Για τη Μαρίνα 2

Σφίξε με, δε μου φτάνει...

Τέτοια αγκαλιά Μαρίνα, που χώνεσαι μέσα και νομίζεις ότι όλα πια οκ... Ασφάλεια, δύναμη και κάποιος επιτέλους είναι το καταφύγιό σου.

Με τη μυρωδιά του δικού σου ανθρώπου στα ρουθούνια σου, και που κλείνεις τα μάτια, σταματά ο κόσμος ν'αφουγκραστεί... την ανάσα σου, την παύση σου.

Μπορεί να περιμένει να ξανασφαχτεί σε λίγο.

Εσύ δεν πας πουθενά έτσι ή αλλιώς.