Γιατί δεν είδα να αποτίσει κανείς τους φόρο τιμής πουθενά, παρά μόνον στα εμπορικά και τα σούπερ-μάρκετ που κατέκλυσαν από το πρωί, και φυσικά στις καφετέριες στο καπάκι, μη τυχόν και δεν εκμεταλλευτούν το αραλίκι με τη βούλα. Οσο κάποιοι κομματικοί νεολαίοι εξακολουθούν να αφιονίζονται για να μην πάει στράφι η ευκαιρία να θυμίσουμε ότι υπάρχει κι αυτή η ρημάδα η στρατευμέν... εεε... αγνή κι αμόλυντη αριστερά (να γελάσω? άσε, ας κλάψω καλύτερα!)
Κυρίες και Κύριοι, Γεγονός: Το Πολυτεχνείο ΔΕΝ πουλάει πια.
Κι όσο το ευτελίζουμε έτσι, και το διατηρούμε για καλό άλλοθι (το "άδεια από τη σημαία" δεν είναι ακόμη εντελώς επίσημο, γι'αυτό), ο μόνος τρόπος να το ξανακάνουμε της μόδας θα ήταν να το εμπορευματοποιήσουμε σαν ένα ακόμη προιόν.
Με κάποιο γκλαμουράτο περιτύλιγμα λοιπόν, ένα καλό μπάτζετ από πίσω κι έναν χορηγό (τηλεπικοινωνίες για παράδειγμα, τέλεια! Τώρα που της αφαίρεσαν την συγκριτική της Wind πχ και ψάχνει να περάσει το μήνυμα εμμέσως αλλά πάλι με κυβάκια, η καλύτερη ευκαιρία για προβολή σε καλό target group!), να η ιδεολογία στο πιάτο μας!
Ποιά ιδεολογία? Αυτή που αν δει βατράχι μες τα ξεπλυμένα, στεγνωμένα, ψιλοκομμένα, περασμένα από σαράντα κύματα τυποποιημένα σε ζελατίνα μαρουλάκια, αντί να φρικάρει και να σηκώσει τη γειτονιά στο πόδι για την εντατικοποιημένη επέλαση της μαζικοποίησης της τροφής και του άκρατου καταναλωτισμού μας, θα αρχίσει τα "Αχου-το, γούτσου-γούτσου το κακόμοιρο", θα φωνάξει τα μήντια και θα κάνει τον καταταλαιπωρημένο βάτραχο διακαναλική βορά μέχρι τελικής (εξευτελιστικής) πτώσης. Με λογότυπα από πολυεθνικές φίρμες στο ζουμάρισμα του αμφίβιου την ώρα που απαγγέλει το ποίημα...
Ναι, κάποτε τρεφόμασταν με ιδεολογία με σαγιονάρες- μπορούσε να μας κρατήσει άγρυπνους και ορκισμένους να υπηρετούμε κάτι μεγαλύτερο από εμάς.
Τώρα όμως?
Αν η ιδεολογία δεν είναι με γόβες, τυποποιημένη και με πιστοποίηση κιόλας, μας φαίνεται από αδιάφορη έως επικίνδυνη. Κι αν έχει και κάτι ζωντανό μέσα, κάτι αυθεντικό που να θυμίζει ότι η ζωή είναι αλλού, κι ας είναι και «βατράχι», ο Τριανταφυλλόπουλος, η πλάκα, η απαθλίωση και η λήθη να είναι καλά. Με αυτή τη σειρά.
Πώς το είπε ο Λαζόπουλος πριν λίγες μέρες?
"Πώς καταντήσαμε από το 'Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία', στο (Καρβέλειον) 'Τα Λεφτά, Το Φαί και Το Γ*μήσι'?"
Μια μικρή αφιέρωση σε Εκείνους που λίγο πριν ρίξει το τανκ την πύλη, ονειρεύτηκαν πολύ δυνατά. Κι ας μην πολιτεύτηκαν μετά ποτέ τους, κι ας ξεχαστούν κάποια στιγμή... Δεν πειράζει, ακόμη κι αν ο δέκτης είναι χαλασμένος, για να μην πω ανύπαρκτος, ο πομπός το οφείλει στη ζωή την ίδια να εκπέμψει, να μείνει το μήνυμα στον αέρα. Κι ας ευχηθούμε να υπάρξουν οι σωστοί δέκτες ξανά στο μέλλον.
Sixpence None The Richer (original song: Crowded House)/ "Don't Dream It's Over"
"There is freedom within, there is freedom without
Try to catch the deluge in a paper cup
There's a battle ahead, many battles are lost
But you'll never see the end of the road
While you're traveling with me
Hey now, hey now
Don't dream it's over
Hey now, hey now
When the world comes in
They come, they come
To build a wall between us
We know they won't win
Now I'm towing my car, there's a hole in the roof
My possessions are causing me suspicion but there's no proof
In the paper today tales of war and of waste
But you turn right over to the T.V. page
Now I'm walking again to the beat of a drum
And I'm counting the steps to the door of your heart
Only shadows ahead barely clearing the roof
Get to know the feeling of liberation and relief
Hey now, hey now
Don't dream it's over
Hey now, hey now
When the world comes in
They come, they come
To build a wall between us
Don't ever let them win!"
ΥΓ- κι όσο όλα αυτά ξεπέφτουν διαρκώς, στο προηγούμενο ποστ τα θέματα που δονούν κυβέρνηση και πλέμπα αυτόν τον καιρό. Χάνουμε το όραμα, αυτο-αποκαθηλωνόμαστε, αλλά εκεί, τα μπακαλίστικα...
