Το κείμενο αυτό είναι η συνέχεια (σε σχόλιο) του ποστ μου "Διακοπές για γερούς Λύτες", που φιλοξενήθηκε στο www.doncat.blogspot.com και θα το βρείτε εδώ, μαζί με τα σχετικά πού/πώς/πότε (Friday, September 01, 2006) Enjoy!
Κάποια στιγμή, Τρίτη βράδυ (ντάλα Αύγουστο), αντιβιωτικά τέλος, νάρθηκας σίχαμα και δεν καθάριζε, ήθελα και βιταμίνες να πάρω τα πάνω μου, οπότε τον στέλνω για διανυκτερεύον φαρμακείο. (Επέστρεψε ώρες μετά, με hansaplast και... geriatric, για τόνωση γεροντίων!)...
Ελα όμως που χωρίς να το ξέρω, την είχε στήσει από νωρίς ο καρακαλλόνος έξω από το σπίτι μου & έκοβε κίνηση να δει πότε θα μπορεί να... μπουκάρει!
Φεύγει το αμόρε. Σε λίγο κουδούνι.
Ντιν-ντον!
(Φάντης μπαστούνι! Ο-έ-ο!)
«... Τι κάνεις εσύ εδώ?»
«Ηρθα για τα χαλιά.»
«... Είναι πολύ αργά, το ξέρεις?»
«Δε φοράω ρολόι.»
(Συνεννόηση-πεπόνι. Ξέραμε μεν, κάναμε τους αδιάφορους δε. Πεντάχρονα. Πεντόβολα.)
«Τι θα κάνουμε παιδάκι μου αν σε βρει εδώ?»
«Σεξ!»
(Δεμπορεί- δεμπορεί- δεμπορεί! Δενπιστευωσετίποτα και μαζί ταπιστευωόλα!)
«...Πρέπει να φύγεις, δεν κάνει να είσαι εδώ!»
«Γιατί?»
«Γιατί είναι ο γκόμενός μου!»
«Κι εσύ η γκόμενά μου! Καιρός να το μάθεις. Λοιπόν?...»
Κι ήταν η δεύτερη μαγική στιγμή: που έλαμψαν τα μάτια του στο μήκος κύματος της Ωρας που έρχεται το κορμί του άλλου μέσα σου για πρώτη φορά. Που αν δεν είσαι συντονισμένος κι εσύ, δε μπορείς να την πιάσεις αυτή τη στιγμούλα... Εμφανίζεται μία και μετά τέρμα. Νόμος, κάθε πιθανό ζευγάρι έχει από μία τέτοια ευκαιρία στην πολύ αρχή, κι όσο μικρότερες οι πιθανότητες να είναι μαζί, τόσο πιο πολύ εκπέμπει το βλέμμα. Και ποτέ καμμιά κατοπινή λάμψη δεν τη φτάνει αυτή την πρώτη...
Οι δυό μας στο κρεβάτι. Στο πάτωμα. Στον καναπέ. Στην τραπεζαρία, τον μπουφέ, την κουζίνα, τη βεράντα, τις απλίκες του τοίχου. Στον τοίχο σκέτο. Πόσες στάσεις περνάνε σε 1 δευτερόλεπτο? Ε, όλες αυτές. Και απ’έξω cooooool! Grace Kelly με πονόδοντο.
«Πώς είσαι? Πονάει ο ασθενής σήμερα? Σε περιποιείται ο φίλος μου?»
Τι κακώσεις, μωρέ το κεφάλι μου χτύπαγε ταβάνι! Τι μας χώριζε? Δυό βήματα στο μαρμάρινο πάτωμα, ένα μακώ κι ένα μποξεράκι από μένα και δεν έβλεπα καν τι σε αυτόν. Και Τυραννόσαυρος να ήταν ντυμένος, δεν θα τον πρόσεχα. Τον κοίταξα, και το μόνο που έβλεπα ήταν το πρόσωπό του το άλλο πρωί. ΤΙ κάνουμε τώρα?
«Εεεε... Κάτσε, θα πιείς κάτι?»
«Εσένα!»
(μη μου πηδάς τις προφάσεις ρε άνθρωπε, διάφανες είναι, αλλά...) Χαμήλωσα το βλέμμα μου. Εψαχνα το pause: το σχέδιο ΔΕΝ ήταν αυτό! Εγώ αλλιώς τα είχα φτιάξει στο μυαλό μου, δεν ήμουν για μπλεγμένες καταστάσεις! Παραγινόταν hard rock η φάση για την κουκου-ρουκου-ίτιδά μου. Χέσε μεσα Πολυχρόνη, που δεν γίναμε ευζώνοι... Οχι, όχι, σίγουρα ΟΧΙ, αλλά η μαγεία?
