Και Κλάααααααμμα ο Ψινάκης!

Η Καλομοίρα...

(στη φωτό η ορίτζιναλ Britney σε παιδική ηλικία. Μάλλον σε "Britney-ada" πρέπει να μετονομαστεί η Eurovision, ή έστω, κατ'ελάχιστον, σε "Pop-pop-pop-saxlamarada")


η Κακομοίρα...

(πού πας βρε κορίτσι μου κι είσαι και μια χαρά δλδ?)


κι ο Μπίμπι-Μπός (δύο-σε-ένα)!

(ο χορογράφος σας μάλλον θα πρέπει να φάει μήνυση!)

Λοιπόν, τώρα που το λύσαμε κι αυτό το εθνικής σημασίας ζήτημα, μπορούμε να πάμε στο ασφαλιστικό παρακαλώ, διότι έχω και ψητό στο φούρνο και πρέπει να ξέρω αν θα δουλεύω ως τα 90 ή τα 92 μου? Εχει διαφορά...

ΥΓ- όχι, σοβαρά, κάνω πολύ χάζι όλη τη φιέστα, όσο έχω χρόνο να παρακολουθήσω. Μια χαρά θεσμός για να τρέχει το όλον σύστημα και να τρέχει ακόμη περισσότερο το χρήμα. Από το να βλέπω ειδήσεις και 1. να μου σπαράζει η καρδιά και 2. να μου γυρνάνε τ'άντερα, χίλιες φορές καλύτερο. Το τι σχέση έχει με σύσφιξη ευρωπαϊκών σχέσεων σε πολιτιστικό επίπεδο δε βλέπω, αλλά ποιά είμαι εγώ (η ηλιθιωδώς μη εκβιάζουσα μπλόγκερ) να μιλήσω...

Θα το Πω για ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΦΟΡΑ:

ΜΑΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΜΠΛΟΓΚΕΡΣ ΣΤΥΓΝΟΙ ΕΚΒΙΑΣΤΕΣ ΠΟΥ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΚΑΤΑΛΥΣΟΥΝ ΤΗΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΚ ΤΩΝ ΕΣΩ, ΟΥΤΕ ΚΑΤΕΥΘΥΝΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΞΕΝΑ ΚΕΝΤΡΑ ΕΞΟΥΣΙΑΣ, ΟΥΤΕ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝ ΜΕ ΚΟΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ ΝΑ ΒΡΙΖΟΥΝ / ΛΟΙΔΩΡΟΥΝ / ΕΚΒΙΑΖΟΥΝ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ! (ρε τι έχουμε πάθειειειει...)

Τι? Ακούς λέει στο τηλέφωνο ένα μπλίκι-μπλίκι-μπλίκι? Πληκτρολόγιο? ΕΓΩ? Οχι καλέ μαμά, μαθαίνω σήματα Μορς, ξέρεις πόσο έχει πάει το πάγιο του ΟΤΕ?!

Erotica XXX: η Τρίτη Εκθεση!

Και για όσους δεν το έπιασαν το υπονοούμενο, για τρίτη συνεχή χρονιά η γκαλερί Spilioti Projects παρουσιάζει την έκθεση "Εrotica ΧΧΧ" στο Bacaro (Σοφοκλέους 1, 210-32.11.882). Εγκαίνια αύριο Τρίτη, 26 Φεβρουαρίου στις 9:00 το βράδυ, αίθριο με τις καλύτερες παρέες, vibes στο φουλ και εκθεσιακός χώρος... φωτιά στα κόκκινα και λίγα λέω! Εχει και dress code, φυσικά erotica. Τι άλλο?! (Γουστάρω!)

Στην 1η "Erotica" λοιπόν εντοπίσαμε την διαφορά μεταξύ erotica και πορνογραφίας.

Στην 2η, "Εrotica part 2-za" εξερευνήσαμε τα όρια του ερωτισμού και προσπαθήσαμε να διερευνήσουμε και τις πιο "σκοτεινές" πλευρές του έρωτα. (Για ό,τι άλλο είχα ποστάρει τότε, εδώ, επίσης εδώ, κλίκατις εδώ, εννοείται κι εδώ, και τέλος εδώ).

Και πάνω που νομίζαμε ότι τα είχαμε δει όλα, φέτος στο "Erotica XXX" η τέχνη αποδεικνύει πως το συγκεκριμένο θέμα είναι τόσο δυνατό ώστε να σαρώνει όλους τους τομείς της κοινωνίας: πολιτική, χρήμα, θρησκεία και να διευρύνει την κατανόηση μας σε ο,τιδήποτε θεωρούσαμε ακραίο. Ξαφνικά τα "σκάνδαλα" μοιάζουν με παιδική χαρά.

Ζωγραφική, φωτογραφία, ψηφιακή τέχνη, εγκατάσταση video art, blog art, mobile phone art, ροζ dvd, erotic accessories, ρούχο, αντικείμενο, performance, dj set, party και dress code... erotica (εδώ το μπλογκ σας κλείνει πονηρά το μάτι).

