Ξημερώνει του Λαζάρου...

Aν εισακουγόμουν για μία και μοναδική φορά στη ζωή μου ξημερώματα σήμερα, θα ήθελα να αναστηθούν για λίγο οι νεκροί μας.

Να τους δούμε, να κλάψουμε για την απουσία, για την αγάπη που έσβησε όλους τους θυμούς και τους πόνους, και να μιλήσουμε.

ΠΟΛΥ.

Και μόλις κλείσει η παρένθεση (όχι, το να μείνουν δεν θα έπαιζε), να δέσουμε εμείς οι ίδιοι τις άκρες που είχαμε αφήσει λυτές μαζί τους, με όμορφο κόμπο. Που να στηρίζει, χωρίς πια να χρειάζεται να ελέγχουμε κάθε τρεις και λίγο ότι είναι εκεί δεμένος.

Και να μπορούμε να συνεχίσουμε πιο δυνατοί.

Οχι πια μόνο ό,τι έγινε, έγινε, μα και ό,τι ήταν να ειπωθεί, έστω και αργά, έστω κι έτσι, επιτέλους ειπώθηκε.

Σ’αγαπώ.

Γιατί έτσι.

Τι καλά που θα ήταν...

Α, να το κλείσω και λίγο εύθυμα, τι μου χρωστάτε κι εσείς... Καλό ξημέρωμα σε όλους. Ας σκύψουμε λίγο μέσα μας, μάλλον μας περιμένει η αγάπη τους εκεί.


There Must Be an Angel / Eurythmics

Κάπου Υπάρχει Λάθος....

Είναι μία από αυτές τις μέρες... Τι να πω, κάτσε να τη βγάλουμε μέχρι το βράδυ μην πνιγούμε...!

Κι όσο σκέφτομαι πως άλλοι σε τέτοιες στραβές μέρες άλλαξαν τον κόσμο κι έμειναν και στο πάνθεο οι άτιμοι...!

Τώρα Πλάκα Μου Κάνεις?!

Είπα κι εγώ να σου πάρω στη γιορτή σου ένα δώρο έξω από τα συνηθισμένα, και βρήκα κάτι έξυπνο. Μια πετσέτα με καλή στάμπα, που θα σε έκανε να αισθανθείς σέξυ... Κι όντως, αυτό το παιχνιδάκι του πίσω-μπρος σου άρεσε τόσο, που την επόμενη εβδομάδα, στα δικά μου γενέθλια, μου φώναξες απ'την κουζίνα μόλις μπήκα...

SURPRIIIIIIIIIIIIISE!!!!!

Και πριν προλάβω να λυποθυμίσω, άκουσα τα παιδιά απ΄το σαλόνι να με φωνάζουν κι αυτά: "Ελα να δειθ μαμά τι κάναμε όθο ο μπαμπάθ ήταν θτο κουρείο τηθ κυρίαθ Πιπίτθαθ!".

Τό'ξερα όμως εγώ τι παπάρας ήσουν από την αρχή... Δε φταίει κανείς άλλος...

(δε θέλω δώρα! Διαζύγιο θέλω!!!)

ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!!!!

Κύριοι της Κυβέρνησης με το πρωτοπαλλήκαρό σας,

Εμείς οι Έλληνες πολίτες ζούμε, σε καθημερινή πλέον βάση, μια απαξίωση σε βάρος μας. Σε κανέναν άλλο τομέα της Διοίκησης της χώρας μας η απαξίωση αυτή δεν είναι πιο έντονη απ' ότι στο Υπουργείο Δημόσιας Τάξης.

Διαμαρτυρόμαστε για την απαξίωση σε βάρος μας, που παίρνει τη μορφή τυφλής βίας εναντίον συμπολιτών μας.

Διαμαρτυρόμαστε για την απαξίωση σε βάρος μας, όταν αυτή εκδηλώνεται με την συγκάλυψη της έκνομης δράσης λίγων αστυνομικών.

Διαμαρτυρόμαστε για την απαξίωση σε βάρος μας, που αποτελεί η ανείπωτη ταλαιπωρία για την έκδοση διαβατηρίου και ταυτότητας.


Φτάνει πιά! Ζητούμε τη λήψη συγκεκριμένων μέτρων για να σταματήσει η απαξίωση σε βάρος των Ελλήνων πολιτών. Ζητούμε:

- Τον απόλυτο σεβασμό προς την προσωπικότητα και την αξιοπρέπεια των πολιτών.
- Την αποκατάσταση, με έργα και πράξεις, της αξιοπιστίας της Ελληνικής Αστυνομίας στην οποία έχει ανατεθεί η τήρηση της έννομης τάξης.
- Τον άμεσο εξορθολογισμό διαδικασιών για την έκδοση διαβατηρίων και ταυτοτήτων.

Ζητούμε αυτά που θα έπρεπε να είναι αυτονόητα σε μια δημοκρατική κοινωνία στον 21ο αιώνα.


Μια πρωτοβουλία των ιστολογίων: Αμπελοφιλοσοφίες, αναΜόρφωση-ιστολόγιο, ΔΕ ΜΑΣΑΜΕ ΡΕ, Ελεύθερος Σκοπευτής, Ιστολόγιον, ΚΑΙ βλέπω ΚΑΙ ακούω ΚΑΙ μιλάω, Καλτσόβρακο, Λαπούτα, Λευκός Θόρυβος, λ:ηρ, Μαργαριταρένια, Με Νταούλια και Ζουρνάδες, Στέφανος Ν. Παπανώτας, το χέρι, Ψιλικατζού, ANARRIMA, Digital Era, divaynne, doncat, eidisis-sxolia, Fairy Smoke, fastbackwards, Gravity & the Wind, GreekUniversityReform, Non-Linear Complexity, Nylon, oraelladas, RealityTape, taparaponasas stoMIXER, vrypannetweblog, We are not alone

Πάρτε μέρος στην πρωτοβουλία μας.

ΥΓ- Επί του πιεστηρίου, κάποια "υποδοχή" της κίνησης "Φτάνει πια", εδώ. Είμαστε απίστευτοι!

Και Η Αλλη Μεριά: Δημήτρης Αναστασίου.