Ντιν-ντον!
(Παναγία μου!)
«Ο .......... !»
«Ε, και?»
«ΤΙ ΚΑΙ ΜΩΡΕ, ΠΗΓΑΙΝΕ ΜΕΣΑ ΝΑ ΔΩ ΠΩΣ ΘΑ ΤΑ ΒΟΛΕΨΩ!»
(Σκεψου γρήγορααααα, πού θα τον στείλεις πάλιιιιι μέχρι να ξεφορτωθείς τον άλλον, τι την ήθελα εγώ τη Δυναστείαααα!)
Στην πόρτα αστυνομικός (yeah-eah, alright, we'll spend the night together -wake up and live forever! Την κάτσαμε!). Πεσκέσι απ’τη γριά γειτόνισσα με τις 48 γάτες, που φοβήθηκε ότι κάποιος κλεφτης μας έχει βάλει στο μάτι & μας παρακολουθεί τόσες ώρες! Το όργανον να... συζητήσουμε την καταγγελία. Λέω από μέσα μου «Να περιμένω να γυρίσει το αμόρε, να φωνάξω και καμμία φίλη μου και να γυρίσουμε «ταινία» με τον μπατσούλη στο καστ?» Η να του κλαιγόμουν «σας παρακαλώ κρατήστε έναν ενοχλητικό πλασιέ που μου έρχεται μεσάνυχτα και μου πουλάει διάφορα φαρμακευτικά...»ώστε να τζάσω το επίσημο αμόρε μέχρι νεωτέρας? Ευτυχώς τα μπάλωσα (?!), έδιωξα και τον καραπειρασμό... Σκυλομπερδεμένη. Ολα εξελίσσονταν ΤΟΣΟ αλλιώς!
Α ρε «επίσημε»...
Λευκές νύχτες: δεν ήξερες γιατί, νόμιζες τα τραύματά μου.
Μαύρες νύχτες: λύσσαγα, ακάλεστη ανατροπή. Ζήλευα πλέον την ζωή του άλλου, χωρίς εμένα ακόμη μέσα... Ελεύθερος? Επρεπε να μπω γρήγορα! Να τον κάνω πολιορκημένο!!!
Μαύρες μέρες: να με φροντίζεις & να σου πετάω τη στοργή στη μούρη, ξεσπώντας για το ότι δεν είσαι ο «άλλος»... Baby come to my rescue!
Γαλάζια ξημερώματα-κρύσταλλο, ξάγρυπνη να μην βρίσκω άκρη. Το ένστικτο πρόσταζε. Η λογική δείλιαζε. Διαταγή της όμως να κάτσω. Δεν είμαι ζώο!...
Η μήπως ήμουν?!?
I need your love,
I need your love...
You, give me light
So tonight, take me there
I, feel your sun
Start to glow and I know it
Let me show you that
I want your love
I need your touch
For the rest, of our time together,
Baby, come fly with me, eternally
You and me,
We were meant to be
Yeah hey
Alright (right now)
We'll spend the night together
Wake up and live forever
Yeah hey
Alright (right now)
We'll spend the night together
Wake up and live forever
I see your eyes,
Hold the key, to my paradise
Summer in your smile
Well it makes me feel, so real
You tell me things
And my heart sings to the world,
From islands in the sky
Take my hand
As one we will stand
You know it's never never
To say hello to forever
Yeah hey
Alright (right now)
We'll spend the night together
Wake up and live forever
I need your touch,
I want your love so much
I need your touch &
I want your love, so much
Oh now, tonight,
We'll spend the night together
Wake up and live forever
Alright – Jamiroquai
***************************
I know it sounds funny but I just can't stand the pain
Girl I'm leaving you tomorrow
Seems to me girl you know I've done all I can
You see I beg, stole, and I borrowed
That's why I'm easy
Easy like Sunday morning
That's why I'm easy
Easy like Sunday morning
I wanna' be high
So high
I wanna' be free to know the things I do are right
I wanna' be free
Just me
Oh baby...
That's why I'm easy
I'm easy like Sunday morning
That's why I'm easy
I'm easy like Sunday morning
Easy - Faith No More
