Δια να Ευθυμήσωμεν Χριστουγεννιάτικα...

Ενας 'Υμνος να μας Σώσει...

(πάει να σε ανεβάσει στα Ουράνια... μα η ψυχή στα Τάρταρα)

Πού πας ρε Καραμήτρο?!

Α ρε Χατζηδάκη, βγήκες κι εσύ απ'την πόρτα σου νομίζοντας ότι μια αντι-μνημονιακή ψήφος θα σ'έβαζε στο απυρόβλητο! Μωρέ και με τη μολότωφ στο χέρι, να ουρλιάζεις: "Να καεί, να καεί, το μπουρδέλλο η Βουλή" να σε δούνε, το ξύλο κι εσύ και οι συνάδελφοί σου (στη μάσα) τό'χετε σίγουρο!

Αντε, δεν περισσεύει κάνας αστυνομικός από τη Τζούλια, μια συνοδεία ως το περίπτερο? Γιατί Βαλαωρίτου και Ζώναρς και Μεγάλες Βρεταννίες δε λένε μες την αντάρα.

Είναι όμως κατάντια ε? Ντελίβερυ και ο αστακός μη και σας δούνε μέρα-μεσημέρι και τις φάτε...

(και δεν ήταν καν της Ολυμπιακής αυτός που σε σαπάκιασε!)


ΥΓ1- τι θλίψη, να μη μπορώ καν να τον λυπηθώ ανθρώπινα - που τον λυπάμαι, ή μάλλον τον οικτίρω, δλδ να μου ερχόταν στα επείγοντα φυσικά και θα τον γιατροπόρευα, αλλά ρε πούστη μου, δε τους αντέχω άλλο, κι αυτούς κι όλους τους παρατρεχάμενούς τους, μέχρι τον τελευταίο της Τ.Α. ένα πράμα...

ΥΓ2- κορυφαίος ο Στ. Μάνος: πώς το είπε εκείνο το " Εγώ τους εργαζόμενους θα τους απέλυα για να μικρύνω το κράτος. Θα τους έστελνα σπίτι, θα τους έδινα επί 3 χρόνια το 70% του μισθού και θα τους άφηνα να ψάξουν δουλειά. Αν δε βρουν, να κόψουν το κεφάλι τους"!!!" Πού τους βρήκαμε ρε παιδιά?!

Αντε, Ντόρα, με γειά το Κόμμα!

Αχ αυτός ο αέρας ανανέωσης, αυτό το μοντέρνο, το δεν-ξαναϋπήρξε... πολύ μου άρεσαν!

(πόσο να κόστισε το συνεδριάκι αναγγελίας άραγε?)

ΑΜΑΝ ΜΕ ΤΑ ΦΟΥΓΑΡΑ ΣΑΣ ΚΑΓΚΟΥΡΕΣ!

Οταν θα δημιουργηθούν ζώνες ούρησης σε πισίνες...

τότε και ΜΟΝΟΝ τότε θα δεχτώ να καπνίζει ένα ΜΑΛΑΚΑΣ μες τη μούρη μου -και της οικογένειάς μου και όλων των παιδιών δλδ- στο εστιατόριο, την καφετέρια, τον παιδότοπο (ΦΡΙΚΗ!!!), τα λεωφορεία -οι οδηγοί!!!- και τις δημόσιες υπηρεσίες!

Και κόψτε την κλάψα οι καταστηματάρχες, αν το ακολουθούσατε ΟΛΟΙ σας, θα έληγε το θέμα. Και θα βοηθούσατε και τον κόσμο, πώς το λένε! Σας αφήνουν ρε να "παρανομείτε" κάνοντας το "χατήρι" των πελατών και σας τραβολογάνε με χίλια δυο τερτίπια, άδειες και δηλώσεις και εξαερισμούς και ζώνες και κουραφέξαλα, για να φορολογήσουν το τσιγάρο, αυτό είναι όλο. Χέστηκαν για την δημόσια υγεία - και μη νομίζετε ότι το ΙΚΑ θα πληρώσει όλους αυτούς τους καρκίνους και τα καρδιαγγειακά...

ΑΦΟΥ ΤΟ ΞΕΡΕΤΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΣΕ ΤΙΠΟΤΑ ΚΑΛΟ (εκτός απ'την τσέπη των ταμπακο-βιομηχανιών), σταματείστε όλοι εσείς εκεί έξω, καπνιστές και καταστηματάρχες, μόλις στριμωχτείτε, να το υπερασπίζεστε με τέτοιο μένος!!!

ΞΕΚΟΛΛΗΣΤΕ και πάψτε να δηλητηριάζετε και τους υπόλοιπους!

ΥΓ- κτηνίατρε, αυτό ισχύει και για σένα...

Welcome to the Jungle!

Μου παραπονιέστε ότι δεν "ταίζω" τα μπλογκς μου εδώ και τόσο καιρό... Δε γίνεται παιδιά. Με όλα αυτά που συμβαίνουν, δεν έχω όρεξη πλέον για τίποτα. Ούτε χρόνο. 'Ολη την ώρα, ό,τι κι αν κάνω, σκέφτομαι-σκέφτομαι-σκέφτομαι. Δε θέλω ούτε πληκτρολόγιο να πιάσω, μόνο για να μπαίνω πού και πού να βρίσκω για λίγο τους μπλογκόφιλους, να τους διαβάζω, χωρίς καν σχόλιο. Και ενημέρωση, αλλά...

Δε μπορώ.

Με πιάνει μεγάλη θλίψη για το τι ζούμε, το πώς φτάσαμε/μας έφτασαν, το πόσο πάτο θα πάμε ακόμα.

Δεν κοιμάμαι.

Οχι μόνο για το τι μας μαγείρεψαν και μάλιστα απλώσαμε και το κόκκινο χαλί από πάνω, αλλά για το ότι όλος ο πλανήτης παραδίνεται στα χειρότερα ένστικτα και τα μοχθηρότερα κίνητρα του Νεάερνταλ. Με τις επιστημονικότερες μεθόδους βέβαια, είτε τεχνικές είτε οικονομικές.

Μικρές ανάσες λίγη τέχνη πότε-πότε, τα παιδιά όλων, λίγη κουβέντα, κάποια πλακίτσα, κάνα μαίηλ που σκάει χαμόγελο, το οικείο χάδι...

Αλλά κρατάει πολύ λίγο.

Στα μάτια μου ο τύπος που βάραγε στη ράχη του χεριού του και γέμιζε η σύριγγά του αίμα. Και δίπλα του ακριβώς ο άλλος που βάραγε στην καρωτίδα. Με συμμορίες εκατοντάδες σκουρόχρωμους δεξιά κι αριστερά, δυο αστυνομικούς να κοιτάνε αμήχανοι και εμάς στο αυτοκίνητο sitting ducks. Κυριακή μεσημέρι, Μεταξουργείο, παράκαμψη για να βγούμε Γκάζι... Τρομάξαμε να φύγουμε.

Τι να εξηγήσω στα παιδιά μου... φρικάρισαν. Μια μικρή διαδρομή ως την Πειραιώς και τα είδαν όλα.

Και μετά βλέπεις ειδήσεις, κατευθυνόμενες ή μη, ίντερνετ για πιο πλήρη ενημέρωση, όσο αντέχεις και φρικάρεις κι εσύ. Και δε μιλάω για τους μετανάστες μόνο, για όλο το πακετάκι λέω.

Ποιός κυρίαρχος λαός... Τι πιονάκια γίναμε όλοι μας! Μια όμορφη πυραμίδα: Η ελίτ, από κάτω η πλέμπα να τους θρέφει και οι τωρινοί αδύνατοι απλώς εξαφανιζόλ.

Μου σηκώνεται η πέτσα, πώς το λένε.

Τέτοιο Μεσαίωνα δε θέλω να τον ζήσω.

Τουλάχιστον στον προηγούμενο, είχαν το ελαφρυντικό της άγνοιας. Και της πείνας σε κάθε επίπεδο.

Στον τωρινό, όχι μόνο δεν υπάρχει δικαιολογία, αλλά γίνεται επί τούτου. Από στομάχια σκασμένα στην ύλη και πουλημένα στην απαξίωση της ζωής της ίδιας, σε στομάχια που καμώθηκαν τα χορτάτα. Η που παρέμεναν άδεια.

Πόσα λάθη...

ΠΟΣΑ ΛΑΘΗ!

...

...

Αθάνατο Ελληνικό Καλοκαίρι!

Ε μα διάτανε!

Δε μπορείς να πας σ'ένα νησί της προκοπής, από αυτά που τα θυμάσαι με τις ομορφιές - κι ας είχε τους κλασικούς κακορίζικους ελληνάρες- να ξελαγράρεις λίγο,

... και ή που πέφτεις σ'αυτές τις απείρου παρανομίας οργανωμένες παραλίες...

... ή που γίνεσαι παρτούζα με όλους τους ανθυπογνωστούς των υπο-σφουγκοκωλάριων των κολαούζων-άνευ-χαρτοφυλακίου των σελεμπριτάδων Γ΄...

... ή που θα βρίζεις και θα φτύνεις σε μη οργανωμένες παραλίες, που τις έκαναν σαν τα μούτρα τους!

Ωωωωχ, ακόμη κι οι απλές διακοπούλες θέλουν πια την οργάνωση και το ψάξιμό τους, δεκάδες ανθρωποώρες για να βρεις την παλιά, καλή ησυχία σου.

(Μη μιλήσω δε για τιμές, θα φουντώσω πάλι!)

Καλό φθινόπωρο!

Καλό Καλοκαίρι σε σας...

... και τον κακό τους τον καιρό σε όλους αυτούς που μας κάνουν τη ζωή πατίνι, θωρακισμένοι πίσω από τα "μεγαλεία" τους.

Δε μασάμε, δεν υποκύπτουμε.

Αλλά πώς αντέχουμε, αυτό είναι άλλο θέμα.

Προσωπικά είμαι αηδιασμένη. Ολη μέρα στη μπανιέρα δε θα φτάσει να πλύνω τη γλίτζα που αισθάνομαι ότι μας πετούν στα μούτρα. Ολα τα ποτά του κόσμου δε θα μπορέσουν να με γλυτώσουν απ'τη ναυτία μου. Και τίποτε δε θα μου ξαναφέρει πίσω την πίστη μου στην καλωσύνη των ανθρώπων.

