Τετάρτη 17 Φεβρουαρίου 2010

Alexander McQueen: Τι να Πρωτοκρατήσεις...


'Επρεπε να αυτοκτονήσει στις αρχές Φεβρουαρίου ο 40-χρονος πολυβραβευμένος Αγγλος σχεδιαστής μόδας, που το όνομά του αναφερόταν στις κουτσομπολίστικές μας στήλες μόνον όταν κάποια σελεμπριτού κρατούσε π.χ ένα τσαντάκι του, για να τον "ανακαλύψουν" ως κορυφαίο ταλέντο και τα δικά μας ΜΜΕ... και να τον περάσουν στα ψιλά.

Δυο-τρία λεπτά στα δελτία ειδήσεων και όξω από την πόρτα.

Απίστευτο! Η δυναμική ενός τέτοιου τραγικού γεγονότος, που πέραν ενός οφθαλμοφανούς θέματος για ανάπτυξη, περί του πόσο εύκολο τελικά είναι να διαχειρίζεσαι μέχρι και αυτοκρατορία, και πόσο δύσκολο τους προσωπικούς σου δαίμονες, χάθηκε μες τον ορυμαγδό των life-style σχολίων για την χωριάτικη show-biz μας...

Ο θάνατός του, που θα μπορούσε να αποτελέσει το εφαλτήριο για τον επαναπροσδιορισμό της Μόδας στον αιώνα μας, της σχετικής βιομηχανίας με τα πολλά χρήματα που μπαίνουν και βγαίνουν από παντού, της αδυσώπητης σκληρότητας του ανταγωνισμού και του εφήμερου, της εικόνας των νέων κοριτσιών για τον εαυτό τους και τις διατροφικές διαταραχές που συνοδεύουν αυτού του είδους την προβολή και την επίπλαστη ταυτότητα...

... το ότι έχουμε καταντήσει το δεύτερο κράτος μετά τη Βραζιλία σε κατά κεφαλήν πλαστικές χειρουργικές επεμβάσεις, το ότι έχουμε τελικά πληθώρα καλών σχεδιαστών μόδας (κι όχι μόνο την Κοκοσαλάκη παιδιά!) κι έντυπα που μπορούν να κάνουν τέχνη κι όχι trash προβάλοντάς τους, το ότι δεν μπορούμε ακόμη να κάνουμε την Ελλάδα κέντρο μόδας, τέχνης και πολιτισμού σε ΚΑΘΕ τομέα, κι ούτε μια Εβδομάδα Μόδας αξιώσεων δεν στήνουμε γιατί πλακώνονται μεταξύ τους οι ντιβούλες του χώρου, παρά αναλωνόμαστε γενικώς στο αν ήταν αρκετά bitchy τα σχόλια του Κοντέντου στο Next Top Model και ο μόνος μόδιστρος είναι ο Κωστέτσος, αλλά τις τρώει ο κακομοίρης...

Κι αντί αυτών κι άλλων τόσων, όοολη η εστίαση έγινε στο ότι ήταν ομοφυλόφυλος, παντρεμένος με τον αγαπημένο του και κολλημένος στη μητέρα του... Ημαρτον!

Ημαρτον και λίγα λέω!

Τέλος πάντων, για να μην αρχίσω να φουντώνω πάλι, να συνοψίσω τουλάχιστον λίγα πραγματάκια για να ξέρετε τι θα πείτε, σε περίπτωση που σας ρωτήσουν αυτές τις μέρες τη γνώμη σας για τον Alexander... Τι να θυμάστε από αυτόν τον απίθανο τύπο που έκανε ό,τι του ζητήθηκε (στους οίκους που μαθήτευσε) και ό,τι του την κάρφωσε (στον δικό του οίκο):

1- Τα fashion shows του ήταν μακράν τα πιο γκραν θεατράλε σε παραγωγή, σκηνικά, μουσική και τα σχετικά effects (ακόμη και οι μεγαλόπρεπες παραγωγές του John Galliano έβγαζαν τον "αγαπώ τις... γιούφτικες καταβολές μου" χαρακτήρα του κι όχι τον γλαμουράτο αέρα του McQueen).




2. Τα μοντέλα στα shows του επιλέγονταν για να μπορούν να ενσωματωθούν -και να εξαφανιστεί η προσωπικότητά τους- στο concept, να ενταχθούν στο σκηνικό και την όλη παράσταση. Κι όχι για να είναι εκείνες οι προβεβλημένες ή έστω, σκέτα χαριτωμένες κρεμάστρες των ρούχων του.



