Ιδού η έκταση των καμμένων, από την KAΘΗΜΕΡΙΝΗ, 08.07.07. Κάντε κλικ να δείτε και τις δορυφορικές εικόνες με την σχετική επεξεργασία. Η εφημερίδα προσθέτει: "Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ στο πλαίσιο της προσπάθειας, για συνεχή και ακριβή ενημέρωση, προτίθεται και σε μελλοντικές λήψεις της περιοχής, έτσι ώστε η παρακολούθηση να είναι διαρκής και αποκαλυπτική".Εκεί φτάσαμε δυστυχώς... "Αστυνόμευση" από την ανάποδη, ιδιωτική - όχι μόνο σε επίπεδο ΜΜΕ αλλά και ατομικό. Να παρακολουθείς δλδ το κράτος αν κάνει καλά τη δουλειά του, (την προστασία των αυτονόητων) και πάλι καλά να λέμε!
Κι από την άλλη, ποιός θυμάται πλέον την Πεντέλη?
"... Είναι χαρακτηριστικό ότι έκταση 800 τ.μ. (δασική αλλά μόνο προς το παρόν) στην περιοχή του Αγ. Στεφάνου, μεταβιβάστηκε αντί του ποσού των 10,27 ευρώ με προσύμφωνο που υπογράφηκε το 2006. Πρόκειται για έκταση την οποία οικοδομικός συνεταιρισμός ο οποίος από το 1992 τελεί υπό εκαθάριση, αλλά 14 χρόνια μετά συνεχίζει να μεταβιβάζει εκτάσεις. Η δικαιολογία είναι ότι ο δικαιούχος της έκτασης είχε κληρωθεί το 1952 μέσω του συνεταιρισμού, αλλά δεν είχε αναζητήσει το οικόπεδό του για εξήντα χρόνια. Ετσι, ένας από τους κληρονόμους απέκτησε με ένα πενιχρό αντίτιμο την έκταση χωρίς μάλιστα να καταβληθούν φόροι. Την ίδια στιγμή οικόπεδο 400 τ.μ. στην περιοχή φτάνει να πωλείται 300.000 ευρώ! Αν μάλιστα η έκταση ενταχθεί στο σχέδιο πόλης, η τιμή θα εκτιναχθεί στο ένα εκατ. ευρώ. Πώς όμως κάποιος αποκτά μια έκταση -δασική αρχικά- στην Πεντέλη;
Μέσω οικοδομικού συνεταιρισμού."
Και όσο διαβάζετε θα φρίττετε και περισσότερο.
Οπότε τι μας μένει? Να δείξουμε ότι δεν περνάνε αυτά. Αλλά και να μην αγοράσουμε σε καταπατημένη γη. "Πώς θα το ξέρω", θα μου πείτε τώρα, με τέτοια επέκταση που έχει πάρει το λεκανοπέδιο, "αν αγοράζω καμμένο? Εγώ νόμιμα θα το πάρω!"
Χμ, από δικαιολογίες καλοί είμαστε.
Για δείτε επίσης από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 08.07.07
"Απαράδεκτες πρωτοβουλίες" (του Δημητρη Καραβελλα*)
"Για μια ακόμα φορά βιώσαμε αυτό που βιώνουμε σχεδόν κάθε καλοκαίρι: η Ελλάδα τυλιγμένη στις φλόγες με τους προληπτικούς και κατασταλτικούς μηχανισμούς της χώρας να έχουν παραλύσει.
Οι ώρες κρίσης προφανώς δεν προσφέρονται για συγκρούσεις, αλλά για συμπαράσταση και υποστήριξη σε όσους βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της πυρόσβεσης. Στις δεκάδες πυρκαγιές που συγκλόνισαν τη χώρα, ξεχωρίζει η περίπτωση του Εθνικού Δρυμού της Πάρνηθας. Περιοχή με πολλούς εθνικούς και διεθνείς τίτλους προστασίας που δεν κατάφεραν όμως να την προστατεύσουν από το εφιαλτικό σκηνικό. Το ερώτημα είναι σαφές και ζητά το ίδιο σαφή απάντηση και ανάληψη πολιτικής ευθύνης. Πώς κάηκε ένας ολόκληρος Εθνικός Δρυμός –σε ένα λεκανοπέδιο που δεν μας περισσεύει και το πράσινο– από μια «ελεγχόμενη» πυρκαγιά που ξεκίνησε 15 χιλιόμετρα μακριά;
Δυστυχώς, φαίνεται πως το πρόβλημα δεν είναι μόνο η καταστολή, αλλά ο κύκλος πρόληψη - καταστολή - αποκατάσταση και προστασία, για τον οποίο δεν έχουν υπάρξει οι κατάλληλες πολιτικές αποφάσεις εδώ και δεκαετίες και δεν έχουν ληφθεί τα απαραίτητα μέτρα. Αντιθέτως, είναι νωπές ακόμη οι μνήμες μας από τις απαράδεκτες κυβερνητικές πρωτοβουλίες για αναθεώρηση του άρθρου 24 του Συντάγματος. Είναι πολύ πρόσφατη η τροπολογία που κατέθεσε ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης για ουσιαστική νομιμοποίηση αυθαιρέτων στα δάση. Είναι εντελώς αδικαιολόγητη η καθυστέρηση της ολοκλήρωσης του κτηματολογίου και των δασικών χαρτών, τόσο από την παρούσα κυβέρνηση όσο και από τις προηγούμενες. Και όλα αυτά βεβαίως δεν γίνονται γιατί ορισμένοι πολιτικοί και κόμματα αποφάσισαν ξαφνικά να αδρανήσουν ή να αδιαφορήσουν για το περιβάλλον – προφανώς μια μερίδα τουλάχιστον της κοινωνίας πιέζει για τις σχετικές «ρυθμίσεις».
Αυτό που για μια φορά αποδεικνύεται περίτρανα ότι απουσιάζει είναι αυτό που έχει απόλυτη και άμεση ανάγκη η χώρα: η σωστή και ολοκληρωμένη θεσμική θωράκιση των δασών και δασικών εκτάσεων και η απόλυτη προστασία τους μετά την καταστροφή. Ο εφιάλτης των κλιματικών αλλαγών δεν αφήνει πλέον κανένα απολύτως περιθώριο για εφησυχασμό – σε ολοένα και πιο θερμές εποχές, οφείλουμε επιτέλους να οργανωθούμε σωστά και να εκτιμήσουμε την πραγματική αξία των δασών μας ως πνεύμονες ζωής και όχι ως οικόπεδα προς αξιοποίηση".
* Ο κ. Δημήτρης Καραβέλλας είναι πρόεδρος του ελληνικού WWF http://www.wwf.gr/.
Σημ: Ετσι και κυρήσσονταν όλες οι εναπομείνασες δασικές εκτάσεις/πνεύμονες της Ευρώπης (για να μην πω της Γης) Πανευρωπαϊκοί Προστατευόμενοι Δρυμοί (δλδ οικοσυστήματα ή βιότοποι με μεγάλη οικολογική αξία με δάση, λιβάδια, λίμνες, ποτάμια, οικισμούς, καθώς και ιστορικά - αρχαιολογικά ευρήματα και μνημεία), με απόλυτη ποινικοποίηση της καταστροφής τους από άνθρωπο (ω, ελάτε τώρα, φυσικά και μπορεί να αποδειχτεί), θα συνερχόμασταν οικονομικά από την καμπάνα που θα τρώγαμε κάθε καλοκαίρι?
