Ζούμε στην εποχή της παράκρουσης, τέρμα και τελείωσε... Ο Γιάννης Μαρίνος χτες έγραψε (Το ΒΗΜΑ της Κυριακής, 11.03.07) για την ακατανόητη αντίθεση στα τεκταινόμενα στον χώρο της Παιδείας.
«Πώς είναι δυνατόν οι πιο θορυβώδεις υπέρμαχοι της δημοκρατίας και των δημοκρατικών διαδικασιών να ποδοπατούν ταυτόχρονα κάθε δημοκρατική αξία, να εκβιάζουν, να τρομοκρατούν και πώς συμβιβάζεται η ελεύθερη διακίνηση ιδεών με καταλήψεις των πανεπιστημίων, φίμωση κάθε αντίθετης φωνής, αυθαίρετες δήθεν ψηφοφορίες χωρίς έλεγχο τού ποιος ψηφίζει και αν νομιμοποιείται καν να ψηφίζει;»
Και συνεχίζει με αναφορά στην εισήγηση του Νικίτα Χρουστσόφ στο 20ό Συνέδριο του ΚΚ της ΕΣΣΔ «Για την προσωπολατρία και τις συνέπειές της» (Μεταμεσονύκτιες Εκδόσεις), όπου αποκαλύπτεται «σε όλη του την ωμότητα το στυγνό καθεστώς που εισήγαγε ο Λένιν και επέβαλε με τον πιο απάνθρωπο τρόπο ο Στάλιν. Αυτοί προφανώς και σήμερα εμπνέουν τη φασιστική συμπεριφορά και τη βία που τρομοκρατούν τις μάζες των πολλών φοιτητών και τους καθημερινά απειλούμενους και προπηλακιζόμενους καθηγητές, που τολμούν να αντισταθούν.»
Επισημαίνει και την «χρησιμοποίηση του ψεύδους» κατά Λένιν, στην περίφημη επιστολή του προς τον Κομισάριο των Εξωτερικών (υπουργό Εξωτερικών) Τσιτσέριν, τον Ιούλιο του 1921, τον οποίο συμβουλεύει: «Το να λέμε την αλήθεια είναι αστική προκατάληψη. Το ψεύδος δικαιολογείται από τον διακαώς επιδιωκόμενο σκοπό μας».
«Πώς είναι δυνατόν οι πιο θορυβώδεις υπέρμαχοι της δημοκρατίας και των δημοκρατικών διαδικασιών να ποδοπατούν ταυτόχρονα κάθε δημοκρατική αξία, να εκβιάζουν, να τρομοκρατούν και πώς συμβιβάζεται η ελεύθερη διακίνηση ιδεών με καταλήψεις των πανεπιστημίων, φίμωση κάθε αντίθετης φωνής, αυθαίρετες δήθεν ψηφοφορίες χωρίς έλεγχο τού ποιος ψηφίζει και αν νομιμοποιείται καν να ψηφίζει;»
Και συνεχίζει με αναφορά στην εισήγηση του Νικίτα Χρουστσόφ στο 20ό Συνέδριο του ΚΚ της ΕΣΣΔ «Για την προσωπολατρία και τις συνέπειές της» (Μεταμεσονύκτιες Εκδόσεις), όπου αποκαλύπτεται «σε όλη του την ωμότητα το στυγνό καθεστώς που εισήγαγε ο Λένιν και επέβαλε με τον πιο απάνθρωπο τρόπο ο Στάλιν. Αυτοί προφανώς και σήμερα εμπνέουν τη φασιστική συμπεριφορά και τη βία που τρομοκρατούν τις μάζες των πολλών φοιτητών και τους καθημερινά απειλούμενους και προπηλακιζόμενους καθηγητές, που τολμούν να αντισταθούν.»
Επισημαίνει και την «χρησιμοποίηση του ψεύδους» κατά Λένιν, στην περίφημη επιστολή του προς τον Κομισάριο των Εξωτερικών (υπουργό Εξωτερικών) Τσιτσέριν, τον Ιούλιο του 1921, τον οποίο συμβουλεύει: «Το να λέμε την αλήθεια είναι αστική προκατάληψη. Το ψεύδος δικαιολογείται από τον διακαώς επιδιωκόμενο σκοπό μας».