3. Τα αξεσουάρ που συνόδευαν την εμφάνιση των μοντέλων ήταν από μόνα τους εκπληκτικά κομμάτια τέχνης, πολύ δύσκολο να φορεθούν εκτός πασαρέλλας, ακόμη και σε μια απλουστευμένη τους μορφή, κι ακόμη πιο δύσκολα στην αντιγραφή. Τα αξεσουάρα αυτά, trademarks του σχεδιαστή, ήταν πολλά. Κάθε σαιζόν και καινούρια, σε αντίθεση με άλλους οίκους που έχουν παρουσιάσει πολύ λίγα αξιομνημόνευτα ολόκληρη την τελευταία δεκαετία.





4. Η εμμονή του με την τελειότητα στο ράψιμο ήταν εμφανής ακόμη και στο πιο απλό ρούχο - και ο εξ αρχής σχεδιασμός υφασμάτων και υλικών για τις δημιουργίες του απαιτούσε τους καλύτερους τεχνίτες του είδους για την υλοποίησή τους:





5. Σε κάθε του show υπήρχε, πέραν του βασικού γενικού θέματος, ένα σημείο-στίγμα για το οποίο τα έντυπα θα πάθαιναν φρενίτιδα, τα μισά εξυμνώντας το, τα άλλα μισά καταδικάζοντάς το. Ενα "κλειδί" πάντως που το έπιαναν τα editorials των ισχυρότερων τίτλων της μόδας και μετά από λίγο "έπαιζε" στις γενικές τάσεις πληθώρας άλλων σχεδιαστών.







6. Τα ειδικού σχειδασμού "Αrmadillo shoes", τα οποία υποστήριξε πολύ έξυπνα το νέο προϊόν της μουσκής βιομηχανίας, η εκκεντρική Lady Gaga, και σε δεύτερο χρόνο άλλες celebrities, δίχασαν τον ίδιο τον κόσμο της πασαρέλλας, καθώς τα περισσότερα διάσημα μοντέλα αρνήθηκαν να τα φορέσουν στο catwalk από το φόβο τραυματισμού τους σε περίπτωση πτώσης.



7. Η μακρόχρονη θητεία του σε κλασικό "ραφτάδικο" και η εμμονή του με τα εθνικά σύμβολα της πατρίδας του (κυρίως την σημαία, ακόμη κι αλλάζοντας τα χρώματά της), μεταφράστηκε σε πολλές δημιουργίες του που διέσχισαν σύνορα επί συνόρων, ανεβάζοντας την εκτίμηση του καλλιτεχνικού κόσμου σε ό,τιδήποτε "Βρεταννικό". Ναι, το U.K δεν είναι μόνο η punk έκδοση των 80'ς.



8. Οι σκελετοί και τα συμπαρομαρτούντα πιο "μακάβρια" σύμβολα, μαζί και τα ψυχεδελικά σχέδια, έφτασαν, από κει που ήταν εξαρτημένο αντανακλαστικό των περιθωριοποιημένων της μόδας, να φοριούνται από τα πιο "πρωτοκλασάτα" ονόματα των επώνυμων στις πιο ακριβές εκδοχές τους.






9. Το δημιουργικό ταλέντο του επεκτάθηκε σε πλήθος άλλων αξεσουάρ εκτός πασαρέλλας, όπως βαλίτσες και είδη ταξιδίου, συνεργασία με τον κολοσσό PUMA κτλ. Σε κάθε ένα από αυτά τα κομμάτια, είναι έκδηλο το ενδιαφέρον του για το ανθρώπινο σώμα και την κινητική του διάσταση με ακρίβεια παθολογοανατόμου.



10. Το πρώτο του άρωμα ήταν ο πιο ευθύς ύμνος στη γυναικεία ανατομία από αρχής αρωματοποιίας. Τίποτε πιο σαφές. Κι ας έπαιξε στα έντυπα -λόγω πολιτικής ορθότητας- με πιο υπαινικτική ατμόσφαιρα.




11. Τα μοντέλα που κατά καιρούς χρησιμοποίησε στα shows του απείχαν κατά πολύ από το τυπικό εξαϋλωμένο (για να το θέσω κομψά) πλάσμα, που αποτελεί την βασική κι αναμενόμενη σταθερά στα ντεφιλέ παγκοσμίως. Δεν δίστασε ν'ανεβάσει κατ'επανάληψιν και "ζουμερές" γυναίκες (κάτι παρόμοιο δοκίμασε κι ο J.P.Gaultier, σε μεμονομένη παρουσίαση), συνθλίβοντας τα όρια μεταξύ της μόδας για ανορεξικές και της Rubenesque αισθητικής.



