...Και το αίμα απ' την Παλαιστίνη
ψάλλει το "επί γης ειρήνη".

Δημήτρη Σολδάτου, Christmas Spirit, από το "Nobel λόγω ατεχνίας"

Τελικά, ο 'Αγιος Βασίλης είναι Μεγάλη Λέρα....

... ή εμείς, που τα έχουμε σκατώσει με όλους τους πιθανούς (και απίθανους) τρόπους?...

Δεν περίμενα ποτέ ότι θα φτάσει τόσο γρήγορα η στιγμή που θα νιώθω το σημείο της Μη-Επιστροφής.

Πίστευα μέχρι πριν λίγους μήνες, ακόμη και κατάμουτρα σε όλα τα μηνύματα για το αντίθετο, ότι υπήρχε λίγος χρόνος να διορθώσουμε μερικά πράγματα. Εστω στο παρά πέντε, σε μια μικρή ανέλπιστη παράταση μέχρι να τα στρώσουμε όλα κάααπως καλύτερα. Πώς είναι η ασπιρίνη στον καρκινοπαθή, μέχρι να βρεθεί κάποια μόνιμη θεραπεία? Ε, κάπως έτσι - κι εν τω μεταξύ κάποιοι από μας να βάζουν τις βάσεις πρόληψης προς τη σωστή κατεύθυνση (plan-B και φτου-κακά σε ό,τι «καρκινογόνο»), όσο οι υπόλοιποι κάνουν ασκήσεις πυρόσβεσης και διάσωσης (χημειοθεραπεία με δακρυγόνα και εγγυήσεις δημοσίου, λέμε τώρα)...

Ο χρόνος μας όμως του να το κάνουμε λάστιχο τελείωσε. Ο ασθενής απαγγέλει ήδη το ποίημα.

Σκατά.

Δεν πιστεύω ότι είμαι ένας γενικά απαισιόδοξος άνθρωπος. Ούτε καν μια σταθερά κυνική πολίτης. Και σίγουρα δεν φταίνε οι γλυκοπικρο-μελαγχολίες και οι κλασικές οικογενειακές εντάσεις των ημερών.

Αφού το νιώθω στο πετσί μου: Αυτή είναι η ημερομηνία λήξης μας.

Εδώ είναι, γραμμένη στο απ’έξω του κουτιού, που εμείς ως ηλίθιοι δεν θέλαμε να ξεμυτίσουμε από το άνοιγμα να τη δούμε. «Γιατί ως γάλα οφείλω ρε παιδιά να ξέρω πότε λήγω? Αφού είτε θα με πιείτε είτε θα με πετάξετε, πρέπει να ζω το 4ήμερό μου με το άγχος του ότι μπορώ να κάνω κάτι γι’αυτό?». Αχ είναι τόσο βολικό να έχει άλλος την ευθύνη και εσύ να τα ρίχνεις στο κάρμα σου (ως γάλα, ως μπριζόλα ή ως ζώον γενικότερα)...

Είμαι λοιπόν βαθιά σαστισμένη. Ενεή. Κόκαλο, πώς το λένε... Τόσες -μικρές κι ιδιωτικές κυρίως- καλές προσπάθειες, τόσες -λίγες έστω- ψύχραιμες φωνές, τόσα -άτσαλα αλλά εφαρμόσιμα- οράματα, τόση -ειλικρινής ελπίζω ακόμα- θέληση για έργο, κι όμως ζούμε την Απόλυτη ΄Εκπτωση στα πάντα.


Ποιές ηθικές αξίες, ποιός σεβασμός, ποιά υπευθυνότητα... Παντού βασιλεύει το ανίκητο Ακαταλόγιστο. Αγκαζέ με τον φαταούλα Καταναλωτισμό. Και τριγύρω, το «ασ’το-μωρέ-στην-τρέλλα-του-το-κατακαημένο» σχιζοφρενές Οξύμωρο των Πάντων:

* Πολίτευμα Δημοκρατίας (Πλιάτσικο Ολκής).
* Χρεωκοπημένη (αλλά δυνατήηηη!) Οικονομία.
* Εκκλησιαστική (και προπαντώς φιλόπτωχος) Περιουσία.
* Καταπάτηση (αναδασωτέας αλλά-ουπς-συγγνώμη- τελικά κατακτιστέας) Δημόσιας / Δασικής Εκτασης.
* Παραπαιδίσια Παιδεία.
* Ασφαλιστικό (ουσιαστικά) Ανασφάλιστων.
* Δημόσια Υγεία (με μόνιμη παρακαμπτήριο την Ιδιωτική).
* Φοροδιαφυγο-πάταξη (των μυρμηγκιών, μην ενοχλείτε τους ελέφαντες).
* 'Ατεγκτο Πόθεν Εσχες (κι «Ελα το βράδυ μωρέ να πούμε κάνα αντάρτικο στην πισίνα»...)
* Αποκρατικοποιήσεις, Ιδιωτικοποιήσεις και («Μαμάαα, με δέρνουν εκεί έξω!») ξανα-κρατικοποιήσεις.
* Ποινικοποιήσεις πολιτικών αδικημάτων (με παραγραφή βρε!)
* Δημόσιο (μετά καρα-ιδιωτικού ρουσφετιού) ή Ανεργία (μετά Πτυχίων και κλάδων).
* Κουλτούρα να φύγουμε («Η Κάλλας ήταν αλάτι πρώτα μαμά?»)

Να συνεχίσω?

Οχι, άσε, φούντωσα πάλι.

Είμαι στον αυτόματο πιλότο, σαν την συντριπτική πλειονότητα των συμπολιτών και συνανθρώπων μου. Προσπαθούμε να ακολουθούμε κάθε μέρα την ταπεινή μας ρουτίνα: τα παιδιά σχολείο, οι μεγάλοι δουλειά, ενδιάμεσα ατελείωτες διαδρομές στην κίνηση, σούπερ-μάρκετ, υποχρεώσεις, πνιγμένα τηλεφωνήματα και "Να τα πούμε ρε συ το Σ/Κ επιτέλους!" που μένουν στον αέρα, δάνεια να τρέχουν, προβλήματα υγείας, θάνατοι, γεννητούρια, γάμοι, βαφτίσια, κηδείες, όλα στο πρόγραμμα και πώς να τα χωρέσεις χωρίς να τρελλαθείς...

(και όνειρα "Μόλις τελειώσει κι αυτό το εμπόδιο/ εργασία/ παλούκι/ αγγαρεία/ προθεσμία, θα κάνω επιτέλους αυτό το γλυκό/ χαλαρωτικό/ χόμπυ/ παιχνίδι/ ταβανοθεραπεία που τόσο λαχταράω!". Και μετά ξυπνάμε...)

Δεν είμαστε εφησυχασμένοι, κάθε άλλο.

Δε νομίζω ότι υπάρχει άνθρωπος, με όποια ιδιότητα, που να έχει ακόμη αστράκια στα μάτια. Ισως αν έχει λυμένο το οικονομικό του, να τα βλέπει λίγο πιο αλέγκρα τα πράγματα. Θα τα δει όμως κι εκείνος με όλη τους τη "μακαβριότητα", μόλις του έρθει ο πεινασμένος με τα κουμπούρια μες την έπαυλη.

Απλώς αποτελούμε τον καμβά του "κοινωνικού ιστού" πάνω στον οποίο κεντάνε άλλοι - το μακρύ τους και το κοντό τους. Μικροαστισμός με όλους τους μπακαλο-συνειρμούς που επιφέρει? Μπορεί. Ευθύνες γιατί εκλέγουμε τις «κεντήστρες»? Σίγουρα. Ευθύνες γιατί ανεχόμαστε κι άλλους καλο-«κεντητές», χωρίς να τους κάνουμε πακέτο στη μανούλα τους? Ακόμη πιο σίγουρα.

Θέλουμε να ζήσουμε όμως, με το ίδιο δικαίωμα που θέλουν να ζήσουν όλοι τον κόσμο τους, στον κόσμο τους. Σε μια ευνομούμενη Παγκόσμια Πολιτεία, με χώρο για όλους.

Και οι ενοχλητικοί?

(ποιοί απ’όλους θα μου πεις!).

Ναι, κάπου στις κουίντες, μικρός υπενθυμητής, απομεινάρι νεύρου σε δόντι με χιλιομπαλωμένα σφραγίσματα, οι γνωστοί-άγνωστοι που τα σπάνε. Δικαίως και αδίκως. Αν τους κάνουμε όμως κι αυτούς απονεύρωση, τότε τι θα έχουμε να τσιγκλάει (όχι "αλλάζει", γιατί δεν αλλάζουν τόσα στραβά με ωμή βία) το Τέρας?

Που από το πολύ ροχαλητό του μας έχει να κυκλοφορούμε με ωτοασπίδες ως και τα τρίσβαθα της ψυχής, να μην το ακούμε?...

...

...

...

Δεν φταίει το Τέρας, έτσι γενικώς και αορίστως.
Αφού είμαστε όλοι κομματάκια του σε συλλογικό επίπεδο.

Δεν φταίνε οι μολότωφ (μιλάμε για combo βότκα-στουπί, τη γροθιά στα δόντια, όχι για βαλτούς τραμπούκους που θέλουν εγκλεισμό με το "Καλημέρα σας"!).
Προσανάμματα είναι, για την "ελιά την τιμημένη" που δεν τραβάει ν'ανάψει με τίποτα, στο μπαρόκ τζάκι της νεόδμητης μαιζονέτας του νεο-ελληνάρα (με την Καγιένα διπλοπαρκαρισμένη στα Βλάχικα - μη χέσω).

Δεν φταίει ο Αι-Βασίλης.
Τον τρέχουν στο ΙΚΑ τα ξωτικά και περιμένει να τα πάρει από το Παρακαταθηκών και Δανείων...

Δεν φταίει ο Θεός.
Παίζει με τα Leggo Του ακόμη, και για pet-project Του έχουμε βγει πατάτα ολκής. Κι από πού να ζητήσει τα λεφτά Του πίσω? (Εχει ΙΝ.ΚΑ. ο Παράδεισος? Εδώ δεν έχει η Κόλασή μας!).

Δε φταίει η Μοίρα μας, το Κακό το Ριζικό μας και οι κακές παρέες τους.
Πήγαν στον Αεράκη για κυλότες και δεν ξαναγύρισαν (εμ, μόνο οι βίζιτες είναι σίγουρο εισόδημα στις μέρες μας!).


Φταίμε όλοι μας σε ΑΤΟΜΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ.

Που δεν έχουμε βάλει τό’να πόδι μπρος στο άλλο να βαδίσουμε σ'αυτό που ξέρουμε ότι είναι το σωστό. Που δεν έχουμε στερηθεί την καλο(μην πω κωλο-)ζωία μας προκειμένου να παραμείνουμε σε μακροπρόθεσμου σχεδιασμού έννομα (με επικρατούσα την κοινωνική παράμετρο) πλαίσια – τα οποία να τα φτιάχνουν όσο πιο σωστά και all-inclusive γίνεται σχετικοί και φωτισμένοι άνθρωποι. Κι όχι ο κάθε Πολυζωγόπουλος ας πούμε (να τόνε δω και τούτον στη Βουλή να ξεράσω το μπουργκινιόν!).

Που δεν ξέρουμε να λέμε «ΟΧΙ!» στα παιδιά μας, μη τυχόν και τα κάνουμε συμπλεγματικά. Που δεν αναλογιζόμαστε ότι έχουμε σε κάθε μας επιλογή, από το τι ψωμί θ’αγοράσουμε μέχρι το ποιό ταξίδι θα πάμε, τον –επιμερισμένο έστω- έλεγχο του να πετάξουμε τους άχρηστους, τους απατεώνες και τα λαμόγια εκτός δρόμου και να ενισχύσουμε τους χρήσιμους, τους υπεύθυνους και όσους με τον τρόπο τους συμβάλλουν στην ευμερία και τη δημιουργία. Που δεν σκεφτόμαστε τι πρότυπα είμαστε παρά κάνουμε μετακύλιση ευθυνών στους επόμενους.

Που να πάρει, δεν έχουμε καν κάνει μια φιλανθρωπία της προκοπής αυτές τις ΄Αγιες μέρες (χμ, το να ψωνίζεις κάρτες Unicef και να λες ότι την έκανες την καλή σου την πράξη για φέτος είναι το ίδιο ηλίθιο όσο το να κλωτσάς τ’αδέσποτα αλλά να ψωνίζεις το γκουρμέ φιλετάκι στη γάτα ράτσας σου, και να πετάς το χρυσαφί κουτάκι στην ανακύκλωση – «Ανακυκλώνω κι εγώ!»).

Τέλος πάντων, μη σας μαυρίζω τέτοιες μέρες. Αλλά μου είναι αδύνατον να ξαναγυρίσω σ’εκείνη την αθωότητα, εκείνη την ελπίδα κάποιων χρόνων πριν.

