Αντε, για να μη μου λέτε ότι σας πικραίνω με αυτά που γράφω (τι να κάνω, στο Ελλαδιστάν πρέπει να είσαι πραγματικά εκείνα τα τρία μαϊμουδάκια "Δεν βλέπω-δεν ακούω-δε λέω" σε ένα, για να μη βγάλεις έλκος από τα 12...), ορίστε, μια μικρή γεύση από κάτι πολυαγαπημένο.
Και ναι, είμαι τόσο chocoholic που με έβγαλα και φωτο στην βιτρίνα των κεντρικών τους στο Βέλγιο. Πώς παίρνουν φωτο τα Γιαπωνεζάκια στον Παρθενώνα? Το αυτόν. Ρόμπα? Μπορεί. Στο Ναό όμως της Φρέσκιας Σοκολάτας όμως, τι να γίνει, γονατίζεις -νοερώς- και η ψυχούλα σου βροντοφωνάζει -από μέσα σου, μη σε πάρουν με τις πέτρες:
"Είμαι στον Παράδεισο της Κόλασής μου, ταπεινή σας δούλη, αφήστε με να γονατίσω. Και αν γίνεται να κυλιστώ ολόκληρη στα καζάνια σας!!!"
Τι? Καλοκαίρι? Μα η καλή σοκολάτα τρώγεται ανεξαρτήτως εποχής, ή/και σε συνδυασμό με κάτι σε φρούτο. Και σκέτη πάντως, αν είναι σε θερμοκρασία χλιαρού σχετικά δωματίου, με το που ακουμπάει τη γλώσσα λιώνει αμέσως και αλείβει όλο το στόμα, αρχίζοντας από τον ουρανίσκο, με την πλούσια γεύση της (ας πούμε ένα 72% κακάο πούδρα με νότες πραλίνας και γέμιση υπόξινη κρέμα γάλακτος). Αααααχ βαθύς αναστεναγμόςςςςς...
Ο Grand Chocolatier της φίρμας δε, ο Thierry Muret μας δίνει και μερικά tips για να καταλαβαίνουμε καλύτερα τον θησαυρό:
"Look - Fine chocolates have a consistent color and natural-looking satiny sheen free of air bubbles or other blemishes. The best chocolates also display a high degree of craftsmanship in their shapes and designs.
Smell - Savoring fine chocolate begins when you open the box and take in the bouquet of the contents. Fine chocolates have a fresh, deep aroma, not the overly-perfumed or sugary smell associated with artificial flavors or preservatives.
Taste - Freshly made fine chocolates have very intense but refined flavors and subtle nuances of textures. With the notable exception of truffles, the couverture or outside coating of fine European-style chocolates is often molded in a sleek, semi-hard shape that "snaps" when you bite into it. The inside of a chocolate piece is called the center or filling and, in fine chocolates, is specifically intended to complement the couverture in terms of flavor and texture."
Οταν πάντως είναι φτηνοκατασκεύασμα (όπως όλες αυτές οι σοκολάτες που αγοράζουμε από τα περίπτερα και τα σούπερ-μάρκετ, με τα τόσα λιπαρά, την τεράστια αναλογία ζάχαρης, τους γαλακτωματοποιητές, τα συνθετικά αρώματα και όλα τα συντηρητικά και βελτιωτικά), χρειάζεσαι μεγάλη ποσότητα για να νιώσεις ότι κορέστηκε η λαχτάρα σου για σοκολάτα. Ενώ όταν είναι από την πιο φίνα ποιότητα, είναι τόσο δυνατή η γεύση που σου αρκεί ελάχιστη ποσότητα. Συνεχίζει ο Maitre:
"... fine chocolates are more expensive because they cost more to make. Their intensity of aroma, texture and flavor, however, means that people can easily satisfy their chocolate cravings with only one or two pieces, making fine chocolates one of life's affordable luxuries."
Δε χρειάζεται πεντόκιλο μπαρούτι, όταν με ένα γραμμάριο ουράνιο κάνεις την ίδια ζημιά...
Κι άντε, στην αναβροχιά, καλές είναι κι οι Leonidas, που τουλάχιστον υπάρχουν σε τόσα πολλά σημεία. Αν όμως συγκρίνει κανείς τη γεύση της Gianduja τα τελευταία χρόνια, καταλαβαίνει ότι ακόμη και εδώ υπάρχουν εκπτώσεις στην ποιότητα για να διατηρηθεί η τιμή σε αρκούντως τσιμπημένα και όχι εντελώς εξωφρενικά επίπεδα. Δεν ξέρω αν θυμάστε που όταν πρωτοάνοιξαν κι εδώ, σε κάθε κουτί υπήρχε σφραγίδα στο εσωτερικό που ανέφερε από πιό κατάστημα ήταν αγορασμενες οι πραλίνες, και πότε ακριβώς, μαζί με την προτροπή να καταναλωθούν μέσα σε τέσσερεις ημέρες το πολύ... Πού τέτοιες πολυτέλειες τώρα!