12. Αυτό το ΜΕΓΑΛΕΙΩΔΕΣ όμως που έκανε εκείνος πρώτος, και για το οποίο προσωπικά θα του είμαι δια παντός ευγνώμων, μαζί εύχομαι με όλους τους υπόλοιπους ανθρώπους που θέλουν να πιστεύουν ότι μπορείς να χρησιμοποιείς τη θέση σου, την έκθεσή σου στο παγκόσμιο ενδιαφέρον και την επιρροή σου στις συνειδήσεις του κοινού, ΓΙΑ ΚΑΛΟ, είναι που συνεργάστηκε με την Παραολυμπιονίκη Αimee Mullins.

Της έλειπαν τα πόδια? Κανένα πρόβλημα! Της σχεδίασε ειδικές ξύλινες μπότες, και μάλιστα κάποια στιγμή η αθλήτρια βγηκε και περπάτησε και με τα ειδικά μεταλλικά prosthetics που φορούσε στους αγώνες, εκείνα που μοιάζουν με ανάποδο ερωτηματικό. Σκέτα. Φαντάζεστε το σοκ του κοινού, έτσι?







13. Κι έστω, ότι δεν θα θυμάστε τίποτε απ'όλ'αυτά.

Ε, αρκεί να ξέρετε ότι τα χαμηλοκάβαλα παντελόνια τα λανσάρισε ουσιαστικά εκείνος, σε μια 90'ς βερσιόν, πιο "βολική" από εκείνη την ασφυκτικά στενή των 70'ς. Κι έφτασαν μέχρι κι εμάς, για ν'αποκαλύπτουν ένα πολύ όμορφο σημείο του σώματος, ολίγον από υπογάστριον και ολίγον από... ανωκώλειον. Προς τέρψιν όποιου το βλέπει εάν ανήκει σε καλογυμνασμένο κορμί, και προς... αμέριστη συμπάθεια εάν ανήκει στον Μήτσο τον υδραυλικό!



Να κλείσω λοιπόν με μια δήλωσή του στο BBC το 2009, που αξίζει όλον τον κόπο, να μείνει να την ακούνε απανταχού οι ψωνισμένοι:


"This world I live in, this fashion world, is so unrelated to what's going on around the world... So what I try to do is to take parts of the world people in my world don't want to see and bring it to them."

ΥΓ- Περισσότερα για την Aimee Mullins εδώ, και ακολουθεί η καθηλωτική ομιλία της στο T.E.D. - έχουμε τέτοιους συνανθρώπους και τρομπονιάζουμε με τέτοια τηλεόραση...





Τέλος, η επίσημη ιστοσελίδα του σχεδιαστή εδώ.

Καλή αντάμωση σ'έναν Παράδεισο bigger than life!

Τρίτη 16 Φεβρουαρίου 2010

Αυτή είναι Απόδειξη για την Εφορία!

Δυο-τρεις τέτοιες και καθάρισες!

ΥΓ- γιατί δεν περνάνε οι αποδείξεις από Δ.Ε.Κ.Ο. και διόδια? Ε?

Κυριακή 14 Φεβρουαρίου 2010

Happy Valentine's Day everyone!

Και δύο πολύ κιούτικα (από το "cute" ντε!) ανεκδοτάκια...

A little boy was attending his first wedding.

After the service, his cousin asked him, "How many women can a man marry?"

"Sixteen," the boy responded.

His cousin was amazed that he knew the answer so quickly. "How do you know that?"

"Easy," the little boy said. "All you have to do is add it up, like the Preacher said: 4 better, 4 worse, 4 richer, 4 poorer."


Little Emily was at her first wedding and gaped at the entire ceremony.

When it was over, she asked her mother, "Why did the lady change her mind?"

Her mother asked, "What do you mean?"

"Well, she went down the aisle with one man and came back with another one."

Ναι, είμαι τελείως χάχας καμμιά φορά - δεν έχει σημασία, και φίλος ή φίλη να είναι, αρπάξτε τον/την και πείτε ότι τον/την αγαπάτε, καλό κάνει... Ποτέ κανείς δεν έπαθε ζημιά από αγάπη εκδηλωμένη!

