Κυριακή 17 Φεβρουαρίου 2008

Η Διαθήκη ως Οφειλε. Το Μήνυμα όμως?


Οπως θα διαβάσατε ή μπορείτε να βρείτε και στο pathfinder, ο μακαριστός Χριστόδουλος στην ιδιόχειρη διαθήκη του που έδωσε στη δημοσιότητα η Ιερά Σύνοδος, άφησε στους συνεργάτες του εγκόλπια, άμφια και ευχές. Σεμνά, λιτά και ταπεινά. Ολα μια χαρά (φαντάζομαι τουλάχιστον).

Περίμενα όμως κι ένα ακόμη μήνυμα, μια κατεύθυνση πολύ ουσιαστική κι ανθρώπινη, με τη σοφία ενός ανθρώπου που πλησίασε στα θεία προφανώς πολύ περισσότερο απ'όσο θα πλησιάσω εγώ ποτέ μου, και που επίσης απέκτησε (όπως φάνηκε από τις ψύχραιμες δηλώσεις του) τη μακρυθυμία όλων που γνωρίζουν το επικείμενο τέλος τους.

Περίμενα λοιπόν να διαβάσω τη διαθήκη, μήπως είχε καμμιά υποσημείωση, έλεγα στον εαυτό μου να μην προτρέχει. Μπορεί να βρισκόταν ένα άλλο σημείωμα κάπου στα χαρτιά του, με λόγια σοφίας: μια σελίδα που θα είχε όμορφα μαζεμένα όλα αυτά που πρεσβεύει ο χριστιανισμός, μια προτροπή για όλους εμάς που άφηνε πίσω του. Και φυσικά το μεγάλο μήνυμα, την Αγάπη.

Αλλά με τον καημό θα μείνω.

Και δεν θα διαβάσω ποτέ όσο ζω λόγια του, που θα ήθελα διακαώς να πηγαίνουν κάπως έτσι:


"Μη με κλάψετε, αναπαύομαι σε τόπο χλοερό. Εκεί που πήγαν όλοι πριν από μένα, εκεί που σας λέμε πάντα ότι θα πάμε όλοι μας, και θα βρούμε τη θεία συγχώρεση για όλα τα στραβά που κάναμε. Ολοι μας, όχι μόνον όσοι έζησαν ζωή αγίου.

Μη με κλάψετε, σαν τον ένα και μόνο Πρoκαθήμενο της Ορθοδοξίας. Υπάρχουν πολλοί άξιοι άνθρωποι που μπορούν να αναλάβουν. Εύχομαι ο εντιμότερος όλων να έχει εκλεγεί ήδη και να συνεχίζει. Και να ξανασκύψουν το κεφάλι όλοι στην απλή, ταπεινή διδαχή. Να ξαναγίνουν ανιδιοτελείς λειτουργοί με μόνο μέλημα την προσφορά.

Μη με κλάψετε, δε θα ήθελα η σωρός μου να εκτεθεί σε λαϊκό προσκύνημα. Δεν θα γίνει κανείς πλουσιότερος πνευματικά έτσι. Κάντε όμως κάτι που το ξέρει ο καθένας μας, στο βάθος-βάθος της καρδιάς του, ότι είναι το πιο σωστό πράγμα στον κόσμο:

ΑΔΕΙΑΣΤΕ ΤΑ ΙΔΡΥΜΑΤΑ.

Δείξτε εμπράκτως ότι είστε άξιοι για καλοσύνη, γενναιοδωρία, κατανόηση, συγχώρεση, γενναιότητα, έγνοια κι αγάπη για τον συνάνθρωπο. Κάντε κάτι που θα βοηθήσει τους σίγουρα λιγότερο ευνοημένους να επιβιώσουν, να χαρούν κι εκείνοι τη ζωή και να βιώσουν την Αγάπη. Δώστε τον εαυτό σας. Κάντε διαφορά που ζείτε στον πλανήτη. Φανείτε χρήσιμοι και σωτήριοι σε κάποιον που πονά.

ΑΔΕΙΑΣΤΕ ΤΑ ΙΔΡΥΜΑΤΑ.

Εκατοντάδες παιδιά και γέροι, ανεπιθύμητοι, ξεχασμένοι –τι ειρωνία- απ’το Θεό, εκλιπαρούν για λίγη στοργή. Πεθαίνουν γι’αυτήν όσο εμείς υποδουλωνόμαστε στα αποκτήματά μας. Ανοίξτε την αγκαλιά σας, ζητήστε να υιοθετήσετε ένα παιδί, και μην κοιτάτε αν είναι διανοητικά καθυστερημένο, ανάπηρο, άρρωστο. Στα μάτια του Θεού είμαστε όλοι ίσοι, κι έτσι πρέπει να το βλέπουμε κι εμείς. Πάρτε σπίτι σας να φροντίζετε έναν εγκαταλελειμένο άνθρωπο. Εναν γέρο, έναν ανήμπορο. Ακόμη κι έναν ετοιμοθάνατο.

Βουτήξτε στην Αγάπη προς τον πλησίον μας με το κεφάλι. Βουτήξτε και πιάστε όλους όσους χρειάζονται απελπισμένα τη φροντίδα μας και βγάλτε τους στην επιφάνεια. Μην αφήσετε ούτε έναν. Κάντε εμπράκτως τον κόσμο μας ένα μέρος που θα κατοικείται από «περισσότερο» ανθρώπους.

Αδειάστε τα Ιδρύματα. Αφήστε τις καρδιές σας ν’ατσαλωθούν και να μαλακώσουν μαζί. Ας σταματήσουμε να είμαστε τα καρφιά στον σταυρό που σηκώνουν οι κατατρεγμένοι συνάνθρωποί μας. Βάλτε τους πονεμένους στην οικογένειά σας.

Εμείς ως κληρικοί θα σας βοηθήσουμε εμπράκτως στον αγώνα σας, μοιράζοντας μια για πάντα όλη την «εκκλησιαστική περιουσία». Δε νοείται «εκκλησιαστική» και «περιουσία» μαζί στην ίδια φράση. Κι ό,τι και να μαζεύεται από δω και πέρα στα «ταμεία» μας, πάλι στον ίδιο σκοπό θα πηγαίνει.

Η μόνη επίγεια περιουσία που πραγματικά αξίζει είναι της Αγάπης, με νόμισμα ανιδιοτελούς προσφοράς, και καμμία άλλη.

Ολα τ’άλλα θα έρθουν."




Καταλάβατε τώρα γιατί λέω ότι με το παράπονο θα μείνω?....


ΥΓ- Αντε να το πω κι αυτό... "Ενθρόνιση" λέει σήμερα... Σε ποιό θρόνο? Ποιανού λαού? Σε ποιό πολίτευμα? Ποιός ενθρονίζεται - τι λέει τουλάχιστον στο λεξικό? "Ο Βασιλιάς". Βασιλιάς και Ιεράρχης μαζί?... Αχ Χριστούλη μου, εσύ πέθανες φτωχός για να βασιλεύσεις στα ουράνια, εδώ εμείς ζούμε και βασιλεύουμε επί της Γης αλλά εκεί πάνω που θα έρθουμε θα σκουπίζουμε σκάλες. Με τη γλώσσα...