Η ωριμότητα λέει στοιχίζει.

ΟΚ, πληρώνω. Θα βγει τίποτα όμως με τα δικά μου μικρά διοδιάκια στη λεωφόρο της Επί Παντός 'Εκπτωσης?

Θα βγει τίποτα αν βάλω τα δυνατά μου να είμαι ένα μικρό γάλα που αρνείται να πεταχτεί, σ’ένα ψυγείο που όχι μόνο παραιτούνται και λήγουν ένα-ένα τα γάλατα, όχι μόνον ξυνίζουν τα φαγιά και σαπίζουν τα κρέατα, αλλά το έχουν αλυσοδέσει ολόκληρο -το smeg παρακαλώ- σαν σε καρτούν και το πάνε στη χωματερή μαζί με τα "εντόσθια", την απόδειξη και την εγγύησή του?

Με το ζόρι ρε παιδί μου να τσιρίζουμε όλα τα γαλατάκια, άντε και καμμιά λεμονόκουπα, αντί εκείνο το παλιό passive-aggressive: «Δώσαμε, δώσαμε!», το καινούριο (όπερ παραίτηση σε στενογραφία): «Λήξαμε, λήξαμε!»?... Με το στανιό?

ΔΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΛΗΞΩ!
ΔΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΛΗΓΜΕΝΗ!
ΔΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ (μου/μας) ΛΗΞΑΣ!

ΓΚΑΜΩΤΟ ΔΗΛΑΔΗ!

ΥΓ1- Α ρε Αι-Βασίλη... Ησουν κι εσύ ένα καλό άλλοθι...

ΥΓ2- Πριν σε ξεγράψω τελείως, να μην ξεχάσω να σου ζητήσω και μια ΕΛ.ΑΣ. στα μέτρα μου. Ούτε μ-πιστολέρο, ούτε μ-μπουχέσα, ούτε ψυχάκια, ούτε ναρκο-έμπορο, ούτε μπουρτζόβλαχο μικρονοϊκό «Χατζηχρηστέικο». Να δουλεύει για μένα, χωρίς εμένα, χωρίς ν’ανοίγει ρουθούνι. Τι? Πιο εύκολο να ζητήσω Παγκόσμια Ειρήνη?... Πώς? Να πάω στη Γάζα να δω αν έρχεσαι?... @#$%^$#!!!!!

ΥΓ3- Δε φαντάζομαι να τολμήσει ο ένας Αλέξης να πει "Χρόνια Πολλά" στην οικογένεια του άλλου, του αδικοχαμένου παληκαριού, γιατί είναι politically correct και επαγγελματικό και υπεράνω σαν κι αυτόν...

ΥΓ4- Επανέρχομαι. Εχω τόσα να σας γράψω, και δεν έχω καν σύνδεση, στο απίθανο χωριό του Αθηναϊστάν. Να χέσω όλες τις «Ερχόμαστε στην πόρτα σας με δικό μας δίκτυο» εταιρίες τηλεπικοινωνιών του κώλου, με πρώτον τον ΟΤΕ και τελευταία την tellas!!!

Ενα Ελαφάκι για τον Κακλαμανάκη...

(όχι τον Ολυμπιονίκη, τον άλλον, στο υποκοριστικό του)

Δήμαρχε, με το καλό το δωράκι, μπας και σωθεί το Δέντρο, οι βιτρίνες και τ'αυτοκίνητα... Χάθηκε να σε εκλέγει κι εσένα το Ηράκλειο (Κρήτης), να σπάνε μόνο Τράπεζες και να μην ακουμπάνε τα εμπορικά? Αλλά αν το πεις δυνατά, θα σε πουν ζηλόφθονο... Οπότε στείλε κάνα κουραμπιέ στον Αλαβάνο, ποτέ δεν ξέρεις...

Λωρίδα της Γάζας, Σφαγή Κανονικά...

"Αντίθετα με τους ισχυρισμούς του Ισράηλ, η μαζική επίθεση της αεροπορίας του εναντίον των κατοίκων της λωρίδας της Γάζας δεν αποτελεί αντίποινο για τους πυραύλους που κατά καιρούς εκτοξεύονται από τη Γάζα στα γειτονικά ισραηλινά εδάφη: πρόκειται, στην πραγματικότητα, για έναν κυνικό πολιτικό υπολογισμό, που υπαγορεύεται από τις εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις στο Ισραήλ και την επερχόμενη ανάληψη της προεδρίας των ΗΠΑ από τον Μπάρακ Ομπάμα."

(από tvxs, άρθρο του Στέλιου Κούλογλου 28.12.08, και σχετικά σχόλια εδώ).

Tι στο διάολο ξεκίνησε πάλι σ'αυτή την παγκόσμια πατέντα ασφυκτικής πολιτικής (κι όχι μόνον) γκετοποίησης, και ήδη έχουμε 290 νεκρούς?!?!?

Αναδημοσιεύω από το μπλογκ του αγαπημένου μου heinz:

"Αυτή τη στιγμή, είναι σε εξέλιξη η μαζική αεροπορική επίθεση του Ισραήλ στη Λωρίδα της Γάζας.

Οι Ισραηλινοί είναι ηλίθιοι - ή απλώς καθάρματα.
Αν δεν καταλαβαίνουν ότι από δω και πέρα, θα ξεσπάσει πάλι ένας μακρόχρονος κύκλος επιθέσεων αυτοκτονίας μέσα στο Ισραήλ, είναι ηλίθιοι.
Αν το καταλαβαίνουν και απλώς δεν τους ενδιαφέρει, είναι καθάρματα.

Σε κάθε περίπτωση, είναι επικίνδυνοι.

Οι ηλίθιοι αυτόκλητοι απολογητές του Ισραήλ, θα σπεύσουν πάλι (και στην Ελλάδα), να μηρυκάσουν τις δικαιολογίες για "νόμιμη άμυνα απέναντι στην τρομοκρατία".

Για τους ίδιους λόγους που προαναφέρονται, κι αυτοί ή ηλίθιοι, ή καθάρματα είναι.

Αυτή τη στιγμή δεν μπορώ να βρω άλλη ερμηνεία...

-------------

Προσέξτε ότι δεν αναφέρομαι στα αθώα θύματα (μαζική πλειοψηφία) μεταξύ των Παλαιστινίων - δεν χρειάζεται. Η κακοήθεια (όπως ο καρκίνος δηλαδή) του Ισραήλ στην περιοχή, αναδεικνύεται επαρκώς από το τι προκαλεί στους δικούς του πολίτες."



Και για πιο ανάγλυφη εικόνα, το σχόλιο της rosie στο ποστ αυτό:

"Hλίθιοι, σε καμιά περίπτωση. Καθάρματα; Ναι. Φοβισμένοι; Επίσης. Πιασμένοι στα δίχτυα του φόβου που οι ίδιοι σκόρπισαν.

Εχω επισκεφτεί 2 φορές τα Ιεροσόλυμα, (οχι για προσκυνηματα) και αυτό που είδα και ένιωσα ήταν σκληρούς, φοβισμένους, φανατικούς ανθρώπους. Οχι στο Τελ-Αβιβ, εκεί ο κόσμος είναι εντελώς διαφορετικός.

Είδα δασκάλους να βγάζουν βόλτα τα παιδάκια και να χουν στο χέρι το καλάσνικωφ. Είδα υπαλλήλους στο αεροδρόμιο, ο μεγαλυτερος είναι βαριά 30, που δεν έχουν καμια διαφορά από την εικόνα που έχουμε για τα ες-ες. Είδα τη γειτονιά των ορθόδοξων εβραίων, ενα δικό τους σύμπαν, κλειστο με μπάρες, και στημένα όπλα. Είδα ζευγαράκια να περπατούν και να φλερτάρουν, να κάθονται στα καφέ και δίπλα από την τσάντα τους να έχουν όπλα.

Είδα στρατιώτες, αγόρια και κορίτσια , λίγο μεγαλύτερα από εφηβάκια. Είδα πεντακάθαρες εβραίικες γειτονιές και παραδίπλα εγκατάλειψη και σκουπίδια στις αραβικές γειτονιές. Είδα στο παζάρι, μυρωδιές ανατολής και χρώματα παντρεμένες με το φόβο. Είδα παιδάκια 3 χρονων με τα παραδοσιακά μπουκλάκια, και μαμάδες τυλιγμένες και σφιγμένες με μαντήλια στο κεφάλι και καλυμένα χέρια.

Χαμόγελα δεν είδα. Είδα φανατισμό και μίσος. Και καχυποψία. Εκεί, είσαι ύποπτος. Κι ας μην είσαι. Ακόμα και την ώρα που ο υπάλληλος της ρεσεψιον στο Κινγκ Ντειβιντ σου χαμογελά. Είσαι υπό παρακολούθηση.

Είναι φαύλος κύκλος. Με αρχή. Αλλά δίχως τέλος."

Κι εμείς οι Δυτικοί όχι φύλακες, κατά το γνωστό "Ποιοί θα φυλάνε τους φύλακες?", αλλά ούτε καν χωροφύλακες της καρπαζιάς, ούτε ένα "Πουτ δε κοτ ντάουν!", έτσι, για τα μάτια, ούτε καν να ασχοληθούμε πέραν των ευχολόγιων με το τρίπτυχο:

1 - "Το Ισραήλ έχει ξεκινήσει από το μεσημέρι να συγκεντρώνει άρματα μάχης και μονάδες στρατού στη μεθόριό του με τη Γάζα, αφήνοντας να εννοηθεί πως είναι ζήτημα ωρών μία επικείμενη χερσαία επιχείρηση"

2- "Ο πρωθυπουργός της κυβέρνησης της Χαμάς στη Λωρίδα της Γάζας Ισμαήλ Χανίγια ορκίστηκε σε μήνυμά του προς τους Παλαιστίνιους σήμερα ότι η Γάζα ποτέ δεν θα παραδοθεί στο Ισραήλ, όποιες δυνάμεις κι αν χρησιμοποιηθούν εναντίον του εδάφους της.

«Δεν θα αφήσουμε τη γη μας, δεν θα υψώσουμε λευκές σημαίες και δεν θα γονατίσουμε σε κανέναν εκτός από τον Θεό»... Δηλώνουμε με κάθε πίστη ότι ακόμη κι αν μας βάλουν στην αγχόνη, κι αν το αίμα μας τρέχει στους δρόμους, δεν θα γονατίσουμε σε κανέναν παρά μόνο στο Θεό και δεν θα απαρνηθούμε την Παλαιστίνη. Δεν θα παραιτηθούμε ακόμη κι αν εσείς (οι Ισραηλινοί) αφανίσετε τη Λωρίδα της Γάζας ή σκοτώσετε χιλιάδες ανάμεσά μας» ".

3- "Σε νέα ιντιφάντα καλεί ο εξόριστος ηγέτης Χάλεντ Μεσάαλ σήμερα τους Παλιστίνιους, εναντίον του Ισραήλ, και ανακοίνωσε ότι θα ξαναρχίσουν οι επιθέσεις αυτοκτονίας, σε συνέντευξή του στο δορυφορικό τηλεοπτικό δίκτυο του Κατάρ Αλ Τζαζίρα.

«Καλούμε τους Παλαιστίνιους να εξεγερθούν εναντίον του σιωνιστή εχθρού. Η αντίσταση θα συνεχιστεί με επιχειρήσεις αυτοκτονίας», τόνισε ο Μεσάαλ που ζει εξόριστος στη Δαμασκό". (από άρθρο Καθημερινής εδώ)


Θλίβομαι για όλα. Δεν είμαι καλά. Τουλάχιστον εύχομαι να δημιουργηθεί κάποια πίεση έστω από εμάς, τους απλούς ανθρώπους. Για μπείτε εδώ...

Meeeeeeerry Christmas Everyone!

Ho Ho Ho! Αντε, γαμάτε γιατί χανόμαστε!

(και μετά πού θα βρουν ψηφοφόρους να ξαναβγούν οι φίλτατοι?!) :))))))))))))))

ΘΕΛΩ ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ!

Οσο και να θέλω να ποστάρω για όλα αυτά τα θέματα και τα ανθυποθέματα που βγαίνουν τόσον καιρό, να πω κι εγώ μια μικρή γνώμη για διάφορα που με έχουν κάνει έξαλλη (πχ. τα στυγερά εγκλήματα και το πόσο μα πόσο συμφωνώ με το να δημοσιοποιούνται τα στοιχεία των εγκληματιών), διάφορα άλλα τα οποία σηκώνουν πολλή κουβέντα και θα μας αγγίζουν όλο και περισσότερο (πχ. ιδιωτικές προσπάθειες στον τομέα "Υγεία", Α ΡΕ ΑΒΡΑΜΟΠΟΥΛΕ!, ή την "καυτή Τήλο" και ό,τι συνεπάγεται το θέμα ομο-γάμος και μονογαμία για αμφότερα φύλα), τα οικονομικά μας ("Μαζί όλοι θα πάμε, κι ανάθεμα πού πάμε"...) και μερικές στιγμές απείρου κάλλους που τραβάω*...