Δυστυχώς έχουμε γεμίσει εικόνες και φωνές από ανθρώπους (τώρα πιστούς καταβαμμένους κατακόκκινους οπαδούς του να το πω, φανατισμένους-φερέφωνα να το πω, ακροδεξιούς να το πω, πληρωμένους κουκουλοφόρους να το πω, πάντως ανθρώπους) που ορύωνται όπου δουν κάμερα ότι τους σπάζουν στο ξύλο απρόκλητα και άδικα τα ΜΑΤ, μόλις στιγμές πριν ή μετά από εικόνες των ίδιων να ξαμολιούνται σε επίθεση κατά των δυνάμεων «της έννομης τάξεως» με κάθε είδους αυτοσχέδιο «όπλο»: πέτρες, νεράντζια, καδρόνια, σφεντόνες, φωτοβολίδες, μολότωφ, ό,τι έχει πρόχειρο κανείς....
Τυφλή βία κάθε Πέμπτη στο κέντρο, τι καλά!
Και λένε όλοι ότι θέλουν καλύτερη Παιδεία, απεργώντας επί βδομάδες για να μην αλλάξει ουσιαστικά τίποτα. Την ίδια ώρα που οι καθηγητές που κατεβαίνουν στις απεργιακές («πανελλαδικές / παλλαϊκές»! λέξεις που τη λες και γεμίζει το στόμα σου!) κινητοποιήσεις εξακολουθούν να πληρώνονται κανονικά. Και τα ιδιαίτερα να τρέχουν για τους μικρότερους, και οι εξεταστικές να χάνονται για τους μεγαλύτερους...
Κι από την άλλη, υπό τις ευλογίες του Πρωθυπουργού από τις Βρυξέλλες, που δηλώνει πως « υπάρχουν ... και λίγοι θλιβεροί πρωταγωνιστές των επεισοδίων, των οποίων τις ενέργειες καταδικάζουν οι δημοκράτες πολίτες. Απέναντι σε τέτοια φαινόμενα φασισμού εξεγείρεται κάθε δημοκρατική συνείδηση στον τόπο.... Η Αστυνομία έχει να αντιμετωπίσει πολύ δύσκολες συνθήκες, τις οποίες βλέπουμε όλοι, και κάνει τη δουλειά της. Και καλό είναι να αποφεύγουν ορισμένοι την εύκολη, ανέξοδη κριτική και τον λαϊκισμό», το Υπ. Δημ. Τάξης και η ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ. εφαρμόζουν Σχέδιο μηδενικής ανοχής 5 βασικών αξόνων:
1. Κλοιός στους αναρχικούς και συλλήψεις : Περικύκλωση και σύλληψη ομάδων ταραξιών μόλις απομακρύνονται από τον κύριο όγκο των διαδηλωτών, οι οποίοι, μετά τις επιθέσεις που εξαπολύουν, εισχωρούν πάλι ανενόχλητοι στον κύριο όγκο των διαδηλωτών βγάζοντας τις κουκούλες.
2. «Ανοιχτή γραμμή» μεταξύ δικαστών και αξιωματικών της ΕΛ.ΑΣ.: Αμεση δικαστική υποστήριξη στις ενέργειες της ΕΛ.ΑΣ. και για διώξεις σε βάρος συλληφθέντων με ταχύρρυθμες διαδικασίες.
3. Εντοπισμός των δραστών της επίθεσης στον Αγνωστο Στρατιώτη: Οι αξιωματικοί υποστηρίζουν ότι πρόκειται για προαποφασισμένη πράξη και οργανωμένο σχέδιο πρόκλησης, ανάλογο με το κάψιμο της ελληνικής σημαίας και άλλες επιδεικτικές ενέργειες αντιεξουσιαστών. Ηδη για την επίθεση στο φυλάκιο έχουν ασκηθεί διώξεις για απόπειρα ανθρωποκτονίας.