Χαιρετώ λοιπόν μέχρι να ξεχαστώ λίγο...

Καλές βουτιές εύχομαι, να μη μας βρει άλλο κακό (λέμε τώρα)!

Μεγειά τα Νέα "Μεταλυκειακά Κέντρα" βρε!

Ηταν πραγματικά πολύ δύσκολο να πιστοποιηθούν κολλέγια που λειτουργούν με συγκεκριμένο πρόγραμμα, συνεργάζονται με συγκεκριμένα ακαδημαικά ιδρύματα της αλλοδαπής, ξέρεις ποιά είναι, ξέρεις τι χρεώνουν και τι δηλώνουν...

Ενώ είναι πανεύκολο να αφήνονται ακόμη έρμαια στις κομματικές παρατάξεις -με την χειρότερή τους έννοια- τα δημόσια πανεπιστήμια, να κοστίζουν με τις καταλήψεις τους, το ξύλο, τους προπηλακισμούς, τους βανδαλισμούς, τις καταστροφές υποδομών και εργασιών χρονιές ολόκληρες σε φοιτητές που απλώς θέλουν να σπουδάσουν... και σε καθηγητές / συμβούλια / πρυτάνεις και παρατρεχάμενους την ουσιαστική τους ελευθερία ν'ασκήσουν με υπευθυνότητα το λειτούργημά τους... Κι "άσυλο"... τι ανέκδοτο πλέον!

Αλλά όχι, δημόσια παιδεία = ρουσφέτι = ψήφοι, ενώ τα ιδιωτικά - παρ'όλο που είναι μια καλή λύση για όσους δεν πέρασαν/δεν θέλουν να μπουν στα δημόσια πανεπιστήμια, δεν είναι του χεριού μας... όχι άμεσα τουλάχιστον. Γι'αυτό και λυσσάξατε κύριοι κι έχετε αφήσει να σαπίσει όλο το σύστημα της Παιδείας μας, γι'αυτό κι όλη η κόντρα με τα ιδιωτικά.

Ξυπνάει όμως ο κόσμος, βλέπει τι γίνεται και οι καιροί σας προσπερνούν αγαπητοί. Οσοι αξίζουν, θα προχωρήσουν, όπως κι όπου κι αν καταφέρουν να σπουδάσουν.


ΥΓ- ήθελα νά'ξερα ρε παιδάκι μου... όλοι οι 300 και οι "επιφανείς" της δημόσιας ζωής, γιατί στέλνουν τα παιδιά τους σε συγκεκριμένο ιδιωτικό "Κολλέγιο" μέχρι λύκειο, και μετά βουρ έξω? Εμείς και τα παιδιά μας είμαστε παιδιά... κατώτατου Θεού που επαφιόμαστε στην δημόσια παιδεία?!

Ενα Μεγάλο Ευχαριστώ...

... στις Κυβερνήσεις μας και τους Απεργούς μας, που έχουν το καλύτερο timing του κόσμου, λειτουργούν όλοι μαζί προς το συμφέρον μας και μας διευκολύνουν τη ζωή εμάς των απλών πολιτών -που δεν έχουμε κι εναλλακτικές... τι να βάζω στο αυτοκίνητο, πορτοκαλάδα? Και πώς να πετάξω, με μπαλλόνι? Πριν λίγο καλέ, πώς να ταξίδευα με καράβι, να έκανα το γύρο των νησιών από το κατάστρωμα και να ξαναγυρνούσα στο Λαύριο με το ίδιο εισητήριο?! Και τι να ψωνίσω τώρα να μαγειρέψω στα παιδιά μου, χαρτιά τουαλέττας που δεν είναι ευπαθή προιόντα?

Το ότι εμένα μου κόβουν από παντού κι ούτε μια απεργία με παίρνει, αλλά ακόμη κι αν μ'έπαιρνε, έτσι και δυσκόλευα τη ζωή έστω κι ενός συμπολίτη μου, θα διάλεγα άλλου είδους διαμαρτυρία, σε ποιόν από όλους αυτούς τους τρόμπες που βγαίνουν από κάθε πλευρά και τσιρίζουν στα παράθυρα να το πω?

(ήρεμααααα.... έχει και ζέστη.... όχι θυμόοοοο... όχι εκρήξειειεις....)

Το ότι με τις μαλακίες τους σε λίγο η Ελλάδα θα σβηστεί από τον χάρτη, όχι μόνο ως προορισμός για εργασία ή αναψυχή (είμαστε πολύ κοντά σε αυτόν τον στόχο της πλήρους απαλοιφής), αλλά και ως εμβαδόν κατοικούμενο από κάποιους, έστω λίγους, ανθρώπους που ΔΕΝ ΦΤΑΙΝΕ, δεν περνάει από το μυαλό κανενός, έτσι?...

Χέστα Εμετικών...

Ανεκδιήγητη η "προκύρηξη"... Τρικυμία εν κρανίω! Τόσο χυμαδιό στην επιχειρηματολογία... που αν ήμουν ένας από δαύτους, που πασχίζουν τόσο να δείξουν το πόσο συγκροτημένοι κι οργανωμένοι είναι, θα ντρεπόμουν αυτό να είναι το "επίσημο έγγραφό μου" στον κόσμο. Χμ, εκτός αν ήταν η κατασκευασμένη κάλυψή μου ως βαλτού φονιά, για να αποπροσανατολιστεί η κοινή γνώμη.

Αγρια σκέψη: σ'ένα θέατρο παραλόγου, όπου θα μπορούσαμε λέει να αξιολογήσουμε τις δολοφονικές προθέσεις κάποιου, θα ήταν σαφώς πολύ πιο "έντιμο" να είστε όντως πληρωμένοι δολοφόνοι, από το να είστε "μαχητές" αυτού του τύπου "ιδεολογίας-καταστροφολαγνείας".

ΥΓ1- Ρίκα μου, δε σε βλέπω να σχολιάζεις.. μόνο για τον Γκιόλια ήξερες να κάνεις την τυμβωρυχία εργόχειρο!
ΥΓ2- Βαριέμαι ν'ακούω "ναι, αλλά κι αυτός ο μακαρίτης ήταν μπλεγμένος / χωμένος" κτλ. Είδατε να του "περνάει" σε τελευταία ανάλυση με το Βατοπέδι και το ντόπινγκ? Ο,τι είναι σάπιο, βγαίνει στη φόρα, είτε από σένα, είτε από άλλους. Τέρμα οι εποχές που μπορούσαν τα "ευαίσθητα" θέματα να θάβονται για πάντα.

Tro(ma)ktiko... Back to Normal!

Αντε να το πιάσουμε από κει που σταμάτησε και να φανεί αντάξιο της φήμης του και της βαριάς "κληρονομιάς" του. Μόνο σε καλό μπορεί να βγει, ειδικά αν δεν φοβηθούν και κάνουν όλες εκείνες τις αποκαλύψεις, με τις αποδείξεις που έχουν στα χέρια τους.

Το ότι λειτούργησε με ρεκόρ επισκεψιμότητας, έκλεισε για τους λόγους που έκλεισε -προσωρινά και μετά όπως νομίζαμε, μόνιμα- και που τώρα ξανανοίγει (με τις όποιες αλλαγές), σημαίνει πολύ απλά μια τεράστια ανάγκη να μάθει ο κόσμος αυτά που δεν μπορούσε ως τώρα. Σημαίνει το τέλος της παντοκρατορίας των παραδοσιακών MME, ακόμη και στη χώρα που το διαδίκτυο δεν είναι ακόμη τόσο διαδεδομένο όσο θα μπορούσε.

Μπήκαμε/μας έβαλαν σε κυκλώνα αναμοχλεύσεων, με όλα τα καλά και τα κακά που συνεπάγεται αυτό. Κι εύχομαι τα παιδιά εκεί να παίξουν τον ενημερωτικό τους ρόλο, μαθαίνοντας από τις κριτικές που δέχτηκαν:

κατηγορήθηκαν για "νονούς" που καθοδηγούσαν την αρθρογραφία, τα μέτωπα και τους "πολέμους", για λαικισμό, για ανεξακρίβωτα άρθρα, για βιαστικά, ασύντακτα και... ανορθόγραφα κείμενα και για μεροληψία στη δημοσίευση σχολίων.

Και μες τις κατηγορίες, φάνηκε και η χαρά των τυμβωρύχων, που έβριζαν τον Σωκράτη, εσάς, μέχρι κι εμάς ως "ανώνυμους" - κι εν δυνάμει επικίνδυνους. Το καταφχαριστήθηκαν που κλείσατε. Που φιμωθήκατε, που βγάλατε το σκασμό επιτέλους!

Είναι η ευκαιρία να τους διαψεύσετε ΟΛΟΥΣ λοιπόν.

Και να κάνετε και τον Σωκράτη και τους αναγνώστες περήφανους.

Μπαίνουμε απλά στο tro(ma)ktiko blogspot. Τα υπόλοιπα θα... ανήκουν στην ιστορία!

ΥΓ1- Δύναμη, δύναμη, δύναμη κι υπομονή στην οικογένειά του. Για να μην ξεχνιόμαστε... τα μπλογκς ξανανοίγουν, ο άνθρωπος δεν ξανάρχεται.

ΥΓ2- Να δω πώς θα ξεφυτρώσει ανάληψη ευθύνης από σέχτα... που όλοι κατάλαβαν το συμβόλαιο θανάτου και σιγά μην βρεθούν οι ένοχοι!

ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΣΩΚΡΑΤΗ, ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΕΛΛΑΔΑ.

"Σάββατο, 24 Ιουλίου 2010

Η τελευταία ανάρτηση του troktikou

Καληνύχτα Ελλάδα

Καληνύχτα Ελλάδα, ο τόπος που γέννησε την Δημοκρατία κατάντησε να σκοτώνει την ελευθερία της έκφρασης.

Καλό ταξίδι Σωκράτη και να μας προσέχεις απο εκεί πάνω."

Oλοι εσείς που τον δολοφονήσατε, ηθικά και σωματικά, και τώρα χαίρεστε για το ότι φιμώθηκε και το troktiko, που συνεχώς αναρωτιόσασταν για την επισκεψιμότητά του και το πώς έκανε τέτοιο γκελ στον κόσμο (και τους αρχιλήσταρχους βεβαίως), που χορέψατε καρσιλαμά όσο ήταν ακόμη ζεστό το χυμένο αίμα του, ένα δεν υπολογίσατε:

Ο ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΟΡΓΙΣΜΕΝΟΣ ΟΣΟ ΠΟΤΕ ΑΛΛΟΤΕ.