Οι καλλιτέχνες που συμμετέχουν είναι οι:

Φανή Καλογιαννίδου, Νίκος Γιαβρόπουλος, Ισμήνη Μπονάτσου,
Βασίλης Μπούτος, Φωτεινή Πολυδώρου, Νικήτας Καραγιάννης,
Δημήτρης Γαλάνης, Peter Poulos, Νίκος Βανδώρος, Μαρία Μανουσέλλη,
Γεώργος Κάλλας, Μαρία Παπαιωάννου, Σοφία Φωτιάδου, Σπάρτη Λιναρδάκη,
Παναγιώτης Χατζηστεφάνου, Κωνσταντίνος Σκαφίδας, Αλεξάνδρα Κολλάρου,
Marcello Niktas, Νίκος Βανδώρος, ΤΖΙΑRA, Σταυρούλα Χατζή, Καλλιρρόη Σπυρίδωνος,
LoRy Man-Bites-Man, Κατερίνα Μερτζάνη, Σπύρος Βασιλάς, Αγγελος Καραγεώργος,
Πάνος Μιχαήλ (Greek Gay Lolita), Ζωή Κακούρη, Κώστας Κοχαιμίδης,
Mariken V.d. Brink, Αβραάμ Παπαβραμόπουλος, Θεόφιλος Γρυλλάκης, Toby Short,
Άρης Χαντζόπουλος, Δήμητρα Παπαναγιώτου, Παντελής Ξηροχειμώνας,
Φώτης Κουζινός, Ελένη Μυλωνά, A Non-private Life, Αννα Κατσίμπρα,
Αλέξανδρος Ανδριτσόπουλος, Γιώργος Λυντζέρης, Κωνσταντίνα Κλάδη,
Θεόφιλος Κατσιπάνος, Νίκος Πατρελάκης, Άγγελος Μέντης, Παύλος Γαβαλάς,
Αλέξανδρος Λόγγος, Eύα Κολιοπάντου, Αννα Μανέτα,
Aphrodite’s Sheets, Sadosadist, Θανάσης Λάλας.

Honored guest artist: VASSILIKI

Διάρκεια έκθεσης: 26/2 – 5/4/08
Ώρες λειτουργίας: 12:00-15:00 & 19:00 έως 01:00+
Δευτέρα-Σάββατο. Κυριακή κλειστά.

Be there or be square! ;))))

Ναι Θεία, Ετσι Εχουν τα Πράγματα στην Ελλάδα...

... όπως τα θυμάσαι, ε, στο χειρότερο όμως, γιατί τώρα συμπληρώνουμε το κάθε τι με δικές μας λεπτομέρειες... ναι, ως συνήθως, εδώ ο κόσμος καίγεται και το μνί χτενίζεται, όπως τα λες, ναι...

... το super-extra-top-karatop-secret-απόρρητο-και-των-γονέων σχέδιο Νίμιτς για την ονομασία (των Σκοπίων που μόνο εμείς τα λέμε "Σκόπια" κι όλη η υπόλοιπη υφήλιος "Μακεδονία" και χέστηκε για το θέμα μας η υφήλιος, εμάς των βαλκάνιων) το περάσαμε μια διαρροή να του βρίσκεται... Αφού είμαστε τσακάλια εμείς! Ναι, το ότι μπορούμε να τους πατήσουμε τον κάλο με την επιχειρηματική μας δραστηριότητα εκεί πάνω δεν το θίγουμε, όλο στο εθνικό και στο συναισθηματικό και στο βέτο και σε τέτοια θεία μου... εμ, μπουχέσες έχουμε, το ξέρω...

... το σουξέ όμως όλου του χειμώνα, το ροζ το dvd του Ζαχόπουλου, δεν μπόρεσε κανείς να το... διαρρεύσει ακόμη, μόνο το αλλαξοκομίζουν διάφοροι θεία μου... κι αυτή η Τσέκου εμ την κλείσαν στο μπουντρούμι αδίκως των αδίκων (μια θεσούλα ήθελε κι εκείνη, κι ο μεγάλος ζήλος για την επαγγελματική ανέλιξη θα έπρεπε να πριμοδοτείται!), εμ όλο αλλάζει την κατάθεσή της και ΠΑΛΙ μας έχουν στο περίμενε... γιατί λέει θα κάνει αποκαλύψεις και θα πάρει κόσμο στο λαιμό της... Τι? Οχι, όχι, κανείς δεν έχει δει παρά δυό κακές φωτογραφίες με τον Ζαχόπουλο κι αυτήν, πλάτη, ναι, κανείς λέμε... Αχαχα, λες? Λες θεία μου αν βάζαμε τίτλο "Πλάνα από συμβούλιο για την τελική ονομασία - ΑΠΟΡΡΗΤΟ!" να το βούταγαν επιτέλους να το δούμε κι εμείς στο YouTube?

... Α, ναι, βεβαίως, μας τά'χουν κάνει τσουρέκια και με "Το κίνημα των μπλόγκερς" και "Την φυλή των μπλόγκερς" και μας ξεχέζουν που έχουμε ολόκληρους πολιτικούς και δημοσιογράφους από πίσω να μας στηρίζουν -ή είμαστε οι ίδιοι τέτοιοι και βγάζουμε στη φόρα διάφορα για να τους κράξουμε και να τους εκβιάσουμε λέει, ναι... Χαμός και μ'εκείνο το press-gr που όλο το συμβουλεύεται ο Τέρενς... Ναι, κι εγώ μπλόγκερ (που να μην έσωνα!) θεία μου... Ελα μου ντε!? Κι εγώ αναρωτιέμαι ποιός διάολος με στηρίζει εμένανε - και με πληρώνει μάλιστα!- και δεν τον βρίσκω!!!

