Τι τις θέλω τις εφημερίδες... αφού με ζαλίζουν!
Από Καθημερινή σήμερα:
"Στα όρια της εξάντλησης κινείται πλέον η ρευστότητα στην αγορά. Οι τράπεζες έχουν ανεβάσει κατακόρυφα το κόστος του χρήματος, ακόμη και για υφιστάμενα δάνεια, οδηγώντας τις επιχειρήσεις σε έναν καθημερινό αγώνα επιβίωσης, που πολλές φορές έχει ατυχή κατάληξη. Το Δημόσιο έχει προ πολλού προχωρήσει σε μια ανεπίσημη αναστολή πληρωμών, ενώ, όποτε χρειάζεται οπωσδήποτε να τακτοποιήσει μια υποχρέωση, τότε πληρώνει με... ομόλογα.
Οι περιπτώσεις πολλές και χαρακτηριστικές: από την υπόθεση της τακτοποίησης των οφειλών προς τους προμηθευτές των νοσοκομείων, έως την πληρωμή των αναδρομικών προς τους δικαστικούς.
Εκεί, όμως, που το ρευστό έχει μετατραπεί σε είδος εν ανεπάρκεια είναι στην αγορά. Τα spreads, με τα οποία δίνουν οι τράπεζες, έστω με το σταγονόμετρο, κεφάλαια κίνησης στις επιχειρήσεις, αυξάνουν σχεδόν από μέρα σε μέρα.
Το αποτέλεσμα είναι το κόστος του χρήματος να έχει καταστεί πανάκριβο και απαγορευτικό για την ανάπτυξη επιχειρηματικής δραστηριότητας, ενώ στις εφορίες οι αιτήσεις για διακοπή λειτουργίας μικρομεσαίων επιχειρήσεων έχουν αυξηθεί κατά περίπου 15% στο εξάμηνο, σε σχέση με το αντίστοιχο περυσινό διάστημα."
Μετάφραση: τραπεζικό ξάνοιγμα στις αναπτυσσόμενες αγορές των Βαλκανίων και της Τουρκίας τα προηγούμενα χρόνια, ακόμη και με την αιμοδοσία Παπαθανασίου, χωρίς plan-B σε περίπτωση που αυτές οι χώρες δε θα μπορούσαν να σηκώσουν τόσα δάνεια γιατί οι ρυθμοί ανάπτυξής τους δε θα ήταν οι αναμενόμενοι, σημαίνει απλά, "μας τελείωσε".Οπότε πίσω στην πατρίδα, κατόπιν γενικής συνεννόησης, πληρώνουμε με "κουπόνια", πχ "κουπόνι για sexάκι", "κουπόνι για στριφτοκοφινάτο sexάκι", "κουπόνι για πιπούλα", "κουπόνι για έξτρα πρωινή πιπούλα" κτλ κτλ κτλ.
Το πρόβλημα είναι ότι κατά την εξαργύρωση, θα πρέπει να τους κάτσουμε. Μέχρι να τους κάτσουμε βέβαια, βάζουμε την "μαρίδα" να τους κάθεται - κι ας ψοφολογήσει απ'το πήδημα (παλιό ανέκδοτο "Μήσο, πάρ'το πτώμα, ξεχείλισε!"). Κι αν στην αναμπουμπούλα θα την φάει και κάποιο πιο μεγάλο ψάρι, "τι-εί-χα-μεεε, τι-χά-σα-μεεε, στ(ψ)ωλέω σε ξεχά-σα-με"!
Κι εντωμεταξύ, περιμένουμε να κουραστούν όλοι από την παγκόσμια παρτούζα, που την κάνουν στο κάτω-κάτω επαγγελματίες, και να μη μας καταδεχτούν για εξαργύρωση.
Ενώ τους δικούς μας που τους έχουμε ακόμα -μη γελιέστε- να πηδάνε τζάμπα, τους κάναμε και δώρο κατά την έξοδο απ'το μπουρδελλάκι και τις κουρτίνες, τους καναπέδες, τα ανάκλιντρα, ούτε σοβατεπί δεν θα μείνει...
Ωραίος τρόπος να κρατάς τα ηνία μιας χώρας, ομολογώ.
(όταν σου τελειώσει, θα πας στην επόμενη?)
(ρητορική ερώτηση...)
