1. Τι νομίζει ο κόσμος ότι είναι το "Κίνημα των Μπλόγκερς" μετά κι απ'τη συγκέντρωση στο Σύνταγμα?
Κάτι σε ψιλο-φασαριόζικο, κρυφο-συνωμοτικό, ημι-ακτιβιστικό και δυνητικά ηρωϊκό απ'έξω, που όμως έτσι και πέσουν οι μάσκες, από μέσα θα βρίσκονται μερικά κωλόπαιδα στην αρχή της εφηβείας τους. Που θέλουν να ξαναφτιάξουν τον κόσμο. Που μπορεί να είναι και φερέφωνα κομματικοποιημένων μεγάλων από τον περίγυρό τους. Πάντως κάτι αόριστα συμπαθές που ορίζεται από το περίφημο: "Μακριά απ'τον κώλο μας, κι όπου θέλει ας είναι".
2. Τι νομίζουν οι ίδιοι οι μπλόγκερς ότι είναι το "Κίνημα των Μπλόγκερς", μετά κι από τη συγκέντρωση στο Σύνταγμα?
Οσο υπάρχει ο... "Ιπτάμενος Ελέφαντας που Λατρεύει την Πανσέληνο", τόσο υπάρχει κι αυτό. Κάτι σα να λέμε "Το Κίνημα Ολων Οσων Μιλάνε στο Τηλέφωνο": δεν έχουν όλοι τηλέφωνο, όσοι έχουν δε μιλούν συνεχώς, είτε έχουν είτε δεν έχουν, μιλούν με όσους θέλουν και με άλλα μέσα όπως face-to-face συζήτηση, κάνουν παρέες-παρέες μεταξύ τους, αλλά συχνά-πυκνά μιλάνε και με άλλους κτλ, πάντως δεν είναι ομογενοποιημένοι, οργανωμένοι ή ενταγμένοι πουθενά - το μόνο κοινό, το μέσον και η επιθυμία της έκφρασης και της επικοινωνίας.
3. Κι αν δεν είναι Κίνημα, τελικά τι είναι οι Μπλόγκερς?
α. Μικρή ερμηνεία:
Μπλόγκερς είναι όλοι όσοι ανεβαίνουν στο τρενάκι και μεταβαίνουν από τη μια τρελλή διαδρομή της αναλογικής και καθημερινής μας ζωής σε μια άλλη τρελλή διαδρομή, αυτή της ψηφιακής και φανταστικής μας ζωής. Και στις δύο ζωές βέβαια υπάρχουν συνεπιβάτες που είναι πραγματικοί άνθρωποι. Απλώς στη μία περίπτωση τους βλέπεις και τους ζεις, θες δε θες. Στην άλλη δεν τους βλέπεις. Κι αν τους ζεις, είναι στο βαθμό που θέλετε κι οι δύο (οι τρεις, οι πέντε, δέκα...). Το μαγικό? Αμα βαρεθείς, κλείνεις τον υπολογιστή και πας για ψάρεμα για όσο γουστάρεις. Για κάν'το αυτό στην κανονική σου τη ζωή...
β. Μεγάλη ερμηνεία (την έγραψα και στο doncat, στα σχόλια, απάντηση στον "Ζίζεκ" του Τraum Meister):
"Οι μπλόγκερς είναι τα άυλα κι όμως με σαφή αχνάρια σώματα, τα οποία υφίστανται με τις βασικές τους ιδιότητες ως μέρη του ορατού κατεστημένου (είτε στηρίζοντάς το, είτε ροκανίζοντάς το, πάντως ασχολούμενα μαζί του). Το άβολο και συγκρουσιακό της υπόθεσης είναι το ότι κάποια στιγμή ξεκινάει το overlapping (εμ, η πραγματικότητα καλπάζει, από τροτ πάει σε γκάλλοπ και μετά σε εμπόδια και μετά ή σε Ολυμπιακούς ή πέταγμα του αναβάτη στο λάκο με τα βρωμόνερα μπροστά από το εμποδιο).
