Οταν θες κάτι πάρα πολύ, όλο το Σύμπαν συνωμοτεί για να σου πετάξει τ'άπλυτά του πάνω σου.
Και τα δικά του, και των διπλανών του συμπάντων (sic). Να τα πλύνεις -στο χέρι εννοείται-, να τα σιδερώσεις, να τα διπλώσεις, να τα παραδώσεις διαγαλαξιακά κατ'οίκον και να προλάβεις και την ώρα σου για σχόλασμα, να πας σπίτι σου να σαπίσεις σαν άνθρωπος.
Κι όλα αυτά χωρίς να στουκάρεις ενδιάμεσα σε αστερισμούς, ανθυποπλανήτες, μετεωρίτες, δορυφόρους, σκουπίδια σε τροχιά και υπέρλαμπρους έλληνες αστέρες της πολιτικής, της δημοσιογραφίας και της σώουμπιζζ σε ακόμη μεγαλύτερη τροχιά, μη χέσω.
Αντε τώρα μη φουντώσω και βγω σαν κι αυτές τις τρελλές όξω απ'του Μαξίμου και με μαζεύουν και τζάμπα η στιρέλλα στο υπερμεγέθες γαλαζωπό λαστιχάκι μαλλιών και το ροζ-μπεμπέ αμφοτερόπλευρο πλισσέ μπαλούν, άρτι σιδερωθέντα από το διαγαλαξιακό μας στεγνοκαθαριστήριο "Chez Aphrodite's"!!
Ακόμα στο δρόμο (με τις λεύκες και τις βιοχλαπάτσες) είμαι λοιπόν, και συνέρχομαι πολύ αργά. Κι έχω τόσα να σας γράψω, αλλά με το ζόρι ανοίγω το πισι αυτές τις μέρες.
Υπομονή μοναδικέ μου αναγνώστη!
("μοναδικέ" κυριολεκτικά, μ-Μητέρα κάντε ένα ρηφρές αν έχετε την καλωσύνη να μετρήσει η επίσκεψη διπλή).
