Από τις πιο περιεκτικές φωτο που έχω δει σε πολιτικό ρεπορτάζ. Τι να λέμε...
Ξεκοκκάλιζα που λέτε κυριακάτικες εφημερίδες μετ'εντοσθίων, και στάθηκα στο ότι εκείνες τις ώρες οι Τούρκοι στρατηγοί είχαν ήδη ανεβάσει στο ίντερνετ μια προειδοποίηση με κορδελλάκι, πεσκέσι στον Ερντογ(ιατα)γάν:
(σε χοντρή σούμα)
"Δεν έχεις τα προσόντα. Ακόμη κι αν τα βρεις και βγεις, θ'αποφασίζεις με συμβουλάτορα τον Αλλάχ (αντί εμάς) και δε γουστάρουμε. Αλλά ακόμη κι έτσι, το Κοινοβούλιο δεν έχει δικαίωμα να εκλέξει ισλαμιστή Πρόεδρο. Κι αν γίνει η στραβή και βγεις παρ'όλ'αυτά, εμείς κερνάμε πραξικόπημα".
Τα βλέπει η Ε.Ε. και φρικάρει εντελώς, οπότε αποκλείει περιθώρια διαπραγμάτευσης με τους στρατηγούς α-λα-Τουρκ (να πω ότι έχει άδικο?!).
Ωραία λοιπόν, ένα βήμα μπρος, δύο πίσω, τρία δεξιά, μισή στροφή αριστερά, πήδημα επιτόπιο και το αυτόν. Στο μέλλον δε φτάνουμε ούτε με υπερσυμπιεστή αεροστροβίλωσης.
Ερχεται μετά καπάκι ο Σέσκισασεγκολενζύ, με το αμίμητο "Αμερικάνοι μη φοβού, μπορείτε να βασίζεστε πάνω μας, μη μου κάνετε μούτρα που τα πήρατε με τον πρώην τον στρίτζο, όλη η Γαλλία είμαι εδώ (αμ πώς!) όποτε με χρειαστείτε. Για να μη με πάρουν στο ψιλό όμως, αφήστε με να λέω ότι φίλοι-φίλοι, αλλά δικαιούμαστε να σκεφτόμαστε και διαφορετικαμουαχαχαααά...", συνεχίζει με το μεγαλειώδες "Η Γαλλία δεν θα παρέχει σπίτι για την μιζέρια όλου του πλανήτη" (καλά ντε, δε σ'είπαμε και καμπούρη!), και κλείνει και την πόρτα και στα μούτρα της Τουρκίας (άσπλαγχνε!). "Δεν είστε ευρωπαίοι χρυσά μου, τι να κάνουμε δηλαδή τώρα?"
Μωρ'δε πα να χτυπιέται η Ντόρα: "Παρά τον διαφαινόμενο σκεπτικισμό που αναπτύσσεται σε κάποιες χώρες της Ευρώπης, εμείς στην Αθήνα υποστηρίζουμε την ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας. Η πλήρης προσαρμογή της Τουρκίας με τις ευρωπαϊκές αρχές και αξίες πρέπει να σημαίνει και πλήρης ένταξη στην ευρωπαϊκή οικογένεια. Μια ευρωπαϊκή δημοκρατική Τουρκία είναι προς όφελος της ειρήνης, της σταθερότητας και της ανάπτυξης της περιοχής μας", οι εντυπώσεις δίνουν ήδη άλλοθι σε πολλούς.
Δεν συμφέρει να μπει σε αυτήν την κατάσταση, αλλά όσο παραμένει σε αυτήν την κατάσταση και δεν μπαίνει, χάνουμε όλοι μας χρόνο, χρήμα κι ανθρώπινα δικαιώματα. Ας μην το αναλύσω με το Κουρδικό και τα εσωτερικά της όμως και φουντώσω βραδιάτικο.
Διότι έχω ήδη μπει στο γκριλλ με το εξής μαστουρμπιδικόν: εν αναμονή των επόμενων 100 ας πούμε ημερών, με εκλογές στη γείτονα κι αλλαγή σελίδας στην προπαρα-γείτονα, που θα ψαχνόμαστε να δούμε προς τα πού θα πάει τι, ξέρετε τι χτυπάει τιλτ στα ιντερνετο-ψαχτήρια των συμπολιτών μας? (και παγκοσμίως, μη το κάνουμε θέμα)... Οχι, ξέρετε? (θα κλάψω!)
Οι 45 μέρες (μη εξαγοράσιμης) φυλάκισης της Paris Tsoulton, επειδή παρέβη πρότερη δικαστική απόφαση αφαίρεσης άδειας οδήγησης (λόγω σταγόνων αίματος στο αλκοόλ στις φλέβες της).
ΤΙ ΛΕ ΡΕ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ!
Up close and personal η Paris χωρίς τους γαλάζιους (απόχρωση ψηφίδας πισίνας από ακουαμαρίνα σε νερό φερμένο από τον Ειρηνικό ωκεανό με τάνκερ το ηλιοβασίλεμα) φακούς επαφής της, χωρίς τρίκιλα πρωϊνού στόκου στη μούρη και κυρίως χωρίς γκόμενους και το μυξόσκυλο.
Πίκρα κορίτσι μου, έχεις δίκιο....
Αυτό που μου τη σβουρίζει βέβαια είναι που όσο εμείς θα βράζουμε στο ζουμί μας μη μπορώντας να επηρρεάσουμε τίποτε από την ευρωπαϊκή πορεία ή να αποσαφηνίσουμε την εξωτερική μας πολιτική προς όφελός μας, η τύπισσα θα βγάλει την εμπειρία της σε βιβλίο και θα χεστεί (κι άλλο) στο τάλληρο.
Μικρή ανακούφιση: μάλλον δεν θα προλάβει να τη βγάλει και cd, διότι τότε θα την ξαναχώσουν σίγουρα μέσα για προσβολή χρηστών ηθών.
cnn french elections
kathimerini article 1, article 2, article 3
Από πού πάνε για τη φυλακή πατέρα?
