... και τον κακό τους τον καιρό σε όλους αυτούς που μας κάνουν τη ζωή πατίνι, θωρακισμένοι πίσω από τα "μεγαλεία" τους.
Δε μασάμε, δεν υποκύπτουμε.
Αλλά πώς αντέχουμε, αυτό είναι άλλο θέμα.
Προσωπικά είμαι αηδιασμένη. Ολη μέρα στη μπανιέρα δε θα φτάσει να πλύνω τη γλίτζα που αισθάνομαι ότι μας πετούν στα μούτρα. Ολα τα ποτά του κόσμου δε θα μπορέσουν να με γλυτώσουν απ'τη ναυτία μου. Και τίποτε δε θα μου ξαναφέρει πίσω την πίστη μου στην καλωσύνη των ανθρώπων.
Χαιρετώ λοιπόν μέχρι να ξεχαστώ λίγο...
Καλές βουτιές εύχομαι, να μη μας βρει άλλο κακό (λέμε τώρα)!