"Κατ’ αρχάς ζητώ συγγνώμη σε όσους θεωρήσουν αυτό το e-mail spam, εν τούτοις συνεχίζω να θεωρώ ότι το θέμα είναι αρκετά σημαντικό ώστε να λάβουν όλα τα μέλη του συλλόγου άμεση γνώση. Επίσης, ζητώ να με συγχωρήσετε που δεν ήμουν στη γενική συνέλευση για να πω αυτά που θα σας πω, αλλά δεν μπόρεσα τελικά να κατέβω στην Πάτρα στην ώρα μου. Θα λείπω και από την επόμενη Γ.Σ., αφού θα είμαι εν αναμονή του δικαστηρίου.

Να σημειώσω ότι δεν ανήκω σε καμία παράταξη, και πιστεύω ότι οι φίλοι φοιτητές που ανήκουν σε οποιαδήποτε παράταξη θα διαβάσουν το κείμενο, παρά το γεγονός ότι εγώ δεν ανήκω κάπου.

Θα προσπαθήσω να είμαι σύντομος (αν και δεν νομίζω να τα καταφέρω) στην περιγραφή των γεγονότων, μιας και λίγο πολύ θα τα έχετε ακούσει (παραμορφωμένα) στις ειδήσεις. Επίσης, συγχωρήστε την απουσία λογοκρισίας στις άσεμνες λέξεις, αλλά θεωρώ ότι δεν υπάρχει λόγος να κρυβόμαστε πίσω απ’ τα δάχτυλα μας και να προβάλλουμε μία πλασματική ηθικολαγνεία. Τα πράγματα αυτά συμβαίνουν και ακούγονται καθημερινά, και θεωρώ ότι αυτός που προσβάλλεται ακούγοντας ωμά αυτές τις λέξεις είναι ανειλικρινής πρώτα στον εαυτό του, και έπειτα στους συνανθρώπους του.

Είμαι ένας από τους 49 συλληφθέντες της 08/03/2007. Με προσήγαγαν μαζί με άλλα 48 παιδιά από το ίδιο σημείο (από τη νησίδα που υπάρχει στη γωνία Μ. Βρετανία και Βας. Σοφίας) στη ΓΑΔΑ, άνευ λόγου και αιτίας. Ήμουν από τους λίγους τυχερούς που δεν έφαγαν ξύλο και πραγματικά ακόμα απορώ πως την γλύτωσα. Δεν κατάφερα να ξεφύγω αφού, όπως θα έχετε δει στα βίντεο, μας κύκλωσαν περί τους 100 και παραπάνω αστυνομικοί και μας εξήγησαν με τον πλέον αποτελεσματικό τρόπο πως νοιώθει μία κατσαρίδα όταν, αφού την έχεις ψεκάσει 10 φορές με AROXOL, συνεχίζεις επίμονα να την βαράς με μία παντόφλα. Τη στιγμή εκείνη είχα κάτσει κάτω σκυμμένος και περίμενα απλά να με δείρουν. Οι ατάκες των αστυνομικών συνοψίζονταν στο «Έτσι, έτσι, στα τέσσερα πρέπει να είστε».

Πέρα από την ασφυξία λόγω των χημικών και της φυσούνας που έφαγα στο πρόσωπο, γύρω μου άκουγα πολύ δυνατά τις κραυγές των παιδιών που έβλεπα να χτυπάνε με μεγάλη μανία οι κ. αστυνομικοί. Πλέον κατάλαβα ακόμα πιο ζωντανά γιατί ο κόσμος τους λέει μπάτσους, και ελπίζω να έχετε καταλάβει και εσείς. Κάποια στιγμή κάποιος ΜΑΤατζής με έδωσε σε κάποιον άλλο να με πάει στην κλούβα. Τα «γαμώ τη μάνα σου ρε μουνί» από τους φίλους αστυνομικούς έδιναν και έπαιρναν, όπως άλλωστε ήταν αναμενόμενο. Μία κοπέλα που δεν μπορούσε να αναπνεύσει και ήταν έτοιμη να λιποθυμήσει είπε στους ΜΑΤατζήδες «θα λιποθυμήσω», και αυτοί της απάντησαν «Λιποθύμα τώρα να σε γαμήσουμε και από πάνω».

Με έβαλαν στην κλούβα και περιέργως δεν μου πέρασαν χειροπέδες. Χειροπέδες έβαλαν στους μισούς από εμάς και στους περισσότερους τις έβγαλαν στην κλούβα. Σε μερικά παιδιά τις άφησαν, έτσι για τιμωρία. Μέσα στην κλούβα είχαμε ένα παιδί με ανοιγμένο κεφάλι, μία κοπέλα με σκισμένο φρύδι, ένα παιδί με σπασμένη μύτη, έναν άλλο με μισή μπλούζα και χέρι που σχεδόν δεν κούναγε (ρήξη μυών πίσω απ’ τον καρπό), ένα κάρο παιδιά με μελανιές και καρούμπαλα και άλλους που πιθανότατα ξεχνάω. Ζητάγαμε επίμονα γιατρό και φωνάζαμε συνέχεια (αφού ξέραμε ότι δεν είχαμε κάνει τίποτα απολύτως) και ρωτάγαμε γιατί μας είχαν μαζέψει. Προφανώς δεν υπήρχε απάντηση, και προφανώς ούτε γιατρός. Μάλιστα ένας «άνδρας των ΜΑΤ» φόρεσε και την αντιασφυξιογόνο του(!!!) μέσα στην κλούβα, προφανώς για να μας φοβίσει.

Κάποια στιγμή (κατά τις 7 το απόγευμα) φτάσαμε στη ΓΑΔΑ όπου ακόμα δεν ξέραμε γιατί μας πάνε. Μας ανέβασαν στον 11ο όροφο, τα κινητά απαγορεύονταν, αλλά εμείς τα βγάζαμε στη ζούλα μέσα στο γενικότερο χάος που επικρατούσε. Στον 11ο μας πέταξαν σ’ ένα διάδρομο και άρχισε η διαδικασία του πολέμου των νεύρων. (Ατάκα ασφαλΉτη όταν μας πήγαν στο διάδρομο: «Ρε τι μαλάκες είμαστε, τι μαλακίες κάνουμε, τι είναι αυτά που φέραμε εδώ?». Την ψιθύρισε ένα ασφαλήτης σε έναν άλλο, και ήμουν αρκετά κοντά να το ακούσω).