ε, δεν έχω το κουράγιο!

Πίστευα ότι θα είχα τον χρόνο, έστω τα βράδια, να μπλογκάρω, αλλά τελικά δεν. Είμαι πολύ μικρή (λέμε τώρα...) για να στρώνω τον δρόμο της σωματικής καταστροφής μου, αλλά πολύ μεγάλη για δικαιολογίες και ξεκούραση...

Για τα διαδικαστικά, να σας πω ότι τελικά θα έχω διπλή σύνδεση για κάποιο διάστημα για να μην ξεμείνω από τηλέφωνο, αλλά από ίντερν(ι)ετ δεν ξέρω τι θα γίνει ακριβώς. Αρα καθυστερήσεις σε μαίηλς κτλ, δικαιολογημένες έτσι? (καταραμένο Ελλάντα, πνίγεται κανείς στις προσφορές και στα πακέτα τηλεπικοινωνιών αλλά από ημερομηνίες και απόδοση όλο και χειρότερα!)

Εύχομαι σε όλους ΥΓΕΙΑ, χαρά και ξεκούραση, αυτό το μαγικό ξακούρδισμα που είχαμε τέλος καλοκαιριού όταν ήμασταν παιδιά... να κάνετε πολλά μπάνια, κι ο καθένας σας ας κάνει μια βουτίτσα και για μένα πληζ!

ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ!

Κι άμα με δείτε σε παραλία φέτος... να μου τρυπήσετε τη μύτ... εεεε... να μου κάνετε πατητή, ελεύθερα!

Φιλιά με διάθεση "Ξύπνα κατακαημένεεεεε!" :))))))

* καινούριο σπίτι μετά ανακαινίσεως και μετακόμιση-μαμμούθ: προσωπικό ρεκόρ 162 μεγάλες κούτες σε 2 μέρες, πράγματα που δεν ήθελα να τα πιάσουν άπλυτα χέρια... δεν μπορώ ούτε το πληκτρολόγιο να ακουμπήσω... πονάω μέχρι τις φτέρνες!!! Οπότε αυτή τη στιγμή που σας γράφω έχω τους μεταφορείς μέσα και συσκευάζουν τα -πολλά, πού στο διάτανο τα είχα όλα αυτά τα τζάτζαλα?!- υπόλοιπα και βρίζουν σε άγνωστες σε μένα γλώσσες, ενώ εγώ κάθομαι περιχαρής και σας αποχαιρετώ, σηκώνω τηλέφωνα, σερβίρω κάναγκαφέ, θα τους μαγειρέψω αργότερα ντελίβερυ, να μη λένε ότι κάθομαι κιόλας, τέτοια ονειρεμένα μέχρι να τελειώσουμε το ξεκούνημα και να αρχίσει η οδύσσεια της τακτοποίησης :ΡΡ

Κυρ'Ομπάμα μου...

... δε μας λέτε κι εμάς τι ακριβώς εποικοδομητικό είχε αυτή η περιβόητη "very constructive" συνάντηση με τον Ιρακινό πρωθυπουργό Nouri al-Maliki? Πέρα από ελπίδες από τα ρημαγμένα στρατά σας εκεί χάμω και μούτζες από τους απλούς Ιρακινούς, πήρατε τίποτα για το σπίτι? Και πού'στε, κάντε κάτι με το γαμοπετρέλαιο και τα τόσα δολλάρια το βαρέλι, γιατί τους έχω ικανούς τους δικούς μας τα πανεξυπνοπούλια να μας κοτσάρουν τίποτα πυρηνικούς αντιδραστήρες... Πούφ! Και λύνεται το ζήτημα της ονομασίας της FYROM σε dt!

Η κι αυτό είναι στο πλάνο τελικά?

(να δω Γιωργάκη να κυνηγάει Κωστάκη στ'αποκαίδια... και τον Τσίριζα εμβρόντητο να ψάχνει σημειώσεις...)

Δεν Είναι Μόνον το Ε.Σ.Υ...

... είναι και το ΕΜΕΙΣ. Γιατί όταν το δανεισμένο χρήμα μπαίνει κατάφωρα πάνω (και) από τη δημόσια υγεία (και) στη γειτονική σου χώρα, το πρόβλημα είναι μεγαλύτερο απ'όσο δείχνει. Μια πόρτα είμαστε στο παγκόσμιο χωριό, κι απλώς ο κόσμος δεν το συνειδητοποιεί ακόμα. Δεν θέλω καν να σκέφτομαι πόσο ακόμη πάτο θα πιάσουμε -μια ματιά στην αύξηση των κρουσμάτων πχ αφροδίσιων και AIDS στην Ελλάδα πείθει και τον πιο ανυποψίαστο. Πού είναι το κράτος και οι καμπάνιες του σε κάθε χώρα? Μα στο κοντινότερο διεθνές ΑΤΜ...

Για διαβάστε:

" Έρευνα συνδέει τα κρούσματα φυματίωσης με το ΔΝΤ

Οι αυστηροί όροι έγκρισης δανείου που έχει επιβάλλει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) ενδέχεται να έχουν συμβάλλει στην αύξηση των κρουσμάτων φυματίωσης στην ανατολική Ευρώπη και τις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, σύμφωνα με ερευνητές.

Προκειμένου να επιτύχουν τους αυστηρούς οικονομικούς στόχους που θέτει το ΔΝΤ, οι εθνικές κυβερνήσεις αναγκάζονται να μειώσουν τις χρηματοδοτήσεις των υπηρεσιών υγείας. Η μελέτη που δημοσιεύτηκε στο τελευταίο τεύχος του PLoS Medicine, βρήκε ότι οι χώρες που συμμετέχουν σε προγράμματα του ΔΝΤ έχουν παρουσιάσει αύξηση των θανάτων από φυματίωση κατά 17% τα έτη 1991 - 2000, που μεταφράζεται σε 100.000 θανάτους αλλά και ένα εκατομμύριο νέα κρούσματα της ασθένειας την ίδια περίοδο.

Χώρες στις οποίες χορηγήθηκαν δάνεια με ευνοϊκότερους όρους παρουσίασαν μείωση 8% στους θανάτους από φυματίωση, όπως αναφέρει ο Ντέιβιντ Στάκλερ και οι συνεργάτες του από το πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ. Εκπρόσωπος του IMF διερωτήθηκε για το κατά πόσο η μελέτη λαμβάνει υπόψη το γεγονός της διάλυσης της ΕΣΣΔ αλλά και το ότι η ασθένεια χρειάζεται χρόνο για να αναπτυχθεί. «Αν το ΔΝΤ δεν είχε σπεύσει να βοηθήσει τις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης οι επιπτώσεις στη δημόσια υγεία θα ήταν πολύ πιο σοβαρές από τη σημερινή κατάσταση», εξήγησε ο Γουίλιαμ Μάρεϊ, εκπρόσωπος του ΔΝΤ.

Η φυματίωση είναι μία μολυσματική βακτηριακή ασθένεια που επιτίθεται στους πνεύμονες και σκοτώνει περίπου 1,6 εκατομμύρια ανθρώπους κάθε χρόνο. Η εξέλιξη μάλιστα της ασθένειας σε μορφές ανθεκτικές στη φαρμακευτική αγωγή έχουν καταστήσει την ασθένεια ακόμη πιο επικίνδυνη.

Τέλος σημαντικό ρόλο στο βασικό συμπέρασμα της μελέτης φαίνεται επιπλέον να παίζει το μέγεθος του δανείου και η διάρκεια αποπληρωμής του. " (Από Καθημερινή/Reuters)

Περαστικά μας!

Α ρε Καρανικόλα!

Εκτός από τα πανέξυπνα e-mails που μου στέλνει αυτό το παιδί, με πεθαίνει με αυτά που γράφει. Και πάντα αναρωτιέμαι αν οι πελάτες της εταιρίας του (προσέξτε, της εταιρίας "του", όχι της εταιρίας που -απλώς- δουλεύει, το οποίον σημαίνει ότι μπαστουνορθιάζει κατά συρροήν ως σοβαρός, στιβαρός κι επιτυχημένος επιχειρηματίας!) έχουν ιδέα για το τι κωμικο-σατιρικό -κι όχι μόνον- ταλέντο κρύβει μέσα του! Θα μου πεις, εδώ ξέρουν οι δικοί μου τι μπλογκάρω?!... Λοιπόν, μια μικρή τζουρίτσα Καρανικόλα:

"Ο αδερφός της Kate Moss" :

και "Δέκα Πράγματα που Έμαθα Βλέποντας Euro 2008:

1. Η καλή φυσική κατάσταση, η αντοχή και η πειθαρχία κερδίζουν την επιδεξιότητα και τη φαντασία.
2. Ο μέσος άνδρας μπορεί να ξεχάσει τα γενέθλια της γυναίκας του, αλλά θα θυμηθεί ένα γκολ που έβαλε ο Έντερ στον Ντασάεφ πριν από 26 χρόνια.
3. Τα θαύματα δεν επαναλαμβάνονται.
4. Ένας καλός προπονητής με έντεκα επαρκείς ρολίστες πάει πιο μακριά από ένα μέτριο προπονητή με έντεκα παικταράδες-βεντέτες.
5. Οι δημοσιογράφοι της ΕΡΤ είναι ο ένας πιο άσχετος από τον άλλον.
6. Δεν πρέπει ποτέ να υποτιμάς έναν αντίπαλο που δεν έχει τίποτα να χάσει.
7. Όλοι οι Ιταλοί είναι φλώροι (εκτός από τον Κασάνο, που είναι ψυχοπαθής). Δεν τρέχουν για να μη χαλάσει η κόμμωση και δεν κάνουν τάκλιν αν υπάρχει κίνδυνος να λερωθεί το σορτσάκι.
8. Ακόμα και ο τελευταίος αναπληρωματικός μπορεί να πιάσει φανταστική απόδοση με τη σωστή ενθάρρυνση και ανταμοιβή.
9. Κακό σκυλί ψόφο δεν έχει.
10. Παίζε πάντα για τη νίκη, ποτέ για την ισοπαλία. Αλλιώς, το πιθανότερο είναι να χάσεις."

:)))))))))

Και δλδ που ΄Ελειπα, τι Ακριβώς ΄Αλλαξε Είπαμε?!

(από το Βήμα)

Back in... FUNKY TOWN!

Δεν ξέρω από πού ν'αρχίσω, εδώ και κάνα δίμηνο με επέλεξαν "Μις Καρπαζοεισπράχτορα 2008", με μισθό, πλήρες ωράριο και μονιμοποίηση, μέχρι (σ)ΙΚΑ μου έδωσαν, αρκεί να αποδώσω το ίδιο καλά όπως και πέρισυ... που έτρωγα ως μια απλή "Ανθυπομις Γκαφαγκαουπίου" τον φίλτατο Λορδ Βάυρον για πρωϊνό (τον ματάδατε μετά τις περσινές πυρκαγιές και τις ασύμμετρες απειλές? Εμ, όχι βέβαια, αφού σας λέω τον έφαγα!).

(α καλά, αυτή την έφαγα λάχανο τουρσί!)

Στον αγώνα βεβαίως να τιμήσω το στέμμα, την κάπα, το σκήπτρο, τις βλεφαρίδες, τον τίτλο και το καναλο-συμβόλαιό μου με τον Τηλε-Βόα νομίζω πως έχω σπάσει κάθε ρεκόρ εμφανίσεων μετά γκαντεμοσαυρίασης:

Εχει πάθει η υγεία μου (που ποτέ δεν ήταν στα καλά της, είναι πιο ντίβα κι απ'την Τζούλια Αλεξανδράτου), η τσέπη μου (που ποτέ μα ποτέ δεν ήταν στα καλά της, είναι πιο ξεβράκωτη κι απ'την Τζούλια Αλεξανδράτου), η επαγγελματική μου κατάσταση (που σπανίως ήταν στα καλά της, σαφώς πιο μπλεγμένη κι απ'αυτήν της Τζούλιας Αλεξανδράτου "αγγουρομονδέλα -αγγουροηθοποιός -αγγουροτραγουδίστρια -αγγουροσαλιωτήριΚωστέτσου"), η διανοητική μου κατάσταση (χμ, ας μη συγκρίνω πια με τη Τζούλια, δεν τα βάζουμε με αμάχους), τεσπα ΟΛΑ ΜΟΥ ΕΧΟΥΝ ΠΑΘΕΙ και δεν ξέρω τι να σας πρωτογράψω!

(μωρ'δε πα να γλύψω κάνα "Αποφράξεις ο Φαταούλας" απ'τα προβόλια ως τις ρόδες, μέσα-έξω καλύτερα...)

