Constant Craving / K.D. Lang
Πώς είπατε? Το internet είναι το πιο δημοκρατικό μέσο στον πλανήτη, από τη στιγμή που οποιοσδήποτε έχει πρόσβαση μπορεί να γράψει ό,τι του κατέβει? Να αυτο-εκδοθεί, να βγάλει απωθημένα, ταλέντο, μεράκι, παράπονο, γνώσεις, κριτική? Να επικοινωνήσει, φλερτάρει, τσακωθεί, ενημερωθεί, χαζέψει, διασκεδάσει, καλλιεργηθεί, βαρεθεί, βοηθηθεί? Να γίνει γνωστός, γνωστότερος, διάσημος? Να φτάσει να τον τρέμουν οι εταιρίες μη και θάψει προϊόν τους ή ν’ανεβοκατεβάσει κυβέρνηση για πλάκα? (δεν παραληρώ, έχουμε δει και χειρότερα...).
Ε, υπάρχει κάτι που εμείς μες τη νιρβάνα της οθόνη μας δεν το έχουμε ούτε καν στο πίσω μέρος του μυαλού μας. Ούτε καν στο πίσω μέρος της φτέρνας μας δεν το έχουμε δλδ. Χρειάζεται ένα βασικό προσόν. Που χωρίς αυτό, niente. Κουφοί, ΟΚ. Κουτσοί, ΟΚ (και μάλιστα φαντάζομαι μεγάλη υπόθεση εκεί!). Κουλοί, με την κατάλληλη βοήθεια ΟΚ.
Τυφλοί όμως?
Ντχ! Εκεί σας θέλω! Ναι, ναι, ξέρω, elementary my dear Watson. Σκεφτείτε όμως: επανάσταση στο πώς βλέπουμε τον κόσμο μας, η εξέλιξη της κοινωνίας ολόκληρης στο παγκόσμιο χωριό, και ο τυφλός έξω ΚΑΙ από αυτό... Πατητή να μείνει στα ίδια, όταν ο κόσμος όλος καλπάζει προς μία κατεύθυνση. Του μεγαλώνουμε κι άλλο την απόστασή του από την αιχμή του ο,τιδήποτε.
Τεχνολογία υπάρχει, κι όπως λέει ενδεικτικά εδώ:
Internet users who have no sight at all may utilize a screen reader, which reads the content of the web page, or rather the HTML code of the page, back to them.
Φωνή λοιπόν. Στο Ελλαδιστάν? Χμμμ... Κι εντάξει, όχι εδώ, έξω. Ομως όπως δείχνει κι έρευνα του Jonathan Lazar, υπάρχουν πολλά εμπόδια:
1. page layout causing confusing screen reader feedback
2. conflict between screen reader and application
3. poorly designed or unlabeled form
4. no alt text for pictures
5. misleading links, inaccessible PDF files, and a screen reader crash (3-way tie)
Σκασίλα μας, ε? Κλείστε όμως τα μάτια σας και κάντε μια δοκιμή εδώ να δείτε...
Ακόμη και στην περίπτωση που δεν χρησιμοποιείται φωνή, αλλά το ίδιο το πληκτρολόγιο, όπως λέει εδώ, δλδ:
Braille keyboards, which transfer information into bumps that rise and fall beneath the user's fingertips.
τα προβλήματα υπάρχουν. Επιγραμματικά, οι συσκευές αυτές
... can't interpret graphics like pictures and logos, and they can't scan. Instead they read every word of text, rattling off links that a sighted user could dismiss with a glance.
Τι κάνουμε λοιπόν? Σχεδιασμό web accessibility φυσικά. Μια ιδέα εδώ.
Αλλά όσο σκέφτομαι ότι τουλάχιστον για τα μπλογκς μας, η Google τα έχει κάνει μούτι όπως είναι, έτσι και ζητούσαμε και την ευχέρεια να δημιουργηθεί πρωτόκολλο και σχεδιασμός τέτοιος ώστε να υπάρχει φωνητική πλοήγηση, τι θα γινόταν?
Collapsus totalus?
ΥΓ- η λέξη με Braille είναι το LOVE.
