Μια εγκυμοσύνη, ακόμη κι αν δεν ομορφαίνει ακριβώς μια γυναίκα - δεν είναι όλες με φωτοστέφανο και μαγική λάμψη, υπάρχουμε κι εμείς με τον σωματότυπο που πρήζεται σα μπαλλόνι, ξερνοβολάει 24/7 κι αισθάνεται να μας έχει καταλάβει δαιμονισμένο άλιεν- τουλάχιστον της προσδίδει μια "αίγλη". Αυτή την αύρα του ότι "είμαι ένα σκαλοπατάκι πάνω από τα ευτελή δημόσια, αφού τώρα δημιουργώ ζωή μέσα μου" (α-γκουχ, το παράκανα, ε?). Οκ, στο δυτικό κόσμο τουλάχιστον, ειδικά το τελευταίο διάστημα με τη γκλαμουροποίηση ακόμη κι αυτής της περιόδου της ζωής μας.
Η X-Tina όμως εξακολουθεί ακόμη κι αυτήν τη μοναδική φάση να την περνάει με την ίδια φτηνή μούρη που είχε πάντα. Απορώ πώς δεν εκκρεμούν σωρείες μηνύσεων σε στυλίστες και μακιγιέρ, που ακόμη κι αν κάνουν ότ,ι πιο κλασσάτο κυκλοφορεί σε στυλ, την αφήνουν μονίμως ακάλυπτη.
Μπασκλασαρία απίστευτη, και κρίμα δηλαδή γιατί αυτή η φωνή θα άξιζε τουλάχιστον ένα facade την θεία Χάρη προσωποποιημένη. Οχι με την ξενέρωτη έκδοσή της, αλλά την λιτή, ορθή-κοφτή και αυταπόδεικτα καθηλωτική. Αντ'αυτού όμως, ό,τι πιο τσίπικο σε εικόνα...
Κι έχεις από την άλλη μια γυναίκα που έχει φάει τη ζωή, τους άντρες, τους ρόλους, τα διαμάντια και τα σκάνδαλα με το κουτάλι, έχει ένα σώμα που την έχει καταταλαιπωρήσει (όσο το έχει ταλαιπωρήσει κι εκείνη βέβαια), είναι σε αναπηρικό καροτσάκι σχεδόν καθημερινά, κι όμως, το CLASS, με κεφαλαία, είναι εκεί. Απίστευτο μου φαίνεται! Και δεν έχει να κάνει με τη φιλανθρωπική της δράση (θα μπορούσε απλώς να κλωσσάει τα λεφτά και τον μύθο της, αντί να τρέχει για το Εlizabeth Taylor AIDS Foundation ή να απολαμβάνει το ότι οι παλιές δόξες του Hollywood όταν γεράσουν, περνούν σε ένα ιδιότυπο "απυρόβλητο").
Εχει να κάνει με τα μάτια που καθηλώνουν, ακόμη και σε αυτή την ηλικία, και μάλιστα μου φαίνονται πιο όμορφα όσο μεγαλώνει. Ισως το μυστικό να είναι στο ότι αν έχεις ταλέντο, καλό είναι να μην το παίρνεις και πολύ στα σοβαρά. Και να μην φοβάσαι να το στραπατσάρεις, να φας τις σάρκες σου από έρωτα, να φωτογραφηθείς ακόμη και στα χάλια σου, μετά από επέμβαση εγκεφάλου με ξυρισμένο κεφάλι, να παντρευτείς για πολλοστή φορά και μάλιστα κάγκαρο φορτηγατζή με τα μισά σου χρόνια, να βγεις σε απονομή Οσκαρ με ξανθό μαλλί και να ξεχνάς τις ατάκες σου, αλλά πάντα να μην βάζεις τη φτήνια στη ζωή σου, παρά μόνο σε ρόλο.
Οχι να γίνεσαι ο ρόλος.
(Paris, μ'ακους?!)
Φωτο από msn entertainment.