... Αντε θεία μου, να σ'αφήσω τώρα, μιλάμε τόσην ώρα, κι έχω χάσει ένα κάρο ενημέρωση... πρέπει για να έχω σφαιρική ενημέρωση να συμπληρώνω όλα τα δελτία, ειδήσεων, καιρού, κωμωδίας, φαρσοκωμωδίας, τραγωδίας, σιχαμάρας, πρωινά, μεσημεριανά, βραδυνά, μεταμεσονύκτια, ροζ, κίτρινα, γκρι και δε συμμαζεύεται, πάω... ναι, θα τα πούμε, αν έχουμε καμμιά εξέλιξη θα σε ξαναπάρω, φιλάκια, γειά σου θείτσα μου!


ΥΓ- Μωρέ θα με δεις στην πόρτα σου καμμιά μέρα... θέλω να φύγω από δω και να μην ξαναπατήσω! Εσύ ξενιτεύτηκες θεία μου γιατί ήθελες ένα καλύτερο μέλλον, πήγαινες στο όνειρο... Εμείς όμως θέλουμε να αυτομολήσουμε όλοι μας γιατί δεν αντέχουμε το παρόν. Να φύγουμε θέλουμε από τον εφιάλτη και τι στον κόσμο! Το μόνο που με κρατάει είναι ο δικός σας και η ατέρμονη βλακεία του...

To IKEA έβγαλε Αυτοκίνητο!!!

Καρα-ΛΟΛ-άρα! :)))))

"Χιόνι" για μένα είναι...

... με ηχητική υπόκρουση γέλια προ-εφηβείας... και τα κρατς-κρουτς από το τρεχαλητό μετά τον χιονοπόλεμο... με αντίλαλο εννοείται!

Αφιερωμένο στον Kyriaz που έγραψε στης synas για το χιόνι: "Προσπαθώ να το ξαναδώ με άλλα μάτια, παίζοντας με την κόρη μου χιονοπόλεμο. Μα... ακόμη κάτι με κρατά. Μα καλά-μόνο εγώ κι ο Παπαδιαμάντης "βλέπουμε" κάτι το πένθιμο κι όχι το εορταστικό στο χιόνι;... Ο Αλέξανδρος το έβλεπε σαν έναν τρόπο να χώνονται πιο βαθιά οι νεκροί... σαν ένα σάβανο λευκό της γης, αν θυμάμαι καλά τις περιγραφές του... Τέλος πάντων, όσοι το βλέπετε αλλιώς, χαρείτε το...:)"

Kyriaz μου, αν αρχίσω να σου λέω τι πεθαμενίλα βλέπω γύρω μου, δεν θα το πιστεύεις! Οπότε άσε, κρατάω μόνο την εικόνα που ανέβασα, τα γέλια που έζησα και τις χιονόμπαλλες που έφαγα!

ΥΓ- ψέμματα, κρατάω και έναν λογαριασμό πολύ χορταστικό, διότι τα έπτυσε η κάμερα απ'τα νερά και τους πάγους γμτ! :ΡΡΡ

ΧΙΟΝΙΑ! ΧΙΟΝΙΑ! ΚΙ ΑΛΛΑ ΧΙΟΝΙΑ!!!

Σα μωρό κάνω! Βέβαια είναι πταίσμα αυτές οι χιονονιφάδες, σε σχέση με τις χιονοκουβέρτες που τρώγαμε στη μάπα στη Γλασκώβη -να φανταστείτε ότι κάτι σαν τη σημερινή χιονόπτωση γινόταν μέρα με ήλιο.... Αλλά η χαρά που σου δίνει αυτή η λευκή παγωμένη πούδρα, όταν στροβιλίζεται σιωπηλή αλλά πολύ εφφετζίδικη η άτιμη, δεν περιγράφεται!

Θα είμαι με ένα ηλίθιο χαμόγελο μέχρι να ξεκινήσει να λιώνει, κι εύχομαι να μην έχουν πολλά προβλήματα στα βόρεια - εκεί το χιόνι δεν είναι για πλάκα.

Πάω να μαζέψω λίγο να βάλω ζτηνγκατάψυγκζ. Εχει πολλή πλάκα όταν το βγάζεις το 15-Αύγουστο, έτσι στην ψύχρα, και ρίχνεις χιονόμπαλλα σε κάποιον ανυποψίαστο που σκάει με τον καύσωνα. Μόνο προσοχή, γιατί αν έχει γίνει παγάκι, θα του καταφέρεις γερό χτύπημα και θα σε τρέχει σε κάνα τμήμα... Θέλει κατάψυξη σε σακουλάκι νάυλον και απ'έξω αλουμινόχαρτο, αλλά κυρίως όχι πατίκωμα.

Ο χιονοπόλεμος με καλεί!

Weeeeeeeee!

ΥΓ1- οι χιονάνθρωποι είναι δικής μας παραγωγής. Περηφάνια! Δόξα! Ψήλωσα 10 πόντους! Τα κλαριά για τα χέρια τους είναι από αμυγδαλιές (πάνε οι αμυγδαλιές! κατακάηκαν οι έρμες!), όχι τίποτα κλαράκια της πλάκας, και τα καρότα κάτι γαιδουροκάροτα σαν καρεκλοπόδαρα...

YΓ2- παρακαλώ το αστραγαλοστραμπούληγμα που με ζαχαρώνει να περιμένει στην ουρά. Προτεραιότητα έχουν η ψύξη στο σβέρκο και το λουμπάγκο στο νεφρί. :Ρ

Η Διαθήκη ως Οφειλε. Το Μήνυμα όμως?