Ωχ, αφήστε, μου τρέχουν ήδη τα σάλια κι έχουν κλείσει γαι δαικοπές οι άτιμοι τώρα. Τα υπόλοιπα στο Sheets μου φαίνεται!
ΥΓ1- Το περίεργο πάντως ήταν που βρήκα και κουτί σε έκδοση για... μαθηματικούς τύπους, με "πεταλούδα" σε στυλ Lorenz Attractor!
Τι? Καλοκαίρι? Μα η καλή σοκολάτα τρώγεται ανεξαρτήτως εποχής, ή/και σε συνδυασμό με κάτι σε φρούτο. Και σκέτη πάντως, αν είναι σε θερμοκρασία χλιαρού σχετικά δωματίου, με το που ακουμπάει τη γλώσσα λιώνει αμέσως και αλείβει όλο το στόμα, αρχίζοντας από τον ουρανίσκο, με την πλούσια γεύση της (ας πούμε ένα 72% κακάο πούδρα με νότες πραλίνας και γέμιση υπόξινη κρέμα γάλακτος). Αααααχ βαθύς αναστεναγμόςςςςς...
Ο Grand Chocolatier της φίρμας δε, ο Thierry Muret μας δίνει και μερικά tips για να καταλαβαίνουμε καλύτερα τον θησαυρό:
"Look - Fine chocolates have a consistent color and natural-looking satiny sheen free of air bubbles or other blemishes. The best chocolates also display a high degree of craftsmanship in their shapes and designs.
Smell - Savoring fine chocolate begins when you open the box and take in the bouquet of the contents. Fine chocolates have a fresh, deep aroma, not the overly-perfumed or sugary smell associated with artificial flavors or preservatives.
Taste - Freshly made fine chocolates have very intense but refined flavors and subtle nuances of textures. With the notable exception of truffles, the couverture or outside coating of fine European-style chocolates is often molded in a sleek, semi-hard shape that "snaps" when you bite into it. The inside of a chocolate piece is called the center or filling and, in fine chocolates, is specifically intended to complement the couverture in terms of flavor and texture."
Οταν πάντως είναι φτηνοκατασκεύασμα (όπως όλες αυτές οι σοκολάτες που αγοράζουμε από τα περίπτερα και τα σούπερ-μάρκετ, με τα τόσα λιπαρά, την τεράστια αναλογία ζάχαρης, τους γαλακτωματοποιητές, τα συνθετικά αρώματα και όλα τα συντηρητικά και βελτιωτικά), χρειάζεσαι μεγάλη ποσότητα για να νιώσεις ότι κορέστηκε η λαχτάρα σου για σοκολάτα. Ενώ όταν είναι από την πιο φίνα ποιότητα, είναι τόσο δυνατή η γεύση που σου αρκεί ελάχιστη ποσότητα. Συνεχίζει ο Maitre:
"... fine chocolates are more expensive because they cost more to make. Their intensity of aroma, texture and flavor, however, means that people can easily satisfy their chocolate cravings with only one or two pieces, making fine chocolates one of life's affordable luxuries."
Δε χρειάζεται πεντόκιλο μπαρούτι, όταν με ένα γραμμάριο ουράνιο κάνεις την ίδια ζημιά...
Κι άντε, στην αναβροχιά, καλές είναι κι οι Leonidas, που τουλάχιστον υπάρχουν σε τόσα πολλά σημεία. Αν όμως συγκρίνει κανείς τη γεύση της Gianduja τα τελευταία χρόνια, καταλαβαίνει ότι ακόμη και εδώ υπάρχουν εκπτώσεις στην ποιότητα για να διατηρηθεί η τιμή σε αρκούντως τσιμπημένα και όχι εντελώς εξωφρενικά επίπεδα. Δεν ξέρω αν θυμάστε που όταν πρωτοάνοιξαν κι εδώ, σε κάθε κουτί υπήρχε σφραγίδα στο εσωτερικό που ανέφερε από πιό κατάστημα ήταν αγορασμενες οι πραλίνες, και πότε ακριβώς, μαζί με την προτροπή να καταναλωθούν μέσα σε τέσσερεις ημέρες το πολύ... Πού τέτοιες πολυτέλειες τώρα!
Ωχ, αφήστε, μου τρέχουν ήδη τα σάλια κι έχουν κλείσει γαι δαικοπές οι άτιμοι τώρα. Τα υπόλοιπα στο Sheets μου φαίνεται!
ΥΓ1- Το περίεργο πάντως ήταν που βρήκα και κουτί σε έκδοση για... μαθηματικούς τύπους, με "πεταλούδα" σε στυλ Lorenz Attractor!
ΥΓ2- Οχι, δεν είναι πληρωμένο ποστ, my quick fix είναι...
