Σοκαρισμένη, αηδιασμένη, εξοργισμένη όπως κι όλη η Ελλάδα. Ελεος με τα παιχνιδάκια τους στην πλάτη μας, έλεος με το βιασμό του μέλλοντος των παιδιών μας, έλεος και με τις μαφιόζικες εν ψυχρώ δολοφονίες "αντίθετων" φωνών, που μέχρι πρότινος θεωρούσαν διάφοροι "στη δική τους όχθη".
Δεν έχει νόημα να αναφερθώ κι εγώ στο πώς έγινε και τι απεφάνθη -κιόλας, έτοιμο το είχαν?!- η EΛ.ΑΣ. Ούτε το πώς το Ανθρωποκτονιών έμπλεξε τα μπούτια του με την Αντιτρομοκρατική... Απλώς αναδημοσιεύω από το troktiko:
"Δευτέρα, 19 Ιουλίου 2010
Η ΙΔΕΑ ΚΑΙ ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΤΟΥ ΣΩΚΡΑΤΗ ΓΚΙΟΛΙΑ ΠΟΥ ΟΛΟΙ ΕΣΕΙΣ ΚΑΝΑΤΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ!
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΚΑΙ ΖΗΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ ΣΑΣ...
ΕΠΙΣΗΜΑ ΣΑΝ BLOG σας αναφέρουμε ότι ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΚΑΙ Η ΙΔΕΑ του troktiko.blogspot.com ήταν του Σωκράτη Γκιόλια!ΝΑΙ η ιδέα και το όραμα αυτού του blog άνηκε στον Σωκράτη Γκιόλια και όλοι εμείς πορευτήκαμε με τούτη την ιδέα,ενός ανεξάρτητου blog που θα μπορούσε να είναι η φωνή όλων σας.
Αυτό που ήθελε ο Σωκράτης Γκιόλιας είναι να υπάρχει ένα ανεξάρτητο μέσο στο οποίο όποιος αισθάνεται αδικημένος, να μπορεί να εκφράσει το παράπονο του,την καταγγελία του χωρίς δόλο και σκοπιμότητες! Και βάση αυτού πορευτήκαμε όλοι εμείς χωρίς καλά καλά να γνωριζόμαστε μεταξύ μας αφού άλλωστε ...
είμαστε χιλιάδες! Η ανιδιοτέλεια ήταν πάντα ο οδηγός μας για να βάζουμε το οποιοδήποτε κείμενο! Αυτό πλήρωσε ο Σωκράτης Γκιόλιας. Για όλους εμάς ουσιαστικά πλήρωσε...
όσο για το κείμενο που μπήκε νωρίτερα, συγχωρέστε μας υπάρχουν και νέα παιδιά που όντως δεν γνώριζαν το Σωκράτη μας και το ΟΡΑΜΑ του για το οποίο και πλήρωσε.
Το όραμα του Σωκράτη ήταν να μην ανήκει σε κανέναν,,, Οι τίτλοι ιδιοκτησίας ανήκουν σε ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΕΣΑΣ!".
Δεν πα' να το βρίζουν το μπλογκ τώρα ένα κάρο καλοθελητάδες, για το ότι έβαζε λέει συνέχεια lifestyle, Τζούλιες και ανέκδοτα, ότι ήταν το φερέφωνο του Θέμου και των Κοντομηνάδων και των λοιπών, ότι υποστήριζε εκκλησίες και έγλειφε διάφορους, ότι μικροπολιτική έκανε και μάλιστα πληρωμένη... μόνο και μόνο που δημοσίευε αυτές τις αποκαλύψεις με τα ονοματεπώνυμα, που δεν τολμούσαν άλλοι στα "έγκριτα" μέσα (πέραν του "Θέματος" με αρχικά ονομάτων), αρκούσε.
Το αν ο ίδιος ο Γκιόλιας ήταν μέρος του συστήματος στην αρχή ή ως το τέλος, αν τά'χε κάνει πλακάκια ή τους πολεμούσε μέχρις εσχάτων, αν ήταν κι εκείνος γρανάζι ή αντι-"εξουσιαστής" μέχρι το κόκκαλο, δεν έχει πλέον σημασία. Κι αυτό γιατί τίποτε από αυτά δεν αντικρούει την βαρύτητα των ερευνών και των ντοκουμέντων που έφερνε στη δημοσιότητα, ούτε αμαυρώνει το γεγονός ότι είχε μπει "στο ρουθούνι" πολλών που προτιμούσαν να τον δουν νεκρό, ούτε καν καταρρίπτει το ότι δεν άντεχαν την ιδέα να βγάλει κι εφημερίδα.