4. Ενεργοποίηση Σώματος συλλήψεων: Δλδ του άτυπου Σώματος συλλήψεων της ΕΛ.ΑΣ., στο οποίο θα συμμετέχουν περίπου 130 αστυνομικοί που υπηρετούν στις υπηρεσίες ασφαλείας, με ειδικές πυρίμαχες στολές, κλομπ και ελαφρά εξάρτυση, θα προσκολλώνται ανά τέσσερις-πέντε σε διμοιρίες των ΜΑΤ, με κύριο στόχο να προχωρούν σε συλλήψεις πρωταιτίων επεισοδίων.
5.«Πίεση» στα στέκια των αντιεξουσιαστών: Ασκηση «πίεσης» στα 27 επίσημα στέκια των αντιεξουσιαστών στην Αθήνα και σε άλλες περιοχές που αποτελούν - σύμφωνα με τους αστυνομικούς - «ορμητήρια» υπευθύνων επεισοδίων. Ακόμη προβλέπονται συνεχείς παρακολουθήσεις ατόμων που θεωρούνται κύριοι «ύποπτοι» για συμμετοχή σε τέτοιου είδους επιθέσεις.
Με λίγα λόγια, τα επεισόδια είναι το πρόσχημα για να πλήξουν οι διαδηλωτές την κυβέρνηση και να πιέσουν για γρήγορη προσφυγή στις κάλπες λέει, όσο ο Πολύδωρας και η αστυνομία αρματώνονται με άγριες προθέσεις μεν (το ξύλο που τρώνε δεν είναι ψεύτικο), με μικρουλάκια baby steps δε. Καθώς υπάρχει και το υπόλοιπο σαθρό σύστημα που αν δεν διορθωθεί δεν θα υπάρχει το ποθητόν δι’αυτούς αποτέλεσμα (δικαιολογία στη σφαλιάρα που ρίχνουν και μπουζούριασμα των ταραξιών "να μάθουν!"). Π.χ. τι θα τους κάνουμε τους κατηγορούμενους μετά, δικαστικά, μη μας κυνηγήσουν χειρότερα οι υπόλοιποι. Και πώς ΔΕΝ θα υποχωρήσουν οι δικαστές σε πιέσεις «συμπαραστατών των συλληφθέντων», και πού στην ευχή θα βρούνε τόσον καιρό που το παλεύουν και πάλι τίποτα, όλες αυτές τις ρημάδες τις αποδείξεις / τεκμήρια ενοχής για τη δράση των γνωστών-αγνώστων....
Ενώ τολμήστε να παρκάρετε παράνομα έστω για να κάνετε εσπευσμένα εισαγωγή σε εφημερεύον (το ξέρω, το έχουμε πάθει), και σας έχουν φακελλώσει στο πιτς φυτίλι! Κι έτσι και πάτε να εξηγήσετε, εσείς ο απλός πολίτης, θα πάτε μέσα και για αντίσταση κατά της Αρχής...
Το να εξοπλίζονται οι αντιμαχόμενες πλευρές είτε με ιδεολογία είτε με περαιτέρω καλιμπράρισμα του συστήματος, είναι σιωπηρή παραδοχή του ότι το μοντέλο απέτυχε και δεν έχουμε καν στα σκαριά ένα πολλά υποσχόμενο λειτουργικό εναλλακτικό σενάριο. Ούτε καν πλησιάζουμε. Και λεφτά που χάνουμε, και χρόνο και χρήμα, αποτέλεσμα γιοκ. Ξωφλήσαμε ως re-active θεραπεία.
Από pro-active αντιμετώπιση κανείς? Τι λέει για την Πρόληψη το λεξικό?
Να τους χαρίζαμε κά’να Μπαμπινιώτη ή ειναι πολύ απασχολημένοι να σβήνουν τα μπατζάκια τους?
Ισως πολλά αντίτυπα να ήταν κάποια λύση, να ξεκουράζουν τα γκλομπς τους... όσο μαθαίναμε στα καλόπαιδα ότι η βότκα είναι για να πίνεται κι όχι για να ανάβεται...