Και καβάλα στο overlapping ωσάν fairies στο ουράνιο τόξο, τα άυλα σώματα εμφανίζονται με ό,τι έχουν... "ξεφορτώσει" ή "φορτώσει" ως μπλόγκερς και διεκδικούν χώρο στο κατεστημένο που μέχρι τώρα δεν είχε χώρο γι'αυτούς.
Ν'ανεβάσω πίστα?
Ν'ανεβάσω.
Η παράνοια δεν είναι που διεκδικούν τον χώρο που θέλουν, ώστε μετά να κάνουν άλλα ακατανόμαστα εκεί μέσα, ούτε καν που θέλουν να υπολογίζονται ως καταλαμβάνοντες χώρο που θα κατελάμβανε κάποιο ορατό σώμα, ούτε καν-καν (sic) που παρ'όλ'αυτά δεν θέλουν να τον γεμίσουν παρά να εμφανίζονται ως αιθέρας εκεί μέσα. (ηχηρός βέβαια).
(είσαι ακόμη μαζί μου? είσαι άξιος της μοίρας σου λοιπόν!)
Η αληθινή παράνοια που λες (που να μην έλεγες, ξέρω), είναι που επιμένουν να τα κάνουν αυτά όντες οι ίδιοι μέρος του κατεστημένου με τις άλλες τους ιδιότητες.
Οπότε ή που το σύστημα θα τους κρατά ως αγγελοκρουσμένους στο περιθώριο, χρησιμοποιώντας τους όποτε θέλει στοκαρίσματα και μερεμέτια, ή που θα τους ενσωματώσει, με την ίδια αίσθηση ισορροπίας που έχει ένα ποδηλατάκι κλόουν στην παλιά εθνική την ώρα που το προσπερνά νταλίκα (με το μπράτσο του νταλικιέρη έξω, έχει σημασία αυτό αεροκυματικώς).
Νομίζω ότι με λίγη δόση ασοβαρότητας 1-0-1, θα το ξεπεράσουν σύντομα και το μέλλον θα ξημερώσει χωρίς πολλούς Μεγαναπολέοντες ανάμεσά μας (δώσαμε, δώσαμε! τους στείλαμε και στη Βουλή!).
Τώρα για εκεί που λες "...Χωρίς κέφι να γράψω το μανιφέστο της Νέας Συλλογικότητας, καταγράφω τις ενδείξεις ότι ο άνθρωπος μοιάζει να προσπαθεί να ισορροπήσει στον χώρο μεταξύ Λύκου (ατομικότητα) και Προβάτου (συλλογικότητα).",
τι να πω πέραν του προφανούς, ότι έχουμε πάθει ομαδική παράκρουση και αυτή τη στιγμή η ατομικότητα έχει αναχθεί σε πρόβατο, κι αξιοζήλευτο μάλιστα: ο καθένας τσοπάνος, τσοπανόσκυλο, κριάρι και πρόβατο 4-σε-1 του εαυτού του, ενώ ταυτόχρονα η συλλογικότητα έχει μεταμορφωθεί σε πεινάλα Κακό Λύκο, που μέχρι ν'ανοίξεις το στόμα σου και να επιχειρηματολογήσεις τι και πώς και κυρίως, ΓΙΑΤΙ, σ'έχει χλαπακιάσει, έχει καθαρίσει δόντια με οδοντογλυφίδα, έχει ρευτεί και έχει ξεραθεί στον ύπνο του πλουσίου κιόλας... (κι ουχί του δικαίου, πρόσεξε την σημειολογία του ενοχικού περί πλούτου και ποιός τα τρώει από τα συλλογικά και τα ανιδιοτελή...) "
(... ρε παιδιά τα έφτυσε ο blogg-o-holic, να οργανώσουμε κι αυτό, να οργανώσουμε κι εκείνο!... όλη μέρα μπλίκ-μπλίκι στο πισι... λίγο νερό ρε παιδιά!...)
Αυτό που χρειαζόμαστε πάντως όλοι μας (μπλόγκερς, ξε-μπλόγκερς),
είναι να παίρνουμε τους εαυτούς μας λίγοτερο σοβαρά,
αλλά τις ευθύνες μας όσο πιο σοβαρά γίνεται.
Μπας και πάμε λίγο καλύτερα....
