκετινίστικο τρόπο το τρίπτυχο «ιερό κειμήλιο / συνωμοσία / τεράαστιο μυστικιστι-μυστικό (sic)» και τα-ντάαα! Best-seller of bestsellers! Αν βέβαια κάνει μερικούς ν’αγαπήσουν το διάβασμα, τα μουσεία, να έρθουν κοντύτερα στην τέχνη και να αρχίσουν την αναζήτηση, μια χαρά. Αν κάνει όμως (φοβούμαι πως) τον κόσμο ν’αγοράζει και διαβάζοντας τα βιβλία του να πιστεύει πως έχει αποκτήσει συμπυκνωμένη κι αδιαπραγμάτευτη κρυφή γνώση αιώνων, χμ, πρόβλημα...
Είχε γράψει η Καθημερινή (από International Herald Tribune), τον Φεβρουάριο, ένα πολύ ωραίο:
«Ευχαριστούμε Νταν Μπράουν. Κοίτα τι μηχανή έβαλες μπροστά. Στη χώρα των επίδοξων Νταν Μπράουν τα στοιχήματα είναι υψηλά, οι ηθικοί ενδοιασμοί ανύπαρκτοι και οι αντιγραφές εκτός ελέγχου. Το επόμενο βιβλίο του Νταν Μπράουν (που πιθανόν θα ονομάζεται «Το κλειδί του Σολομώντα» και που η ημερομηνία έκδοσής του είναι άγνωστη) αποτελεί ήδη αντικείμενο εικασιών.»
Και συνεχίζει το άρθρο για τον τυφλοσούρτη στον οποίον έχει αναχθεί παγκοσμίως το βιβλίο του, και έχουμε πλημμυρήσει κακέκτυπα. Η συνταγή της επιτυχίας ήταν καλοστημένη και τώρα αυτή τη αφήγηση, που «ξεκινάει από τη σημερινή εποχή με ένα παράξενο έγκλημα, κι έπειτα ... (συνεχίζει με)... έρευνα στο παρελθόν... (που)... αποκαλύπτει ένα μυστικό τόσο μεγάλο, τόσο σκανδαλιστικό, που να έχει τη δύναμη να κλονίσει εκ βάθρων τον πολιτισμό μας», γίνεται το πατρόν πάνω στο οποίο γράφονται οι επόμενης γενιάς «Κώδικες Da-Pinch Me!”.
Καινούριο γκανιάν που λέτε η συγγραφέας και δημοσιογράφος Julia Navaro, της οποίας το λογοτεχνικο-ιστορικό πόνημα: «Η Αδελφότητα της Ιεράς Σινδόνης» (στα Ισπανικά), είναι φασόν ο «Κώδικας». Το promo περιλαμβάνει κλασικά το: «Ιt will challenge you to believe!» (Ανατρίχιασα!).
Η υπόθεση του έχει ως αντικείμενο την Ιερά Σινδόνη, την σχεδιασμένη κλοπή της από έναν μυστηριώδη τύπο που έχει τις ίδιες ουλές και σημάδια σαν κι αυτά ενός πτώματος που ανακαλύφτηκε στον καθεδρικό, αλλά... χτίζει την ποινή του (το άκουσα σε δελτίο ειδήσεων αυτό, μην το γελάτε καθόλου!) στις φυλακές του Τουρίνο. Εχει πρώτες χριστιανικές συναντήσεις, Βατικανό, Ιπποσύνη, Βυζάντιο, Σταυροφορίες (εμ...!), άρχοντες που κυβερνούν τον κόσμο, Κωνσταντινούπολη, Νέα Υόρκη, Λονδίνο, Παρίσι, Ρώμη (Αθήνα νιετ πάλι? Μα πρέπει να αναλάβει η Μάρα επιτέλους να κάνει «Κώδικα» τα Ομόλογα των Ταμείων, να σου πω εγώ θέμα, όλο στην απόξω!), της Παναγιάς τα μάτια και του Χριστού τα δόντια λέει (πώς θα εντυπωσιάσεις όσους ψάρωσαν με τον «Κώδικα»? Ετσι εύκολα?)
