Επιτέλους!
Καλώστηνε κι ας άργησε! Ε, σχεδόν άργησε δλδ, μια κι ο Χειμώνας φέτος πολύ τη ντίβα μας έκανε (λες να κάνει grande εμφάνιση Πασχαλιάτικα?)
Φουσκονεριές, φουσκοθαλασσιές, φουσκομπουμπουκιές...
Δε με χωράει το σπίτι. Ούτε το πετσί μου. Αλλά κάνω ότι δεν καταλαβαίνω γιατί δε με παίρνει. Δε χωράω πουθενά. Μίκρυνε ο κόσμος?
Χμμμμ.... "Μάρτη" να μην σας αρπάξει ο ήλιος, βάλατε? :)
Τα ρούχα που έκαναν την σταχτο(μ)πούτα, Cinderella, δε χωράνε ούτε στο δρόμο.
Τα φουρώ μου της Ανοιξης θέλω να χωράν μόνο στα μάτια σου - κι ας τα βγάλω μόλις με δεις! Η, για την ακρίβεια, να τα βγάλω μόλις με δεις…
Να με ντύσεις με σένα, ε? ...