ΤΑ ΠΡΟΒΑΤΑ ΞΥΠΝΗΣΑΝ ΚΑΙ ΕΧΟΥΝ ΦΩΝΗ ΜΕΓΑΛΗ.

ΚΑΙ ΤΟΝ ΣΩΚΡΑΤΗ ΤΟΝ ΑΓΙΟΠΟΙΗΣΑΜΕ ΟΛΟΙ ΕΜΕΙΣ, ΕΙΤΕ ΣΑΣ ΑΡΕΣΕΙ ΕΙΤΕ ΟΧΙ.

Το ξέρουμε πως το troktiko δεν θα μπορουσε να επανακάμψει εύκολα. Το κενό του Σωκράτη θα φαινόταν κάποια στιγμή. Μόνο και μόνο το πένθος λυγίζει τον άνθρωπο. Πόσο μάλλον όλη αυτή η πίεση και οι συνεχιζόμενες απειλές...

Eίναι τρομερό να διαβάζεις αυτές τις γραμμές στα τελευταία ποστς:

"Μάλλον είχε έρθει νωρίς, ίσως η Ελλάδα δεν ήταν έτοιμη για να τον δεχτεί. Όσο περνάνε οι μέρες το καταλαβαίνουμε ακόμα πιο πολύ, όταν βλέπουμε ανθρώπους να βεβηλώνουν την μνήμη του Σωκράτη δεν νομίζουμε οτι αξίζει τον κόπο να συνεχίσουμε...

Δεν φοβόμαστε για την ζωή μας, φοβόμαστε για το τι θα μας σύρουν αφού μας σκοτώσουν..."

...

...

...

Μας υποτιμήσατε όμως. Ολους εμάς τους απλούς, τους αφανείς, τους μη κατευθυνόμενους γραφιάδες. Που μας θεωρείτε και "γραφικούς" όταν προσπαθούμε να εκφραστούμε / ενημερώσουμε / ενημερωθούμε ελεύθερα και πασχίζουμε για κάποιες αξίες που δεν εξαγοράζονται με χρήματα ή ρουσφέτια.

Κι όσο πασχίζετε οι "απλησίαστοι" που το οργανώσατε να ρίξετε το υποκριτικό το δάκρυ μπας και κρυφτείτε (τι λινκ να πρωτοβάλω εδώ, που δέκα μπλογκς λινκιές δε μου φτάνουν!),

όσο εφησυχάζετε πλέον οι πληρωμένοι δολοφόνοι ότι δεν θα σας βρουν ποτέ (αχ να βγάλει επίσημη ανακοίνωση ο Χρυσοχοίδης για καμμιά εξάρθρωση και τι στον κόσμο, να κάνω λινκ-λινκ-λινκ όλη μέρα!!!),

κι όσο ζορίζεστε οι τυμβωρύχοι (ποιόν να πρωτοκάνω λινκ εδώ... άντε, την Μις Μεγάαααλη Ψυχή ), να κρατήσετε κάπως τα προσχήματα, μέχρι να περάσουν λίγο οι μέρες και να ξεσαλώσετε - κι άλλο,

τόσο η αντίστασή μας θα μεγαλώνει.

Οχι με φανφάρες, τσιρίδες, ψευτοπαλληκαριές.

Οχι, όχι, πάν'αυτά.

Η αντίστασή μας σε όλη αυτή τη σ-α-π-ί-λ-α θα είναι κάτι πολύ απλό:

Στάση ζωής.

Εκφρασμένη με ΨΗΦΟ.

Σε κάθε επίπεδο, τοπικό κι εθνικό. Κι αυτό είναι το ουσιαστικό.


Καληνύχτα πατρίδα μου. Μας. Κουράγιο στους δικούς του, που μαζί με τον Πόνο έρχεται και η Απουσία και σε τρελλαίνει. Αγάπη έστω από μακριά σ'αυτά τα δυο τα παιδάκια του και τη μάνα τους. Καληνύχτα troktiko. Σ'ευχαριστούμε Σωκράτη. Πέρα και πάνω από τα -κατακριτέα?- "όπλα", τα -αμφίβολα?- "χαρτιά" με τα οποία πορευτήκατε και τις όποιες σκοπιμότητες, καταφέρατε να μας δείξετε πολλά για τον τόπο και τους ανθρώπους του. Και τον ιστότοπο επί ελληνικού εδάφους και τους ανθρώπους του...

Αφροδίτη.-

ΥΓ- Κάτι ξεκίνησε ήδη στο Facebook για τον Σωκράτη!

ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΓΚΙΟΛΙΑΣ: Πλήρωσε με τη Ζωή του τις Αποκαλύψεις του.

Σοκαρισμένη, αηδιασμένη, εξοργισμένη όπως κι όλη η Ελλάδα. Ελεος με τα παιχνιδάκια τους στην πλάτη μας, έλεος με το βιασμό του μέλλοντος των παιδιών μας, έλεος και με τις μαφιόζικες εν ψυχρώ δολοφονίες "αντίθετων" φωνών, που μέχρι πρότινος θεωρούσαν διάφοροι "στη δική τους όχθη".

Δεν έχει νόημα να αναφερθώ κι εγώ στο πώς έγινε και τι απεφάνθη -κιόλας, έτοιμο το είχαν?!- η EΛ.ΑΣ. Ούτε το πώς το Ανθρωποκτονιών έμπλεξε τα μπούτια του με την Αντιτρομοκρατική... Απλώς αναδημοσιεύω από το troktiko:

"Δευτέρα, 19 Ιουλίου 2010

Η ΙΔΕΑ ΚΑΙ ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΤΟΥ ΣΩΚΡΑΤΗ ΓΚΙΟΛΙΑ ΠΟΥ ΟΛΟΙ ΕΣΕΙΣ ΚΑΝΑΤΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ!

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΚΑΙ ΖΗΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ ΣΑΣ...


ΕΠΙΣΗΜΑ ΣΑΝ BLOG σας αναφέρουμε ότι ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΚΑΙ Η ΙΔΕΑ του troktiko.blogspot.com ήταν του Σωκράτη Γκιόλια!ΝΑΙ η ιδέα και το όραμα αυτού του blog άνηκε στον Σωκράτη Γκιόλια και όλοι εμείς πορευτήκαμε με τούτη την ιδέα,ενός ανεξάρτητου blog που θα μπορούσε να είναι η φωνή όλων σας.

Αυτό που ήθελε ο Σωκράτης Γκιόλιας είναι να υπάρχει ένα ανεξάρτητο μέσο στο οποίο όποιος αισθάνεται αδικημένος, να μπορεί να εκφράσει το παράπονο του,την καταγγελία του χωρίς δόλο και σκοπιμότητες! Και βάση αυτού πορευτήκαμε όλοι εμείς χωρίς καλά καλά να γνωριζόμαστε μεταξύ μας αφού άλλωστε ...

είμαστε χιλιάδες! Η ανιδιοτέλεια ήταν πάντα ο οδηγός μας για να βάζουμε το οποιοδήποτε κείμενο! Αυτό πλήρωσε ο Σωκράτης Γκιόλιας. Για όλους εμάς ουσιαστικά πλήρωσε...
όσο για το κείμενο που μπήκε νωρίτερα, συγχωρέστε μας υπάρχουν και νέα παιδιά που όντως δεν γνώριζαν το Σωκράτη μας και το ΟΡΑΜΑ του για το οποίο και πλήρωσε.

Το όραμα του Σωκράτη ήταν να μην ανήκει σε κανέναν,,, Οι τίτλοι ιδιοκτησίας ανήκουν σε ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΕΣΑΣ!".

Δεν πα' να το βρίζουν το μπλογκ τώρα ένα κάρο καλοθελητάδες, για το ότι έβαζε λέει συνέχεια lifestyle, Τζούλιες και ανέκδοτα, ότι ήταν το φερέφωνο του Θέμου και των Κοντομηνάδων και των λοιπών, ότι υποστήριζε εκκλησίες και έγλειφε διάφορους, ότι μικροπολιτική έκανε και μάλιστα πληρωμένη... μόνο και μόνο που δημοσίευε αυτές τις αποκαλύψεις με τα ονοματεπώνυμα, που δεν τολμούσαν άλλοι στα "έγκριτα" μέσα (πέραν του "Θέματος" με αρχικά ονομάτων), αρκούσε.

Το αν ο ίδιος ο Γκιόλιας ήταν μέρος του συστήματος στην αρχή ή ως το τέλος, αν τά'χε κάνει πλακάκια ή τους πολεμούσε μέχρις εσχάτων, αν ήταν κι εκείνος γρανάζι ή αντι-"εξουσιαστής" μέχρι το κόκκαλο, δεν έχει πλέον σημασία. Κι αυτό γιατί τίποτε από αυτά δεν αντικρούει την βαρύτητα των ερευνών και των ντοκουμέντων που έφερνε στη δημοσιότητα, ούτε αμαυρώνει το γεγονός ότι είχε μπει "στο ρουθούνι" πολλών που προτιμούσαν να τον δουν νεκρό, ούτε καν καταρρίπτει το ότι δεν άντεχαν την ιδέα να βγάλει κι εφημερίδα.

Συγκινείται κανείς με το να διαβάζει παντού τα χιλιάδες μηνύματα και σχόλια απλών ανθρώπων τους οποίους άγγιξε με τη δουλειά του, αλλά και προβληματίζεται με τους επικριτές που πετούν με επιμέλεια τόση πολλή λάσπη στ'όνομά του. Το ίντερνετ έχει γεμίσει από γνώμες -και στάσεις ζωής- με αφορμή τον θάνατό του, διαβάζεις και σκέφτεσαι συνέχεια τι συμβαίνει και τι συνέβαινε τόσα χρόνια, απλώς χωρίς το διαδίκτυο δεν τα ξέραμε.