Ήμασταν χάμω μες τη βρώμα και τις γόπες, σε ένα διάδρομο 2.50 επί 12 μέτρα (περίπου), 49 άτομα, μεταξύ των οποίων 20 περίπου κοπέλες, ο ένας πάνω στον άλλο, με ασφαλήτες να περνάνε συνέχεια από πάνω μας για να μας σπάσουν τα νεύρα. Κουνιόμουν, και έβηχα από τα χημικά που έβγαζαν τα ρούχα τα δικά μου και των άλλων. Μας έκαναν σωματικό έλεγχο (γυμνό για όσους δεν γνωρίζουν), χωρίς ακόμα να μας λένε γιατί μας έχουν προσάγει, και χωρίς γιατρό για τα χτυπημένα παιδιά. Οι προκλητικές ατάκες έδιναν κ έπαιρναν. Επαφή με δικηγόρο δεν υπήρχε, και δεν υπήρξε για 19 ώρες !!!! Μας πήραν δακτυλικά αποτυπώματα, πράγμα που είναι παράνομο χωρίς κατηγορίες και αφού ήδη μας είχαν κάνει εξακρίβωση. Απλά μας τρομοκρατούσαν.

Κατά τη διάρκεια της νύχτας μας έφεραν την εντολή σύλληψης να υπογράψουμε, όπου λέει είχαμε συλληφθεί για διατάραξη κοινής ειρήνης και «εγκληματική οργάνωση» (έτσι έλεγε το χαρτί). Προφανώς και δεν υπέγραψε κανείς, και ζητούσαμε πολύ έντονα δικηγόρο. Αρχικά είχαμε πάει μόνο για απλή προσαγωγή, και η εντολή σύλληψης εμφανίστηκε ως δια μαγείας μετά τις 1 το βράδυ (αφού είχαμε ήδη 5 ώρες χωρίς δικηγόρο και γιατρό στη ΓΑΔΑ). Κάποια στιγμή ήρθε και έναν υποτιθέμενος εισαγγελέας και μας έβαλε να συντάξουμε απολογία ΧΩΡΙΣ ΔΙΚΗΓΟΡΟ, πράγμα παράνομο και ανήκουστο. Οι κατηγορία, για 45 (οι 4 νομίζω είχαν ελάχιστα διαφορετική) άτομα?

«Ο κατηγορούμενος συμμετείχε σε κομμάτι της πορείας που αποκόπηκε από τον κύριο όγκο της και επιτέθηκε στους άνδρες της αστυνομίας με πέτρες, μάρμαρα και ξύλα. Κατά την σύλληψη του άφησε στο έδαφος 1 ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗ ΜΑΣΚΑ, 2 ΑΝΤΙΑΣΦΥΞΙΟΓΟΝΕΣ ΜΑΣΚΕΣ, 1 ΒΑΡΙΟΠΟΥΛΑ, 1 ΣΦΕΝΤΟΝΑ, 1 ΠΑΛΟΥΚΙ, ΠΕΤΡΕΣ ΚΑΙ ΜΑΡΜΑΡΑ».

Του τέστην, αφήσαμε κάτω 90 αντιασφυξιογόνες, 45 βαριοπούλες , 45 σφεντόνες, και υπολογίζω περί τις 150-200 πέτρες. Δεν ξέρω αν γελάτε, αλλά μ’ αυτές τις αδιανόητες κατηγορίες είναι πιθανή η καταδίκη. Οι περισσότεροι δεν υπέγραψαν, εγώ δήλωσα αθώος και ότι αρνούμαι τις αστείες αυτές κατηγορίες και ότι θα μιλήσω μόνο παρουσία δικηγόρου, και υπέγραψα.

Τους τραυματίες τους πήγαν στις 4 το πρωί στον Ερυθρό σταυρό (9 ώρες αργότερα). Σε μερικά παιδιά δεν μπόρεσαν να κάνουν ράμματα που χρειαζόταν, γιατί οι πληγές είχαν κλείσει.

Φαί δεν είχαμε. Αγοράσαμε με ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΕΞΟΔΑ champion κρουασάν από το κυλικείο, στις 2 το βράδυ. Μαζέψαμε όλοι μαζί τα λεφτά και πήγαν 2 παιδιά από εμάς συνοδεία 6 αστυνομικών (έπιασαν την Αλ κάιντα οι μαλάκες) να τα φέρουν. 35 παιδιά ήταν από Θες/νίκη, όπως φαντάζεστε κανείς δεν έχει φάει κάτι ιδιαίτερο μες τη μέρα. Αντιστοιχούσαν για 19 ώρες, 2,5 κρουασάν στον καθένα και 1/15 του πακέτου των τσακίρης τσίπς. Νερό απ’ τον ψύκτη και απουσία χαρτιού υγείας.

Κοιμηθήκαμε στον διάδρομο αυτό που είχε και γραφεία, ακουμπώντας με τον απέναντι μας τα γόνατά μας που ήταν λυγισμένα για να χωρέσουμε. Συνέχεια πέρναγαν οι ασφαλήτες από πάνω μας για να μας ξυπνάνε, και κάθε λίγο και λιγάκι προέκυπτε και μία άλλη γραφειοκρατική βλακεία για να μην κοιμόμαστε.

Την επομένη το πρωί μας φωτογράφησαν, και περιμέναμε από τις 9 που υποτίθεται θα μας πήγαιναν στην Ευελπίδων μέχρι τις 7 το απόγευμα που μας πήγαν τελικά. Βλέπετε, η γραφειοκρατία ζει και βασιλεύει, και μία χαρά εξυπηρετεί τους σκοπούς της. Στις 2 περίπου επιτέλους είδαμε τους δικηγόρους, και μας έφεραν μερικά κρουασάν παραπάνω και φρυγανιές, και τσιγάρα στα παιδιά (κακή επιλογή γιατί ο χώρος έγινε απίστευτα αποπνικτικός). Κατά τις 16:30 μας έφεραν και φασολάδα, ευγενική χορηγία της ΕΛ.ΑΣ. (νομίζω).