Θα το προσπερνούσα άνετα (εδώ προσπερνώ καν και καν!), αλλά κόλλησα στο ότι τελικά διίσταμαι ως άποψη επί των θεμάτων αυτών: Μου αρέσει να γράφονται τέτοια βιβλία, να στήνεται τεράστιο hype γύρω τους και μετά να τα περνάνε γενεές δεκατέσσερεις! Γιατί εκεί είναι το ζουμί, να μάθεις πέντε πράγματα από αλήθειες και ψέμματα σχετικά με τα όσα αγγίζουν τα γεγονότα, να ξεστραβωθείς λιγάκι.
Αλλά μου τη σπάει που προς άγραν πωλήσεων, πάμε και μπουρδουκλώνουμε ό,τι ιερό και όσιο (για όποιον, δεν το εξετάζω) με διάφορα φιξιόν τεχνάσματα και το όνειρο «ευπώλητον» στα μάτια (και τη ματιά) του συγγραφέα (και του εκδότη και των κινηματογραφικών παραγωγών κτλ)...
Θα μου πείτε, η
Ιερά Σινδόνη, η το Αγιο Φώς (έχετε και κάνα bic πρόχειρο) π.χ., είναι αποδεδειγμένα ΤΟ ιερό πράγμα και κάνεις έτσι? Ειδικά για την Ιερά Σινδόνη που φυλάσσεται στον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή στο Τουρίνο, το λινοσέντονο δλδ που πιστεύεται ότι τύλιξε τον Ιησού μόλις τοποθετήθηκε στον τάφο του (και φέρει σαφή σημάδια εικόνας εσταυρωμένου ανθρώπου), δεν έχει αποδειχτεί ακόμη τίποτε πέραν πάσης αμφιβολίας. Οπότε δώστου να κονταροχτυπιούνται αμφότερες οι πλευρές.Κι έτσι επιστήμονες, ιστορικοί, συγγραφείς, πιστοί και άπιστοι θα χάνουν κι άλλο χρόνο, όσο η συγγραφέας του βιβλίου θα θησαυρίζει από τη δίψα μας για shortcuts στα μυστικά που είναι πολύ σκοτεινά και είμαστε προνομιούχοι να τα μαθαίνουμε πρώτοι...
Μαζί με μερικά εκατομμύρια άλλους βέβαια, αλλά δεν πειράζει, κι αυτοί δικοί μας είναι, δεν θα το πουν πουθενά...Είναι παράλογο να θέλω να μου πουν τι ακριβώς συμβαίνει και να μη με αφήνουν να χάνομαι σε ατέρμονες ερμηνείες και συζητήσεις και αποδείξεις και κόντρα αποδείξεις? Να μου πουν ορίστε κυρία μου, ΕΙΝΑΙ, ή όχι κυρία μου, ΔΕΝ είναι, να τελειώνουμε?
Ωστε ειδικά σε θέματα από τα οποία γραπώνομαι πολύ όταν είμαι στις υπαρξιακές μου αναζητήσεις, να έχω ένα σαφές άσπρο-μαύρο? Να ξέρω βρε παιδί μου ότι η Γη είναι στρογγυλή (οκ, είναι οβάλ), τα μακρινά βουνά ειναι μπλε (δεν είναι, καφέ είναι) αλλά α, όλα κι όλα, ό,τι μου δείχνει η επίσημη εκκλησία κράτους είναι αληθινό (... μάλλον δεν), και δε με δουλεύει ένα σύστημα που κεφαλαιοποιεί την βαθειά μου ανάγκη για spirituality...
Ωρες είναι να μου πείτε ότι κι ο Spiderman είναι ολίγον μαζορέττα, να μην έχω να πιστέψω σε τίποτα πια! (Ρε λες?!)
