Τετάρτη 28 Ιουλίου 2010

Ενα Μεγάλο Ευχαριστώ...


... στις Κυβερνήσεις μας και τους Απεργούς μας, που έχουν το καλύτερο timing του κόσμου, λειτουργούν όλοι μαζί προς το συμφέρον μας και μας διευκολύνουν τη ζωή εμάς των απλών πολιτών -που δεν έχουμε κι εναλλακτικές... τι να βάζω στο αυτοκίνητο, πορτοκαλάδα? Και πώς να πετάξω, με μπαλλόνι? Πριν λίγο καλέ, πώς να ταξίδευα με καράβι, να έκανα το γύρο των νησιών από το κατάστρωμα και να ξαναγυρνούσα στο Λαύριο με το ίδιο εισητήριο?! Και τι να ψωνίσω τώρα να μαγειρέψω στα παιδιά μου, χαρτιά τουαλέττας που δεν είναι ευπαθή προιόντα?

Το ότι εμένα μου κόβουν από παντού κι ούτε μια απεργία με παίρνει, αλλά ακόμη κι αν μ'έπαιρνε, έτσι και δυσκόλευα τη ζωή έστω κι ενός συμπολίτη μου, θα διάλεγα άλλου είδους διαμαρτυρία, σε ποιόν από όλους αυτούς τους τρόμπες που βγαίνουν από κάθε πλευρά και τσιρίζουν στα παράθυρα να το πω?

(ήρεμααααα.... έχει και ζέστη.... όχι θυμόοοοο... όχι εκρήξειειεις....)

Το ότι με τις μαλακίες τους σε λίγο η Ελλάδα θα σβηστεί από τον χάρτη, όχι μόνο ως προορισμός για εργασία ή αναψυχή (είμαστε πολύ κοντά σε αυτόν τον στόχο της πλήρους απαλοιφής), αλλά και ως εμβαδόν κατοικούμενο από κάποιους, έστω λίγους, ανθρώπους που ΔΕΝ ΦΤΑΙΝΕ, δεν περνάει από το μυαλό κανενός, έτσι?...