Συγκινείται κανείς με το να διαβάζει παντού τα χιλιάδες μηνύματα και σχόλια απλών ανθρώπων τους οποίους άγγιξε με τη δουλειά του, αλλά και προβληματίζεται με τους επικριτές που πετούν με επιμέλεια τόση πολλή λάσπη στ'όνομά του. Το ίντερνετ έχει γεμίσει από γνώμες -και στάσεις ζωής- με αφορμή τον θάνατό του, διαβάζεις και σκέφτεσαι συνέχεια τι συμβαίνει και τι συνέβαινε τόσα χρόνια, απλώς χωρίς το διαδίκτυο δεν τα ξέραμε.
Προσωπικά προτιμώ το πρώτο, την ανθρώπινη συμπαράσταση, κι όχι μόνο γιατί ο νεκρός δικαιώνεται. Αλλά γιατί ό,τι κι αν ήταν, όπως κι αν ξεκίνησε, με τον τρόπο που λειτούργησε έφτασε πολύ κοντά στο μεγάλο απόστημα κι αυτό αποδεικνύεται περίτρανα με τη στυγερή δολοφονία του. Οσο περνούν οι ώρες και γράφονται κι άλλα, συνειδητοποιώ πως άγγιξες χορδή στο πανελλήνιο με το θάνατό σου Σωκράτη, κι απ'το μνήμα θα τσιγκλάς συνειδήσεις...
Τώρα για την "Σέχτα Επαναστατών" του "σύγχρονου αντάρτικου της πόλης" και τον "αγώνα" της... μην ξεράσω βατράχια! Βρήκαν τον ένα που δεν είχε προσωπική φρουρά και τον γάζωσαν πατόκορφα. Αυτοί δεν είναι επαναστάτες. Με καμμία έννοια του όρου. Πληρωμένοι, ξεπουλημένοι κι άνανδροι δολοφόνοι-πιονάκια είναι. Τίποτε παραπάνω, τίποτε παρακάτω.
Εγείρεται ένα θέμα με τα ΜΜΕ "που δέχονται επίθεση". Τι λε ρε, τώρα στην πλάτη του νεκρού αυτού παλληκαριού θα παίξετε κι άλλο παιχνιδάκι εντυπώσεων?! Το να επιβεβαιώνεται η θεωρία Χρυσοχοίδη για συνεργασία κοινών ποινικών με τρομοκράτες δε, μ'εξαγριώνει ακόμη περισσότερο. ΒΡΕΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΧΩΣ'ΤΟΥΣ ΦΥΛΑΚΗ, σταμάτα να βαφτίζεις αστυνομικούς τον κάθε Μπόλεκ και Λόλεκ που σαπροφυτούν στο Σώμα, είναι θέμα τιμής ολόκληρου του Κράτους. Εφτασαν στην πόρτα σου και σκότωσαν τον αστυνομικό διευθυντή σου, συγκεντρώσου επιτέλους!!! Κόψε από την προσωπική φρουρά κάθε "μεγαλοεπιχειρηματία" και "σελέμπριτυ" και βάλτους να φυλάνε όσους -ελάχιστους- ακόμη σκάβουν βαθειά για να αποκαλύπτουν αλήθειες που θα έπρεπε να ξέρει όλος ο ελληνικός λαός. Ναι, εδώ καταντήσαμε, να πρέπει να φρουρείται η Αλήθεια μπας και λειτουργήσει η δημοκρατία...
Αλλο θέμα-καραμέλα που βγαίνει συνέχεια στον αέρα των ημερών, η ανάπτυξη των blogs στην Ελλάδα. Φλέγον ζήτημα, μια που η ελευθερία της γνώμης στο διαδίκτυο και η μη χειραγώγησή του ως μέσον -λόγω της ανωνυμίας- σίγουρα δεν καταπίνεται εύκολα από το σύστημα. Η δολοφονία του Γκιόλια ήταν όχι μόνο για να σωπάσει ο ίδιος, αλλά για να φιμωθεί και να τρομοκρατηθεί στον μεγαλύτερο δυνατόν βαθμό αυτό το μέσον. Και κερασάκι στην τούρτα, να φοβηθούν κι όλοι οι υπόλοιποι δημοσιογράφοι των ΜΜΕ να ενοχλήσουν τους αρχιλήσταρχους. (μαζί τους δε να φοβηθεί κι ο απλός κόσμος, που δεν τολμάει πλέον να βγει σε μια ειρηνική πορεία στο κεντρο της Αθήνας μετά τους 4 νεκρούς στην Marfin...)