Για να ματα-ξεκινήσω κάπως, να ξαναμπώ στους ρυθμούς μου, απλώς να πω ένα πολύ μεγάλο "ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ", με κεφαλαία και φωτάκια νέον κι ουράνια τόξα και ξωτικά και μονόκερους και κερασάκια σε όλους όσους επικοινώνησαν μαζί μου όλο αυτό το διάστημα ανησυχώντας για μένα, real και virtual φίλους. Πολύτιμους συμπαραστάτες - που με κάποια λόγια μ'έκαναν να γελάσω σε φάσεις που το χρειαζόμουν, ή με επανέφεραν στα συγκαλά μου όταν είχα φλιπάρει. Τι θά'κανα χωρίς εσάς... Κι επίσης ακόμη μεγαλύτερο ευχαριστώ που το χειριστήκατε διακριτικά χωρίς πολλά-πολλά, να ξεκινήσει κάνα ράδιο-αρβύλα και να φρικάρουν οι δικοί μου!

Λοιπόν, αρκετά φλώρικα έγραψα, έτσι ή αλλιώς πέρα από σαχλοπαράπονα, εύχομαι να μην σας βαρύνω ποτέ σε τούτο εδώ το +βλόγιον+. Τώρα αν άσπονδοι αναγνώσται θέτε να με γκαντεμοσαυριάσετε λίγο ακόμα... παιδιά στην ουρά με το χαρτάκι, έχουν άλλοι σειρά!

ΥΓ1- συμπαθάτε με με τα μαίηλς, θα απαντήσω σε όλα, λίγο χρόνο σας ζητώ! Τι να γίνει, βοηθώ και στην αλληλογραφία με τον Σκοπιανό τον τυπά που έχει βγάλει την λύσσα την αφρίτα, και θα τσουρομαδηθούμε σε όλες τις Κομισσιόν και τις Κομπινεζόν, τι να κάνουμε... όλη μέρα στα καταγώγια της Βουλής είμαστε τριπλοβάρδειες ν'αντιγράφουμε την "Επιστολή Κωστάκη", μια κι επέστρεψαν τα φωτοτυπικά... μη τυχόν και τους κατηγορήσουν για μίζες ΚΑΙ για εξοπλισμό γραφείων! Ναααααααααααα τα χειρόγραφα... πού οι παλιές καλές εποχές που έγραφες 20 "Αυτό εδώ το γράμμα που διαβάζεις αν δεν το στείλεις αμέσως μεγάλο κακό θα σ'εύρει" κι ησύχαζες, εδώ να δείτε τι γίνεται με τους ανασφάλιστους γραφιάδες στο μπουντρούμι κάτω από τον εύζωνα! Α ρε καταραμένη Μίζενς - το βασίλειό μου για έναν πολύγραφο ρε παιδιά!)

ΥΓ2- το βιντεάκι είναι από το "Alvin and the Chipmunks", τέλεια ταινία για λίγες στιγμές οικογενειακής γαλήνης (όπου βέβαια γυρνάνε τα μικρά και αναρωτιούνται πώς διάτανο ξέρεις όλα αυτά τα τραγούδια κι αισθάνεσαι αρχαίος... :ΡΡΡ )

Τσα!

Εδώ είμαι πάλι, μισό να ανασκουμπωθώ, το καλοκαίρι θέλει σκέψη. Ποιά χριστουγεννιάτικα resolutions, τώρα που τελείωσε ο χειμώνας με την παρατρεχάμενη καυσωνόπληκτη άνοιξη είναι το θέμα... ουσιαστικά αφήνεις πίσω σου όποιον "όγκο" δουλειάς έκανες φέτος και μετράει ό,τι δούλεψες ως τώρα. Γιατί ό,τι και να κάνεις μέχρι 15-Αύγουστο, σιγά μην πιάσει τόπο. Το μυαλό όλων είναι αλλού. Θάλαααασσααααα, θάλασσα κι αλμυρόοο νερόοοοοο...

Τουλάχιστον γελάμε, αυτό το: "Μόλις λάβεις αυτό το γράμμα θα το δημοσιεύσω" του κινέζου στο παιδί, είναι ΑΠΑΙΧΤΟ! Νομίζω - τι νομίζω, είμαι πεπεισμένη πια ότι το ΠΑΣΟΚ έχει σπόνσορα τη ΝΔ και το Δελφινάριο μαζί...

Α, και το κουίζ της ημέρας: "Από τα 1.100 συν-πλην καμμένα στην Ηλεία έγιναν μόνο 580 αιτήσεις για χρηματοδότηση ξαναχτισίματος. Αφού τα άλλα είναι αυθαίρετα λέμε! Από τα (πόσα τελικά?) κουνημένα στην Αχαία, πόσες αιτήσεις θα γίνουν για ξαναχτίσιμο?"

Ωραία χώρα, ευνομούμενη!

ΥΓ- Mr Bean for president. Αμφιβάλει κανείς ότι θα τα πάμε καλύτερα?

Κύκλους Κάνει...

... μια είσαι εσύ, μια είμαι εγώ, μια είναι κάποιος άλλος... και κάποιες μικρές στιγμούλες ακουμπάνε οι δρόμοι μας, ακουμπάνε τα βλέμματά μας και κουβαλάμε ο ένας λίγο από το βάρος του άλλου - έτσι, για μικρό κομμάτι της διαδρομής...

Τίποτα δε μένει για πάντα - και γιατί θα έπρεπε άλλωστε? Το μόνο που αφήνει πίσω του τόσος κόπος για την καθεμέρα μας, είναι κάτι στάλες από τις μπόρες που περνάμε. Που γυαλίζουν και λαμπυρίζουν στο μάτι όποιου τις δει περνώντας εκείνη την ώρα. Και μετά τίποτα, χάνονται και πάνε.

Μια φρεσκάδα που πλημμυρίζει την ψυχή ίσα-ίσα να θυμόμαστε ότι υπάρχει κι ομορφιά στον κόσμο, λίγη ευτυχία, αγάπη αν είμαστε τυχεροί... Αυτά και πολλά λέω.

Δεν μπορώ να γράψω πάντως, είμαι σε τρομερά δύσκολη θέση όλους αυτούς τους μήνες που ασχολήθηκα με τόσους συνανθρώπους μας να κάνουμε κάτι, γιατί παραστράβωσε το πράγμα... ξεφτιλίστηκε όχι μόνο η Υγεία, αλλά και η αξία της περίθαλψης, του λειτουργήματος, της ανθρωπιάς και του πολιτισμού μαζί.

Κι όλον αυτόν τον καιρό, να αισθάνομαι ότι όποτε επεξεργαζόμουν κάποιο κείμενό της, ή κάποια φωτογραφία της, να με βαραίνει ο σεβασμός στο θάρρος και την αξιοπρέπειά της... δε νομίζω πως θα μπορέσω να δημοσιεύσω τις σκέψεις μου, είναι πολύ βαρειές - όχι απαραίτητα θλιβερές, ή μόνο στενάχωρες, έδωσε πολλή ελπίδα... Αλλά δεν χωράνε τα δικά μου σε μια οθόνη. Και σιγά τα σμέουρα δλδ και να χωρούσαν...

Προτιμώ να πάω να μου σπάσουν τα μούτρα αύριο σε κάποιο αιμοδοτικό κέντρο. Οχι οι γιατροί, όχι... Αλλά όσοι πάνε από εσωτερική ανάγκη να προσφέρουν. Με γονατίζει αυτό. Να ξαναδώ τους τακτικούς αιμοδότες και να με μουτζώσω για την ολιγωρία μου. Να καταντραπώ εξ ονόματος όλων των βολεμένων συμπολιτών μας, στη θέα ακόμη ενός ανθρώπου που προσφέρει ό,τι πολυτιμότερο έχει στον ασθενή, είτε έχει δικό του άνθρωπο στο χειρουργείο είτε όχι. Κυρίως όταν όχι....

Κύκλους κάνει. Το ξέρω και δεν φοβάμαι. Υπάρχουν τόσα πιο σημαντικά από το να λείψω εγώ από το στερέωμα!

Σ'ευχαριστώ Αμαλία για ό,τι άντεξες να γράψεις. Κι εσάς παιδιά για το πολύτιμο, mind-blowing ταξίδι!

Τι να Πρωτοχωρέσει στις Εικόνες...

Μια καλημέρα, ένα "συνεχίζει το μήνυμά σου", ένα απαλό χτύπημα ίσως στην πλάτη των γονιών που έχουν μόνη τους παρηγοριά το να μην ξεχαστεί... στο fakellaki...

Και πάμε να δώσουμε αίμα, τι καθόμαστε?!

Μην το Αφήσουμε στους Αλλους...

Κάθε ένας μας μετράει. Πολύ. Μην περιμένουμε από τους άλλους κι έχουμε διασπορά υπευθυνότητας... Αντε, παιδιά, να φάμε καλό πρωινό και φύγαμε...

ΕΝΑΣ ΟΛΟΚΛΗΡΟΣ ΧΡΟΝΟΣ ΠΕΡΑΣΕ... ΚΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ?...

25.05.07: Η Αμαλία Καλυβίνου πεθαίνει μετά από απίστευτη ταλαιπωρία στα χέρια του Ε.Σ.Υ.

Η οργή όλων μας ξεχειλίζει. Οπως και η Αμαλία, ευγνωμονούμε τους γιατρούς εκείνους που υπερβάλλουν εαυτόν και τιμώντας το λειτούργημά τους σώζουν ζωές. Αλλά όπως κι εκείνη, θέλουμε να πούμε ένα μεγάλο "ΟΧΙ!" σε κάθε γιατρό που απαιτεί φακελάκι και σε κάθε γραφειοκρατικό κώλυμα που μας στερεί την ισότιμη, έγκαιρη και ολοκληρωμένη περίθαλψη.

01.06.07: Ημέρα αφιερωμένη στη μνήμη της Αμαλίας.

Η κίνηση "Για την Αμαλία" ήταν ο πρώτος και πιο αυθόρμητος διαδικτυακός ακτιβισμός, με κοινή δημοσίευση στα μπλογκς, καταιγισμό e-mails στους αρμόδιους και διεθνή ενημέρωση. Η διαμαρτυρία για την κατάντια της ιατρικής περίθαλψης στη χώρα μας αγκαλιάστηκε από χιλιάδες κόσμου (σχετικού αλλά και άσχετου με τα μπλογκς), δημιούργησε είδηση στα ΜΜΕ και προκάλεσε πολιτικό ενδιαφέρον.

Δυστυχώς όμως όχι για πολύ. Οσο έτρεχε η συλλογή υπογραφών στο κείμενο διαμαρτυρίας «Για την Αμαλία/Για την Υγεία», το δημόσιο ενδιαφέρον στράφηκε στις πυρκαγιές και τις επερχόμενες εκλογές. Το θέμα γρήγορα μπήκε στις καλένδες κι από τότε μέχρι σήμερα, ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΙΠΟΤΑ. Aκόμη και κάποιες υποσχετικές εξαγγελίες των ημερών, εξανεμίστηκαν αμέσως μετά τις εκλογές.


«Η επανίδρυση του Ε.Σ.Υ.» αποτελεί αυτή τη στιγμή ανέκδοτο, πέραν κομματικών στεγανών. Η δημόσια περίθαλψη βρίσκεται σε χειρότερη θέση από πέρισυ. Ενδεικτικά αναφέρουμε:

* ελλείψεις κρεβατιών σε ΜΕΘ (μονάδες εντατικής θεραπείας) που στοιχίζουν τη ζωή σε 3.000 συνανθρώπους μας το χρόνο,
* βρέφη και παιδιά που πεθαίνουν από ελλείψεις σε ασθενοφόρα,
* μεταγγίσεις αίματος που πραγματοποιούνται χωρίς παρουσία γιατρού ή/και ελέγχους,
* γιατροί που κρατούν κρεβάτια για «δικούς» τους ασθενείς στερώντας θέσεις από «λίστες» αναμονής,
* γιατροί και νοσηλευτικό προσωπικό που δεν επαρκούν (οι διαδικασίες π.χ. για προσλήψεις 6.000 νοσηλευτών και 4.500 γιατρών ακόμη εκκρεμούν, καθώς δεν υπάρχουν εγγεγραμμένα κονδύλια στον προϋπολογισμό), με αποτέλεσμα το να καταδικάζονται οι ασθενείς σε ελλειπή φροντίδα και ο υπάρχον εξοπλισμός σε αχρηστία,
* πλήρη απουσία ουσιαστικού και αποτελεσματικού σχεδιασμού εφημεριών κι έτσι το φακελάκι να είναι πιο επίκαιρο από ποτέ,
* τεράστια ελλείμματα στα νοσοκομεία που επιβαρύνουν το δημόσιο χρέος χωρίς να υπάρχει έλεγχος των οικονομικών τους,
* σταδιακή «έξοδο» του ΙΚΑ από τον χώρο της νοσοκομειακής περίθαλψης και την εκμετάλλευση των υφιστάμενων υποδομών των θεραπευτηρίων από ιδιώτες, να είναι πλέον γεγονός,

και δεν θα μας έφταναν μπλογκς ολόκληρα για να καταγράψουμε την αποσάθρωση του Ε.Σ.Υ.


