Οσο και να θέλω να ποστάρω για όλα αυτά τα θέματα και τα ανθυποθέματα που βγαίνουν τόσον καιρό, να πω κι εγώ μια μικρή γνώμη για διάφορα που με έχουν κάνει έξαλλη (πχ. τα στυγερά εγκλήματα και το πόσο μα πόσο συμφωνώ με το να δημοσιοποιούνται τα στοιχεία των εγκληματιών), διάφορα άλλα τα οποία σηκώνουν πολλή κουβέντα και θα μας αγγίζουν όλο και περισσότερο (πχ. ιδιωτικές προσπάθειες στον τομέα "Υγεία", Α ΡΕ ΑΒΡΑΜΟΠΟΥΛΕ!, ή την "καυτή Τήλο" και ό,τι συνεπάγεται το θέμα ομο-γάμος και μονογαμία για αμφότερα φύλα), τα οικονομικά μας ("Μαζί όλοι θα πάμε, κι ανάθεμα πού πάμε"...) και μερικές στιγμές απείρου κάλλους που τραβάω*...
ε, δεν έχω το κουράγιο!
Πίστευα ότι θα είχα τον χρόνο, έστω τα βράδια, να μπλογκάρω, αλλά τελικά δεν. Είμαι πολύ μικρή (λέμε τώρα...) για να στρώνω τον δρόμο της σωματικής καταστροφής μου, αλλά πολύ μεγάλη για δικαιολογίες και ξεκούραση...
Για τα διαδικαστικά, να σας πω ότι τελικά θα έχω διπλή σύνδεση για κάποιο διάστημα για να μην ξεμείνω από τηλέφωνο, αλλά από ίντερν(ι)ετ δεν ξέρω τι θα γίνει ακριβώς. Αρα καθυστερήσεις σε μαίηλς κτλ, δικαιολογημένες έτσι? (καταραμένο Ελλάντα, πνίγεται κανείς στις προσφορές και στα πακέτα τηλεπικοινωνιών αλλά από ημερομηνίες και απόδοση όλο και χειρότερα!)
Εύχομαι σε όλους ΥΓΕΙΑ, χαρά και ξεκούραση, αυτό το μαγικό ξακούρδισμα που είχαμε τέλος καλοκαιριού όταν ήμασταν παιδιά... να κάνετε πολλά μπάνια, κι ο καθένας σας ας κάνει μια βουτίτσα και για μένα πληζ!
ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ!
Κι άμα με δείτε σε παραλία φέτος... να μου τρυπήσετε τη μύτ... εεεε... να μου κάνετε πατητή, ελεύθερα!
Φιλιά με διάθεση "Ξύπνα κατακαημένεεεεε!" :))))))
* καινούριο σπίτι μετά ανακαινίσεως και μετακόμιση-μαμμούθ: προσωπικό ρεκόρ 162 μεγάλες κούτες σε 2 μέρες, πράγματα που δεν ήθελα να τα πιάσουν άπλυτα χέρια... δεν μπορώ ούτε το πληκτρολόγιο να ακουμπήσω... πονάω μέχρι τις φτέρνες!!! Οπότε αυτή τη στιγμή που σας γράφω έχω τους μεταφορείς μέσα και συσκευάζουν τα -πολλά, πού στο διάτανο τα είχα όλα αυτά τα τζάτζαλα?!- υπόλοιπα και βρίζουν σε άγνωστες σε μένα γλώσσες, ενώ εγώ κάθομαι περιχαρής και σας αποχαιρετώ, σηκώνω τηλέφωνα, σερβίρω κάναγκαφέ, θα τους μαγειρέψω αργότερα ντελίβερυ, να μη λένε ότι κάθομαι κιόλας, τέτοια ονειρεμένα μέχρι να τελειώσουμε το ξεκούνημα και να αρχίσει η οδύσσεια της τακτοποίησης :ΡΡ