Συνέχεια μας τρομοκρατούσαν λέγοντας μας ότι θα μείνουμε και άλλη μέρα μέσα τελικά, γιατί η γραφειοκρατία είχε καθυστερήσει τις διαδικασίες κ δεν θα προλαβαίναμε το αυτόφωρο.

Περάσαμε ευτυχώς μετά από χίλια βάσανα από τον εισαγγελέα (πράγμα που σήμαινε ότι θα περνάγαμε αυτόφωρο), ο οποίος πρωτοφανώς ήρθε στη ΓΑΔΑ παρόλο που ο νόμος λέει ότι δεν μετακινείται από την έδρα του και ότι οι κατηγορούμενοι πάνε σ’ αυτόν.

Να χιλιοευχαριστήσω εδώ όλα τα παιδιά που εξέφρασαν την αλληλεγγύη τους έξω από τη ΓΑΔΑ. Τους ακούγαμε έξω από το παράθυρο του εισαγγελέα που ήταν στον 6ο όροφο να φωνάζουν και ήταν απίστευτη η ψυχολογική βοήθεια (στο διάδρομο που μέναμε δεν είχαμε παράθυρα). Η αλληλεγγύη βοηθά πραγματικά πολύ και είναι ανεξάρτητη κομματικών φραγμών.

Μας έδεσαν λοιπόν με χειροπέδες μεταξύ μας και μας μετέφεραν συνοδεία 25 ασφαλητών και δεν ξέρω και γω πόσων ένστολων στα δικαστήρια με κλούβες. Οι κλούβες είχαν κελιά των τεσσάρων που κανονικά δεν χωράγανε ούτε 2 άτομα, και έκλειναν ερμητικά με σιδερένιους τοίχους που είχαν μόνο μικρές τρυπούλες για να παίρνεις αέρα. Δεν ξέρω καν πόσοι αστυνομικοί και ζητάδες και περιπολικά μας ακολουθούσαν και άνοιγαν τον δρόμο, αλλά ακούγονταν πολλοί (είπαμε, έπιασαν την Αλ Κάιντα οι μαλάκες).

Στο δικαστήριο και έπειτα από 24 ώρες κράτησης και αϋπνίας πρακτικά, μπορέσαμε να δούμε για μία στιγμή και από μακριά τους γονείς μας. Μερικοί κατάφεραν και μπήκαν και στο δικαστήριο για λίγο, άλλους δεν τους αφήσανε καν. Και άρχισε το θέατρο του παραλόγου. Αφού μας κάθισαν αλφαβητικά και ο καθένας ανακοίνωσε τη σχολή του, οι 30 περίπου δικηγόροι που ήταν μέσα στην αίθουσα ζήτησαν την τριήμερη αναβολή που δικαιούται οποιοσδήποτε συλληφθέντας για να ετοιμάσει την απολογία του.

Η μόνη περίπτωση να μην σε αφήσουν να φύγεις ελεύθερος από κει για το τριήμερο είναι ή να μην έχεις καθαρό ποινικό μητρώο, ή να μην έχεις γνωστή κατοικία, ή η κατηγορία σου να είναι πολύ βαριά, ή γενικά να συντρέχει κάποιος λόγος που να σε καθιστά ύποπτο φυγής. Διακόπτουν λοιπόν αι «αδιάβλητοι» δικασταί για 5 (και καλά) λεπτά, και επιστρέφουν μετά από 50!!!!!!!!!

Λέει λοιπόν ο εισαγγελέας, με σίγουρη, τρεμάμενη φωνή:

«Σέβομαι την ιδιότητα του φοιτητή, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι αν τους αφήσουμε ελεύθερους το τριήμερο δεν θα επαναλάβουν τις πράξεις που έκαναν, και άρα εισηγούμαι την τριήμερη κράτησή τους»

Ο γελοίος λοιπόν αυτός άνθρωπος δεν δίστασε και δεν ντράπηκε να μας καταδικάσει σε τελείως άκυρη χρονική στιγμή, τη στιγμή που έπρεπε να εξετάσει αν ήμασταν γνωστοί εγκληματίες και ύποπτοι φυγής. Δεν μπορώ καν να μετρήσω (γιατί δεν ξέρω ακριβώς) πόσους δικονομικούς νόμους παρέβη εκείνο το δικαστήριο. Σαφής στόχος αυτής της εισήγησης ήταν η προληπτική και παραδειγματική τιμωρία μας επειδή συμμετείχαμε στην πορεία. Στα 50 λεπτά που μεσολάβησαν, φαντάζομαι (και όλοι οι δικηγόροι το ίδιο φαντάστηκαν) ότι αυτός ο παπάρας (και συγχωρήστε το μένος παρακαλώ) πήρε και δέχτηκε τηλέφωνα από πολύ ψηλά.

Οι δικηγόροι έπεσαν απ’ τα σύννεφα και άρχισαν να τραβάνε τα μαλλιά τους, και μέσα από μία αστεία και υποτιμητική για την υποτιθέμενη «δημοκρατία» μας διαδικασία, που κράτησε δυόμιση ώρες, έπεισαν το τριμελές πλημμελειοδικείο ναι πλειοψηφήσει (!!!!!!!!! και όχι ομόφωνα) να διατάξει την άρση της κράτησης μας. Η αξιότιμη πρόεδρος, θεωρούσε ότι έπρεπε να φύγουν μόνο οι τραυματίες, πρόταση χωρίς καμία δικονομική λογική. Τελικά κρατήθηκε ένα παιδί, ο Κώστας, που δεν ήταν φοιτητής και άρα ανήκε σε πιο ευαίσθητη κοινωνική μερίδα, και δεν είχε αυτή τη «νεφελώδη» ασυλία της ιδιότητας του φοιτητή που χαρακτήριζε τους υπόλοιπους. Γι’ αυτό και παρόλο που τον έπιασαν μαζί με μας του φόρτωσαν και απόπειρα σωματικής βλάβης σε συγκεκριμένο αστυνομικό. Τα παιδία που φορτώθηκαν με τα κακουργήματα εξετάζονταν ξεχωριστά, και έμειναν προφανώς μέσα σε συνθήκες χειρότερες απ’ τις δικές μας.