01.06.08: Ενα χρόνο μετά, η διαμαρτυρία συνεχίζει. Κι όσοι διαμαρτυρόμαστε εξακολουθούμε να θεωρούμε πως δεν εκπροσωπούμε κανέναν πέρα από τους εαυτούς μας. Δεν ενδιαφερόμαστε για την προσωπική μας προβολή, ούτε ανήκουμε σε κάποιο "κίνημα μπλόγκερς" (το οποίο δεν υφίσταται σαν έννοια, απλώς βόλεψε να ονομαστεί από τα μήντια έτσι). Αυτά που μας ενώνουν είναι η οργή για το ότι η Αμαλία δεν ήταν η πρώτη, και η βεβαιότητα ότι δεν θα είναι η τελευταία. Δεν πάει άλλο!

Θέλουμε να μην ζήσουν άλλοι άνθρωποι αυτά που τράβηξε η Αμαλία. Να μην ζήσουν όσα έζησαν και ζουν ακόμη τόσοι άλλοι ασθενείς που καταταλαιπωρούνται στο Ε.Σ.Υ. Θέλουμε την εξυγείανση του συστήματος, μέρος του οποίου είμαστε φυσικά κι εμείς οι ίδιοι (ποιοί και πόσοι αλήθεια αντιστέκονται στο φακελάκι ή στην παραβίαση της «λίστας», ειδικά εάν υπάρχει «μέσον»;). Θέλουμε ν’αλλάξει η νοοτροπία και των δύο πλευρών και να σταματήσει η διαφθορά, η εκμετάλλευση και η απαξίωση.

Αυτός είναι ο τελικός σκοπός: να αλλάξει η νοοτροπία.

Κάτι που δυστυχώς δεν έχει αλλάξει στο ελάχιστο από την πρώτη ώρα που ταχθήκαμε σε αυτή την κίνηση. Η ηλεκτρονική συλλογή υπογραφών αποτύπωσε με διαφάνεια και σε ικανοποιητικό βαθμό (απ’ό,τι φάνηκε από το δημόσιο διάλογο στο μπλογκ «Για την Υγεία») τα ζητούμενα, αλλά παρ’όλ’αυτά δεν έφερε το αποτέλεσμα που ευχόμασταν.


Τι θα γίνει όμως, θα περιμένουμε να μπούμε πάλι σε προεκλογική περίοδο για να «τσούξει» η ανακίνηση του θέματος; Θα περιμένουμε να δημοσιοποιήσει πάλι κάποιος συνάνθρωπός μας τον πόνο του για να συγκινηθούμε; Θα αδρανούμε μέχρι να πεθάνει κάποιος δικός μας και μετά να καταγγείλουμε δημόσια πρόσωπα και καταστάσεις;

Αρκετά αδρανήσαμε και αφήσαμε να γιγαντωθεί αυτό το σύστημα. Ολοι ξέρουμε τι γίνεται στα νοσοκομεία. Πόσο ακόμη θα το υπομένουμε και θα το ανατροφοδοτούμε με μια αποκοιμισμένη κοινωνική συνείδηση; Το πρόβλημα είναι καθημερινό, το ζούμε όλοι μας κάποια στιγμή και δεν πρέπει να περιμένουμε πότε θα μας χτυπήσει την πόρτα για να κινητοποιηθούμε. Δεν είναι δυνατόν να σταθούμε αμέτοχοι μπροστά σε όλα αυτά που συμβαίνουν σε κάτι τόσο θεμελιώδες όπως το δικαίωμα στην Υγεία.

Εύκολη λύση φυσικά δεν υπάρχει. Και για να υπάρξει κάποιο απτό αποτέλεσμα σε τέτοια μεγάλα θέματα απαιτείται συνεχής πίεση και προσπάθεια διαρκείας. Η ως τώρα πορεία της διαμαρτυρίας έδειξε ότι ο αρχικός ενθουσιασμός στην Ελλάδα ξεφουσκώνει γρήγορα και η κατάσταση μένει ως έχει. Το πιο εύκολο είναι να πούμε ότι δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι σημαντικό, να τα παρατήσουμε και να γυρίσουμε στο βόλεμα και τη λήθη.

Οσο όμως υπάρχουν όλοι εκείνοι που γονατίζουν από το Ε.Σ.Υ, π.χ. οι χαμηλόμισθοι και οι συνταξιούχοι, που περιμένουν στις ουρές του ΙΚΑ με τις ώρες, ή τα παιδιά που στοιβάζονται και τα «ξεπετάνε», συνάνθρωποί μας εγκλωβισμένοι χωρίς ελπίδα ή τρόπο αντίδρασης, εμείς που έχουμε φωνή, θα κάτσουμε στ’αυγά μας;

Δεν μπορούμε να μην φωνάξουμε για λογαριασμό τους.


Γι’αυτό θέλουμε να ξαναθυμηθούμε τα αιτήματά μας:

ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ ΔΩΡΕΑΝ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ.
ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.

ΩΣ ΕΔΩ ΜΕ ΤΑ ΦΑΚΕΛΛΑΚΙΑ!

ΩΣ ΕΔΩ ΜΕ ΤΗΝ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ!

ΩΣ ΕΔΩ ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ!

Αναλυτικά το κείμενο της ηλεκτρονικής διαμαρτυρίας εδώ.

Καλούμε όλους όσους θέλουν να συμμετάσχουν στην κίνηση να ενώσουν τη φωνή τους στη δική μας με τα εξής βήματα:

1. Ανεβάζουμε το κείμενο αυτό και τα σχετικά με την αιμοδοσία μπάννερς στα μπλογκς μας την 1η Ιουνίου 2008.

2. Υπογράφουμε στο http://www.gopetition.com/online/12922.html αν δεν το έχουμε ήδη κάνει, και παροτρύνουμε φίλους, γνωστούς και συνεργάτες να υπογράψουν κι εκείνοι.

3. Στέλνουμε με SMS το εξής μήνυμα:

«Ένα χρόνο μετά τον θάνατο της Αμαλίας και τίποτα δεν άλλαξε στο Ε.Σ.Υ. Υπόγραψε το διαδικτυακό κείμενο διαμαρτυρίας «Για την Υγεία» στο www.gopetition.com/online/12922 και προώθησε το σε όσους γνωρίζεις.»

4. Συμμετέχουμε σε εθελοντική αιμοδοσία στο πλησιέστερό μας νοσοκομείο (ακολουθούν στοιχεία)


Ευχαριστούμε θερμά όλους όσους στήριξαν και στηρίζουν την διαμαρτυρία, τη συλλογή υπογραφών και την αιμοδοσία.

Συνεχίζουμε!

Η φωτο με την ουρά στις πληροφορίες νοσοκομείου είναι από Βήμα, με τα κίτρινα μεταλλικά κρεβάτια του ΠΙΚΠΑ από Tα Νέα, με το ματωμένο φακελάκι από kaltsovrako.

1η Ιουνίου: Διαμαρτυρία για τους "Απέναντι" κι Αιμοδοσία για τους "Δίπλα".

Eτοιμα για ανάρτηση την 1η Ιουνίου. Διαλέξτε ή κάντε το δικό σας. Το να διαμαρτυρηθούμε, να δώσουμε φωνή σε όλους αυτούς που όσο εγώ γράφω κι εσείς με διαβάζετε, περνούν μαρτύριο μες τα δημόσια νοσοκομεία, είναι ένα το κρατούμενο.

Δύο το κρατούμενο, να κάνουμε κάτι χειροπιαστό. Εθελοντική Αιμοδοσία λοιπόν. Να βοηθήσουμε τη Ζωή. Τον συνάνθρωπο. Να ξεκουνηθούμε από την καρέκλα όσο μπορούμε ακόμα. Κι όποιοι είναι τακτικοί αιμοδότες, να το ακούσετε άλλη μια φορά: μπράβο σας!

Κάνετε πράξη την ουσιαστικότερη κι ανιδιοτελέστερη πρόθεση προσφοράς.

Μπείτε για λεπτομέρειες στο γνωστό πια μπλογκ, http://www.amaliasday.blogspot.com.

Κι Οσο για την Επικαιρότητα...

... δε θα μπορούσα να τα συνοψίσω καλύτερα από το τρίπτυχο του Ηλία Μακρή, στο περιοδικό "Κ" της Καθημερινής, 25.05.08:


ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟΣ!

1056: ΕΘΝΙΚΗ ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΗ ΓΡΑΜΜΗ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ.

Μπαίνοντας μια βόλτα στο "Χαμόγελο του Παιδιού" (www.hamogelo.gr), που όλοι μας το έχουμε ακούσει, διαβάζουμε μερικά φρικιαστικά γεγονότα για την Ελλάδα του 2008 ( η Ευρώπη μας μάρανε τρομάρα μας!).

Οπως επιβεβαίωσαν έρευνες του ΙΕΚ ΑΚΜΗ που έγιναν για λογαριασμό του φορέα και αναδημοσιεύω,

"1. Η συντριπτική πλειοψηφία των παιδιών που πέφτουν θύματα κακοποίησης είναι κάτω των 12 ετών. Ο φόβος, η άγνοια, η συγκάλυψη από ενήλικες, οδηγεί τα περισσότερα από αυτά να μη δουν ποτε το φως της δημοσιότητας.

2. Το μεγαλύτερο ποσοστό παιδικής κακοποίησης προέρχεται από άτομο του στενότατου οικογενειακού περιβάλλοντος. Τις περισσότερες φορές ο θύτης είναι η ίδια η μητέρα...

3. 1 στους 2 ενήλικες γίνεται αυτόπτυς μάρτυρας μία παιδικής κακοποίησης αλλά μόλις 1 στους 4, τολμά να το καταγγείλει.

Όλα τα παραπάνω φανερώνουν πόσο ελάχιστα έχουμε αγγίξει τις πραγματικές διαστάσεις του προβλήματος. Όταν τα περισσότερα περαστικά μένουν κρυφά και συνεπώς ατιμώρητα τότε έχουμε συντελέσει με τη σιωπή μας στη διαιώνιση του προβλήματος. Αυτός ήταν και ο σκοπός της κινητοποίησης. Να αντιδράσουμε και να σταματήσουμε να κλείνουμε τα μάτια. "

Ετσι λοιπόν αρχίζει η καμπάνια ενημέρωσης όλων μας για το νούμερο αυτό που, αχρείαστο νάναι, μπορεί να κάνει τη διαφορά.

"Η ΕΘΝΙΚΗ ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΗ ΓΡΑΜΜΗ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ SOS 1056 ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΠΑΙΔΙΩΝ ΚΑΙ ΕΦΗΒΩΝ 24 ΩΡΕΣ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ 365 ΗΜΕΡΕΣ ΤΟ ΧΡΟΝΟ - ΔΩΡΕΑΝ ΑΠΟ ΣΤΑΘΕΡΟ ΚΙΝΗΤΟ ΚΑΙ ΚΑΡΤΟΤΗΛΕΦΩΝΟ

Με αφορμή την 17η Μαΐου Παγκόσμια Ημέρα αφιερωμένη στις Τηλεπικοινωνίες και τα Παιδιά «Το Χαμόγελο του Παιδιού» ξεκινά εκστρατεία ενημέρωσης παιδιών, εφήβων και γονέων για την ΕΥΚΟΛΗ, ΓΡΗΓΟΡΗ και ΑΜΕΣΗ πρόσβαση όλων στην Γραμμή SOS 1056, Εθνική Τηλεφωνική Γραμμή για τα Παιδιά, όλες οι κλήσεις είναι ΔΩΡΕΑΝ από σταθερό, κινητό και καρτοτηλέφωνο.

Μέσω της Γραμμής SOS 1056 παιδιά, έφηβοι και γονείς βρίσκουν ΑΜΕΣΑ ανθρώπους να τους ακούσουν και να δράσουν ώστε να προσφέρουν την εξατομικευμένη στήριξη που απαιτεί κάθε μία περίπτωση.


Δύο χαρακτηριστικά, πραγματικά περιστατικά, στα οποία ανταποκρίθηκε η Γραμμή περιγράφονται παρακάτω:

Μια 14χρονη καλεί στην Γραμμή SOS 1056 ζητώντας στήριξη έχοντας ήδη λάβει ποσότητα φαρμάκων για να αυτοκτονήσει. Μετά από συζήτηση με Ψυχολόγο της Γραμμής καθώς και παράλληλες ενέργειες με την Εισαγγελία και το Τμήμα Ανηλίκων, το παιδί μεταφέρθηκε στο πλησιέστερο νοσοκομείο, όπου του παρείχαν την κατάλληλη θεραπευτική αγωγή και επέστρεψε υγιές στο σπίτι του. Ακολούθησαν συναντήσεις με το ίδιο και την οικογένειά του με στόχο την στήριξή τους.