Προσωπικά προτιμώ το πρώτο, την ανθρώπινη συμπαράσταση, κι όχι μόνο γιατί ο νεκρός δικαιώνεται. Αλλά γιατί ό,τι κι αν ήταν, όπως κι αν ξεκίνησε, με τον τρόπο που λειτούργησε έφτασε πολύ κοντά στο μεγάλο απόστημα κι αυτό αποδεικνύεται περίτρανα με τη στυγερή δολοφονία του. Οσο περνούν οι ώρες και γράφονται κι άλλα, συνειδητοποιώ πως άγγιξες χορδή στο πανελλήνιο με το θάνατό σου Σωκράτη, κι απ'το μνήμα θα τσιγκλάς συνειδήσεις...

Τώρα για την "Σέχτα Επαναστατών" του "σύγχρονου αντάρτικου της πόλης" και τον "αγώνα" της... μην ξεράσω βατράχια! Βρήκαν τον ένα που δεν είχε προσωπική φρουρά και τον γάζωσαν πατόκορφα. Αυτοί δεν είναι επαναστάτες. Με καμμία έννοια του όρου. Πληρωμένοι, ξεπουλημένοι κι άνανδροι δολοφόνοι-πιονάκια είναι. Τίποτε παραπάνω, τίποτε παρακάτω.

Εγείρεται ένα θέμα με τα ΜΜΕ "που δέχονται επίθεση". Τι λε ρε, τώρα στην πλάτη του νεκρού αυτού παλληκαριού θα παίξετε κι άλλο παιχνιδάκι εντυπώσεων?! Το να επιβεβαιώνεται η θεωρία Χρυσοχοίδη για συνεργασία κοινών ποινικών με τρομοκράτες δε, μ'εξαγριώνει ακόμη περισσότερο. ΒΡΕΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΧΩΣ'ΤΟΥΣ ΦΥΛΑΚΗ, σταμάτα να βαφτίζεις αστυνομικούς τον κάθε Μπόλεκ και Λόλεκ που σαπροφυτούν στο Σώμα, είναι θέμα τιμής ολόκληρου του Κράτους. Εφτασαν στην πόρτα σου και σκότωσαν τον αστυνομικό διευθυντή σου, συγκεντρώσου επιτέλους!!! Κόψε από την προσωπική φρουρά κάθε "μεγαλοεπιχειρηματία" και "σελέμπριτυ" και βάλτους να φυλάνε όσους -ελάχιστους- ακόμη σκάβουν βαθειά για να αποκαλύπτουν αλήθειες που θα έπρεπε να ξέρει όλος ο ελληνικός λαός. Ναι, εδώ καταντήσαμε, να πρέπει να φρουρείται η Αλήθεια μπας και λειτουργήσει η δημοκρατία...


Αλλο θέμα-καραμέλα που βγαίνει συνέχεια στον αέρα των ημερών, η ανάπτυξη των blogs στην Ελλάδα. Φλέγον ζήτημα, μια που η ελευθερία της γνώμης στο διαδίκτυο και η μη χειραγώγησή του ως μέσον -λόγω της ανωνυμίας- σίγουρα δεν καταπίνεται εύκολα από το σύστημα. Η δολοφονία του Γκιόλια ήταν όχι μόνο για να σωπάσει ο ίδιος, αλλά για να φιμωθεί και να τρομοκρατηθεί στον μεγαλύτερο δυνατόν βαθμό αυτό το μέσον. Και κερασάκι στην τούρτα, να φοβηθούν κι όλοι οι υπόλοιποι δημοσιογράφοι των ΜΜΕ να ενοχλήσουν τους αρχιλήσταρχους. (μαζί τους δε να φοβηθεί κι ο απλός κόσμος, που δεν τολμάει πλέον να βγει σε μια ειρηνική πορεία στο κεντρο της Αθήνας μετά τους 4 νεκρούς στην Marfin...)

Μη φοβάστε, ο δρόμος του διαδίκτυου σας δείχνει τον τρόπο: κι αν ακόμη δε μπορείτε φανερά να βγάλετε στη φόρα αυτά που οφείλετε, γράψτε τα εκεί μέσα και αυτό το message in a bottle θα βρει χιλιάδες αποδέκτες. Και μετά εξαφανιστείτε διαδικτυακά αν υπάρχει πιθανότητα να σας βρουν. Αρκεί να μη κοτιάσετε. Είναι ζήτημα τιμής και για σας.

Κι εννοείται, ρίξτε πόρτα σε διάφορους που ζητούν και στο βήμα της Βουλής την άρση της ανωνυμίας στο ίντερνετ γενικά (κι ο Καρατζαφύρερ που πρώτα τη ζητούσε, τώρα την προασπίζεται, αθάνατε ελληναρά πολιτικέ!!!). Για ποστς διαφόρων που επικυρήσσουν "επώνυμους" δημοσιογράφους και άλλα πρόσωπα της δημόσιας ζωής, είναι απλό να τους βρουν και να τους σταματήσουν, χωρίς καμμία άρση του απορρήτου. Ξέρουν ποιοί είναι, δεν είναι και πολύ δύσκολο!

Πάντως ήδη θλίβομαι που τους σκληρούς δίσκους από τους υπολογιστές του Γκιόλια τους πήραν για να τους ελέγξουν. Ισως, λέω ίσως χρησιμοποιήσουν κάποια στοιχεία για να βρουν τους ενόχους και μακάρι να βρεθεί άκρη, αλλά από κει και πέρα, είμαι σίγουρη πως ό,τι ενοχοποιητικό για τους αρχιλήσταρχους θα σβηστεί μια χαρά...

(btw, μην ξανακούσω ότι "μάχιμη δημοσιογραφία" είναι μόνο του Τέλλογλου, "ο δημοσιογράφος που κάνει σωστά και επώνυμα τη δουλειά του δεν έχει να φοβάται τίποτα" και "η ανωνυμία στο διαδίκτυο, κάποιες φορές σκοτώνει", Αρη Πορτοσάλτε. Είσαι βαθιά νυχτωμένος, κι αυτά που λες είναι επικίνδυνα αποπροσανατολιστικά. ΝΤΡΟΠΗ ΣΟΥ και κρίμα στον ΣΚΑΙ -που εν μέσω όλων των κατευθυνόμενων καναλιών εξακολουθεί να έχει αναλαμπές σοβαρότητας- που σ'έχει ακόμη εκεί που σ'έχει. Για τους υπόλοιπους "δημοσιογράφους" -στυλ Βαγιάννη- ντρέπομαι και μόνο που διάβασα τι περνάει απ'το μυαλό τους τέτοιες ώρες).

Σκεφτείτε πάντως πως αργά αλλά σταθερά τα blogs, ειδικά τα πολιτικά/ ιδεολογικά και ειδησεογραφικά, ακόμη και εν μέσω διαφόρων φανφαρών, "παιχνιδιών εξουσίας" μεταξύ τους κι ανακριβειών ενίοτε, έχουν φέρει την έννοια του αντίλογου στα "παραδοσιακά" ΜΜΕ. Από κει που δεν είχαμε φωνή ν'αντιμιλήσουμε ή ακόμη-ακόμη και να εκφράσουμε απλώς τη γνώμη μας, εκφραζόμαστε, αμφισβητούμε, διαφωνούμε, κάποιες φορές γινόμαστε μια κρίσιμη μάζα για συλλογικές δράσεις διαμαρτυρίας. Οπως και να έχει, η εποχή των προβάτων-απλών δεκτών έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί.

Σκέφτομαι ξάγρυπνη στην άγρια νύχτα: ένα μήνα να κλείναμε όλοι τις τηλεοράσεις μας και να μην αγοράζαμε εφημερίδες, να κάναμε -με βάρδειες- σιωπηλή ειρηνική καθιστική διαμαρτυρία 3.000 άτομα κάθε βράδυ έξω από τα σπίτια όλων των αληταράδων, στο Σύνταγμα άλλες 5.000 κι άλλα 1.000 άτομα έξω από όλα τα αστυνομικά τμήματα σε κάθε γειτονιά, χωρίς μια λέξη, κάθε μα κάθε βράδυ, να δίναμε ακόμη πιο ηχηρά το μήνυμά μας:

"ΦΤΑΝΕΙ!!!!"

ε, ΔΕΝ θα κοιμόντουσαν ήρεμα ΚΑΙ μετά από αυτά... αλλά αμέσως προσγειώνομαι στην απαράδεκτη πραγματικότητα σαν ζόμπι.


Γεγονός παραμένει. Σήμερα στον ιερό ναό Αγίων Αναργύρων Ηλιουπόλεως στις 4:30 θα γίνει η κηδεία του Σωκράτη Γκιόλια. Εύχομαι να σας δω εκεί.

Ηθελα νά'ξερα πώς θα μεγαλώσει τα παιδιά τους η γυναίκα του, πώς θα τους μιλήσει για την έννοια της αλήθειας και της προσφοράς και γιατί "έφαγαν" τον πατέρα τους. Πώς θα τα βγάλει πέρα όταν το θέμα θα περάσει στα ψιλά και όλοι θα το έχουν ξεχάσει... Αυτό ειδικά...

Τι να πει κανείς, συλληπητήρια και κουράγιο σε όλη του την οικογένεια.

Κι όσο για μας, ας μην ξεχάσουμε, ας αναλογιστούμε την ευθύνη που έχουμε μπροστά στο παράδειγμα του αγώνα του κι ας μην σκύβουμε το κεφάλι έτσι εύκολα.

Ελαφρύ το χώμα που σε σκεπάζει φίλε.

Αφροδίτη.

ΥΓ- σήμερα πληροφορήθηκα κι από φίλο με το ονοματεπώνυμό του στο πολύ ενημερωμένο πολιτικό blog του, ότι έχει δεχθεί απειλές και μάλιστα του χάραξαν και το αμάξι για να σταματήσει. "Ανώνυμοι" βεβαίως... Κατανοώ την απόλυτη ανάγκη να αρθρογραφείς, να ζεις και να κινείσαι με το θάρρος της γνώμης σου και την υπογραφή σου. Πολύ τίμιο και αξιοσέβαστο, και όσοι το κάνουν, μπράβο τους, ειδικά αν ΔΕΝ έχουν ολόκληρο εκδοτικό ή καναλικό συγκρότημα να βάζει "πλάτες" γι'αυτούς.