Οπως θα διαβάσατε ή μπορείτε να βρείτε και στο pathfinder, ο μακαριστός Χριστόδουλος στην ιδιόχειρη διαθήκη του που έδωσε στη δημοσιότητα η Ιερά Σύνοδος, άφησε στους συνεργάτες του εγκόλπια, άμφια και ευχές. Σεμνά, λιτά και ταπεινά. Ολα μια χαρά (φαντάζομαι τουλάχιστον).

Περίμενα όμως κι ένα ακόμη μήνυμα, μια κατεύθυνση πολύ ουσιαστική κι ανθρώπινη, με τη σοφία ενός ανθρώπου που πλησίασε στα θεία προφανώς πολύ περισσότερο απ'όσο θα πλησιάσω εγώ ποτέ μου, και που επίσης απέκτησε (όπως φάνηκε από τις ψύχραιμες δηλώσεις του) τη μακρυθυμία όλων που γνωρίζουν το επικείμενο τέλος τους.

Περίμενα λοιπόν να διαβάσω τη διαθήκη, μήπως είχε καμμιά υποσημείωση, έλεγα στον εαυτό μου να μην προτρέχει. Μπορεί να βρισκόταν ένα άλλο σημείωμα κάπου στα χαρτιά του, με λόγια σοφίας: μια σελίδα που θα είχε όμορφα μαζεμένα όλα αυτά που πρεσβεύει ο χριστιανισμός, μια προτροπή για όλους εμάς που άφηνε πίσω του. Και φυσικά το μεγάλο μήνυμα, την Αγάπη.

Αλλά με τον καημό θα μείνω.

Και δεν θα διαβάσω ποτέ όσο ζω λόγια του, που θα ήθελα διακαώς να πηγαίνουν κάπως έτσι:

"Μη με κλάψετε, αναπαύομαι σε τόπο χλοερό. Εκεί που πήγαν όλοι πριν από μένα, εκεί που σας λέμε πάντα ότι θα πάμε όλοι μας, και θα βρούμε τη θεία συγχώρεση για όλα τα στραβά που κάναμε. Ολοι μας, όχι μόνον όσοι έζησαν ζωή αγίου.

Μη με κλάψετε, σαν τον ένα και μόνο Πρoκαθήμενο της Ορθοδοξίας. Υπάρχουν πολλοί άξιοι άνθρωποι που μπορούν να αναλάβουν. Εύχομαι ο εντιμότερος όλων να έχει εκλεγεί ήδη και να συνεχίζει. Και να ξανασκύψουν το κεφάλι όλοι στην απλή, ταπεινή διδαχή. Να ξαναγίνουν ανιδιοτελείς λειτουργοί με μόνο μέλημα την προσφορά.

Μη με κλάψετε, δε θα ήθελα η σωρός μου να εκτεθεί σε λαϊκό προσκύνημα. Δεν θα γίνει κανείς πλουσιότερος πνευματικά έτσι. Κάντε όμως κάτι που το ξέρει ο καθένας μας, στο βάθος-βάθος της καρδιάς του, ότι είναι το πιο σωστό πράγμα στον κόσμο:

ΑΔΕΙΑΣΤΕ ΤΑ ΙΔΡΥΜΑΤΑ.

Δείξτε εμπράκτως ότι είστε άξιοι για καλοσύνη, γενναιοδωρία, κατανόηση, συγχώρεση, γενναιότητα, έγνοια κι αγάπη για τον συνάνθρωπο. Κάντε κάτι που θα βοηθήσει τους σίγουρα λιγότερο ευνοημένους να επιβιώσουν, να χαρούν κι εκείνοι τη ζωή και να βιώσουν την Αγάπη. Δώστε τον εαυτό σας. Κάντε διαφορά που ζείτε στον πλανήτη. Φανείτε χρήσιμοι και σωτήριοι σε κάποιον που πονά.

ΑΔΕΙΑΣΤΕ ΤΑ ΙΔΡΥΜΑΤΑ.

Εκατοντάδες παιδιά και γέροι, ανεπιθύμητοι, ξεχασμένοι –τι ειρωνία- απ’το Θεό, εκλιπαρούν για λίγη στοργή. Πεθαίνουν γι’αυτήν όσο εμείς υποδουλωνόμαστε στα αποκτήματά μας. Ανοίξτε την αγκαλιά σας, ζητήστε να υιοθετήσετε ένα παιδί, και μην κοιτάτε αν είναι διανοητικά καθυστερημένο, ανάπηρο, άρρωστο. Στα μάτια του Θεού είμαστε όλοι ίσοι, κι έτσι πρέπει να το βλέπουμε κι εμείς. Πάρτε σπίτι σας να φροντίζετε έναν εγκαταλελειμένο άνθρωπο. Εναν γέρο, έναν ανήμπορο. Ακόμη κι έναν ετοιμοθάνατο.

Βουτήξτε στην Αγάπη προς τον πλησίον μας με το κεφάλι. Βουτήξτε και πιάστε όλους όσους χρειάζονται απελπισμένα τη φροντίδα μας και βγάλτε τους στην επιφάνεια. Μην αφήσετε ούτε έναν. Κάντε εμπράκτως τον κόσμο μας ένα μέρος που θα κατοικείται από «περισσότερο» ανθρώπους.

Αδειάστε τα Ιδρύματα. Αφήστε τις καρδιές σας ν’ατσαλωθούν και να μαλακώσουν μαζί. Ας σταματήσουμε να είμαστε τα καρφιά στον σταυρό που σηκώνουν οι κατατρεγμένοι συνάνθρωποί μας. Βάλτε τους πονεμένους στην οικογένειά σας.