Μια 15χρονη συνομιλεί στο διαδίκτυο με άγνωστα άτομα και αναφέρει την πρόθεσή της να αυτοκτονήσει καθώς και να συμμετέχει σε ομοφυλοφιλικές συναντήσεις. Σε συνεργασία με το Τμήμα Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος πραγματοποιήθηκε άμεση παρέμβαση και κατόπιν συνάντηση με την οικογένεια της 15χρονης για ενημέρωση και στήριξή τους.

Ένα κοριτσάκι 3,5 ετών βρέθηκε να περιπλανιέται ξημερώματα σε κεντρική πλατεία ενώ ο πατέρας της ήταν σε λιπόθυμη κατάσταση λόγω χρήσης εξαρτησιογόνων ουσιών. Συνοδεύσαμε το παιδί σε εφημερεύον Νοσοκομείο Παίδων και στη συνέχεια διαμένει μόνιμα σε ένα από τα σπίτια του Οργανισμού μας.

«Το Χαμόγελο του Παιδιού» διεθνώς πιστοποιημένος φορέας και αναγνωρίσιμο από κάθε παιδί, έφηβο και ενήλικα στην Ελλάδα μέσω της Εθνικής Τηλεφωνικής Γραμμής για τα Παιδιά SOS 1056 βρίσκεται καθημερινά 24 ώρες την ημέρα, 365 ημέρες τον χρόνο στο πλευρό κάθε παιδιού, έφηβου και γονέα που χρειάζεται στήριξη.

Η Εθνική Γραμμή για τα Παιδιά SOS 1056,από την αρχή του 2007 έως και σήμερα δέχτηκε 348.042 κλήσεις, από παιδιά, εφήβους και ενήλικες.


Αναλυτικά οι κλήσεις αφορούσαν στα παρακάτω θέματα, όλα εκ των οποίων, χειρίστηκε «Το Χαμόγελο του Παιδιού»:

· Επιτόπια παρέμβαση και αντιμετώπιση περιστατικών παιδιών σε κρίση.
· Παρέμβαση και αντιμετώπιση περιστατικών παιδιών σε κίνδυνο.
· Καταγραφή ανώνυμων και επώνυμων καταγγελιών κακοποίησης/ παραμέλησης παιδιών/ οικονομικής εκμετάλλευσης/ παράνομης διακίνησης (trafficking).
· Παρέμβαση για περιστατικά παιδιών θυμάτων ηλεκτρονικού εγκλήματος.
· Παροχή υποστηρικτικών υπηρεσιών και ενεργοποίηση προγραμμάτων για την αναζήτηση εξαφανισθέντων παιδιών - παιδιών θυμάτων αρπαγής.
· Παροχή συνοδευτικών υπηρεσιών σε ασυνόδευτα παιδιά θύματα οικονομικής μετανάστευσης.
· Παροχή συνοδευτικών υπηρεσιών σε παιδιά θύματα παράνομης διακίνησης.
· Αιτήματα και οργάνωση διαδικασιών προληπτικής παιδιατρικής και οδοντιατρικής σε σχολεία της Ελλάδας.
· Αιτήματα για την οργάνωση ενημερωτικών επισκέψεων σε σχολεία και συλλόγους γονέων. σχετικά με θέματα παιδικής κακοποίησης.
· Αποκατάσταση προβλημάτων που αφορούν σε παιδιά - θύματα οικονομικής εκμετάλλευσης.
· Παροχή υποστηρικτικών υπηρεσιών, κάλυψη νοσηλίων, ιατροφαρμακευτική κάλυψη για παιδιά με προβλήματα υγείας.
· Αναζήτηση και κινητοποίηση εθελοντών αιμοδοτών, δοτών αιμοπεταλίων , δοτών μυελού των οστών.
· Μεταφορές παιδιών με προβλήματα υγείας με οχήματα του συλλόγου.
· Φιλοξενία παιδιών θυμάτων κακοποίησης/ παραμέλησης.
· Κάλυψη με εθελοντές και παροχή φροντίδας σε ασυνόδευτα παιδιά θύματα κακοποίησης / παραμέλησης τα οποία βρίσκονται λόγω έλλειψης χώρων στα νοσοκομεία.
· Κάλυψη αναγκών και παροχή κοινωνικών υποστηρικτικών υπηρεσιών σε παιδιά και οικογένειες που αντιμετωπίζουν κοινωνικά προβλήματα και προβλήματα διαβίωσης.
· Παροχή πληροφοριών και αποκατάσταση προβλημάτων που αφορούν σε παιδιά με ειδικές ανάγκες.
· Παροχή πληροφοριών για θέματα ψυχικής υγείας.
· Παροχή πληροφοριών για θέματα κοινωνικού ρατσισμού.
· Συμβουλευτική παιδιών / γονέων.


«Με ένα απλό τηλεφώνημα μπορεί να φτάσει σε εσένα η βοήθεια που χρειάζεσαι. Ο κόσμος είναι πολύ μικρότερος από ότι ήταν πριν μερικά χρόνια, και σήμερα είναι πολύ πιο απλό να επικοινωνήσεις με ανθρώπους που βρίσκονται μακριά, ακόμη και στην άλλη άκρη του κόσμου»

Στις 17 Μαΐου, 2008 παιδιά από όλο τον κόσμο θα γιόρτασαν τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσουν τα τηλέφωνα, του υπολογιστές, τις ραδιοφωνικές εκπομπές και την τηλεόραση για να ζητήσουν βοήθεια.

«Το Χαμόγελο του Παιδιού» είναι στρατηγικό μέλος της Διεθνούς Γραμμής Βοήθειας (Child Helpline International).

Για περισσότερες πληροφορίες, ή αν χρειάζεσαι να μιλήσεις μαζί μας τηλεφώνησε στο 1056. Είμαστε κοντά σου 24 ώρες το 24ωρο, 7 μέρες την εβδομάδα. Όλα τα τηλεφωνήματα είναι δωρεάν / χωρίς χρέωση από σταθερό και από κινητό τηλέφωνο, και όλες οι κλήσεις και καταγγελίες παραμένουν ανώνυμες, γι' αυτό δεν χρειάζεται να μας πεις το όνομα σου αν δεν θέλεις!

«Το Χαμόγελο του Παιδιού» με Ιδρυτή τον Ανδρέα Γιαννόπουλο, ένα 10χρονο αγόρι με όραμα και όνειρο «όλα τα παιδιά να έχουν ένα Χαμόγελο», από το 1995 πάντα στην πρώτη γραμμή, προσπαθεί αδιάλειπτα να καλύπτει άμεσα και αποτελεσματικά ΚΑΘΕ ΑΝΑΓΚΗ, που αντιμετωπίζουν τα παιδιά εντός της χώρας, αλλά και διεθνώς ως:

-Μέλος του Δ.Σ. του International Centre for Missing and Exploited Children - http://www.icmec.org/

-Συνεργαζόμενος Φορέας στο DPI των Ηνωμένων Εθνών - www.un.org/dpi/ngosection
-Αντιπρόεδρος Οργανισμός στο Missing Children Europe - http://www.missingchildreneurope.com/
-Μέλος της Διεθνούς Ιστοσελίδας για τα Εξαφανισμένα Παιδιά - http://www.missingkids.com/
-Μέλος του CHI (Child Helpline International) - http://www.childhelplineinternational.org/

Η Διεθνής Γραμμή Βοήθειας (Child Helpline International) λειτουργεί σε περισσότερες από 160 χώρες του κόσμου για να προσφέρει βοήθεια και στήριξη σε παιδιά που χρειάζονται φροντίδα και προστασία. Η γραμμή χρησιμοποιεί πληροφορίες και τεχνολογία τηλεπικοινωνιών για να εξασφαλίσει ότι ακόμη και το πιο απομακρυσμένο παιδί μπορεί να απλώσει το χέρι και να βρει βοήθεια. Κάθε χρόνο το δίκτυο της Διεθνούς Γραμμής Βοήθειας απαντά σε περίπου 10.5 εκατομμύρια τηλεφωνήματα από παιδιά που έχουν ανάγκη.

«Το Χαμόγελο του Παιδιού»
Εθελοντικός Οργανισμός για τα Παιδιά
Τηλ.: +30 210 3306140 - Fax.: +30 210 3843038
E-mail: info@hamogelo.gr - URL: www.hamogelo.gr


Ολο κι όλο που μπορείτε να κάνετε, είναι την επόμενη φορά που θα θέλετε να ξοδέψετε χρήματα για δώρο, να τα δώσετε σαν προσφορά στο Χαμόγελο. Σίγουρα θα πιάσουν περισσότερο τόπο! Και μη μου πείτε ότι δεν έχουμε τόσο μεγάλη ανάγκη πια από τις υπηρεσίες τέτοιου οργανισμού εδώ... μόνο να μετρήσει κανείς τα παιδιά στα φανάρια, αρκεί. Κι όσο για όλους αυτούς που τα εκμεταλλεύονται, τα ξυλοφορτώνουν, τα εκπορνεύουν, τα βιάζουν... τι να πω, από απλή τιμωρία μέχρι την εσχάτη των ποινών να τους επιβάλλει κανείς, πάλι δε φτάνει για να διορθώσει το σάπιο τους μυαλό... Αλλά το να παραμένουν ελεύθεροι κι ατιμώρητοι, είναι από τα εγκλήματα που κάνουμε εμείς οι (υποτίθεται αγνοί κι ώριμοι) ενήλικες απέναντί τους.

1η Ιουνίου 2008: ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ!

Ημέρα για την Αμαλία / για την Υγεία.

Μπείτε στο μπλογκ του Ζaphod όπου έχουμε ξεκινήσει ήδη δημόσιο διάλογο για το θέμα, και για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την απουσία κοινωνικής συνείδησης των Ελλήνων στου Polsemannen. Θα ακολουθήσει σχετικό ποστ κι εδώ.

ΥΓ- στη φωτο λειπει η Φάνη, που κι εκείνη έχει αρχίσει δημόσιο διάλογο (από άλλο γραφείο, μια που της έχουν κλείσει το διάδρομο οι φορτηγατζήδες, οι βυτιοφορείς, οι συνδικαλιστές, κάνουν βάρδειες μη τυχόν και βγει εδώ και 10 μέρες)... δλδ τις δικαιολογίες των δημοσίων υπαλλήλων προς τον πρωθυπουργό που ζητάει τα ρέστα... και η κολοκυθιά καλά κρατεί: "Να την πάρεις εσύ την επιτροπή ελέγχου!" (πώς λέμε "Πάρ'τον παπά"?), "Και γιατί να την πάρω εγώ?", "Εμ, ποιός να την πάρει?", "Να την πάρεις εσύ!", "Και γιατί εγώ?" κτλ κτλ κτλ περί οικονομικών, ευθυνών... Περισσότερα επί του πρακτέου που μας αφορά, μια που την πληρώνουμε τη νύφη κανονικά: Σχέδιο Νόμου για την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας

Κοντεύει Ενας Χρόνος... Τι Αλλαξε Ελλάδα Μας;

Αντιγράφω από το κείμενο της ηλεκτρονικής συγκέντρωσης υπογραφών στη διεύθυνση Gia tin Ygeia / For Health:

"ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ
στη μνήμη της Αμαλίας Καλυβίνου

Η ηλεκτρονική κινητοποίηση της 1ης Ιουνίου 2007, ενάντια στην υπολειτουργία του Ε.Σ.Υ., που η αναλγησία, η αυθαιρεσία και η ασυνειδησία του, μαζί με την αδιαφορία της Πολιτείας, μας έφερε στην σημερινή συλλογή υπογραφών. Ευγνωμονούμε όσους τιμούν το λειτούργημά τους και παλεύουν για την Υγεία μας, αλλά διαμαρτυρόμαστε ενάντια στα φαινόμενα διάλυσης που μας οδήγησαν ως εδώ.

ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ ΔΩΡΕΑΝ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ.
ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.

ΓΙ' ΑΥΤΟ ΖΗΤΑΜΕ:

1. Να ληφθούν άμεσα μέτρα για να σταματήσει το φακελάκι και η ανισότητα στην αντιμετώπιση των ασθενών: βελτίωση αμοιβών του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού, λειτουργικές εφημερίες, υπερωρίες, ρεπό (εναρμόνιση με κοινοτική οδηγία), και καλύτερη οργάνωση της παροχής ιατρικών υπηρεσιών τόσο για τον ασθενή όσο και για το προσωπικό.