Από τη στιγμή όμως που κανείς δε μπορεί να εγγυηθεί για τη σωματική μας ακεραιότητα, εμάς των απλών bloggers, καλό θα ήταν να ξεπεράσουμε αυτούς τους ρομαντισμούς και να παραμένουμε ανώνυμοι. Η ανωνυμία ως "στίγμα" χαρακτηρίζει μόνο όσους απειλούν, συκοφαντούν συγκεκριμένα άτομα χωρίς στοιχεία και ασκούν διαφόρων μορφών βία (και δη σε αρθρογράφους, bloggers και μη). Η ανωνυμία ως "απλή προστασία" χαρακτηρίζει όσους εκφέρουν άποψη, γνωστοποιούν, δημοσιεύουν, ενημερώνουν και τεκμηριώνουν όσα γράφουν, bloggers και μη. Η διαφορά είναι τεράστια.

Μην τσουβαλιάζουμε λοιπόν. Τη στιγμή που ζούμε το απόλυτο μπάχαλο, το να βγουν κάποια τεκμηριωμένα πράγματα στη φόρα, έστω κι ανώνυμα, είναι πολύ πιο σημαντικό από το να πλακωνόμαστε περί ανωνυμίας. Σε όλον τον πλανήτη αναγνωρίζουν το δικαίωμα του whistleblower (ας πούμε "πληροφοριοδότη" για θέματα εθνικού ή/και δημοσίου συμφέροντος) στην ανωνυμία/ ασυλία/ προστασία (άσχετα αν πολλοί βρίσκουν ακόμη κι έτσι τραγικό τέλος...) Μην πυροβολείτε τον αγγελιοφόρο, ακούστε το μήνυμα.

Με τα Χεράκια μας, Βγάζουμε τα Ματάκια μας...

Τα σκατώνεις μέσα:

για να αυξήσεις τα έσοδα και να μειώσεις τα έξοδα, κυνηγάς ανελέητα τον απλό κόσμο και του φορμάρεις το σκληρότερο ασφαλιστικό των τελευταίων 50 χρόνων (σκληρότερο στο κομμάτι των εισφορών, γιατί στο κομμάτι των παροχών... γελάμε!) και μια φορολογία άνευ προηγουμένου, just because. Ταυτόχρονα, ρίχνεις και κάνα πυροτεχνηματάκι για τα μάτια του κόσμου, που θέλει να δει τους ενόχους της οικονομικής διαφθοράς στη φυλακή και τα λεφτά πίσω, βάζοντας πλάτη στους πραγματικούς κλέφτες.

Τα σκατώνεις έξω:

αφήνεις απλήρωτα ΜΜΕ τα οποία χρησιμοποίησες σε όλες σου τις καμπάνιες για την προβολή της χώρας σου (από CNN μέχρι το περιβόητο πια Focus), στέλνεις ασυνεπείς, χαραμοφάηδες και καλοπερασάκηδες ευρωβουλευτές επί σειρά ετών (σταγόνα στον ωκεανό οι υπεύθυνοι και άξιοι), στέλνεις και πρωθυπουργούς και τσάρους τον έναν πίσω από τον άλλον, να προσπαθούν να κάνουν τον παπατζή σ'ένα παγκόσμιο χωριό που κινείται σε ρυθμούς Λας Βέγκας.


Τα σκατώνεις και μέσα κι έξω:

έχεις εμάς ομήρους σου, να μην ξέρουμε τι μας ξημερώνει, υποκύπτεις σε κάθε συντεχνία, σύλλογο, απεργία, συλλαλητήριο αφού μας έχει κάνει τη ζωή κόλαση κρατώντας μας με τη σειρά του ομήρους (κόβουν το ρεύμα, τις συγκοινωνίες, την ενημέρωση, τη βενζίνη, την περίθαλψη, τους εκτελωνισμούς, τι να πρωτογράψω, που νά'ναι καλά και να χτυπιούνται για τα αιτήματά τους, γιατί αν δεν κάνανε φασαρία κι αυτοί δεν θέλω να σκεφτώ τι άλλο θα μας φοράγατε, αλλά ΝΙΣΑΦΙ με το να μας πηδάνε τη ζωή επιτέλους!).

Και ταυτόχρονα, για να τα σκατώσεις ακόμη καλύτερα μέσα κι έξω:

έχεις και τους ξένους που έρχονται και θα δώσουν το φιλί της ζωής έστω στον τουριστικό κλάδο (που παραπαίει αλλά είναι ακόμη κεφάλαιο για τον τόπο), κι αυτούς ομήρους στην σχιζοφρένεια της κάθε συντεχνίας, συλλόγου, απεργίας, συλλαλητηρίου (που είπαμε, να διεκδικούν και να κάνουν σαματά, αλλά ΟΧΙ εις βάρος του τόπου ρε σεις, εις βάρος της κυβερνητικής πολιτικής, πώς το λένε! Εκτός αν είστε βαλτοί κι εξυπηρετείτε άλλα συμφέροντα...). Να μη μείνει δλδ με καμμία Παναγία ανενημέρωτος ο έξω κόσμος για το τι μπουρδέλλο είμαστε!

Και από προώθηση της Ελλάδας, μούγκα!

Από έστω ενημέρωση ότι "το και το, έχουμε αυτά κι αυτά τα προβλήματα, αλλά κάνουμε αυτό κι αυτό", και ταυτόχρονα στήριξη στις μόνες cashcows που μας έχουν απομείνει, ναυτιλία, πράσινη ανάπτυξη, τουρισμό, τίποτα!

Εκκωφαντική σιωπή!

Το να γίνουμε η χώρα της πολιτικής και οικονομικής σταθερότητας, αδιαμφισβήτητα ελκυστική για επενδύσεις στο άμεσο μέλλον, χλωμό.


Δεν έχουν χαθεί ακόμα όλα όμως. Παίξτε τα χαρτιά σας σωστά. Θα κερδίσουν από μας αν καταστραφούμε ολοσχερώς. Θα κερδίσουν όμως από μας ακόμη κι αν πιαστούμε μόνοι μας απ'το γιακά μας και σωθούμε.

Δεν παίρνετε το λοιπόν καμμιά επαγγελματική συμβουλή από τους ειδικούς στον χειρισμό δημόσιας εικόνας κρατών ολόκληρων?

Δεν είναι ντροπή, τόσες και τόσες χώρες το κάνουν...

Κουπόνια Αυτοκτονίας

Τι τις θέλω τις εφημερίδες... αφού με ζαλίζουν!

Από Καθημερινή σήμερα:

"Στα όρια της εξάντλησης κινείται πλέον η ρευστότητα στην αγορά. Οι τράπεζες έχουν ανεβάσει κατακόρυφα το κόστος του χρήματος, ακόμη και για υφιστάμενα δάνεια, οδηγώντας τις επιχειρήσεις σε έναν καθημερινό αγώνα επιβίωσης, που πολλές φορές έχει ατυχή κατάληξη. Το Δημόσιο έχει προ πολλού προχωρήσει σε μια ανεπίσημη αναστολή πληρωμών, ενώ, όποτε χρειάζεται οπωσδήποτε να τακτοποιήσει μια υποχρέωση, τότε πληρώνει με... ομόλογα.

Οι περιπτώσεις πολλές και χαρακτηριστικές: από την υπόθεση της τακτοποίησης των οφειλών προς τους προμηθευτές των νοσοκομείων, έως την πληρωμή των αναδρομικών προς τους δικαστικούς.


Εκεί, όμως, που το ρευστό έχει μετατραπεί σε είδος εν ανεπάρκεια είναι στην αγορά. Τα spreads, με τα οποία δίνουν οι τράπεζες, έστω με το σταγονόμετρο, κεφάλαια κίνησης στις επιχειρήσεις, αυξάνουν σχεδόν από μέρα σε μέρα.

Το αποτέλεσμα είναι το κόστος του χρήματος να έχει καταστεί πανάκριβο και απαγορευτικό για την ανάπτυξη επιχειρηματικής δραστηριότητας, ενώ στις εφορίες οι αιτήσεις για διακοπή λειτουργίας μικρομεσαίων επιχειρήσεων έχουν αυξηθεί κατά περίπου 15% στο εξάμηνο, σε σχέση με το αντίστοιχο περυσινό διάστημα."

Μετάφραση: τραπεζικό ξάνοιγμα στις αναπτυσσόμενες αγορές των Βαλκανίων και της Τουρκίας τα προηγούμενα χρόνια, ακόμη και με την αιμοδοσία Παπαθανασίου, χωρίς plan-B σε περίπτωση που αυτές οι χώρες δε θα μπορούσαν να σηκώσουν τόσα δάνεια γιατί οι ρυθμοί ανάπτυξής τους δε θα ήταν οι αναμενόμενοι, σημαίνει απλά, "μας τελείωσε".

Οπότε πίσω στην πατρίδα, κατόπιν γενικής συνεννόησης, πληρώνουμε με "κουπόνια", πχ "κουπόνι για sexάκι", "κουπόνι για στριφτοκοφινάτο sexάκι", "κουπόνι για πιπούλα", "κουπόνι για έξτρα πρωινή πιπούλα" κτλ κτλ κτλ.

Το πρόβλημα είναι ότι κατά την εξαργύρωση, θα πρέπει να τους κάτσουμε. Μέχρι να τους κάτσουμε βέβαια, βάζουμε την "μαρίδα" να τους κάθεται - κι ας ψοφολογήσει απ'το πήδημα (παλιό ανέκδοτο "Μήσο, πάρ'το πτώμα, ξεχείλισε!"). Κι αν στην αναμπουμπούλα θα την φάει και κάποιο πιο μεγάλο ψάρι, "τι-εί-χα-μεεε, τι-χά-σα-μεεε, στ(ψ)ωλέω σε ξεχά-σα-με"!

Κι εντωμεταξύ, περιμένουμε να κουραστούν όλοι από την παγκόσμια παρτούζα, που την κάνουν στο κάτω-κάτω επαγγελματίες, και να μη μας καταδεχτούν για εξαργύρωση.


Ενώ τους δικούς μας που τους έχουμε ακόμα -μη γελιέστε- να πηδάνε τζάμπα, τους κάναμε και δώρο κατά την έξοδο απ'το μπουρδελλάκι και τις κουρτίνες, τους καναπέδες, τα ανάκλιντρα, ούτε σοβατεπί δεν θα μείνει...

Ωραίος τρόπος να κρατάς τα ηνία μιας χώρας, ομολογώ.

(όταν σου τελειώσει, θα πας στην επόμενη?)

(ρητορική ερώτηση...)

Γειά σου ρε Αρχηγέ Τουλίπα!

