Ηρθαν τα καλόπιστα, σπαθί-κοντάρι στο πλάι μας, βλέποντας πίσω από τις γραμμές. Ηρθαν και τα κακόπιστα, γύρισαν και την πλάτη συσκεπτόμενοι για το άτοπον του εγχειρήματος... Και παίξαμε όλοι μας τα κλισέ που περιμέναμε, αλλά αν δεν περνούσε το 24-ωρο κατ'αρχάς, δεν θα τα βλέπαμε ξεκάθαρα. Κάποιοι λοιπόν ξέρουν την αλήθεια, ότι νιώθουμε όπως νιώθουμε. Εφημερίδα εκδώσαμε, όχι λίστα διανυκτερευόντων, ούτε το Χρυσό All-inclusive Μanual της Υπάρξης!Κάποιοι άλλοι βέβαια προτιμούν να νομίζουν ότι νιώθουμε κάπως έτσι:
Η ότι θα κυκλοφορούμε από δω και στο εξής κάπως έτσι:
Μπααα...Ακούσαμε πολύυυ προσεκτικά και τα μεν, ακούσαμε ακόμη προσεκτικότερα και τα δεν. Our feeling at the end of the day?
Ολα καλά. Επιτέλους, η βάση για να ξεκινήσουμε το μεγάλο ταξίδι! ;)
Γιατί η αισιοδοξία?
Μα τα πράγματα δεν είναι πάντοτε αυτά που βλέπουμε με μια γρήγορη ματιά.
Κι όπως ξέρεις αγαπημένε μου αναγνώστη, ναι, εσύ που με διαβάζεις τώρα, το μόνο που ξέρεις είναι ότι ποτέ δεν ξέρεις. Δεν ξέρει κανείς για την ακρίβεια πώς αλλάζει η πορεία των πραγμάτων και τι θα γινόταν αν... Τι? Εγώ? Εγώ κι αν δεν ξέρω! Αλλά εγώ τώρα "ταξιδεύω", δεν είπαμε?!