2. Να γίνουν πιο ευέλικτοι και αποτελεσματικοί οι γραφειοκρατικοί μηχανισμοί, ώστε να πάψουμε να θρηνούμε θύματα χρονοβόρων διαδικασιών για εγκρίσεις εξετάσεων, φαρμάκων, ειδικών θεραπειών κτλ. Να καθιερωθεί μέγιστος χρόνος επεξεργασίας σχετικών αιτημάτων, αποζημίωση σε τυχόν υπέρβασή τους και ενημέρωση / εξυπηρέτηση ασθενών που λόγω πολυπλοκότητας του σημερινού συστήματος δεν λαμβάνουν ποτέ τις αποζημιώσεις που δικαιούνται. Επίσης να διαμορφωθεί ενιαίο πληροφορικό σύστημα υγείας με πλήρη δικτύωση όλων των νοσοκομείων και κέντρων υγείας.

3. Να γίνεται έγκαιρη και αδιάλλειπτη μεταφορά ασθενών στα νοσοκομεία, να στελεχωθούν οι ανεκμετάλλευτες νοσοκομειακές μονάδες, να ενισχυθεί το προσωπικό όπου χρειάζεται, να εξοπλιστούν επαρκώς τα νοσοκομεία / κέντρα υγείας με σύγχρονα μηχανήματα, ν'αυξηθεί ο αριθμός των κλινών -δεδομένης της αυξανόμενης ζήτησης- ακόμη κι αν αυτό απαιτεί χτίσιμο νέων μονάδων, και να προχωρήσει η αποκέντρωση της παροχής περίθαλψης.

4. Ν'αυξηθούν τα κονδύλια για την ιατρική έρευνα πανεπιστημιακών νοσοκομείων / ερευνητικών κέντρων, και να δημιουργηθεί φορέας διαχείρησης τομέων έρευνας, ώστε να μην επικεντρώνεται σε προσοδοφόρους (λόγω φαρμακοβιομηχανιών) τομείς, παρά να καλύπτει ευρύ φάσμα αναγκών.

5. Να θεσμοθετηθεί η δια βίου επιμόρφωση του ιατροτεχνολογικού προσωπικού, να καθιερωθούν μηχανισμοί ελέγχου ποιότητας, διαπίστευσης, αξιολόγησης κι επιθεώρησης των παρεχομένων υπηρεσιών, με σκοπό τη βελτίωσή τους. Επίσης να καθιερωθούν ευέλικτοι κι αποτελεσματικοί μηχανισμοί και όργανα για την προστασία των δικαιωμάτων του ασθενούς και την προώθηση προληπτικών μέτρων.

6. Να επιβληθεί αυστηρότερος έλεγχος και μείωση της σπατάλης στην αγορά του φαρμάκου και των προμηθειών υγειονομικού υλικού (εργαλεία, μηχανήματα, αναλώσιμα κτλ), με καλύτερη μηχανοργάνωση, ελέγχους επάρκειας, διαφάνεια και τιμές αναφοράς (ανάλογο της λίστας τιμών των φαρμάκων).

7. Να καθιερωθεί το ενιαίο ιατρικό ιστορικό για κάθε ασθενή, στο οποίο να έχουν πρόσβαση οι ασθενείς και οι θεράποντες ιατροί και αυστηρότατες ποινές για την άρση του ιατρικού απόρρητου για έτερους σκοπούς (ιδιωτικές ασφαλιστικές καλύψεις, όροι εργοδοσίας κτλ).

8. Να ληφθούν άμεσα μέτρα για την εξυγείανση του ασφαλιστικού ζητήματος (ήδη αυξάνονται ολοένα οι εισφορές από τους ασφαλιζόμενους χωρίς την αντίστοιχη βελτίωση στην παροχή ιατρικής περίθαλψης), και να σταματήσει η προλείανση του εδάφους για την εμπορευματοποίηση της δημόσιας Υγείας και την άνευ όρων παράδοσή της στον ιδιωτικό τομέα.

ΩΣ ΕΔΩ ΜΕ ΤΑ ΦΑΚΕΛΛΑΚΙΑ!

ΩΣ ΕΔΩ ΜΕ ΤΗΝ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ!

ΩΣ ΕΔΩ ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ!

«Ο ασθενής έχει το δικαίωμα του σεβασμού του προσώπου του και της ανθρώπινης αξιοπρέπειάς του.» (άρθρο 47 του Ν. 2071/ 1992)

Παρακαλούμε υπογράψτε με ονοματεπώνυμο, e-mail και χώρα. Ευχαριστούμε για την συμμετοχή και την υποστήριξή σας.

Για περισσότερες λεπτομέρειες, παρακαλούμε επισκεφτείτε τα amaliasday blog, giatinygeia forum και giatinygeia google-group."


Μέχρι στιγμής 700+ υπογραφές. Που θα μπορούσαν να είναι μηδέν, 'Η 7.000. 'Η 70.000 ή και 7.000.000. Το θέμα δεν είναι ο αριθμός, αλλά το ότι ο κόσμος ξέρει πλέον. Επώνυμα ή ανώνυμα, όλοι λίγο-πολύ ξέρουν. Και μιλάμε μεταξύ μας, όλο και πιο ανοιχτά.

Πέρισυ στις 01.06 μια διαμαρτυρία που ξεκίνησε για τον άδικο χαμό της Αμαλίας έβαλε τα "blogs" στον χάρτη της καθημερινότητας του Ελληνα. Μια κίνηση είπε τα αυτονόητα, τα ΟΠΟΙΑ ΤΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΜΙΑ ΧΑΡΑ ΟΙ ΑΡΜΟΔΙΟΙ. Μια προσπάθεια να βροντοφωνάξουμε "ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ!" συνεχίζει να μαζεύει ανθρώπους, έστω και με αργούς ρυθμούς, για να διαμαρτυρηθούν υπογράφοντας.

Το βασανιστικότερο όμως όλων: ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΜΕΤΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΙΠΟΤΑ.

Το φακελάκι ζει και βασιλεύει, το Ε.Σ.Υ. βουλιάζει όλο και πιο γρήγορα κι εμείς μαζί του.

Τι θα κάνουμε?

Σε δυό βδομάδες κλείνουμε έναν ακριβώς χρόνο.

Ετσι θα μείνουμε? Θα μας ξεπεράσει και πάλι ο ωχαδερφισμός και η εαυτουλίαση? Θα κλαίμε τη μοίρα μας με κάθε δικό μας άνθρωπο που χάνεται άδικα στο εξαθλιωμένο Ε.Σ.Υ, αλλά θα συνεχίζουμε γυρνώντας το κεφάλι από την άλλη?


Θα σιγήσουν τα μπλογκς?

Η Φύση Είναι πιο Δυνατή.

Κυκλώνας στην Μιανμάρ, σεισμός στην Κίνα, χιλιάδες νεκροί και αγνούμενοι, παιδιά ειδικά... Σήμερα τα ξημερώματα το BBC World έδειξε φωτογραφίες από νεκρά παιδιά στην Κίνα και δεν άντεξα πάνω από 2 δευτερόλεπτα. Τόσο μου πήρε να σταματήσω το ντύσιμο, να βουτήξω το τηλεκοντρόλ και να αλλάξω κανάλι.

Ναι, είμαι τόσο ζώον που αντί να έχω την δύναμη ψυχής να πάω να κάνω κάτι γι'αυτά (Να ενταχτώ σε κάποια ομάδα βοήθειας? Να οργανώσω έστω σε κλίμακα γειτονιάς μικρό έρανο? Να πάω στο σχολείο των παιδιών μου και να οργανώσουμε με τις δασκάλες κάποιο είδος μαθήματος, πώς να μάθουν να βοηθούν και να συντρέχουν τα παιδιά μας? Να κάτσω να φρικάρω και να υποσχεθώ στον εαυτό μου ότι δεν θα ξαναμαλώσω τα παιδιά μου γιατί η ζωή ειναι μικρή και πολύτιμη?), ε, όχι, άλλαξα απλώς κανάλι.

Ξεροκατάπια, αναλογίστηκα την οδύνη τόσων ανθρώπων, σκέφτηκα πόσο με είχε ενοχλήσει εκείνο το περίφημο του Live Aid "tonight thank God it's them instead of you", γιατί είναι τόσο μα τόσο αληθινό... και συνέχισα να ντύνομαι για την πραγματική μου ζωή που με περίμενε "αδυσώπητη" έξω από την πόρτα.

Η ζωή είναι ένα ανέκδοτο. Πολύ κακά διατυπωμένο μάλιστα.

Greenpeace - Οδηγός Καταναλωτών για τα Μεταλλαγμένα, Απρίλιος 2008

Ψηνόμαστε, καταναλώνουμε σάρκα (που θέλει βοσκοτόπια επί... βοσκοτοπίων για να θραφεί) σα να μην υπάρχει αύριο. Κι αν υπάρχει και μεθαύριο, θα είναι κακό, καυτό κι ανάποδο. Επιτρέπουμε σε κάθε τι που σκέφτονται και δημιουργούν με στόχο το κέρδος να φτάσει στο πιάτο μας και τη ζωή μας.

Τουλάχιστον μια λίστα μπορεί να μας φανεί πολύ χρήσιμη: για μπείτε στην έρευνα της Greenpeace σχετικά με τη χρήση μεταλλαγμένων ζωοτροφών από τις εταιρίες παραγωγής ζωικών προιόντων στη χώρα μας, και δείτε εκεί μερικές φίρμες και προιόντα που καταναλώνετε. Και ξανασκεφτείτε το.

"Ζώα που ετράφηκαν με ΓΤ (Γενετικά Τροποποιημένες) ζωοτροφές είχαν προβλήματα με την ανάπτυξή τους, την ανάπτυξη των οργάνων και την αντίδραση του ανοσοποιητικού τους συστήματος, με τη διαμόρφωση του συκωτιού και του αίματος, όπως και παρουσίασαν παθήσεις των οργάνων τους (αιμορραγία στομάχου, υπερβολική ανάπτυξη κυττάρων, πνευμονικό οίδημα), προβλήματα στειρότητας και αυξανόμενα ποσοστά θανάτου, συμπεριλαμβανομένων και των βλασταριών τους."

Κι εμείς τα τρώμε αυτά τα ζώα... Κι αυτά και τόσα άλλα ΓΤ τρόφιμα, από πατάτες μέχρι γκοφρέτες.

"Οι ισχυρισμοί ότι κανείς δεν βλάφθηκε από ΓΤ τροφές είναι παραπλανητικοί, αφού κανείς δεν παρακολουθεί τις επιπτώσεις τους στην ανθρώπινη υγεία." από εδώ.

Να είμαστε όλοι μας πιο υποψιασμένοι όταν πάμε στο σούπερ-μάρκετ...

Ωωωχ, αν υποψιαστώ ότι θα ξαναγυρίσουμε να καλλιεργούμε μποστάνια, δέντρα και.. κοτέτσια, να πηγαίνουμε με το γαιδούρι, και να κόψουμε το ντελίβερυ, θα πεθάνωωωωωωω!

Και Λίγο Γέλιο...

Αυτός που έγραψε αυτό το μαίηλ για το τι θα έλεγε σε διάφορους τύπους ανθρώπων, δεν έχει το Θεό του! Μεταφέρω τα πιο αστεία:

"Σε όσους δεν έχουν λεφτά να κωλοφτιάξουν αµάξι αλλά παρόλα αυτά προσπαθούν: Είναι που είναι αυτή η ασχολία για τον π#%τσο. Τουλάχιστον κάντο σε αµάξι που να αξίζει την αναßάθµιση. Αν σ' αφήναµε, εσύ θα 'ßαζες ζάντες και στην τοστιέρα σου! Ή κάνεις κάτι ολοκληρωµένα ή δεν το κάνεις καθόλου. Και όχι, το Σταρλετάκι των 900 κυßικών της µαµάς µε τα µπλε φωτάκια στα µπεκ των υαλοκαθαριστήρων ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΩΛΟΦΤΙΑΓΜΕΝΟ!

Σε όσους δεν ξεκολλάνε το διάφανο αυτοκολλητάκι απ' την οθόνη καινούργιου κινητού: Αν ο κατασκευαστής δεν ήθελε να το ßγάλεις, το αυτοκόλλητο δε θα είχε αυτή την ακρούλα που εξέχει λίγο! Στην ίδια κατηγορία ανήκουν αυτοί που δεν ßγάζουν τελείως το χρυσόχαρτο απ' το ßούτυρο. Δεν είναι δεύτερο προστατευτικό καπάκι! Είναι µια αηδία που όσο την κρατάς, τόσο πασαλείφεται µε ßούτυρο και µου κόßει την όρεξη!

Σε όσους έχουν hands-free και µιλάνε κρατώντας το κινητό στο ύψος του στήθους µε το ένα χέρι και το µικρόφωνο του hands free κοντά στο στόµα µε το άλλο χέρι: Για να καταλάßω... µέχρι χθες χρησιµοποιούσες ένα µόνο χέρι για να µιλάς στο κινητό. Οπότε παίρνεις hands free για να µη χρησιµοποιείς κανένα. Και τελικά καταλήγεις να χρησιµοποιείς και τα δύο. ΟΚ. Λογικό.