Τη Δευτέρα το πρωί πήγαμε στο δικαστήριο πάλι. Τη δικογραφία την έλαβαν οι δικηγόροι στις 11:30 και εμείς δικαζόμασταν στις 12. Πήγαμε να μπούμε στην αίθουσα οι πρώτοι κατηγορούμενοι κατά τις 4 αν θυμάμαι σωστά. Μέσα λοιπόν στην αίθουσα ήταν οι δικηγόροι, 30 περίπου ασφαλήτες, και περίπου 15-20 ένστολοι αστυνομικοί. Έξω από την αίθουσα υπήρχαν παρατεταγμένα ΜΑΤ. Οι γονείς διαμαρτυρήθηκαν πολύ έντονα, αφού οι μπάτσοι και οι δικαστές δεν τους άφησαν να μπουν με τη δικαιολογία ότι «δεν χώραγαν στην αίθουσα»!!! Πώς να χωρέσουν, με 50 αστυνομικούς και 49 κατηγορούμενους?????? Είπαμε, έπιασαν την Αλ Κάιντα, οι μαλάκες.

Ξεκίνησε η δίκη με τους γονείς απ’ έξω, οι δικηγόροι σύσσωμοι ζήτησαν αναβολή εντός του 15μέρου λόγω του ότι έλαβαν πολύ αργά τη δικογραφία. Και λίγο πριν κάνει την εισήγηση η εισαγγελέας , ακούμε από τον διάδρομο φωνές και φασαρία. Μπαίνει ένας μέσα στο δικαστήριο και φωνάζει «Ένα γιατρό, ένα γιατρό, έπεσαν δακρυγόνα έξω από το δικαστήριο». Φοβερή αναμπουμπούλα, αφού τα χημικά άρχισαν να πιάνουν και εμάς που ήμασταν μέσα στην αίθουσα. Ένας πατέρας προσπάθησε να μπει μέσα και έφαγε κάτι ψιλές με τα γκλομπ, ενώ ένας αλήτης ΜΑΤατζής τον ψέκασε εξ’ επαφής στο πρόσωπο. Σημειώνω εδώ ότι αυτό μπορεί να αποβεί μοιραίο και απαγορεύεται ρητά ακόμα και από την αστική δικαιοσύνη. Ο άνθρωπος λιποθύμησε και έγινε μπλε, έτρεξαν κάποιοι να τον βοηθήσουν, κάποιες άλλες μανάδες έπεσαν στα σκαλιά της εισόδου του δικαστηρίου, γενικά φοβερή αναταραχή.

Δεν ξέρω άλλες λεπτομέρειες του τι έγινε έξω αφού ήμουν μέσα, αλλά ξέρω ότι η εισαγγελέας έτρεμε και αυτή λέγοντας ότι προτείνει να πάρουμε την αναβολή. Επίσης ξέρω ότι οι ένστολοι που ήταν μέσα αναρωτιόντουσαν δυνατά, πώς είναι δυνατόν να έχουν τόσο μαλάκες συναδέλφους. Να σημειώσω εδώ ότι υπάρχει συγκεκριμένος νόμος που απαγορεύει τη χρήση των χημικών μέσα στα δικαστήρια συγκεκριμένα. Στο Ελλαδιστάν όμως, κάτι τρέχει στα γύφτικα. Με τα πολλά φύγαμε, και μετά από λίγες ακόμα μικροαναταραχές.

Θα περάσει η τρομοκρατία? Πρέπει όλοι μας να αναρωτηθούμε, και να μην απαντήσουμε επιπόλαια όχι. Γιατί αν δεν θέλουμε να περάσει, απαιτούνται πολλά περισσότερα από αυτά που κάνουμε, και το τελευταίο που πρέπει να μας απασχολεί είναι η κοντόφθαλμη τρομολαγνεία που χαρακτηρίζει την πραγματικά χαμένη (και όχι αναβεβλημένη) εξεταστική. Το πρόβλημα μάλλον είναι αρκετά πιο ευρύ, και ελπίζω να μπορέσουν να το δουν αρκετοί άνθρωποι. Ας αναρωτηθούμε λίγο για το πανεπιστήμιο που υπερασπίζουμε και για την κοινωνία που ζούμε γενικότερα, τώρα που έχουμε την πολυτέλεια να το κάνουμε. Θα μπορούσε κάλλιστα να είναι οποιοσδήποτε από εσάς στην θέση μου.

Ας αναρωτηθούμε λίγο για την «δημοκρατία» μας. Πιστεύω πως ο καθένας πρέπει να αναλάβει δράση ανάλογα με το πώς εκείνος θεωρεί σωστό, και όχι μόνο στα πλαίσια μίας παράταξης. Σας παρακαλώ να είστε δυναμικοί την Πέμπτη, αλλά και κάθε μέρα. Εγώ λόγω της κρατικής τρομοκρατίας δεν μπορώ να έρθω στην πορεία, για να μην επιβαρύνω την θέση μου, και με μία έννοια, η κυβέρνηση πέτυχε αυτό που ήθελε. Και μην ξεχνάτε ότι ακόμα 11 φοιτητές και ένας εργαζόμενος βαρύνονται με χειρότερες κατηγορίες απ’ τις δικές μου, και μόνο από τύχη δεν μου φόρτωσαν και εμένα τις ίδιες. Οι 12 αυτοί άνθρωποι χρειάζονται την συμπαράσταση όλων μας.Οι δικηγόροι άρχισαν να λένε ότι τέτοια φαινόμενα έχουν να δουν από τη χούντα. Σας καλώ να βγάλετε τα δικά σας συμπεράσματα από τα παραπάνω, και ελπίζω να μην ήμουν κουραστικός.



Αναστασίου Δημήτρης, Μηχ. Η/Υ κ’ Πληρ.

Πολυτεχνείο Πατρών."