Ωραία τα γκομενικά, αλλά μην ξεχνάμε κι όλους αυτούς τους ανθρώπους που είναι οι πολύτιμοι "αερόσακοί" μας και είναι κοντά μας, ζεστά, χουχουλιάρικα, άνετα, κανονικά ρε παιδί μου κάθε στιγμή που χρειαζόμαστε βοήθεια. Και που τους γράφουμε ανερυθρίαστα μόλις μας κάθεται το γκομενικό, σίγουροι ότι μας δέχονται έτσι ή αλλιώς... Για να κλαίμε μετά στον ώμο τους μόλις τα σκατώσουμε, λες και μας το χρώσταγαν κάθε φορά!

Καλή βραδιά λοιπόν και ό,τι "εκδηλωτικό" κι αν κάνετε, καλώς καμωμένο απόψε... ;)

Παρασκευή 5 Φεβρουαρίου 2010

Στην Ελλάδα δεν υπάρχει "δεν μπορώ"...


... υπάρχει "δε γαμιέται"!

Δηλαδή θα μας πείσει τώρα ο Γ.Α.Π. ότι θα φοβηθεί ο κόσμος (υψηλά και χαμηλά και στη μέση και όλοι), και δεν θα τολμούν να λαδώνονται αυτοί οι άχρηστοι? Από φόβο μην πιαστούν και γίνουν ρόμπα και πληρώσουν... προστίματα? Οτι θα γίνουν ευσεβείς νομοταγείς πολίτες που θα γυρίσουν τα κλεμμένα πίσω?

Αυτό που γίνεται με κάτι τέτοια που διατρανώνει, είναι απλώς ότι τους κάνει πιο προσεκτικούς και, το κυριότερο, ΠΙΟ ΑΚΡΙΒΟΥΣ στην ταρίφα...

Ξανοίχτηκαν δλδ τόσα χρόνια κι από απολίτιστοι, αγενείς, τεμπέληδες, άρπαγες και χαραμοφάηδες έγιναν "εκλεπτυσμένοι", "νεόπλουτοι", "νέα ελίτ" με τα τσερόκυ και τα σαλέ και τα γιώτ τους κι όλο το σύστημα να δουλεύει για πάρτη τους και να καλύπτει όλα τους τα ίχνη, και τώρα θα τους τα κόψεις?

Είναι πραγματικά αξιοπερίεργο... πόσο εύκολα ξεχνιέται στο Ελλαδιστάν το να ξεκινάς με το πουρί στη φτέρνα! Κι ακόμη πιο εύκολα το να ξεχνάς ποιοί και πόσα πήραν... με την ανοχή, αν όχι τις ευχές μας...

Τεσπα, πίστωση χρόνου (που δεν έχουμε), άντε να δούμε...

(διαβάστε τη μπλούζα του τύπου στη φωτο, διαβατήρια στο χέρι δια παν ενδεχόμενον και καλή μας τύχη!)

Τετάρτη 3 Φεβρουαρίου 2010

Μενεγάκη-Λάτσιος: Διαζύγιο μετά AGB!


Βρε ζεύγος, κύλησε ο τέντζερης της υπερ-έκθεσης και βρήκε το καπάκι, τα κάνατε όλα και τα είδαμε όλα (κι αναρωτιέμαι αν ξέρατε ότι ΔΕΝ θα τα δούμε, αν θα τα κάνατε κιόλας), χαμαιλεοντίσατε όσο ελάχιστοι και δώσατε το "έξτρα" για την δουλειά ο ένας του άλλου,

ομως ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ ΡΕ ΣΕΙΣ ΤΙ ΧΡΩΣΤΑΝΕ να σας τρώνε στη μάπα κι εσάς κι όλο το περιοδικο-παπαρατσο-μηντιακό συνάφι σας?

Υπάρχει και κάτι που λέγεται ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΟ ΔΙΑΖΥΓΙΟ. Οσο άσχημο κι αν είναι!


ΥΓ- με φίλη celebrity δημοσιογράφο και παρουσιάστρια τα λέμε πότε-πότε. Θαυμάζω την ακεραιότητά της, το ότι έχει πέσει σε πολύ βαθειά νερά από άποψη καριέρας, ότι ανέχεται την κάθε baby-sitter, γονείς και πεθερικά και στερείται χρόνο, πολύτιμο χρόνο με τα παιδιά της, προκειμένου να κάνει τα καταπληκτικά ρεπορτάζ της ταξιδεύοντας. Μπας και ξεστραβωθούμε εμείς οι απλοί τηλεθεατές. Και διαζύγιο να πάρει, δε θα το μάθω παρά μόνο αν μου το πει...

