Ιπποκράτης, ο ξακουστός γιατρός που πρώτος ταξινόμησε συστηματικά την ιατρική κι επιχείρησε μια μεθοδευμένη θεραπεία των νοσημάτων. Κάποτε και μόνο ο Ορκος του εθεωρείτο ιερή δέσμευση των πτυχιούχων απόφοιτων της Ιατρικής. Σήμερα όμως?...
Οπως αναγράφεται στο site της Ιατρικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημιού Αθηνών, ο όρκος αυτός "αποτελεί μαρτυρία του υψηλού και φωτισμένου επιπέδου της Ιατρικής του Ιπποκράτη που έλαμψε τη χρυσή αυτή εποχή του Ελληνισμού και του Ελληνικού πνεύματος":
"Ορκίζομαι στον Απόλλωνα τον Ιατρό και στον Ασκληπιό και στην Υγεία και στην πανάκεια και σ΄ όλους τους Θεούς επικαλούμενος την μαρτυρία τους, να τηρήσω πιστά κατά τη δύναμη και την κρίση μου αυτό τον όρκο και το συμβόλαιό μου αυτό. Να θεωρώ αυτόν που μου δίδαξε αυτή την τέχνη ίσο με τους γονείς μου και να μοιραστώ μαζί μου τα υπάρχοντά μου και τα χρήματά μου αν έχει ανάγκη φροντίδας.
Να θεωρώ τους απογόνους του ίσους με τ΄ αδέλφια μου και να τους διάξω την τέχνη αυτή αν θέλουν να τη μάθουν, χωρίς αμοιβή και συμβόλαιο και να μεταδώσω με παραγγελίες, οδηγίες και συμβουλές όλη την υπόλοιπη γνώση μου και στα παιδιά μου και στα παιδιά εκείνου με δίδαξε και στους άλλους μαθητές που έχουν κάνει γραπτή συμφωνία μαζί μου και σ΄ αυτούς που έχουν ορκισθεί στον ιατρικό νόμο και σε κανέναν άλλο και να θεραπεύω τους πάσχοντες κατά τη δύναμή μου και την κρίση μου χωρίς ποτέ, εκουσίως, να τους βλάψω ή να τους αδικήσω. Και να μη δώσω ποτέ σε κανένα, έστω κι αν μου το ζητήσει, θανατηφόρο φάρμακο, ούτε να δώσω ποτέ τέτοια συμβουλή. Ομοίως να μη δώσω ποτέ σε γυναίκα φάρμακο για ν΄ αποβάλει. Να διατηρήσω δε τη ζωή μου και την τέχνη μου καθαρή και αγνή. Και να μη χειρουργήσω πάσχοντες από λίθους αλλά ν΄ αφήσω την πράξη αυτή για τους ειδικούς. Και σ΄ όποια σπίτια κι αν μπω, να μπω για την ωφέλεια των πασχόντων αποφεύγοντας κάθε εκούσια αδικία και βλάβη και κάθε γενετήσια πράξη και με γυναίκες και με άνδρες, ελεύθερους και δούλους. Και ό,τι δω ή ακούσω κατά την άσκηση του επαγγέλματός μου, ή κι εκτός, για τη ζωή των ανθρώπων, που δεν πρέπει ποτέ να κοινοποιηθεί, να σιωπήσω και να το τηρήσω μυστικό. Αν τον όρκο μου αυτό τηρήσω πιστά και δεν τον αθετήσω, είθε ν΄ απολαύσω για πάντα την εκτίμηση όλων των ανθρώπων για τη ζωή μου και για την τέχνη μου, αν όμως παραβώ και αθετήσω τον όρκο μου να υποστώ τα αντίθετα από αυτά".
Ο όρκος αυτός δίδεται κατά την τελετή ορκωμοσίας των τελειοφοίτων φοιτητών Ιατρικής που περάτωσαν επιτυχώς τις εξετάσεις όλων των μαθημάτων που προβλέπονται από τον Νόμο, ενώπιον του Πρυτάνεως και του Προέδρου της Ιατρικής Σχολής, παρισταμένων των Καθηγητών, των Γραμματειών της Ιατρικής Σχολής και Δημοσίων Σχέσεων του Πανεπιστημίου και τέλος, των οικογενειών και φίλων των τελειοφοίτων.
Η σεμνή αυτή τελετή της ορκωμοσίας γίνεται στην αίθουσα Τελετών του Πανεπιστημίου μας όπου είθισται αρχικά ο Πρύτανης και ο Πρόεδρος της Ιατρικής Σχολής να απευθύνουν ευχές και παραινέσεις προς τους τελειοφοίτους. Ακολουθεί η ορκωμοσία και η εκδήλωση κλείνει με την απονομή των πτυχίων Ιατρικής Σχολής.
"Του πτυχίου της Ιατρικής αξιωθείς, όρκον ομνύω προ του Πρυτάνεως και του Προέδρου της Ιατρικής Σχολής και πίστιν καθομολογώ τήνδε: Από του ιερού περιβόλου του σεπτού τούτου τεμένους των Μουσών εξερχόμενος κατ΄ επιστήμην βιώσομαι, ασκών ταύτην δίκην θρησκείας εν πνεύματι και αληθεία. Ούτω χρήσιμον εμαυτόν καταστήσω προς άπαντας τους δεσμένους της εμής αρωγής, και εν πάση ανθρώπων κοινωνίας αεί προν ειρήνην και χρηστότητα ηθών συντελέσω, βαίνων εν ευθεία του βίου οδώ, προς την αλήθειαν και το δίκαιον αποβλέπων και τον βίον ανυψών εις τύπον αρετής υπό την σκέπην της σοφίας. Ταύτην την επαγγελίαν επιτελούντι είη μοι, συν τη ευλογία των εμών καθηγητών και πεφιλημένων δασκάλων, ο θεόν εν τω βίω βοηθός".
Πού μιλά για φακελλάκια ακριβώς?
