Αν εξαιρέσουμε το γκιν-γκλον χαλί και τη φωνή του κυρίου που δίνει χροιά ξερού ντοκυμαντέρ (ο διαφημιζόμενος θα το βρήκε ακόμη κι αυτό λίγο φαντάζομαι, δεν αναβοσβήνει με νέον το "Μπαζελίνο" δυστυχώς), πρόκειται για ένα εκπληκτικό βίντεο. Με πολύ cool κομπάρσους. Οπως θα έπρεπε να είμαστε όλοι μας μέσα στο πετσί μας, χωρίς όλη την πανοπλία των ρούχων...
Κάτι τέτοια χαζεύω και βλέπω πόσα μας ενώνουν.
Και μετά ανοίγω την τιβι και βλέπω πόσα μας χωρίζουν. Οπότε μουτζώνομαι και πάω για ύπνο. 'νύχταααα!