Αυτό το σοκαριστικό κείμενο το είδα πρώτη φορά (απόσπασμα) στο μπλογκ του απίθανου Asteroid και το μεταφέρω από το μπλογκ στο οποίο μας παρέπεμψε, της Theoulini. Θα δανειστώ επίσης πέραν της φωτο στο δικό του, και το σχόλιο του Asteroid στο μπλογκ της Αθηνάς (theoulini), το οποίο με καλύπτει απόλυτα για να κλείσω το ποστ:

"Με τον πιο πανηγυρικό τρόπο θέλω να δηλώσω πως, ανεξάρτητα από τις πολιτικές θέσεις και τις θέσεις του καθενός για το θέμα των ΑΕΙ, του Νόμου-πλαίσιο ή του Ασύλου, η μαρτυρία αυτή, η οποία, δυστυχώς, με πείθει, καταδεικνύει σαφέστατα ότι υπάρχει πλέον ζήτημα δημοκρατικού ελλείματος για την χώρα, ζήτημα σεβασμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας για τις Αστυνομικές και ίσως και τις Δικαστικές Αρχές, ζήτημα στοιχειώδους ηθικής και πολιτικής στάσεως για όλους μας - ό,τι κι αν ψηφίσαμε στις εκλογές... γιατί σίγουρα ΔΕΝ ψηφίσαμε υπέρ τέτοιων νοοτροπιών, καταστάσεων, συμπεριφορών..."

Για τη συνέχεια, υπάρχει η πλέον η Πρωτοβουλία Αλληλεγύης Γονιών με Κείμενο-Καταγγελία και Συλλογή Υπογραφών σε ειδικό μπλογκ, Enandia Stin Katastoli.

Επίσης, ο Asteroid παρέθεσε και την Ανακοίνωση της Επιτροπής Συνταγματικών Δικαιωμάτων Μελών του Δ.Σ.Α., εδώ.

Για τα χημικά δε που χρησιμοποιούνται και τις επιπτώσεις τους, διαβάστε εδώ.

Τι να πω, να μας ζήσουν τα συστήματα και όσοι τα δουλεύουν!!!

Πού'σαι βρε Απουσία!

Με πολλή αγάπη στην Μαρίνα, κι ευχές να είναι καλά και να περνάει καλά όπου κι αν βρίσκεται. Χωρίς πολλά λόγια, τα βαρέθηκα τα πολλά όταν μιλάς σε ανθρώπους που ξέρουν κι από πόνο κι από αγάπη. Και την ελπίδα μου να έρθει πολύ γρήγορα ο καιρός να δώσει όλα αυτά που έχει φυλαγμένα τόσα χρόνια, και να λένε πόσο τυχεροί είναι οι δικοί της που θα τα δεχτούν... :)

Ανεβαίνουν οι Αρματωσιές, Χάνεται το Παιχνίδι...

Ζούμε στην εποχή της παράκρουσης, τέρμα και τελείωσε... Ο Γιάννης Μαρίνος χτες έγραψε (Το ΒΗΜΑ της Κυριακής, 11.03.07) για την ακατανόητη αντίθεση στα τεκταινόμενα στον χώρο της Παιδείας.

«Πώς είναι δυνατόν οι πιο θορυβώδεις υπέρμαχοι της δημοκρατίας και των δημοκρατικών διαδικασιών να ποδοπατούν ταυτόχρονα κάθε δημοκρατική αξία, να εκβιάζουν, να τρομοκρατούν και πώς συμβιβάζεται η ελεύθερη διακίνηση ιδεών με καταλήψεις των πανεπιστημίων, φίμωση κάθε αντίθετης φωνής, αυθαίρετες δήθεν ψηφοφορίες χωρίς έλεγχο τού ποιος ψηφίζει και αν νομιμοποιείται καν να ψηφίζει;»

Και συνεχίζει με αναφορά στην εισήγηση του Νικίτα Χρουστσόφ στο 20ό Συνέδριο του ΚΚ της ΕΣΣΔ «Για την προσωπολατρία και τις συνέπειές της» (Μεταμεσονύκτιες Εκδόσεις), όπου αποκαλύπτεται «σε όλη του την ωμότητα το στυγνό καθεστώς που εισήγαγε ο Λένιν και επέβαλε με τον πιο απάνθρωπο τρόπο ο Στάλιν. Αυτοί προφανώς και σήμερα εμπνέουν τη φασιστική συμπεριφορά και τη βία που τρομοκρατούν τις μάζες των πολλών φοιτητών και τους καθημερινά απειλούμενους και προπηλακιζόμενους καθηγητές, που τολμούν να αντισταθούν.»

Επισημαίνει και την «χρησιμοποίηση του ψεύδους» κατά Λένιν, στην περίφημη επιστολή του προς τον Κομισάριο των Εξωτερικών (υπουργό Εξωτερικών) Τσιτσέριν, τον Ιούλιο του 1921, τον οποίο συμβουλεύει: «Το να λέμε την αλήθεια είναι αστική προκατάληψη. Το ψεύδος δικαιολογείται από τον διακαώς επιδιωκόμενο σκοπό μας».

Δυστυχώς έχουμε γεμίσει εικόνες και φωνές από ανθρώπους (τώρα πιστούς καταβαμμένους κατακόκκινους οπαδούς του να το πω, φανατισμένους-φερέφωνα να το πω, ακροδεξιούς να το πω, πληρωμένους κουκουλοφόρους να το πω, πάντως ανθρώπους) που ορύωνται όπου δουν κάμερα ότι τους σπάζουν στο ξύλο απρόκλητα και άδικα τα ΜΑΤ, μόλις στιγμές πριν ή μετά από εικόνες των ίδιων να ξαμολιούνται σε επίθεση κατά των δυνάμεων «της έννομης τάξεως» με κάθε είδους αυτοσχέδιο «όπλο»: πέτρες, νεράντζια, καδρόνια, σφεντόνες, φωτοβολίδες, μολότωφ, ό,τι έχει πρόχειρο κανείς....

Τυφλή βία κάθε Πέμπτη στο κέντρο, τι καλά!

