Τι έγινε καλέ? Τι πίνουν και δε μας δίνουν?
Τι μελωμένα λόγια αγάπης, ομόνοιας και ανιδιοτέλειας ήταν αυτά του Ιερώνυμου, τι σβουριχτά φιλιά, τι χαμόγελα και αγκαλιές όοοοοολων των μέχρι πριν λίγων λεπτών σφαζόμενων ιεραρχών?!
Αμ ο Γιωργάκης, να αβαντάρει τον Μπέννυ στη μάζωξη για το συγγραφικό του πόνημα, ένα βήμα πριν τις στριγγλιές λατρείας, ξέρετε, σε στυλ "Σάκηηηηηηηηη!!!!"? Ολοι μαζί, ενωμένοι, δυνατοί? Φορ έβερ εντ έβερ πια?! (Καλά, ας συνέχιζε ο Ελ Μπεν με τον Ομιλο και θα σου έλεγα εγώ...).
Κι ο Κουκοδήμος, τόσα καλά λόγια για τον μπιστικό του φίλο Κλαδά, που του κόστισαν ένα ωραιότατο αυτογκόλ και ένα "Θέτω τον εαυτό μου στην υπηρεσία σας, αλλά βγάζω μισό λεπτό τα σκουπίδια και δεν ξαναμπαίνω στο σπίτι διότι ειμαι κι εύθιχτος εγώ, μέχρι να με φωνάξετε, μερσί."
Αντε να δούμε και τον Μάκη να γλωσσοφιλιάζει τον Θέμο, να έρθει επιτέλους η καρδιά μας στη θέση της... να πούμε κι εμείς "Τους ζυγούς λύσατε" βρε αδερφέ, να επιστρέψουμε στις δουλειές μας!
