- Μμμναι, ναι αγόρι μου, ναι δουδούνι μου... δε θα σε ξαναφωνάξει ο κακός ο αρχηγός τώρα που παραιτήθηκες κι εσύ φιφίκο μου, να σου αναθέσει καμμιά κουλαμάρα πάλι ε? Φτάνει που σκαρώσαμε ολόκληρη ιστορία ότι με απήγαγαν εξωγήινοι.... για να μην πάρουν πρέφα στην υπηρεσία ότι τα φτιάξαμε... τέρμα τα χουνέρια, έτσι παιδαρά μου?- Ναι κουκλάρα μου εσύ, ναι χουχούνι μου! Εδώ θα μείνω, σπίτι, μαζί σου... μέχρι φακιόλι στο κεφάλι θα βάλω, ν’ανοίξω φύλλο για τυρόπιττα που σ’αρέσει... για τα ματάκια σου τα όμορφα... και τα χειλάκια σου τα όμορφα... και τα βυζ-
- ΕΛΑ ΣΑΧΛΕ! Εχουμε να πάμε να πάρουμε τα ένσημα από το γραφείο, μη μας τα φάνε οι άχρηστοι! Σήκω, ντύσου... και όχι τίποτα, δεν τους τα χαρίζω, τόσο μακελειό που φάγαμε στο κεφάλι μας και τόσο ερωτηματικό και τόση τσιγαρίλα παφ και πουφ όλοι στα μούτρα μας...
- Ναι, το μωράκι μου το πείραξαν όλα αυτά τα τέρατα και οι καπνοί.... ξέρω... αλλά θα δεις, θα σε κάνω εγώ να γελάς μανάρι μου από δω και πέρα... έλα γκίλι-γκίλι η μεσούλα... έλα γκίλι-γκίλι το μπουτάκι... έλα το-
- Μωλντερ κόφ’το, την άλλη φορά που είχες ξεκινήσει έτσι, και μ’έψησες και βάλαμε και κάμερα να γράψεις την πριβέ μας τσόντα, ρεζίλι μ’έκανες, άχρηστε! Αχ δεν είσαι άντρας εσύ, δεν είσαι!
- Ελα να σου δείξω μανάρα μου αν είμαι άντρας και ΠΟΣΟ, κάτσε μισό λεπτό να σου-
- ΩΠΑ! Μώλντερ, τι είναι αυτό?
- Μμμμμμμ, ωραίο βρακί... μμμμγκνλκ, τι... ποιό... το ποιό να είναι, ποιός?
- Αυτό παιδί μου, αυτό στο φάκελλο από... μισό να δω, από τα νησιά Κικιμπίκι λέει... πού είναι αυτά καλέ?
- Ουφφφφφ.... στου διαόλου τον π*, εκεί που πήγε κι ο δικός μου δηλαδή, τέτοια ξενέρα πού’σαι, γμτφελέκι μου μέσα!
- Μπλόγκερς, μπλόγκερς... κατι μου θυμίζει το όνομα! Ρε συ, λες να είναι αυτοί που...
- Αυτοί που τι?
- Αυτοί που οργανώνουν διάφορα, από κει που ο καθένας κρατούσε ημερολόγιο στο ίντερνετ και ξαφνικά έγιναν ομάδες διαφόρων και κάνουν διάφορα, και φτιάχνουν κινήσεις διάφορες...
- Με φώτισες, κάτι πιο συγκεκριμένο?
- Αυτοί ρε παιδί μου που είναι καλόπαιδα αλλά και τρόλλια, πανέξυπνοι και ακατοίκητοι μαζί, σοβαροί και χαβαλέδες, του σχοινιού, του παλουκιού, του σαλονιού και του αλωνιού-
- Δε μου λες, τα τσούξαμε πρωί-πρωί ρε Σκαλλίνι, τι μου τσαμπουνάς εκεί πέρα?
- ΕΦΥΓΕΣ!
- Τι έκανε λέει?
- Εφυγες, πας να μάθεις! Δεν παραιτηθήκαμε για να μας έρχονται τα μυστήρια στην πόρτα, θέλω την ησυχία μου! Οπότε θα πας να το λύσεις, όσο εγώ θ’ασχολούμαι με τις προετοιμασίες του γάμου μας.
- ΤΟΥ ΠΟΙΑΝΟΥ?!
- Ελα, ώχου, πώς κάνεις έτσι, ένα πάρτυ εκεί χάμω θα είναι, σιγά τ’αυγά, να πιούμε, να χορέψουμε... άντε τώρα, έχεις να βρεις για τους μπλόγκερς είπαμε!
- Δεν πάω πουθενά! Εδώ μου ξεφουρνίζεις για γάμους και εγώ θα πάω να ψάξω για τους... τους Ανώνυμους Μπλογκερικούς?
- Αν δεν πας, δεν θα σου ξαναγράψω τους Τudors να τους βλέπεις την άλλη μέρα, που τους βάζει αργά κι εσύ ροχαλίζεις στον καναπέ!
- Θα τους βρω στο βίντεοκλαμπ. ΔΕΝ ΠΑΩ!
- Αν δεν πας, δεν θα σου ξαναδώσω χαρτζηλίκι, κι ό,τι βγάζεις θα τα βάζω κατευθείαν στο λογαριασμό μου.
- Αυτό το κάνεις έτσι ή αλλιώς. ΔΕΝ ΠΑΩ!
- Νο κοκό για ένα μήνα.
- Ολόκληρο?
- Κι άλλους τρεις επιτόκιο.
- Τέσσερεις στο σύνολο?
- Εξι, γιατί αργείς.
- Καλά, Πάω!
Συνεχίζεται...