Και λένε όλοι ότι θέλουν καλύτερη Παιδεία, απεργώντας επί βδομάδες για να μην αλλάξει ουσιαστικά τίποτα. Την ίδια ώρα που οι καθηγητές που κατεβαίνουν στις απεργιακές («πανελλαδικές / παλλαϊκές»! λέξεις που τη λες και γεμίζει το στόμα σου!) κινητοποιήσεις εξακολουθούν να πληρώνονται κανονικά. Και τα ιδιαίτερα να τρέχουν για τους μικρότερους, και οι εξεταστικές να χάνονται για τους μεγαλύτερους...

Κι από την άλλη, υπό τις ευλογίες του Πρωθυπουργού από τις Βρυξέλλες, που δηλώνει πως « υπάρχουν ... και λίγοι θλιβεροί πρωταγωνιστές των επεισοδίων, των οποίων τις ενέργειες καταδικάζουν οι δημοκράτες πολίτες. Απέναντι σε τέτοια φαινόμενα φασισμού εξεγείρεται κάθε δημοκρατική συνείδηση στον τόπο.... Η Αστυνομία έχει να αντιμετωπίσει πολύ δύσκολες συνθήκες, τις οποίες βλέπουμε όλοι, και κάνει τη δουλειά της. Και καλό είναι να αποφεύγουν ορισμένοι την εύκολη, ανέξοδη κριτική και τον λαϊκισμό», το Υπ. Δημ. Τάξης και η ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ. εφαρμόζουν Σχέδιο μηδενικής ανοχής 5 βασικών αξόνων:

1. Κλοιός στους αναρχικούς και συλλήψεις : Περικύκλωση και σύλληψη ομάδων ταραξιών μόλις απομακρύνονται από τον κύριο όγκο των διαδηλωτών, οι οποίοι, μετά τις επιθέσεις που εξαπολύουν, εισχωρούν πάλι ανενόχλητοι στον κύριο όγκο των διαδηλωτών βγάζοντας τις κουκούλες.

2. «Ανοιχτή γραμμή» μεταξύ δικαστών και αξιωματικών της ΕΛ.ΑΣ.: Αμεση δικαστική υποστήριξη στις ενέργειες της ΕΛ.ΑΣ. και για διώξεις σε βάρος συλληφθέντων με ταχύρρυθμες διαδικασίες.

3. Εντοπισμός των δραστών της επίθεσης στον Αγνωστο Στρατιώτη: Οι αξιωματικοί υποστηρίζουν ότι πρόκειται για προαποφασισμένη πράξη και οργανωμένο σχέδιο πρόκλησης, ανάλογο με το κάψιμο της ελληνικής σημαίας και άλλες επιδεικτικές ενέργειες αντιεξουσιαστών. Ηδη για την επίθεση στο φυλάκιο έχουν ασκηθεί διώξεις για απόπειρα ανθρωποκτονίας.

4. Ενεργοποίηση Σώματος συλλήψεων: Δλδ του άτυπου Σώματος συλλήψεων της ΕΛ.ΑΣ., στο οποίο θα συμμετέχουν περίπου 130 αστυνομικοί που υπηρετούν στις υπηρεσίες ασφαλείας, με ειδικές πυρίμαχες στολές, κλομπ και ελαφρά εξάρτυση, θα προσκολλώνται ανά τέσσερις-πέντε σε διμοιρίες των ΜΑΤ, με κύριο στόχο να προχωρούν σε συλλήψεις πρωταιτίων επεισοδίων.

5.«Πίεση» στα στέκια των αντιεξουσιαστών: Ασκηση «πίεσης» στα 27 επίσημα στέκια των αντιεξουσιαστών στην Αθήνα και σε άλλες περιοχές που αποτελούν - σύμφωνα με τους αστυνομικούς - «ορμητήρια» υπευθύνων επεισοδίων. Ακόμη προβλέπονται συνεχείς παρακολουθήσεις ατόμων που θεωρούνται κύριοι «ύποπτοι» για συμμετοχή σε τέτοιου είδους επιθέσεις.


Με λίγα λόγια, τα επεισόδια είναι το πρόσχημα για να πλήξουν οι διαδηλωτές την κυβέρνηση και να πιέσουν για γρήγορη προσφυγή στις κάλπες λέει, όσο ο Πολύδωρας και η αστυνομία αρματώνονται με άγριες προθέσεις μεν (το ξύλο που τρώνε δεν είναι ψεύτικο), με μικρουλάκια baby steps δε. Καθώς υπάρχει και το υπόλοιπο σαθρό σύστημα που αν δεν διορθωθεί δεν θα υπάρχει το ποθητόν δι’αυτούς αποτέλεσμα (δικαιολογία στη σφαλιάρα που ρίχνουν και μπουζούριασμα των ταραξιών "να μάθουν!"). Π.χ. τι θα τους κάνουμε τους κατηγορούμενους μετά, δικαστικά, μη μας κυνηγήσουν χειρότερα οι υπόλοιποι. Και πώς ΔΕΝ θα υποχωρήσουν οι δικαστές σε πιέσεις «συμπαραστατών των συλληφθέντων», και πού στην ευχή θα βρούνε τόσον καιρό που το παλεύουν και πάλι τίποτα, όλες αυτές τις ρημάδες τις αποδείξεις / τεκμήρια ενοχής για τη δράση των γνωστών-αγνώστων....

Ενώ τολμήστε να παρκάρετε παράνομα έστω για να κάνετε εσπευσμένα εισαγωγή σε εφημερεύον (το ξέρω, το έχουμε πάθει), και σας έχουν φακελλώσει στο πιτς φυτίλι! Κι έτσι και πάτε να εξηγήσετε, εσείς ο απλός πολίτης, θα πάτε μέσα και για αντίσταση κατά της Αρχής...

Το να εξοπλίζονται οι αντιμαχόμενες πλευρές είτε με ιδεολογία είτε με περαιτέρω καλιμπράρισμα του συστήματος, είναι σιωπηρή παραδοχή του ότι το μοντέλο απέτυχε και δεν έχουμε καν στα σκαριά ένα πολλά υποσχόμενο λειτουργικό εναλλακτικό σενάριο. Ούτε καν πλησιάζουμε. Και λεφτά που χάνουμε, και χρόνο και χρήμα, αποτέλεσμα γιοκ. Ξωφλήσαμε ως re-active θεραπεία.

Από pro-active αντιμετώπιση κανείς? Τι λέει για την Πρόληψη το λεξικό?

