Τι τό'θελα πρωί-πρωί να ανοίξω πάλι τηλεόραση, να ενημερωθώ, μια που για εφημερίδες θα κατέβαινα αργότερα (να προλάβω κάνα καφέ, κουτουλάω!)...
Καλά τα προεκλογικά (ήδη βαρέθηκα να βλέπω τον κάθε ανθυπο-υποψήφιο να αγορεύει επί παντός επιστητού), τα οικονομικά (κι εδώ και παγκόσμια, το πετρέλαιο στα όρη στα βουνά, καήκαμε!). Ακούς όμως για σεισμό 8.4 Ρίχτερ στη Σουμάτρα, μετα-σεισμούς και προειδοποιήσεις για τσουνάμι στην Ινδονησία ολόκληρη, και πάνω που προσπαθείς να αναλογιστείς το τι συνέβη με νεκρούς, τραυματίες και το όπου φτωχός κι η μοίρα του (ενώ εδώ θα τα πηγαίναμε καλύτερα, λέμε τώρα), έρχεται το διαφημιστικό διάλειμμα...
Η έκφραση "more information than I needed" ποτέ δεν μου φάνηκε περισσότερο κατανοητή: τελεμάρκετινγκ για αυτοκόλλητα "Λίφτυ" (sic) ανόρθωσης στήθους (κάτι ημικυκλικά που το κάτω μισό το κολλάς στο στήθος και το πάνω μισό λίγο κάτω από τις κλείδες, οπότε έχεις "βύζο-ντόϊνγκ"). "Αυτοκόλλητα ανόρθωσης στήθους"... Μετά τους "ανακλαστήρες φωτός" σε απορρυπαντικό (ή ήταν "επιταχυντές ανάκλασης", θα σας γελάσω, όταν πάω σουπερμάρκετ θα το ψάξω λίγο), πάει για Βραβείο Μ@λ@κισμένης Σύλληψης. Ναι, οκ, προφανώς η "ανάγκη" είναι εκεί, ΑΛΛΑ ΜΗΝ ΤΡΕΛΛΑΘΟΥΜΕ ΤΕΛΕΙΩΣ!!!
Προφανώς βέβαια όταν τα βλέπεις όλα μαζί, στο τέλος αποκτάς ανοσία στα πάντα. Μαλάκυνση πριν της ώρας σου. Οπότε γιατί να ασχοληθείς με το να αλλάξεις το παραμικρό, άσε, θα το αλλάξουν άλλοι για σένα όσο εσύ θα το παρακολουθείς με ποπ-κορν από τον καναπέ...
Στις επόμενες ανθρωπιστικές αποστολές άραγε αν στείλουμε και μερικά τέτοια αυτοκόλλητα, θα είμαστε το ίδιο γελοίοι με το αμερικάνικο catering, που ετοίμαζε τα πακέτα με φαγητό για τους αμάχους (τους βομβάρδιζαν οι Αμερικάνοι στη Βαγδάτη μεν, αλλά η ανθρωπιστική βοήθεια από αέρος, ανθρωπιστική βοήθεια!), κι έβαζαν κι οδοντογλυφίδα μέσα, ή μπορούμε να γίνουμε και γελοιωδέστεροι?
Δε θέλω να μάθω. Μπορώ?