Μάλιστα. Πόσο κάφρος θα θεωρηθώ αν πω ότι έχω πάθει πλέον οverdose με τις πυρκαγιές (εξηγώ: όχι γράψιμο του πόνου των πληγέντων, αλλά νισάφι πια με την εκμετάλλευση της τραγωδίας τους, ας αποπερατωθεί η αποκατάσταση των ζημιών κι ας ληφθούν τα απαραίτητα προληπτικά μέτρα με ανασχηματισμούς και σχεδιασμούς που έπρεπε να είχαν γίνει χτες, να τελειώνουμε). ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ OVERDOSE με τις εκλογές!
Tα μηνύματα ένθεν κι ένθεν ελήφθησαν, όβερ, ο ένας πρέπει να παίξει μπάλλα όπως δεν έχει ξαναπαίξει στη ζωή του (και όπως δεν έχει ξαναπαιχτεί στην Ελλάδα δλδ, μια που έχουμε πια ξεπεράσει τη φάση "ο κόμπος στο χτένι" και πάμε κατά διαόλου), κι ο άλλος... τι να πούμε για τον άλλον, δε θα προλάβουμε τα κόλλυβα, γιατί θα μας προλάβουν τα κουφέτα για τον -ακόμη δεν τον είδαμε- νυμφίο...
Ψηφίσαμε, εμπιστευτήκαμε, διαμαρτυρηθήκαμε, σφαλιαρίσαμε, τώρα πια ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΑΛΛΟ να ασχολούμαι μαζί τους. Θέλω να γυρίσουμε στις δουλειές μας, κι όπως θα σκιστούμε εμείς όλο το χειμώνα στις δικές μας (διότι και υποχρεώσεις να τρέχουν έχουμε, και αφεντικά πάνω από το κεφάλι μας να πρέπει να πιάσουμε στόχους και κέρδη έχουμε), το ίδιο θέλω να κάνουν κι αυτοί. Χωρίς να ανησυχούμε κάθε τρεις και λίγο για το αν εργάζονται σωστά και να χάνουμε χρόνο μαζί τους. ΤΑ ΚΕΦΑΛΙΑ ΜΕΣΑ ΟΛΟΙ γμτ!
Οχι τίποτα, όταν αναλογίζομαι τα νέα παιδάκια που έχουμε το θράσσος/θάρρος να φέρνουμε στον κόσμο, που μας κοιτάζουν τα ψυχουλίνια μας όσο είναι μικρά σαν τους Παγκόσμιους Παντογνώστες και μας εμπιστεύονται με όλο τους το είναι, τόσο Μπόζο αισθάνομαι. Η μάλλον, Οβελίξ: να χρειάζεται ο James Βond με το επιτελείο του εις τη νιοστή, και να εμφανιζόμαστε εμείς με πορτοκαλί κοτσίδες, τα γουρουνόπουλα υπό μάλης και να μενιριάζουμε τους αντιπάλους για πρωϊνό...
Ακόμη ας πούμε δεν έχει αρχίσει το final υπόστεγο για το Τσερνομπίλ (που συνεχίζει ακάθεκτο να ξερνάει ραδιενέργεια), δεν έχει αποσυρθεί το Αμέρικα από το Ιράκ (και συνεχίζει ακάθεκτος ο άλλος να ξερνάει βατράχια), προειδοποιεί και για τρελλές σφαλιάρες η Γαλλία το Ιράν: "Eτσι και φτιάξεις ατομικές βόμβες, την έκανες!"...
OVERDOSE-
OVERDOSE-
OVERDOSE-
ABORT!
ΥΓ- δεν μπορώ καν να σκεφτώ τι θα περνάν οι οικογένειες των ανθρώπων που εδώ και χρόνια εν καιρώ ειρήνης στο Ελλαδιστάν πνίγονται, θάβονται κάτω από τα ερείπια, συντρίβονται και καίγονται. Κι αυτό είναι το μόνο στο οποίο υπάρχει απόλυτη ταύτιση των κυβερνήσεων ως τώρα: οι μαρμάρινοι σταυροί είναι μόνο λίγες παράπλευρες απώλειες μπροστά στους άλλους, τους σταυρούς με το bic... OVERDOSE σας λέω!!!