Μάλιστα. Τι μας είπε λοιπόν σήμερα ο επικεφαλής οικονομολόγος της ολλανδικής τράπεζας ΙΝG κ. Μark Cliffe?

"Εφιαλτικές όχι μόνο για την Ελλάδα και την ευρωζώνη αλλά και για το σύνολο της παγκόσμιας οικονομίας θα είναι οι επιπτώσεις από μια ενδεχόμενη χρεοκοπία της χώρας μας, που θα σημάνει και την έξοδό της από το ευρώ. Υφεση, κατακόρυφη πτώση της κατανάλωσης, άνοδος του πληθωρισμού και αύξηση της ανεργίας είναι τα βασικά χαρακτηριστικά του νέου οικονομικού περιβάλλοντος που θα διαμορφωθεί."

Δεν διαφωνούμε καθόλου. Και κανείς με σώας τας φρένας δεν θα μπορούσε να διαφωνήσει, αναλογιζόμενος το τι σημαίνει να διαρραγεί η ευρωζώνη. Προσοχή: δε μιλώ για πολιτική απόσχιση, εδώ όπως είδαμε ήδη και συνεχίζουμε να βλέπουμε, γίνεται του Καραγκιόζη ο γάμος μεταξύ των Ευρωπαίων εταίρων μας ως προς εμάς αλλά και μεταξύ τους.

Προχωρούμε στο "... οι προκλήσεις για την ελληνική οικονομία παραμένουν μεγάλες... η εφαρμογή επώδυνων μέτρων για τη βελτίωση των δημόσιων οικονομικών αποτελεί μονόδρομο." Κι επίσης: "Χρειάζεται πολιτική βούληση για να γίνουν οι απαιτούμενες μεταρρυθμίσεις".

Συνεχίζουμε να συμφωνούμε οριζοντίως και καθέτως. Αυτό που βέβαια καλό θα ήταν ν'ακουστεί θα ήταν το ότι επώδυνα θα έπρεπε να είναι τα μέτρα για όσους είναι άμεσα κι έμμεσα υπεύθυνοι εντός κι εκτός για τα δημόσια οικονομικά κι όχι για όσους χτυπιούνται τώρα (οι γνωστοί μισθωτοί, συνταξιούχοι κτλ), μόνο και μόνο επειδή είναι εύκολοι και μετρήσιμοι στόχοι.

Και συμπληρώνει ο κύριος: "το κακό ιστορικό της χώρας σας και το μέγεθος των προβλημάτων καθιστούν επιφυλακτικούς τους αναλυτές."

Εδώ αρχίζω να στραβώνω.

Δεν γνωρίζεις καλέ μου την ανάμειξη κι υποστήριξη των μεγάλων χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων στην κατρακύλα μας? Φυσικά και κατασπαταλήσαμε το σύμπαν, δεκτόν, όμως η κάλυψη με συνεργούς καθόλα αξιόπιστους δεν ήταν μόνο δικό μας θέμα, πιάνει και τη χώρα σου και όλο της το τραπεζικό σύστημα - συγκοινωνούντα δοχεία γαρ... Φυσικά και είναι κακό το ιστορικό της χώρας μας, όχι απλώς κακό, τρισάθλιο, διεφθαρμένο και με ταφόπετρα, και το μέγεθος των προβλημάτων μας είναι όντως ασύλληπτο.

Αλλά λειτουργούσαμε τόσα χρόνια σε κενό αέρος?

Κανείς δεν είδε, δεν άκουσε, δεν ήξερε?

Οχι για να μας λυπηθεί, απλώς να ανησυχήσει βρε αδερφέ...


Το ξαναλέω: μόνοι μας στρώσαμε το κόκκινο χαλί να έρθουν οι κερδοσκόποι και να κάνουν την δουλειά τους όπως ξέρουν καλύτερα. Αυτό όμως δεν απαλλάσσει κανέναν απ'τους "συνεπιβάτες" από το μερίδιο ευθύνης τους:

Kαίει π.χ. ο γείτονάς μου χόρτα και πλαστικά στην αυλή του με 9 μποφώρ κι εγώ με τους άλλους γείτονες βλέπω σπίτι μου το Μουντιάλ με πίτσες και μπύρες. Κι άμα λάχει παίζω και στοίχημα πόσο γρήγορα θα του καεί το σπίτι, παίρνω και τον ασφαλιστή του τηλέφωνο και του λέω "να σου πω, πόσο πάει το συμβόλαιο πυρός του μαλάκα, σου δίνω τόσα και μοιραζόμαστε την αποζημίωση!".

Ειδικά λοιπόν όταν αυτές οι δηλώσεις προέρχονται από χείλη αναλυτή χώρας με ΑΑΑ και 15 σταυρούς STR (δλδ αστέρι για επενδύσεις), χέσε μας.

Συνεχίζει ακάθεκτος ο κ. Cliffe: "... όσοι βλέπουν ως ενδεδειγμένη λύση για την έξοδο από την τρέχουσα κρίση τη χρεωκοπία δεν αντιλαμβάνονται το ντόμινο που θα προκληθεί σε μια τέτοια περίπτωση, οδηγώντας σε «οικονομική βαρυχειμωνιά» για μεγάλο διάστημα, όχι μόνο την Ελλάδα αλλά μια ολόκληρη ήπειρο. Οι διακυμάνσεις που παρουσίασαν οι αγορές μετά την κατάρρευση της αμερικανικής επενδυτικής τράπεζας Lehman Βrothers το 2008 θα φαίνονται ανώδυνες μπροστά σε αυτά που θα επακολουθήσουν. Η πτώχευση της Ελλάδας θα οδηγήσει σε διψήφια ποσοστό τον πληθωρισμό σε Ισπανία και Πορτογαλία, σε αντίθεση με τις μεγαλύτερες οικονομίες της ευρωζώνης, οι οποίες θα υποστούν ένα αποπληθωριστικό σοκ...".

Α, τώρα οκ, μάλλον δεν προλαβαίνει η πυροσβεστική γιατί καίγεται κι ο δικός μου ο φράχτης - "ρε σεις άρπαξε το καφασωτό στη μεσοτοιχία, τι πα να πει 'έχει μπάλλα', εδώ καιγόμαστε ρεεεεεεεε!"

Λογικό, πτώχευση δική μας παρασύρει κατ'αρχάς τις υπόλοιπες των "PIGS", είμαστε μικρά ορντερβ-άκια βλέπετε! Κι αυτό το ντόμινο δεν θα σταματήσει εύκολα, η πρόσκληση σε δείπνο περιλαμβάνει γεύμα πολλών πιάτων, και κανείς δε σκοπεύει να φύγει νηστικός. Ακόμη κι αν κάνουμε την τριπλή κωλοτούμπα που υποχρεώθηκε να κάνει η Αγγλία με το ERM το '92 και ξαναγύρισε στη λίρα, δεν έχουμε καμμία Αμερική ή κάποια από τις BRICS να μας υποστηρίζει. Δεν ξέρω καν αν μας συμπαθούν...

Από τους εταίρους δε, σωθήκαμε! Γερμανία και Γαλλία με το σταγονόμετρο, κι αυτό μόνο ως μέρος της διάσωσης της δικής τους κατρακύλας με τις εξαγωγές τους που πάνε κατά διαόλου. Α, και η Αγγλία τελικά και με τις τούμπες, πάει κατά διαόλου επίσης, να βράσω την κραταιή τους λίρα (tiny note: δολλάριο και λίρα και να τους τη βγει το ευρώ? Το οποίο ευρώ τώρα χτυπιέται αλύπητα... Τυχαίο? Δε νομίζω!)

Αρα και μόνοι μας και με βοήθεια, καταφέραμε να βρεθούμε στην χειρότερη σκακιστική παρτίδα της ιστορίας μας, ρουά, ρεν, παίκτες και διαιτητής σε σφιχτό ματ: και να βγούμε από το ευρώ για να επαναφέρουμε τις δραχμές, ώστε να τις υποτιμήσουμε μέχρι θανάτου, δεν θα βγάλουμε τίποτα από το δημόσιο χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ, κι από ανάπτυξη στη χώρα... θα βουλιάξουμε δια παντός. No money, no honey.

Κι εδώ έρχεται το κομμάτι του κυρίου το οποίο πραγματικά με τσάντισε:

"Σε μια τέτοια περίπτωση (σημ.: default & devaluation), οι επιπτώσεις για τις υπόλοιπες χώρες θα είναι μικρότερες."


Εμ, πέσ'το χρυσέ μου, ότι μας οδηγείτε σιγά-σιγά προς την έξοδο κι άσε τις έρευνες και τις αναλύσεις και τις καταστροφολογίες... με το τσιγκέλι αδερφάκι μου!

Και δεν τα βάζω συγκεκριμένα μαζί σου κύριε Τουλίπα μου. Με όλους όσους τα λέτε οχυρωμένοι πίσω από γενικόλογα: "οι τάσεις της αγοράς", "διάφοροι αναλυτές", "το όλο κλίμα" και τα τοιαύτα τα βάζω.

Συμπέρασμα: κανείς δε λέει ΤΙΠΟΤΑ και δεν αναλύει ΤΙΠΟΤΑ προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση ειδικά αυτόν τον καιρό, χωρίς να υπάρχει hidden agenda από πίσω και ίδιον συμφέρον.

Αντε μη συνεχίσω τώρα και φουντώσω κι άλλο!


Ολο το άρθρο στο ΒΗΜΑ της Κυριακής.

ΥΓ- (επί του πιεστηρίου, ακριβώς στο τέλος του Μουντιάλ): πάντως Αρχηγέ κι εσύ κι η χώρα σου ξέρω τι θα τρώτε για κάνα χρόνο... χταπόδι ψητό στα κάρβουνα!!! :ΡΡΡΡΡ

Welcome to the Jungle...

και συνεχίζει... και συνεχίζει...

Πώς μπορούν να είναι τόσο τυφλωμένοι ή/και βαλτοί και να το παλεύουν ενάντια σε κάθε λογική και κάθε δίκαιο?! Να χέσω και τα λόμπυ τους μέσα... Εβλεπα χτες τον εκρόσωπο του Ισραηλινού Στρατού στους Νέους Φακέλλους και απορούσα με το πώς ήταν δυνατόν να ξεστομίζει αυτά που λέει!

Η κατρακύλα δεν έχει σταματημό.