Εμείς ως κληρικοί θα σας βοηθήσουμε εμπράκτως στον αγώνα σας, μοιράζοντας μια για πάντα όλη την «εκκλησιαστική περιουσία». Δε νοείται «εκκλησιαστική» και «περιουσία» μαζί στην ίδια φράση. Κι ό,τι και να μαζεύεται από δω και πέρα στα «ταμεία» μας, πάλι στον ίδιο σκοπό θα πηγαίνει.

Η μόνη επίγεια περιουσία που πραγματικά αξίζει είναι της Αγάπης, με νόμισμα ανιδιοτελούς προσφοράς, και καμμία άλλη.

Ολα τ’άλλα θα έρθουν."



Καταλάβατε τώρα γιατί λέω ότι με το παράπονο θα μείνω?....


ΥΓ- Αντε να το πω κι αυτό... "Ενθρόνιση" λέει σήμερα... Σε ποιό θρόνο? Ποιανού λαού? Σε ποιό πολίτευμα? Ποιός ενθρονίζεται - τι λέει τουλάχιστον στο λεξικό? "Ο Βασιλιάς". Βασιλιάς και Ιεράρχης μαζί?... Αχ Χριστούλη μου, εσύ πέθανες φτωχός για να βασιλεύσεις στα ουράνια, εδώ εμείς ζούμε και βασιλεύουμε επί της Γης αλλά εκεί πάνω που θα έρθουμε θα σκουπίζουμε σκάλες. Με τη γλώσσα...

Για το Καλό μου... Για το Καλό μου...

Μια Γερμανίδα ζωγράφος, η Loretta Lux, κάποια στιγμή παράτησε τα πινέλα κι έπιασε την επεξεργασία των φωτογραφιών της στον υπολογιστή. Η περίεργη ατμόσφαιρά τους, με τα παστέλ χρώματα, την κέρινη απόχρωση στις επιδερμίδες των παιδιών και το φόντο που εναλάσσεται ανάμεσα σε εγκαταλελειμμένα κτίρια, έρημες παραλίες ή αχανή λειβάδια με γρασσίδι, πουλάνε πολύ.


Η δική μου αίσθηση όταν βλέπω έργα της, είναι ένα συνονθύλευμα από πολλά πράγματα, με ένα κοινό παρονομαστή. Το να θέλω να φωνάξω "Βοήθεια, με δουλεύουνε και δεν μπορώ να το αποδείξω!" στην Πλατεία Συντάγματος. Κι εξηγούμαι: πώς ήταν ό ουρανός μετά το Τσερνομπίλ αν θυμάστε? Οι νεώτεροι ας φανταστούν απλά μέρες με γκρι ακαθόριστο, και ήλιο να λάμπει αλλά να μην φαίνεται σαν μπάλλα φωτιάς στον ουρανό, μόνο σαν φως να διαχέεται προς όλες τις κατευθύνσεις) Σε αυτό το φως, παιδιά που έχουν τις αποχρώσεις από τις ζωγραφιές σε παλιά μεταλλικά κουτιά -που πουλάνε σε αντικερί στο Μοναστηράκι.- να παίζουν, ακίνητα όμως. Κάτι σαν σέπια επιχρωματισμένη με μάγια να μείνουν ακίνητα 100 χρόνια.


Από πάνω όμως βερνίκι που ομορφαίνει τα χαρακτηριστικά, ακόμη και σε σημείο όχι και τόσο ανεπαίσθητης υπερβολής (the lollipop effect ας πούμε των ανορεξικών παιδιών, με μεγάλα κεφάλια πάνω σε λεπτεπίλεπτα κορμάκια). Μαλλιά στη θέση τους, ρούχα σαν γλασσαρισμένα (θα έχετε προσέξει τα φρούτα πάνω στις τούρτες με εκείνο το διάφανο γλάσσο, σαν παχύ lipgloss) και απόκοσμο ύφος.


Κι όλα αυτά σε μια συσκευασία που βγάζει γκρι και πράσινο του έλους, αλλά μπορεί κάλλιστα να κοσμήσει το πιο ροζ-ιντιέν σαλόνι, με τις Designers Guild στόφες και την υπογραφή των τοπ designers-διακοσμητών "με άποψη" Β.Π. (μη χέσω). Βλέμματα παιδιών που αιχμαλώτισε και γκριζάρισε η κάμερα, εν μέσω ντεκαπέ πολυθρόνας Louis XV με ασπρόμαυρη σενίλ ταπετσαρία, και χρυσαφί επιδαπέδιου καθρέφτη (απομίμηση) "Δια χειρός Βαράγκη".


Ε, κάπως έτσι αισθάνομαι για το τι συμβαίνει γύρω μου εδώ και πολύυυυν καιρό: ότι όλοι σκίζονται για το καλό μου (μιλώ κυρίως σε δημόσιο επίπεδο, σε προσωπικό πες ότι μπορώ να ρίξω και κάνα σιχτίρι και να έχει αποτέλεσμα), παλεύουν νυχθημερόν να μου βερνικώσουν τη ζωή, τόσο που να θαμπωθώ, αλλά εγώ ντουβάρι. Δεν βλέπω την εποτομή του στυλ . Μόνο βλέπω το πράσινο του έλους, το νοιώθω γαμώτο... το μυρίζω γύρω μου...

