Ναι, συμβαίνουν και εις τας Εσπερίας αεροπορικές τραγωδίες στην πολεμική αεροπορία, όπως αναγράφεται περιληπτικά και στην wikipedia/ List of notable incidents & accidents on military aircraft:
2007:
January 10 – Two Squirrel helicopters from the Defence Helicopter Flying School at RAF Shawbury in the United Kingdom collide in mid-air, killing one and injuring three.
January 24 – Ecuadorian Defence Minister Guadalupe Larriva, her 17-year-old daughter and five army officers are killed when two Aérospatiale Gazelle military helicopters collided during a night training.
February 2 – A HAL Dhruv helicopter, part of the Saarang Helicopter Aerobatics team lost altitude and crashed while practicing for the Aero India-2007 at the Yelahanka Air Base near Bangalore, India. The pilot was severely injured, and the co-pilot was killed. The Saarang team continued their planned performance for the airshow.
February 18 – A United States Army CH-47 Chinook crashed in southeastern Afghanistan due to a sudden, unexplained loss of power and control killing eight and wounding 14.
April 12 – An unarmed Tornado ECR of the German Air Force crashed in a rock face near Lauterbrunnen, Switzerland, killing the pilot. The weapons system officer ejected and was rescued severely injured from the rock face by a local helicopter rescue team. The crash occurred minutes after refueling in Emmen during an authorized navigation training in the Swiss Alps while returning to Germany from a long-distance flight to Corsica, France
April 20 - A BAE Hawk crashes at RAF Mona, Anglesey, North Wales. Pilot ejected unharmed.
April 21 – A United States Navy Blue Angels F/A-18 Hornet crashes into a residential neighborhood while performing at an airshow in Beaufort, South Carolina, in the United States, killing the pilot.
April 27 – A Russian military Mil Mi-8 transport helicopter crashes near Shatoy, Chechnya in Russia. The incident occurred during the Battle of Shatoy and killed the crew and 17 special forces soldiers on board.
May 6 – A French Air Force de Havilland Canada DHC-6 Twin Otter transporting Multinational Force and Observers crashes into a truck while making an emergency landing near El-Thamad, Egypt killing all nine people on board.
May 11 – A Republic of China Air Force Northrop F-5 crashes in Hukou, Taiwan, killing five people.
May 24 – A Peruvian Air Force de Havilland Canada DHC-6 Twin Otter crashes in dense jungle after taking off from Pampa Hermosa, Peru. Of the 20 people on board, 13 were killed.
June 13 – A Mongolian military Mil Mi-8 helicopter crashes in Selenge Province, Mongolia while en route to a forest fire killing 15 of the 22 people on board.
Δεν χρειάζεται να είναι κανείς πυρηνικός φυσικός για να καταλάβει ότι οι χειριστές πυροσβεστικών αεροσκαφών (και μαζί φαντάζομαι όλες οι υπόλοιπες δυνάμεις στην ανελέητη μάχη με τους εμπρησμούς και τις πυρκαγιές) ζούνε και προσφέρουν πέραν του κλασικού job description. Κι όχι μόνο αυτοί, αλλά όλοι όσοι τάσσονται υπέρ του κοινού καλού, με αμοιβή ή χωρίς. Κάποτε μου είχε πει χαμογελώντας γλυκόπικρα ένας εθελοντής γιατρός που μόλις είχε γυρίσει από αποστολή με τους "Γιατρούς Χωρίς Σύνορα", ότι τελικά έγιναν "Γιατροί Χωρίς... Ορια". Κανένα χρηματικό ποσόν, ανάγκη, λασκάρισμα βίδας ή ψυχαναγκασμός δεν μπορεί να σε σέρνει κάθε μέρα να αποδίδεις πέρα από τις δυνάμεις σου για κάτι που στην τελική μπορεί να μην είναι καν δικό σου. Ειδικά όταν έχεις δημιουργήσει και οικογένεια που περιμένει από σένα...