Λαγοπόδαρα και σάλιο? Μας τελείωσαν...


Αφού και η αντιπολίτευση (εκτός από τις ουφικές παλαιοντολογίες τύπου "έξω απ'την ΕΟΚ" και τις κεραυνοβολημένες υστερίες τύπου "έξω όλοι τους απ'την Αρχαιανέα Ελλάδα μας") ΗΞΕΡΕ και ΞΕΡΕΙ τι παίζει με την οικονομία μας επί τόσα χρόνια, τώρα που πάει να βγάλει το ΠΑ.ΣΟ.Κ. κάαααααααααααπως ένα πρόγραμμα, έστω κουτσό, έστω στραβό, να βγούμε από την κρίση, κάντε μου εσείς οι αξιότιμοι εκλεγμένοι της οποζισιόν μια χάρη:

ΒΓΑΛΤΕ ΤΟ ΣΚΑΣΜΟ, τουλάχιστον μπροστά στις κάμερες!

Κι άμα έχετε κάτι εποικοδομητικό να πείτε, τότε και μόνο τότε μιλήστε.

Τότε ναι, ευχαρίστως, πείτε τα όσο πιο σωστά κι εμπεριστατωμένα μπορείτε, για να βελτιωθεί το πρόγραμμα εξυγείανσης της οικονομίας. Κι εμείς μαζί σας.

Αλλιώς λυπηθείτε την κατασπατάληση ανθρωπο-ωρών: σας και μας.

Αντε πια γιατί βαρέθηκα!

ΥΓ- κι όσο για τις απεργίες, με προεξάρχουσα των αγροτών, τι περιμένατε καλοί μου πράσινοι λαγοί, ότι θα βγαίνατε από το καπέλλο τσίτσιδοι και με απλωμένο το χέρι μετά τις εκλογές και θα χειροκροτούσαν το μαγικό? Αφού τους τάξατε λαγούς με πετραχείλια προεκλογικά! Περιμένουν το σώου και τα βεγγαλικά, δεν θα φύγουν έτσι...

Δευτέρα 1 Φεβρουαρίου 2010

Η Υπομονή είναι Μεγάλη Αρετή. Αν Εχεις Λεφτά.


Ω ρε... δανεισμός με το υψηλότερο κόστος έβερ, τα spreads στο Θεό, το ξεπούλημα ομολόγων, μια χρηματιστηριακή κερδοσκοπία στην πλάτη μας κι όλα τα σεπρεπέ... Να χρεωκοπήσουμε αυτή τη στιγμή? Δεν έχει νόημα, αφού (και) στην πλάτη μας θα βγάλουν οι έξω αρκετά ώστε να τους συντηρήσουν μέχρι να ξανανέβουν εκείνοι και να σερνόμαστε εμείς... μέχρι να ορθοποδήσουμε (αν κι έτσι και δεν κατοικηθούμε από Ελβετούς τουλάχιστον, δε μας βλέπω να σηκώνουμε κεφάλι ποτέ).

Εμείς έχουμε το θέμα, οι έξω δεν μας "πετάνε" από την Ε.Ε, μην ακούω αρλούμπες τώρα...

Αλλά μήπως, λέω

ΜΗΠΩΣ

μέχρι να τα κάνετε όλα αυτά, προκειμένου να μας προστατεύσετε κύριοι του ΠΑ.ΣΟ.Κ. από τα χειρότερα με τον εξωτερικό δανεισμό και τα συμπαρομαρτούντα υπερ-χρέη, να φροντίζατε λιγουλάκι στο εσωτερικό μαζί με τις φοροεισπράξεις σας (φτου-φτου κακά, ξέρω...)

να ΠΑΡΑΓΟΥΜΕ κιόλας?

Γιατί αν δεν δώσετε κίνητρα στους μέσα και στους έξω να επενδύσουν και να παράγουμε προϊόν, όσα και να δανειστείτε, όσα και να μαζέψετε, στο τέλος δε θα γλυτώσει η χώρα την επί θύραις πτώχευση...

(Και τότε να δεις δόξες ο Καραμανλής jr, που θα βγει ως ο μόνος πρωθυπουργός που τουλάχιστον τα είχε πει -έστω στο "και πέντε"- αλλά δεν τον προτίμησαν...)