Αυτά.


(να θυμηθώ να περάσω από το Fresh να πάρω μαρέγκες, αμαντίνες και τάρτες φράουλας, να μπουκωθώ να μου περάσουν όλα της ηλίθιας, που έχω και υπαρξιακά!)

Κόσσοβο. Η Επόμενη Μέρα.

Αύριο ανεξαρτητοποιείται το Κόσσοβο. Ολοι ψύχραιμοι (ή σχεδόν όλοι...., διαβάστε εδώ) και να μας δω εμάς τους καναπεδόβιους και τηλεορασόπληκτους πόσο κυριλέ θα είμαστε, μόλις ανακυρήξουν την περιοχή γύρω από την Πλατεία Ομονοίας "Τίρανα ΙΙ - Η Συμπρωτεύουσα", με πάραόξω κουλέρ-λοκάλ προάστεια όπως "Κίνα", "Ινδίες", "Πακιστάν" κτλ...

(ή ζει κανείς αυτόχθων Ελληνας 24/7 εκεί κάτω και δεν το ξέρω? Οχι να δουλεύει, να ζει...)

Απίθανο!!!

Μπες στο http://www.google.com/. Γράψε "Βρες τον Μάκη" και μετά πάτα το "Αισθάνομαι Τυχερός". Καρά-LOLOLOLOLOL-άρα!!!!

ΥΓ- Επί του πιεστηρίου: Καλά, οκ, spoiler, αφού από χτες μέχρι σήμερα έχουν εμφανιστεί κι εξαφανιστεί αντίστοιχα διάφορες παρόμοιες σελίδες, κλίκατις στην πρόχειρη εικόνα να καταλάβετε τι εννοούσα!

Ερχεται χιόνι! Γιούπυυυυυ!

Bob and his wife live in Toledo, Ohio. One winter morning while listening to the radio, they hear the announcer say, "We are going to have 8 to 10 inches of snow today. You must park your car on the even numbered side of the street, so the snowplow can get through." Bob's wife goes out and moves her car.

A week later while they are eating breakfast, the radio announcer says, "We are expecting 10 to 12 inches of snow today. You must park your car on the odd numbered side of the street, so the snowplow can get through."

Bob's wife goes out and moves her car again.

The next week they are having breakfast again, when the radio announcer says "We are expecting 12 to 14 inches of snow today. You must park..........." then the electric power goes out.

Bob's wife is very upset, and with a worried look on her face she says, "Honey, I don't know what to do. Which side of the street do I need to park on so the snowplow can get through?"

With the love and understanding in his voice like all men who are married to Blondes exhibit, Bob says,

"Why don't you just leave it in the garage this time?" :)))))

Ααααχ Ευλαμπία....

Ερως είναι να φτερουγίζει η καρδιά σου την πρώτη φορά που φιλιέστε. Κι από την αναμονή του πώς θα είναι εκείνα τα πρώτα δευτερόλεπτα, να σου έρχεται να φωνάξεις "Επιτέλους, συμβαίνει!!!".

Αγάπη είναι να φτερουγίζει η καρδιά σου όσο τον/την περιμένεις έξω από τη χημειοθεραπεία. Από την αναμονή του πώς θα είναι τις υπόλοιπες μέρες αφού βγουν καθαρά τα αποτελέσματα. Που δε μπορεί, θα βγουν κάποια στιγμή καθαρά...

Δειγματολόγιο Φιλιών. Διαλιέχτεεεεεεε....

Ο,τι αρχίζει ωραίο, τελειώνει με πόνο... ή ένα ανασήκωμα φρυδιού... ή ένα χαστούκι... ή απλώς χιούμορ.

Το τελευταίο καταφύγιο στον έρωτα, το χιούμορ.

Γιατί όλα τα άλλα τα "Μη φεύγεις σου λέω, θα φαρμακωθώ! / Φύγε λέμε, κρατάω μαχαίρι" μελοδραματικά, αν τα δεις από απόσταση, είναι όχι μόνο αστεία, αλλά τελικά γελοία.

Μα μπορείς να καρφώσεις έναν λαγό δίπλα σου, να σε αγαπάει με το στανιό, την ώρα που αυτός θέλει να φύγει - μην σου πω ότι έχει λακίσει 100 φτέρες μακρυά?

Η είναι καλό τώρα να κάθεστε στο Σούνιο, να χαζεύετε το ηλιοβασίλεμα, ο έρωτάς σου να κοιτάζει το άπειρο και να σκέφτεται το τελευταίο γκολ ας πούμε, όσο εσύ λιώνεις κοιτώντας εκείνον?...

Για πάμε μια μικρή ανατομία του Αγίου Βαλεντίνου και της σχέσης που μας προκύπτει κάθε που παίζει το πουλί του ο εν λόγω κύριος...

- "Μαμά, θα παντρευτώ τον Μιχαλάκη. Οχι, δε μου το ζήτησε, του το ανακοίνωσα την ώρα που τον βάραγα, γιατί δεν ήθελε να τον ντύσω πριγκήπισσα. Ε? Μα πώς αλλιώς γίνεται?" (έλα μου ντε... οι άντρες λέει προτείνουν, οι γυναίκες διαλέγουν, μα τι έξυπνο παιδί το παιδί μου! Μπράβο αγάπη μου!)