Μη φοβάστε, ο δρόμος του διαδίκτυου σας δείχνει τον τρόπο: κι αν ακόμη δε μπορείτε φανερά να βγάλετε στη φόρα αυτά που οφείλετε, γράψτε τα εκεί μέσα και αυτό το message in a bottle θα βρει χιλιάδες αποδέκτες. Και μετά εξαφανιστείτε διαδικτυακά αν υπάρχει πιθανότητα να σας βρουν. Αρκεί να μη κοτιάσετε. Είναι ζήτημα τιμής και για σας.
Κι εννοείται, ρίξτε πόρτα σε διάφορους που ζητούν και στο βήμα της Βουλής την άρση της ανωνυμίας στο ίντερνετ γενικά (κι ο Καρατζαφύρερ που πρώτα τη ζητούσε, τώρα την προασπίζεται, αθάνατε ελληναρά πολιτικέ!!!). Για ποστς διαφόρων που επικυρήσσουν "επώνυμους" δημοσιογράφους και άλλα πρόσωπα της δημόσιας ζωής, είναι απλό να τους βρουν και να τους σταματήσουν, χωρίς καμμία άρση του απορρήτου. Ξέρουν ποιοί είναι, δεν είναι και πολύ δύσκολο!
Πάντως ήδη θλίβομαι που τους σκληρούς δίσκους από τους υπολογιστές του Γκιόλια τους πήραν για να τους ελέγξουν. Ισως, λέω ίσως χρησιμοποιήσουν κάποια στοιχεία για να βρουν τους ενόχους και μακάρι να βρεθεί άκρη, αλλά από κει και πέρα, είμαι σίγουρη πως ό,τι ενοχοποιητικό για τους αρχιλήσταρχους θα σβηστεί μια χαρά...
(btw, μην ξανακούσω ότι "μάχιμη δημοσιογραφία" είναι μόνο του Τέλλογλου, "ο δημοσιογράφος που κάνει σωστά και επώνυμα τη δουλειά του δεν έχει να φοβάται τίποτα" και "η ανωνυμία στο διαδίκτυο, κάποιες φορές σκοτώνει", Αρη Πορτοσάλτε. Είσαι βαθιά νυχτωμένος, κι αυτά που λες είναι επικίνδυνα αποπροσανατολιστικά. ΝΤΡΟΠΗ ΣΟΥ και κρίμα στον ΣΚΑΙ -που εν μέσω όλων των κατευθυνόμενων καναλιών εξακολουθεί να έχει αναλαμπές σοβαρότητας- που σ'έχει ακόμη εκεί που σ'έχει. Για τους υπόλοιπους "δημοσιογράφους" -στυλ Βαγιάννη- ντρέπομαι και μόνο που διάβασα τι περνάει απ'το μυαλό τους τέτοιες ώρες).
Σκεφτείτε πάντως πως αργά αλλά σταθερά τα blogs, ειδικά τα πολιτικά/ ιδεολογικά και ειδησεογραφικά, ακόμη και εν μέσω διαφόρων φανφαρών, "παιχνιδιών εξουσίας" μεταξύ τους κι ανακριβειών ενίοτε, έχουν φέρει την έννοια του αντίλογου στα "παραδοσιακά" ΜΜΕ. Από κει που δεν είχαμε φωνή ν'αντιμιλήσουμε ή ακόμη-ακόμη και να εκφράσουμε απλώς τη γνώμη μας, εκφραζόμαστε, αμφισβητούμε, διαφωνούμε, κάποιες φορές γινόμαστε μια κρίσιμη μάζα για συλλογικές δράσεις διαμαρτυρίας. Οπως και να έχει, η εποχή των προβάτων-απλών δεκτών έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί.
