Κυριακή 17 Φεβρουαρίου 2008

ΧΙΟΝΙΑ! ΧΙΟΝΙΑ! ΚΙ ΑΛΛΑ ΧΙΟΝΙΑ!!!


Σα μωρό κάνω! Βέβαια είναι πταίσμα αυτές οι χιονονιφάδες, σε σχέση με τις χιονοκουβέρτες που τρώγαμε στη μάπα στη Γλασκώβη -να φανταστείτε ότι κάτι σαν τη σημερινή χιονόπτωση γινόταν μέρα με ήλιο.... Αλλά η χαρά που σου δίνει αυτή η λευκή παγωμένη πούδρα, όταν στροβιλίζεται σιωπηλή αλλά πολύ εφφετζίδικη η άτιμη, δεν περιγράφεται!

Θα είμαι με ένα ηλίθιο χαμόγελο μέχρι να ξεκινήσει να λιώνει, κι εύχομαι να μην έχουν πολλά προβλήματα στα βόρεια - εκεί το χιόνι δεν είναι για πλάκα.

Πάω να μαζέψω λίγο να βάλω ζτηνγκατάψυγκζ. Εχει πολλή πλάκα όταν το βγάζεις το 15-Αύγουστο, έτσι στην ψύχρα, και ρίχνεις χιονόμπαλλα σε κάποιον ανυποψίαστο που σκάει με τον καύσωνα. Μόνο προσοχή, γιατί αν έχει γίνει παγάκι, θα του καταφέρεις γερό χτύπημα και θα σε τρέχει σε κάνα τμήμα... Θέλει κατάψυξη σε σακουλάκι νάυλον και απ'έξω αλουμινόχαρτο, αλλά κυρίως όχι πατίκωμα.

Ο χιονοπόλεμος με καλεί!

Weeeeeeeee!


ΥΓ1- οι χιονάνθρωποι είναι δικής μας παραγωγής. Περηφάνια! Δόξα! Ψήλωσα 10 πόντους! Τα κλαριά για τα χέρια τους είναι από αμυγδαλιές (πάνε οι αμυγδαλιές! κατακάηκαν οι έρμες!), όχι τίποτα κλαράκια της πλάκας, και τα καρότα κάτι γαιδουροκάροτα σαν καρεκλοπόδαρα...

YΓ2- παρακαλώ το αστραγαλοστραμπούληγμα που με ζαχαρώνει να περιμένει στην ουρά. Προτεραιότητα έχουν η ψύξη στο σβέρκο και το λουμπάγκο στο νεφρί. :Ρ