Μου σπαράζει η καρδιά να βλέπω συνέχεια τα "Μήπως την είδατε?" και "Σας παρακαλούμε, βοηθήστε μας!"...
Τόσες μέρες έχουν περάσει, και πολύ φοβάμαι πως θα περάσουν άλλες τόσες... κι άλλες τόσες...
Δυστυχώς το πρώτο που σκέφτομαι στον κόσμο που ζούμε είναι "Πάει το παιδί!", κι όχι "Μα δε μπορεί, κάποιος θα το επιστρέψει, τα παιδιά δεν τα πειράζουν!".
Σήμερα είναι η Madeleine. Ακόμη ένα παιδί "κάποιου άλλου". Μακρυά από μας (χμ, ο Αλεξ αλήθεια πόσο μακρυά ήταν?!). Η καμπάνα θα έπρεπε να είναι μνημείο σιωπηλό και ξεχασμένο. Κι όμως χτυπά, για ποιόν κάθε φορά? Κι όλο και πιο συχνά?
Εκείνο το Ιταλάκι, το 18μηνο κουκλάκι Thomasso Onofri τι έφταιγε, που το απήγαγαν για λύτρα γνωστοί των γονιών του, μέσα από το σπίτι? Για να σκοτώσουν τελικά επειδή έκλαιγε (φανταστείτε όχι μόνο τον πανικό των γονιών για το παιδί τους, αλλά και τον αληθινό τους τρόμο που ο γυιός τους ήταν επιληπτικός, τόσες ώρες/μέρες τελικά χωρίς κάλυψη...). Mario Alessi ο δολοφόνος, και να τον έκοβαν φέτες μετά από αυτό, τι να το κάνουμε?
Μα τι ΣΚΑΤΟΚΟΣΜΟΣ είναι αυτός!!!
Ας τη γλυτώσει εύχομαι η μικρούλα Madeleine, γιατί το μυαλό μου πάει όλο στο χειρότερο...
Please contact Crimestoppers: 0800 555 111, +44 1883 731 336
Por favor contacte Crimestoppers: 0800 555 111, +44 1883 731 336