Σκέφτομαι ξάγρυπνη στην άγρια νύχτα: ένα μήνα να κλείναμε όλοι τις τηλεοράσεις μας και να μην αγοράζαμε εφημερίδες, να κάναμε -με βάρδειες- σιωπηλή ειρηνική καθιστική διαμαρτυρία 3.000 άτομα κάθε βράδυ έξω από τα σπίτια όλων των αληταράδων, στο Σύνταγμα άλλες 5.000 κι άλλα 1.000 άτομα έξω από όλα τα αστυνομικά τμήματα σε κάθε γειτονιά, χωρίς μια λέξη, κάθε μα κάθε βράδυ, να δίναμε ακόμη πιο ηχηρά το μήνυμά μας:
"ΦΤΑΝΕΙ!!!!"
ε, ΔΕΝ θα κοιμόντουσαν ήρεμα ΚΑΙ μετά από αυτά... αλλά αμέσως προσγειώνομαι στην απαράδεκτη πραγματικότητα σαν ζόμπι.
Γεγονός παραμένει. Σήμερα στον ιερό ναό Αγίων Αναργύρων Ηλιουπόλεως στις 4:30 θα γίνει η κηδεία του Σωκράτη Γκιόλια. Εύχομαι να σας δω εκεί.
Ηθελα νά'ξερα πώς θα μεγαλώσει τα παιδιά τους η γυναίκα του, πώς θα τους μιλήσει για την έννοια της αλήθειας και της προσφοράς και γιατί "έφαγαν" τον πατέρα τους. Πώς θα τα βγάλει πέρα όταν το θέμα θα περάσει στα ψιλά και όλοι θα το έχουν ξεχάσει... Αυτό ειδικά...
Τι να πει κανείς, συλληπητήρια και κουράγιο σε όλη του την οικογένεια.
Κι όσο για μας, ας μην ξεχάσουμε, ας αναλογιστούμε την ευθύνη που έχουμε μπροστά στο παράδειγμα του αγώνα του κι ας μην σκύβουμε το κεφάλι έτσι εύκολα.
Ελαφρύ το χώμα που σε σκεπάζει φίλε.
Αφροδίτη.
ΥΓ- σήμερα πληροφορήθηκα κι από φίλο με το ονοματεπώνυμό του στο πολύ ενημερωμένο πολιτικό blog του, ότι έχει δεχθεί απειλές και μάλιστα του χάραξαν και το αμάξι για να σταματήσει. "Ανώνυμοι" βεβαίως... Κατανοώ την απόλυτη ανάγκη να αρθρογραφείς, να ζεις και να κινείσαι με το θάρρος της γνώμης σου και την υπογραφή σου. Πολύ τίμιο και αξιοσέβαστο, και όσοι το κάνουν, μπράβο τους, ειδικά αν ΔΕΝ έχουν ολόκληρο εκδοτικό ή καναλικό συγκρότημα να βάζει "πλάτες" γι'αυτούς.
Από τη στιγμή όμως που κανείς δε μπορεί να εγγυηθεί για τη σωματική μας ακεραιότητα, εμάς των απλών bloggers, καλό θα ήταν να ξεπεράσουμε αυτούς τους ρομαντισμούς και να παραμένουμε ανώνυμοι. Η ανωνυμία ως "στίγμα" χαρακτηρίζει μόνο όσους απειλούν, συκοφαντούν συγκεκριμένα άτομα χωρίς στοιχεία και ασκούν διαφόρων μορφών βία (και δη σε αρθρογράφους, bloggers και μη). Η ανωνυμία ως "απλή προστασία" χαρακτηρίζει όσους εκφέρουν άποψη, γνωστοποιούν, δημοσιεύουν, ενημερώνουν και τεκμηριώνουν όσα γράφουν, bloggers και μη. Η διαφορά είναι τεράστια.
Μην τσουβαλιάζουμε λοιπόν. Τη στιγμή που ζούμε το απόλυτο μπάχαλο, το να βγουν κάποια τεκμηριωμένα πράγματα στη φόρα, έστω κι ανώνυμα, είναι πολύ πιο σημαντικό από το να πλακωνόμαστε περί ανωνυμίας. Σε όλον τον πλανήτη αναγνωρίζουν το δικαίωμα του whistleblower (ας πούμε "πληροφοριοδότη" για θέματα εθνικού ή/και δημοσίου συμφέροντος) στην ανωνυμία/ ασυλία/ προστασία (άσχετα αν πολλοί βρίσκουν ακόμη κι έτσι τραγικό τέλος...) Μην πυροβολείτε τον αγγελιοφόρο, ακούστε το μήνυμα.