ΓΕΛΟΙΟ-γραφίες...

(η πρώτη είναι από εδώ και η δεύτερη από e-mail που μου έστειλαν.)

Happy Mother's Day!

Τι άλλο να μας ευχηθώ?

Αλήθεια, αλήθεια, αλήθεια...

κι η Αγάπη έρχεται από μόνη της.

Χρόνια μας Πολλά!


Υγ- μάνα, να δω αν θα ζήσεις τόσο όσο χρειάζομαι για να καταφέρω να σε αντέχω! Γιατί να μου έρχεται αυτόματα η φάση "διαφήμιση βιτάμ" και "καλή-χαρά-μέλια-σιρόπια" δεν προβλέπεται...

Glass Apple: Game Over!

Και που το δαγκώσαμε στον Εδεμόκηπο, και το φάγαμε ολόκληρο, κι αυτό κι ό,τι μπόρεσε να φαγωθεί, και μετά το μετατρέψαμε σε εξαγοράσιμο προϊόν και το εισαγάγαμε και στο χρηματιστήριο αξιών και το σορτάραμε και το γκαστρώσαμε και το ξηλώσαμε και το συνθλίψαμε και το ξανα-αεροφουσκώσαμε και του γαμίσαμε τα πρέκια, μία Γνώση τελικά αποκομίσαμε:

πώς να αυτοκαταστρεφόμαστε, αφού καταστρέψουμε πρώτα το σύμπαν γύρω μας, με τον πιο επαγγελματικά σαδιστικό τρόπο.

Αποτύχαμε ως είδος και δεν μας αξίζει καν τέλος όπως των δεινοσαύρων που τους κατάπιε η ιστορία. Θα έπρεπε να σβήσουν τα ίχνη μας από τον πλανήτη, έτσι απλά.

Δεν μάθαμε τίποτα, δεν ρωτάμε για να μάθουμε τίποτα, όσοι δεν σκοτώνουμε και δεν καταστρέφουμε, αφήνουμε να πλημμυρίσουμε οργή, μίσος, θυμό, απελπισία, τρόμο, πανικό και πόνο, καταπίνοντας ταυτόχρονα ό,τι κωλο-δρόμο μας υποδείξουν.

Ντρέπομαι για όλα. Είμαι έξαλλη για όλα. Εχω φρικάρει με το τι μας περιμένει σε όλα τα επίπεδα...

Η ζωή έγινε ένα Νιντέντο.

On/off, one player, both players, match, bonus, extra bonus, high score, up one level, game over. Next!

Next!...

Παντού ένα: "Ελα μη μας ζαλίζεις τώρα με το θέμα σου, ο επόμενος!".

Σκατά.

Reboot με ένα άλλο μήλο, όχι Γνώσης, αλλά Αγάπης και Σεβασμού, γίνεται?

Marfin. Fin? Για 3 εργαζόμενους ναι.

Παρασκευή Ζούλια (35 ετών).
Αγγελική Παπαθανασοπούλου (32 ετών).
Επαμεινώνδας Τσακάλης (36 ετών).

Fin de siècle.

Δεν θέλουν ισόβια κάθειρξη μόνο τα κτήνη (και οι "εγκέφαλοι" που τα κατηύθυναν) για τη δολοφονία τους και τον παγκόσμιο διασυρμό της χώρας τούτες τις ώρες, αλλά και όσοι "μεγάλοι" θα τους θεωρήσουν "παράπλευρες απώλειες" ή, ακόμη χειρότερα, "καταλύτες", στον βωμό της αισχροκέρδειάς τους. Και θα συνεχίσουν με περισσότερη φόρα.

Τι να πει κανείς στις οικογένειές τους... τι να πει σε όλες τις οικογένειες που θρηνούν θύματα όλης αυτής της ξεπουλημένης ζούγκλας στην οποία πέσαμε με γέλια και χαρές?!

Οι προσευχές μας μαζί τους.

(φωτο από newstime.)

Ποιός τη Χέζει τη Siemens...

... και το Βατοπέδι και τις φρεγάτες και τα πάμπερς...

ΕΔΩ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΤΟ ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΤΩΝ ΣΚΑΝΔΑΛΩΝ!

Ολο το ποστ είναι ουσιαστικά παραπομπή στο άρθρο: "Δανεισμός: Το μεγαλύτερο σκάνδαλο από συστάσεως ελληνικού κράτους;" και τον σχετικό σχολιασμό.

(φρίξατε? Ωραία, δεν είστε ζόμπι ακόμα!)

Μα δεν είναι απίστευτο? Συμβαίνουν όλα αυτά, και αυτό που παίζει σε όσες εκπομπές έχουν απομείνει που δεν έχουν κιτρινίσει ή είναι αμιγώς κίτρινες, είναι το ΔΝΤ! Που παρουσιάζεται τώρα ως μάννα εξ ουρανού, που δεν θα μας επιβάλλει τίποτε περισσότερο από αυτά που ήδη έχουμε βάλει σε εφαρμογή, και μόνο θα μας δώσει, μετά θα πάρει τα λεφτουδάκια του και τίποτε παραπάνω, κι ούτε γάτα ούτε ζημιά. Περί της πραγματικής κερδοσκοπίας, του ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ ενάντια στη χώρα, μούγκα!

Ακουσα πάντως μέχρι και το πόσο πολύ μπορεί να οφελήσει το ΔΝΤ τη χώρα, όπως έκανε με άλλες χώρες, πχ την Τουρκία... άλλη πονεμένη ιστορία από κει, έκανε ένα δημοσιονομικό συμμάζεμα να της βρίσκεται, όσο διαρκούσαν τα δανεικά, και μετά ενώ υποτίθεται ότι βγήκε από την δεινή της θέση, στην ΕΕ που ήθελε διακαώς να μπεί, ε, ούτε με σφαίρες, οπότε τι να το συζητάμε κιόλας!

Δε σας φαίνεται όμως περίεργο που από τη στιγμή που είχε δρομολογηθεί με την εις άτοπον απαγωγή ο μονόδρομος, εξαγοράζαμε χρόνο -που ΔΕΝ ΕΙΧΑΜΕ- με μπαρούφες τύπου: "Δε χρειαζόμαστε βοήθεια!" και "Μα δεν κάναμε ακόμη προσφυγή!" και "Έχουμε λεφτά μέχρι και τέλος Μαρτίου!" (για Απρίλιο, Μάϊο, καλοκαίρι, χειμώνα, 2011, 2012, το μέλλον των παιδιών μας γαργάρα, άχρηστοι! ε άχρηστοι!)???

Το άρθρο λοιπόν τα λέει χειρότερα απ'ό,τι μπορούσαμε να φανταστούμε.

Και οι Φάκελλοι του ΣΚΑΙ στην προηγούμενη εκπομπή (20.04.10), στο κομμάτι μετά τον Βγενόπουλο, της Σ.Παπαϊωάννου περί cds, μόοοολις που έξυσαν την επιφάνεια. Ειπώθηκε δε στο πνεύμα μιας ερωταπάντησης (γράφω από μνήμης, ο ακριβής και πλήρης διάλογος εδώ):

- "Μα καλά, πώς μπορείτε να παίζετε με το κρατικό χρέος μιας χώρας σα να ήταν ένα οποιοδήποτε προϊόν της αγοράς?!"
- "Δεν υπάρχει ούτε ιερό, ούτε όσιο σε αυτά τα πράγματα... Παίζουμε με εταιρίες, με προιόντα, γιατί όχι και με το χρέος?" (φάααααπ!)

...

...

...

Ολο το έμφραγμα που θα πάθω, αφιερωμένο σε κάτι ΠΑΣΟΚΟ-ψυχές επάνω, στη Μακεδονία (την κανονική, την ελληνική, και μην ακούω αηδίες ότι υπάρχει κι άλλη, ΟΧΙ ΤΩΡΑ!), που νόμιζαν ότι "υπάρχουν λεφτά" κι είναι ακόμη με την ελπίδα! Αχ ρε καρντάσια, πότε θα ξυπνήσετε ρεεεεεεε!

ΥΓ- ΤΖΟΥΛΙΑ ΒΓΑΛΕ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ DVD ΤΩΡΑ, ΕΠΕΙΓΟΜΑΣΤΕ!

Μαράκι, μακάρι...

Το μεταφέρω όπως ακριβώς το έλαβα, εισαγωγή, έκκληση, πληροφορίες και φωτο.

"Διαβάστε την έκκληση, δείτε τις φωτογραφίες και είμαι σίγουρος ότι θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να σβήσουμε τη δεξιά εικόνα και να επιστρέψουμε στην αριστερή. Στείλτε το παντού, όχι μόνο σε φίλους -που συνήθως έχουν μικρές δυνατότητες- αλλά σε φορείς, συλλόγους, ΜΜΕ, υπουργεία, παντού. Όσο περισσότεροι τόσο καλύτερα...

Ακόμα κι εκείνοι που "αφαιμάσσουν" την κοινωνία, μπορεί να ευαισθητοποιούν και να επιστρέψουν σ' αυτό το αγγελικό πλασματάκι ένα ψίχουλο γι' αυτούς, αρκετό όμως για να δώσει στο Μαράκι τη ζωή.

ΕΚΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΒΟΗΘΕΙΑ

Ο Σύλλογος Ποντίων νομού Ξάνθης, ανταποκρινόμενος στην παράκληση μέλους του για συγγενικό του πρόσωπο, απευθύνεται στην ευαισθησία των κατοίκων της Ξάνθης με την παρακάτω έκκληση για βοήθεια μιας μητέρας:

«Το Μαράκι μας.

Ήταν ένα γέλιο ολόκληρη. Το προσωπάκι της έλαμπε από χαρά.

Όμως η μοίρα είχε άλλα σχέδια γι’ αυτήν. Στα εννιά της χρόνια η παιδική ξεγνοιασιά έδωσε τη θέση της στον αγώνα για ζωή.

Η Μαρία έχει σάρκωμα στη δεξιά μεριά του προσώπου της. Το σάρκωμα είναι ένα από τα πιο σπάνια είδη καρκίνου που υπάρχει.

Πολύμηνη παραμονή σε διάφορα νοσοκομεία, Α.Χ.Ε.Π.Α. Θεσσαλονίκης, Sourasky Medical Center στο Tel Aviv, Olgahospital Stuttgart, ατέλειωτες και επίπονες εξετάσεις κούρασαν την ίδια και την οικογένεια της.