Μου φαίνεται ασύλληπτο που όσο ζω, όλους αυτούς τους ανθρώπους που είναι ταμένοι στο καθήκον, δεν τους παίρνω χαμπάρι παρά μόνον όποτε συμβαίνει το μοιραίο. Μου φαίνεται αδιανόητο το ότι ξέρω τι χρώμα βρακί φοράει π.χ. η Τζούλια Αλεξανδράτου –χωρίς να ρωτήσω μάλιστα- και να μην έχω καν ψυχανεμιστεί πώς ζούνε κι εργάζονται αυτοί οι συνάνθρωποί μας, πώς νιώθουν, τι πίεση τραβάνε, τι αιτήματα έχουν, τι αμοιβές οφείλουμε να τους δίνουμε, ποιά είναι αυτά που πρέπει να τσακιζόμαστε να τους προσφέρουμε για να τους διευκολύνουμε τη ζωή... Θεούλη μου, πόσο δεδομένους τους θεωρώ όλους αυτούς τους ανθρώπους!
Δεν ξέρω, μάλλον δεν είμαι πολύ καλή παρέα όταν συμβαίνουν αυτά. Ναι, είναι υπέροχος ο κόσμος, όταν αισθάνεσαι να σε γεμίζει δέος κι ευγνωμοσύνη η ζωή και το να είσαι χρήσιμος στους γύρω σου. Αλλά όταν έρχεται η φάση της απώλειας.... εκεί τα χάνω. Τι να αποτίσω φόρο τιμής κι εγώ, τι να τους ανακράζω Ηρωες (που είναι), τι να τους αναγνωρίσω και να τους έχω σαν παράδειγμα για τα παιδιά μου... Δεν μετράει. Αν βάλω και το ότι μένω εξαιρετικά αμήχανη στο θέμα του ταυτόχρονου θανάτου, πώς δλδ δυό, τρεις, πέντε, δέκα, παραπάνω άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους την ίδια στιγμή, πώς συγχρονίζεται η αποφοίτησή τους από το μεγάλο Μάθημα, ενώ οι υπόλοιποι παραμένουμε στο αμφιθέατρο να συνεχίζουμε την παράδοση, δεν ξέρω, είναι πολύ πέρα και πάνω από μένα...
Είναι ηλίθιο να τους λιώνουμε στη δουλειά και να φεύγουν από τεχνικά λάθη ή ρεύματα (διότι παλιά αεροπλάνα κτλ) ή κόπωση ή ο,τιδήποτε, εν καιρώ ειρήνης. Είναι απαράδεκτο να χάνουμε τζάμπα έστω κι έναν μάχιμο και μαχόμενο. Είναι βέβαια μεγάλο να φεύγουν πάνω στο καθήκον. Αλλά και εξίσου μεγάλο απ’την ανάποδη το να μένουν οι δικοί τους με την απουσία, όταν καταλαγιάσει το πένθος.
Πολύ φοβάμαι ότι θα μείνω να σαπίσω στα έδρανα, γιατί δεν μπορεί να τα χωρέσει το μυαλό μου. Θα παραμένω εσαεί μετεξεταστέα, κι όχι με την ορμή της νιότης, αλλά με το «Ας μου εξηγήσει κάποιος επιτέλους» του μικρόνοα της τάξης, όσο το απ’έξω μου θα γερνάει και θα μουμιοποιείται.
Μπα, δε θα φτάσω σε βαθιά γεράματα γιατί έχω υψηλή αποστολή να μεγαλώσω τα παιδιά μου, αλλά γιατί δεν θα με περνάει κανείς σοβαρός καθηγητής.
Δεν τα χωράει ο νους μου όλα αυτά. Οι καλοί να φεύγουν πρώτοι, απότομα, και μαζί...
Για συγκεκριμένα αίτια, συνθήκες, ευθύνες, διαβάστε και φρίξτε ελεύθερα:
e-tipos 24.07.07
eleftherotypia 24.07.07
Kathimerini 24.07.07(απ'όπου και η φωτο)