- "Ωραίο το μπιστρουδάκι ε? Ελα, πάρε ένα από τα κεφτεδάκια, αααααα μεγάλο στόμα να το ταίσω, μμμμμ-μάκια το νινί, έλα να αποπλαν.... εεε.... να πιάσω λίγο χεράκι... μουσουδάκι, Α! ΩΠ! Τι'ν'τούτο μανάρι μου? Γιααααα να δωδωδωδωδωδώ!"
- "CUUUUT!!! Δε γυρνάμε τον "Πουτανικό"! Τσακιστείτε! Πίσω στις θέσεις σας και κόψε τις σηκωμάρες αλητόσκυλε, μη σας πάρει και σας σηκώσει εδώ μέσα!"

- "Το ξέρω, με θες για τα βυζιά μου!"
- "Εεεε, όοοοχι, για τα λεφτά σας, σας τ'ορκίζομαι!"
- "Ολοι τα ίδια λέτε, ότι σας ενδιαφέρουν τα λεφτά μου και μόνο... και περιμένετε να πιστέψω ότι εκτιμάτε τα μετρητά μου, τις καταθέσεις μου, τα ομόλογά μου, τα τζετ, τα υπερωκεάνια, τα τάνκερ, τα ξενοδοχεία μου, ενώ όλη την ώρα κοιτάτε τη ροδαλή σάρκα μου και με φαντάζεστε γυμνή! Καθήκια!"
- "Μα σας ορκίζομαι, χέστηκα για τα βυζιά σας, εγώ τα λεφτά σας θέλω! Ο,τι έχετε και δεν έχετε, είμαι ένας επαγγελματίας προικοθήρας εγώ!"
- "Θα τα κάψωωω, θα τα κάψω τα βυζιά μουουουου, για να δω αν μ'αγαπάς!"
- "ΧΕΣΤΗΚΑ ΣΟΥ ΛΕΩ ΜΑΝΔΑΜ, κάψτα, κόψτα, ράψτα και στην πλάτη, άντε γιατί έρχεται το παγόβουνο, να τελειώνουμε!"

- "Αγάπη μου, κάθε που θα ανοίγει ένας άνθρωπος τα βιβλία, θα έχουμε μείνει παγωμένοι στον χρόνο σαν την αγάπη που όλα θα μπορούσε να τα νικήσει, αλλά όλα τη νίκησαν... Και στο τέλος μείναμε σαν δυό άδικα σκοτωμένοι από το χέρι των οικογενειών μας και μαζί αγκαλιασμένοι από το χέρι το δικό μας... στον Παράδεισο των Αιώνια Ερωτευμένων... Λατρεμένε μου, ο Σαίξπηρ μας πέρασε στην αιωνιότητα, ακούς αγαπημένε?!"
- "Πες του Εξάσπυρου ότι αν συνεχίσει να με δανείζει για μονδέλο σε ζωγράφους και παγώνει ο κώλος μου να σκαρφαλώνω μπαλκόνια σαν το μαλάκα στον αιώνα τον άπαντα, ίσα που τα φτιάχνω με τον Οθέλλο να γίνει της τρελλής!"

- "Πάθος, πόθος και ξερό ψωμί!" (και μια κούτα durex).
- "Πολύ μιλάς, λίγο φιλάς, και πιο λίγο, και πιο λίγο τουρου-τούρου-τούρου ντουρου-άααα!", "Τι λίγο ντουρου-άαα μωρή, ξεγοφιάστηκα ο άνθρωπος, κάνε λίγο κράτει λυσσάρα!"
- "Ο,τι κινείται - εκτελείται" "Ατάκα κι επί τόπου!" "Ναι, αλλά όχι με τις φίλες μου!" "ΚΥΡΙΩΣ με τις φίλες σου!"
"Τρυπάμε και τοίχους (ποιός Γκουσγκούνης), ειδικά το πρωί εδώ τα καλά τεντόπανα!"
"Παίρνουμε τους πάντες άκοπα, αβασάνιστα, στο χώρο σας ή αλλού" κτλ κτλ κτλ.

Η φάση που ξεχνάς να φας αλλά... Sex is the food of love and love is the food of sex, οπότε είναι σα να έχεις μονίμως γεμάτο ψυγείο.

- "Δδδδδ-δηλαδή τώρα εμείς τα φτιάχνουμε?"
- "Πάντα τόσο κρυόκωλοι είστε εσείς οι Αγγλοι?"
- "Εμ, ναι, ως επί το πλείστον... Ενδιαφέρων καιρός, ε?"
(καπίουννννννννν και λάστιχα στην βρεγμένη άσφαλτο η Αμερικανίς)

- "Είμαι πολύ ωραίος, βεβαίως, βεβαίως, είμαι πολύ ωραίος, κάνω και μιζ-αν-πλί! Από δω και στο εξής είστε η Κυρία του Κυρίου, Κυρία μου".
- "Και ο τροπολογία που πέρασε η Παρθένα Φουντουκίδου για τα δικαιώματά μας στο "όχι" στα πλαίσια της σχέσης?"
- "Αχ μικρό κουτό... σα να λέμε από πού βγαίνει το αγνό, παρθένο μαλλί..."
- "Από πού?"
- "Από άσχημα πρόβατα"
- "...."
- "Αγάμητα κοριτσάκι μου! Αντε με τις τροπολογίες της κυρίας λοιπόν!"