Λέξεις όπως Βιοψία, Ακτινοβολία, Χημειοθεραπεία πήραν τη θέση του χαμόγελου, του παιχνιδιού, του τραγουδιού.

Ώσπου μια ελπίδα σωτηρίας ήρθε από το νοσοκομείο MD ANDERSON στο Τέξας των ΗΠΑ, το μόνο νοσοκομείο παγκοσμίως που δέχτηκε να αναλάβει τη θεραπεία του παιδιού, αλλά με ένα υπέρογκο ποσό των 500 000 ευρώ.

Όλοι μπορούμε να προσφέρουμε από την περίσσεια του συναισθήματός μας, για να ξανανθίσει το χαμόγελο στα χείλη της μικρής Μαρίας και να γυρίσει δυνατή και γερή στο σπίτι της, απολαμβάνοντας τη ζεστή αγκαλιά των γονιών της».

Οποιοσδήποτε θέλει περισσότερες πληροφορίες και επικοινωνία με την οικογένεια, μπορεί να απευθυνθεί αυτοπροσώπως στον:

Σύλλογο Ποντίων νομού Ξάνθης,
Πάροδος Θερμοπυλών 8, 2ος όροφος,
τηλ: 2541078811
(Δευτέρα 17:00-21:00 και Τρίτη-Παρασκευή 08:00-12:00).

ASPIS BANK: IBAN GR 8604707210107211550002915

(Είδατε που σας τα έλεγα στο προηγούμενο ποστ περί Ντουμπάι?... Πού βρίσκεται η πραγματική ζωή?)

Αγκαλιάστε τη Ζωή...

Εκπληκτικό concept, εξαιρετικό execution. Εμεινα να κοιτάζω την οθόνη... Δείτε το με ήχο και χωρίς κανέναν αντιπερισπασμό, η πρώτη φορά είναι που έχει το full impact. Αντε, κλίκατις γρήγορα!

Ντουμπάι-νιασα...

Και κάτι ψιλοφωτό από τα εγκαίνια του ξενοδοχείου Atlantis The Palm στο μακρυνό Dubai... Καλά, αυτοί οι Άραβες, ΠΟΣΑ λεφτά έχουν για πέταμα ακριβώς? Οκ, οκ, είπαμε, πετροδόλλαρα, ναρκοδόλλαρα, πορνοδόλλαρα, χρηματιστηριο-κομπινοδόλλαρα, τα πήραν απ'το Αμέρικα με την 9/11, τα έριξαν όλα μαζί στο εμιράτο, αλλά ήμαρτον, ΠΟΣΑ?!!!




Δεδομένου του ότι α. είναι μια οικονομία-ενδυδρείο, δλδ δεν έχει καμμία πρωτογενή παραγωγή (μη μπερδεύουμε τον μέχρι πρόσφατα κατασκευαστικό οργασμό με παραγωγή), παρά μόνον παροχή υπηρεσιών, β. εξαρτάται σε τρελλό βαθμό από τις επενδύσεις και των δικών τους και των ξένων, γ. δεν βρίσκεται ούτε ένα έργο σε κατάσταση τουλάχιστον break-even κατά την "παράδοσή" του, και τέλος δ. ολούθε τριγύρω όλη η υδρόγειος κλωτσοκοπανιέται στη δίνη της (τεχνητής ή όχι, πάντως απτής και καραμπινάτης) κρίσης, ΠΟΥ ΤΑ ΒΡΙΣΚΟΥΝ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ?

Και καλά, πες τα βρίσκουν. Είναι πιθανόν ακόμη αρκετή αυτή η κρίσιμη μάζα ανθρώπων και εταιριών που κυριολεκτικά καίνε χρήματα, για να ξεπλύνουν χρήματα κτλ κτλ κτλ. Για πόσο καιρό μπορεί όμως να διατηρηθεί το ενυδρείο -με ζωντανά τα ψάρια μέσα- αν εξατμίζεται το νερό κι έχει στερέψει η βρύση για το γέμισμα?

Πω πω, ναι, ξέρω, είμαι μια γκρινιάρα και μισή, αντί να κάτσω εκεί να χάσκω από την καραχλίδα... Λες και τα έβλεπα και στο χωριό μου αυτά κι έχω πλήρη εξοικείωση, γι'αυτό και το μπλαζέ μου το υφάκι! Κάθομαι η αναίσθητη και σκέφτομαι τον λογαριασμό...

Και συνειδητοποιώ ότι μέσα σε δευτερόλεπτα από το αντίκρυσμα κάτι τέτοιων φωτο, το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό δεν είναι το: "Μα τι φτιάχνουν οι πούστηδες!", αλλά το: "Τι καρασπατάλη!". Και μετά φυσικά όλα τα γνωστά: "Με τόσα χρήματα θα μπορούσαμε να σώσουμε φτωχούς, να βοηθήσουμε παιδάκια, να δώσουμε σε γονείς που δεν έχουν να εγχειρηστεί το παιδί τους" και όλα αυτά τα ενοχικά...

Οχι ότι δεν ΒΛΕΠΩ την ομορφιά του πράγματος - την βλέπω και την παραβλέπω. Απλώς μου φαίνεται ανούσια... Και δεν ξέρω ακόμη κι αν ήμουν καλεσμένη εκεί (διότι το να πληρώσω διαμονή μόνη μου στο Atlantis ή το Burj Al Arab ας πούμε, χλωμό!), αν θα μπορούσα να το διασκεδάσω ξέροντας το τι συμβαίνει στον κόσμο.

Και μετά συνεχίζω να σκέφτομαι πως ό,τι κι αν κάνουμε, όσο μικρό κι όσο μεγάλο, όσες συνδρομές κι αν δώσουμε σε φιλανθρωπίες, όσο κι αν βοηθήσουμε τις Μ.Κ.Ο, όσο κι αν βοηθήσουμε ακόμη και στη μικροσφαίρα της γειτονιάς μας, τα μισά (και λίγα λέω) από τα αγαθά προς βοήθεια πάνε σε τσέπες, και ο πόνος σε οποιοδήποτε επίπεδο (σωματικό, ψυχολογικό, πνευματικό), είναι τόσο γενικευμένος που θα υπάρχει πάντα. Οσο υπάρχουμε κι εμείς.

Οπότε τι θέλει να πει ο ποιητής? Ρε λες να έχω γίνει πολύ κυνική με τα χρόνια?... Παίζει. Μπορεί να έχει μεγαλώσει αρκετά και το παιδί μέσα μου και να έχει ξεχάσει να τα βλέπει όλα με το αθώο μάτι του: "Αχ, κοίτα τι φοβερό, γουάου, σούουουουπερ!". Ισως να μην υπήρξε και πολύ παιδί εδώ που τα λέμε, και να γεννήθηκε μικρό γεροντάκι, χορτασμένο, μην πω μπαφιασμένο...

Ισως βέβαια, παρ'όλες τις φιλότιμες προσπάθειές μου, να είναι ακόμη παιδί το μέσα-μέσα. Και γι'αυτό να ευχαριστιέται τις αγκαλιές, τις κοιμισμένες μικρές αναπνοές, το φως, μια ζωγραφιά, ένα μικροδωράκι αναπάντεχο, γέλια, τα Χριστούγεννα με τα φωτάκια του δέντρου να αντανακλούν σε παιδικά ματάκια, ένα κλείσιμο ματιού απ'τον έρωτά σου από απέναντι στο τραπέζι παρουσία όλων, τέτοια...

Χμμμ... ίσως είναι κάτι απλούστερο: το ότι δεν έχω κινηθεί σε τέτοια επίπεδα διαβίωσης και μου φαίνονται υπερβολικά όλα αυτά - εννοώ ότι ακόμη και τα θέατρα ή το Μέγαρο στα οποία μπορώ να κινηθώ, μαζί με μουσεία, εκθέσεις, εκδηλώσεις για την Τέχνη, δεξιώσεις και διάφορα "events", μπορεί κάλλιστα για κάποιον άλλον να θεωρούνται εξτραβαγκάντζες χωρίς νόημα. Αφού ουσιαστικά δεν προσφέρουν πιάτο φαί σε κάποιον που πεινάει π.χ. στην Ομόνοια, απλώς συνεισφέρουν στα έξοδα του χώρου, τους μισθούς των υπαλλήλων και τις αμοιβές των καλλιτεχνών.

Και καλά εγώ, ας φύγουμε από τη μικρόσφαιρά μου κι ας πάμε πάλι πίσω στη μεγάλη εικόνα: αν ένα τέτοιου τύπου ξενοδοχείο δεν κάνει τουλάχιστον τέτοιου τύπου εγκαίνια δεν πρόκειται να βγάλει τα λεφτά του ΠΟΤΕ. Μιλάμε για οικονομικό βούλιαγμα άνευ προηγουμένου και για ανθρώπους-σύγχρονους σκλάβους που "δεν υπάρχουν" για κάνεναν, βοήθησαν στα χτισίματα και τώρα δεν μπορούν να πάνε πουθενά. Είναι ζωντανά κουφάρια που βαραίνουν στ'άμπάρια και άντε να τους ρίξουμε στη θάλασσα να ξεφορτώσουμε λιγάκι...

Overhead πάνω στο overhead πάνω στο overhead.

Υπεραξία πάνω στην υπεραξία.

Και χρήματα πάνω στα χρήματα, κυριολεκτικά φτιαγμένα από αέρα κοπανιστό, δλδ χωρίς ουσιαστικό αντίκρυσμα σε αληθινά, τυπωμένα λεφτά.

Δεν ξέρω... χωράνε όλα αυτά στην ανθρωπότητα? Πόση υπερβολή μπορούμε να σηκώσουμε ως είδος? Ηρθαμε εδώ για τέρψη, απόλαυση, χλιδή και παραμύθιασμα? Κι αν μια ασκητική ζωή είχε τόσα οφέλη, γιατί δεν έγινε πραγματικά μονόδρομος με την αποστομωτική παρεχόμενη ευτυχία του να είμαστε όλοι γιόγκι εν πλήρη γαλήνη?

Παρά τσιμπάμε με τα βεγγαλικά και τα θεάματα?

Ουφφφφφφ.... τα παρασκέφτομαι... σύνελθε Αφροδίτη, live and let live!