Σ' αυτούς που το τηλεκοντρόλ το λένε «κοµπιούτερ»: Το κοµπιούτερ είναι ή ο υπολογιστής ή το κοµπιουτεράκι τσέπης ή αυτό που έχουνε στη ΝΑΣΑ και πιάνει 3 δωµάτια. Αν αλλάζεις κανάλι µε ένα απ' τα παραπάνω, πες µου κι εµένα πώς το κάνεις.

Σε όσους έχουν στο αµάξι µούφα ηχοσύστηµα και παρόλα αυτά το παίζουν στη διαπασών: Τα µαµίσια ηχεία που έχεις φτιαχτήκαν για να παίζουν Μελωδία FM, όχι σαϊκεντέλικ! Από µια ένταση και πάνω ψαλιδίζουν τον ήχο, οπότε ούτε εσύ ακούς τίποτα, ούτε εµείς. Δε σπας αυτιά, σπας @@χίδια! Χαµήλωσέ το.

Σ' αυτούς που αντί για «καρτούν» ή «παιδικά» λένε «µίκι µάους»: Όποιον ξανακούσω να λέει «ο µικρός ßλέπει µίκι µάους» ή «Σάßßατο πρωί το Σταρ ßάζει µίκι µάους» και είναι κάτω των 70, οπότε ΞΕΡΕΙ ότι ßγήκαν κι άλλα καρτούν µετά το Μίκι Μάους, θα τον καρφώσω στο µήλο του Αδάµ µε µπετόßεργα!

Στους παπάρες που τους ζητάς να σε ßγάλουν µια φωτογραφία και σε κοιτάνε σα να τους ζήτησες να εξουδετερώσουν ßόµßα: «Ποιο πατάαααωωωωωωωωω;». Πατάς το κουµπί που δεν έχει αλλάξει ΠΟΤΕ θέση από τότε που εφευρέθηκε η φωτογραφία! ΠΑΝΩ ΔΕΞΙΑ! Άχρηστε! Να αγοράζεις κινητό µε 3 κάµερες πάνω ξέρεις όµως. Μπούρτζο µ@λ@κα στρουγκανόßλαχε!

Στους κωλο-σπασίκλες που πέρασαν πρώτοι Ιατρική και λένε ότι δε διάßαζαν συνέχεια: Κλασικά, συνέντευξη στις ειδήσεις: «Διάßαζα, αλλά έßγαινα κι έξω.». Ναι, έßγαινες. Έßγαινες απ' το δωµάτιο να δώσεις στη µάνα σου τον κουßά µε τα σκατά για να στον αδειάσει.

Σε όσους ψάχνουν τα κανάλια ένα-ένα και χρησιµοποιούν τα κουµπιά µε τα νούµερα αντί για το πάνω-κάτω: Κλασική µάνα µου: 1, 12, 2, 23, 3, 34, 4. Οπότε κάθοµαι εγώ δίπλα και ßλέπω: ΕΤ1, Extra 3, ET2, Τηλεφώς, Mega, Blue Sky, ΑΝΤ1, TV Magic. ΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!

Στους µπαϊσέξουαλ: Στρέιτ εντάξει. Γκέι εντάξει. Αλλά µπάι όχι! Δεν είσαι αναποφάσιστος, είσαι πλεονέκτης και ποζεράς. Διάλεξε τρύπα και µείνε σ' αυτή! Αλλιώς άντε γ@µήσου. Ή άντε γ@µα. Δεν ξέρω, µπερδεύτηκα.

Στους τύπους που κάνουν µηνύσεις για ψυχική οδύνη: Ξαφνικά γεµίσαµε από «Αλέξης Κούγιας» wannabes! Δεν γουστάρεις κάτι που σου συνέßη και δεν έχεις να προσάψεις τίποτα σε κανέναν; Τσουπ! Ψυχική οδύνη! Επειδή οι γονείς σου ήταν κλασικοί Έλληνες µ@λ@κες και σου έκαναν όλα τα χατίρια, δε σηµαίνει θα κάνουµε το ίδιο κι εµείς! Είσαι ενήλικας. Φτύσε επιτέλους το µαστάρι της µάνας σου και µάθε να δέχεσαι καµιά προσßολή που και που. Κατά 99% την αξίζεις. (ΥΓ: σε παρακαλώ, µη µου κάνεις µήνυση!)

Σε όσους σηκώνουν το γιακά του Λακόστ: Ο µόνος που το 'κανε πριν γίνει µόδα ήταν ο Κόµης Δράκουλας και όλοι ξέρουµε πως κατέληξε αυτή η ιστορία.

Σε όσους δεν πετάνε τίποτα. Ποτέ: Όταν συγυρίζεις το γραφείο σου και δεν πετάς σαßούρα, κι απλά της αλλάζεις θέση, είσαι ψυχωτικός! Υπάρχουν πράγµατα που αντικειµενικά είναι άχρηστα. Ο τσαλακωµένος έλεγχος της 2ας δηµοτικού που στοιχειώνει τα συρτάρια σου εδώ και 28 χρόνια ΔΕ ΘΑ ΣΟΥ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ ΠΟΤΕ! Πέτα τον! Πέτα τον! Πέτα τον! Πέτα τον! Πέτα τον! Πέτα τον! Πέτα τον!

Στα ζευγάρια που στέλνουν ευχετήριες κάρτες µε φωτογραφίες των παιδιών τους: Φωτογραφίες που ποτέ δε ζήτησα και ποτέ δεν κρατάω. Και από πίσω γράφουν και πληροφορίες: «Η Νεκταρία έκλεισε τα 8 φέτος». Στον π@#τσο µου λουλούδια και γύρω γύρω µέλισσες! Δε µε νοιάζει πόσο είναι η Νεκταρία! Βυζιά έßγαλε; Όταν µου στείλεις τα ßυζιά της Νεκταρίας, θα 'χω καλά Χριστούγεννα ΚΑΙ καλή χρονιά!

Στους δισεκατοµµυριούχους που γυρνάνε τον κόσµο µε αερόστατα: Τι σκατά; 1850 έχουµε; Πάρε το αεροπλάνο όπως όλος ο κόσµος, µ@λ@κα αλαζόνα! Κανείς δε νοιάζεται για έναν πλούσιο κατακαργ*%λη που ßαριέται τη ζωή του! Ελπίζω στο επόµενο ταξίδι να σου χτυπήσει το αερόστατο κεραυνός! Και να γυρνάει στον αέρα σα σκασµένο µπαλόνι κάνοντας «ΠΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡ!». Να ένα διαφηµιστικό stunt που θα κάτσω να δω!"

:)))))))))))))))))

Γιορτή Μάνας λέει και σήμερα...

"Motherhood has a very humanizing effect. Everything gets reduced to essentials."

Meryl Streep

ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΣ ΠΟΛΛΑ! ΝΑ ΤΑ ΧΑΙΡΟΜΑΣΤΕ, ΑΛΛΑ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΜΑΣ ΧΑΙΡΟΝΤΑΙ ΚΙ ΑΥΤΑ!

(υπάρχουν ακόμη στιγμές, που μες τον πανικό, να κουβαλάω εκατό πράγματα, να καίει το κεφάλι μου και να με πονάν τα κόκκαλά μου να τα προλάβω όλα, και να φωνάζουν τα μπαμπίνια μου "ΜΑΜΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!" - οπότε αναρωτιέμαι ποιόν φωνάζουν αυτά τα παιδάκια που ακούγονται στο βάθος... Αχ αυτό το ένστικτο της μάνας!)

Ημαρτον!!!

Αναδημοσιεύω άρτι αφιχθέν e-mail:

"Δελτίο Τύπου

Με έκπληξη πληροφορηθήκαμε από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης την κατάθεση αίτησης ασφαλιστικών μέτρων στο μονομελές πρωτοδικείο Αθηνών από τις Κοκκώνη Κουβαλάκη, Μαρία Ρόδου και τον Δημήτριο Λάμπρου κατά του σωματείου μας, που αξιώνουν την παύση της χρήσης των «"εθνικών" τοπικών χαρακτηρισμών Λέσβιος, Λεσβία, Λέσβια, Λέσβιο, Λεσβιακός –ή, ό».

Ημερομηνία εκδίκασης της υπόθεσης έχει οριστεί η 10η Ιουνίου 2008.

Το σωματείο μας από την πρώτη στιγμή αποφάσισε να ονομαστεί Ομοφυλοφιλική και Λεσβιακή Κοινότητα Ελλάδας για να κάνει τις λεσβίες περισσότερο ορατές στην Ελληνική κοινωνία. Είναι ολοφάνερο ότι αναφερόμαστε σε γυναίκες με ομοερωτικό προσανατολισμό. Η λέξη λεσβία χρησιμοποιείται διεθνώς και επισήμως με τη συγκεκριμένη σημασία από τον 19ο αιώνα.

Η έλλειψη ανοχής που εκφράζεται με την κίνηση αυτή συνιστά λεσβοφοβία. Αν οι ενάγουσες και ο ενάγων θεωρούν ότι η χρήση του συγκεκριμένου όρου «προκαλεί και προσβάλει το δικαίωμα της προσωπικότητας... καθώς ενέχει προσβολή της αξιοπρέπειας (τους)», αυτό οφείλεται στην ομοερωτοφοβία που συναντάται δυστυχώς σε μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας.

Πιστεύουμε ότι σε μία κοινωνία όπου καμία και κανένας πολίτης δεν θα ήταν Β' κατηγορίας εξ'αιτίας του σεξουαλικού προσανατολισμού του/της, κανείς λεκτικός προσδιορισμός δεν θα μπορούσε ούτε να προκαλέσει ούτε να προσβάλλει καμία και κανένα συμπολίτη μας.



Με εκτίμηση,

Το ΔΣ της ΟΛΚΕ"


Να μην τις λένε "Λεσβίες". Και πώς να τις λένε? Να τις λένε "Κρητικές". Και γιατί να τις λένε "Κρητικές"? Εμ πώς να τις λένε? Να τις λένε "Ζακυνθινές". Και γιατί να τις λένε "Ζακυνθινές"? Εμ πώς να τις λένε? Να τις λένε "Αντιπαριανές", "Ναυπακτιώτισσες", "Θρακομακεδόνισσες", "Κατωνταβραντομικρομηλιώτισσες" (να δω Αγγλο να το προφέρει αυτό!) κτλ κτλ κτλ κτλ κτλ...

Μωρέ κι Αρειανές να τις λένε, εκεί είναι το πρόβλημα? Εδώ όλη η κοινωνία έχει σχιζοφρενιάσει και απαξιώνει τα πάντα! Εκπτώσεις παντού και όλοι σε έναν συνεχή κι ανελέητο υποβιβασμό της υπόστασής μας σε κάθε επίπεδο. Υποφέρουμε σαν άτομα, σαν άνθρωποι, σαν όντα με σώμα και ψυχή. Με λίγες στιγμές ευτυχίας να μας κρατήσουν στην πλημμύρα των προβλημάτων. Αυτό μας μάρανε τώρα?! Χρειαζόμαστε επιτέλους να ωριμάσουμε και να υποστηρίξουμε ο ένας τον άλλον. Το μέλλον απλώς έχει δείξει τα δόντια του, δεν έχουμε δει τα χειρότερα...

Ω τι Κόσμος Μπαμπά!

Το σαχλοκούδουνο θεωρείται royal celebrity (ναι, υπάρχει κι αυτός ο όρος, είναι πιο ίση από τους ίσους στη λίστα με τους διάσημους-απλώς-γιατί-είναι-διάσημοι και καθόλου για την καριέρα ή την προσφορά τους). Επιμένω ότι ο βυζοπλαστικός της τουλάχιστον πρέπει να φάει γερή μήνυση, κι ότι ο άντρας της είναι κτηνοβάτης στην καλύτερη.



Το βαρέλι χτυπάει τα 123,8 δολλάρια και δεν προβλέπεται να σταματά εύκολα (κοιτάσματα πετρελαίου υπάρχουν, αλλά κρατιέται η προσφορά κανονικά και με το νόμο, το δολλάριο κατρακυλά έναντι του ευρώ αλλά όλα ανεβαίνουν σε ευρώ μάλιστα, και είδατε τι ωραία που το νιώθουμε στην τσέπη μας εμείς οι απλοί πολίτες? Θυμάμαι διευθυντή πολυεθνικής πετρελαιοεταιρίας να μου λέει ΟΧΙ χαριτολογώντας: "Μα τι χτυπιέστε με την αύξηση στα καύσιμα? Εγώ λέω πάντα στον σωφέρ μου να βάζει 5 .000 δραχμές βενζίνη...")

Και έγινε κι η σχετική συζήτηση στη Βουλή για την φτώχεια στα ελληνικά νοικοκυριά, με πανθομολογουμένως μεγάλη επιτυχία, νομίζω όπου νά'ναι μας το λύνουν το πρόβλημα...