Να τους χαρίζαμε κά’να Μπαμπινιώτη ή ειναι πολύ απασχολημένοι να σβήνουν τα μπατζάκια τους?

Ισως πολλά αντίτυπα να ήταν κάποια λύση, να ξεκουράζουν τα γκλομπς τους... όσο μαθαίναμε στα καλόπαιδα ότι η βότκα είναι για να πίνεται κι όχι για να ανάβεται...

Για Την Ημέρα Της Γυναίκας, Επίλογος. Αντε βρε, ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΣ ΠΟΛΛΑ!

Ηθελα να κλείσω τα posts για την ημέρα των γυναικών με κάποιο φωτογραφικό υλικό και το σχετικό κείμενο. Εψαχνα, έψαχνα, έψαχνα... Κι όσο πιο βαθειά χωνόμουν βάζοντας άσχημες λέξεις στο ψαχτήρι, τόσο πιο πολύ αρρώσταινα. Το τι βρήκα για γυναίκες που έχουν υποστεί βία και συνεχίζουν να ζουν με αυτά τα μαρτύρια, δεν περιγράφεται. Σε πολιτισμένες και μη χώρες. Ανεξαρτήτως ηλικίας, μορφωτικού επιπέδου, οικονομικής επιφάνειας, θρησκεύματος, εθνικότητας, φυλής, χρώματος....

Δεν καταλαβαίνω, ειλικρινά. Πώς γίνεται να ξεκινάμε όλοι μας τη ζωή σαν το πιο αγνό πράγμα, σαν αγγελάκια επί της Γης. Και να καταντάμε εκεί...

Χρόνια Πολλά σε όλες τις ζορισμένες, μειωμένες, κατατρεγμένες, αμόρφωτες, κυνηγημένες, αβοήθητες, βασανισμένες, εξαναγκασμένες στην απόλυτη φτώχεια, εκπορνευμένες, τρομοκρατημένες, χτυπημένες, κατασπαραγμένες, εξαθλιωμένες, αφημένες στο έλεος του Θεού, βιασμένες, πετροβολημένες, απαγχονισμένες, δολοφονημένες αδερφές μου.

Βαρύ το φορτίο μας.

Ενας μαλάκας κόσμος.

Για Την Ημέρα Της Γυναίκας, συνεχίζουμε...

Pfc Daniel Foreman spends the final few minutes with his expectant wife Sarah as the US Army’s 598th Maintenance Company deployed to Iraq from Fort Benning, Ga., on Thursday, Feb 1. Sarah is expecting a boy in April.

MSN/NBC The Week in Pictures, March 1-8

Για Την Ημέρα Της Γυναίκας...

Αφιερωμένο με πολλή αγάπη στους Αντρες της ζωής μας,
από τις γυναίκες-ηρωϊδες αυτού του κόσμου...

Το Πάσχα μας Μας Εφτασε, Εμπρός Βήμα Ταχύ...

Τι να πω, ο καιρός μας έχει καταμπερδέψει, ελπίζω να μην κάνουμε Πάσχα με χιονοθύελλες... Προς το παρόν μια μικρή γεύση από Πασχαλινό χιούμορ! Enjoy!

Αντε Και Με Το Χρυσό Ο-έ-Ο!

Geia sou Maria / Sarbel

Ιδού σε παγκόσμια πρώτη, το βίντεο που ανακάλυψαν τα τσακάλια του μπλογκ μας: το αληθινό "Namaste Maria" που κατάκλεψε ο Σαρβέλας και το πάει Γυρωβύζιον! Ετσι, στο original, μάλιστα! Προσέξτε τη χειραψία, τα χορευτικά του ζεύγους και όλου του μπαλλέτου μετά... :))

Jealousy!

Στο Aphrodite’s Sheets συνεχίζω το παιχνίδι των 5 (ξέρω, ξέρω, διαβλογική σεντονιάδα και σας έπρηξα!) και γράφοντας για το ένα και μοναδικό είδος ζήλειας που με διακατέχει όταν είμαι ως τα μπούνια με το αμόρε, έβαλα τα σχετικά εικαστικά, αλλά δεν είχα τις φωτογραφείς αυτές. Γιατί τότε, δεν θα χρειαζόταν κάτι περισσότερο από τρεις λεζάντες να βγει όλο το ποστ... Για δείτε!

«Ελα Γώργο, είναι η γυναίκα σου κάτω στο πάρκινγκ, της έκανες κάτι?»



«Στέφανε, η Αιμιλία σίγουρα δεν έμαθε για τη γραμματέα σου στο ταξίδι στη Λάρισσα?»



«Δημήτρη, η ασφάλεια του αυτοκινήτου σου καλύπτει τρομοκρατική επίθεση είπαμε?»


Με πολλές ευχαριστίες στην blade runner για το e-mail με τις φωτος!!!

Ε Ρε Και Πού Να Σφίξουν Οι Ζέστες...

Musical: "Springtime For Hitler" from the movie "The Producers"

I LOVE SPRINGTIME ALL YEAR ROUND!!!

Επιτέλους!

Καλώστηνε κι ας άργησε! Ε, σχεδόν άργησε δλδ, μια κι ο Χειμώνας φέτος πολύ τη ντίβα μας έκανε (λες να κάνει grande εμφάνιση Πασχαλιάτικα?)

Φουσκονεριές, φουσκοθαλασσιές, φουσκομπουμπουκιές...

Δε με χωράει το σπίτι. Ούτε το πετσί μου. Αλλά κάνω ότι δεν καταλαβαίνω γιατί δε με παίρνει. Δε χωράω πουθενά. Μίκρυνε ο κόσμος?

Χμμμμ.... "Μάρτη" να μην σας αρπάξει ο ήλιος, βάλατε? :)

Τα ρούχα που έκαναν την σταχτο(μ)πούτα, Cinderella, δε χωράνε ούτε στο δρόμο.
Τα φουρώ μου της Ανοιξης θέλω να χωράν μόνο στα μάτια σου - κι ας τα βγάλω μόλις με δεις! Η, για την ακρίβεια, να τα βγάλω μόλις με δεις…
Να με ντύσεις με σένα, ε? ...