- "Αντζελινάκο μάι λάβ, τουγκέδερ φορ έβερ! Στα πόσα είπαμε ότι σταματάμε χαρά μου?"
- "Στα 37."
- "Οκ, τα έκλεισα, άρα κλείσαμε από παιδιά ε?"
- "Οχι ηλικία ρε ξανθέ, στα 37 παιδιά εννοούσα! Μπραντ, Μπραντ, πού πας Μπραντ, ΜΠΡΑΑΑΑΝΤ, ΜΗ ΦΕΥΓΕΙΕΙΕΙΕΙΕΙΣ!"

- "Την εκμηδένισα την άσχετη, την κρυόμπλαστρη, την ξείγκλωτη, την άχειλη, την άκωλη, την άβυζη, την ψηλολέλεκη την Αυστραλέζα, όχι παίζουμε! Τώρα χτυπήσαμε πχιότητα! Ζουμερή κι άδολη πχιότητα, θα σε κάνω εγώ μανάρι μου Σαιεντολόγα στο πιτς-φυτίλι!"
- "Τουόμ, να σι πουώ, μη μι φιλάς τόσο δυνατά!"
- "Γιατί γοργόνα μου, ξεχνάς τ'όνομά σου? Παθαίνεις εγκεφαλικό? Χύνεις μες το κυλοτάκι σου?"
- "Ουόχι, μι πασαλίβς του κραγιόν!"

- "Κοίτα μόνο ρε μωράκι μου μη το μάθει η γυναίκα μου και πάθει κάνα νταράκουλο, γιατί άντε να με τραβάει με διαζύγιο... ναι, δεν έκανα prenup ο μαλάκας, όλο πηδιόμασταν με τον δικηγόρο μου και ξεχνιόμασταν συνέχεια, λοιπόν, έλα, μάκια και πάρε τηλέφωνο, ναι?"

Το πρώτο φιλί της αγνής αγάπης, για να ξυπνήσει η Ωραία Κοιμωμένη... Το τι έγινε ΑΦΟΥ ξύπνησε και παντρεύτηκαν, αυτό το "Και ζήσαν αυτοί καλά" δεν μας τό'παν... Δεν επέζησε να μας το πει κανείς ρε παιδιά? (Α ρε Κούγια, εσύ χώρισες νωρίς!)

- "Γράφουμε ιστορία, μην κουνιέσαι!"
- "Γκνμμμμπφχχχχ... μου έχει μπει ένα μπρφφφφγκντννννκαβούρι στο μπανιερό μου, σήκω μισό λεπτο ρε γκνμφφφκορίτσι μου!"
- "Σκάσε που εσένα φαίνεται όλη η γάμπα, ενώ εγώ είμαι ανακούρκουδα, να σε δαγκώσει και να σε καταφάει το καβούρι, κοίτα μη σου χώσω ακόμη δυό-τρία στο μπανιερό!"

Το όνειρο κάθε θηλυκού κάθε φύλου. Τέλος.

- "Θα ξεράσω έτσι ανάποδα!"
- "Εγώ τι να πω ρε, που έχει γίνει το μνί μου κασάτο από τη βρόχα?!"
- "Θα ξεράσω!"
- "Κρατήσου ρε Τόμπυ, μην το ξαναγυρνάμε, έλα, φίλα με να ησυχάσουμε... Α, να το πούμε στο κέιτερινγκ να μην βάζει αντζούγιες και σκόρδο και σαλάμια με τους ανανάδες μαζί στις πίτσες, όλο ρεύομαι σ'αυτή τη σκηνή!"
- "Αυτό ήταν! ΞΕΡΝΑΩ!"



ΥΓ-

Συνασπισμός Μπεμπέ.

Λοιπόν, για να τον δούμε τον μικρό, θα την κάνει τη διαφορά? Διότι μέχρι στιγμής, Τσίπρας μας κάνει κάτι σε overpromise & underdeliver. Αλλά ας μην προτρέχουμε. Εδώ όλοι οι άλλοι είχαν χρόνια προπόνησης κι ακόμη σκατά τα κάνουν. Αντε αρχηγέ, καλοφάγωτος ο Σύριζας!

Αφιέρωση στον Οδοντίατρό Μου!

Με την τελειοθηρία και την άψογη αισθητική και την ακόμη αψογότερη τεχνική και τους 15 τροχούς (εδώ ξεροκαταπίνουμε).

Μια λεξούλα μόνο...

"ΚΑΝΟΝΙΣΕ!" ;)

Αργύρης Χιόνης. Ποιητής.

"Η ποίηση πρέπει να σημαδεύει το κεφάλι και να πετυχαίνει την καρδιά".

"Η Ποίηση πρέπει να'ναι / ένα ζαχαρωμένο βότσαλο /

πάνω που θά'χεις γλυκαθεί / να σπας τα δόντια σου".

(κλίκατις πάνω τους, για να μεγαλώσουν και να τα διαβάσετε).

65χρονος, παράτησε δόξες και καριέρες στις Βρυξέλλες, ζει σήμερα σεμνά και ήμερα στο Θροφαρί, ένα μικρό χωριό στην ορεινή Κορινθία. Προσδοκά "τον τέλειο στίχο". Εχει "κατοικηθεί από τα Μαθηματικά" παρ'όλο που δεν τα πήγαινε στο σχολείο, γιατί όπως λέει, "πώς αλλιώς να εξηγήσω τη μανία μου για το ρυθμό, την αρμονία, την εκφραστική ακρίβεια, την συμμετρία στην ποίηση?".

Επιτέλους διάβασα γι'αυτόν (στο "Κ" της Καθημερινής σήμερα) και χάρηκα συνέντευξη.

Ωραίος ο Χιόνης!