Σήμερα πρεμιέρα στο "Χυτήριο" το έργο του Αρη Δαβαράκη "99%", με Ρουμπίνη Βασιλακοπούλου, Τάκη Μόσχο, Περικλή Ασημακόπουλο, Γιώργο Τριανταφυλλίδη. Μουσική: Τάσος Μελετόπουλος, Στίχοι: Αρης Δαβαράκης. Σκηνοθεσία: Νίκος Σούλης.
Ενα έργο από έναν άνθρωπο-θάλασσα. Που πέρασε και πολύ καλές στιγμές, και πολύ κακές. Και μάζεψε, μάζεψε, μάζεψε στις αποσκευές του όσα θέλει τρεις ζωές κανείς να τα μαζέψει. Αλλά που έχει βρει τον τρόπο να αδειάζει τις βαλίτσες του από τα περιττά και να βλέπει το φως της αγάπης, της παράδοσης, της γενναιοδωρίας.
Κι όλα αυτά με έναν πολύ cool τρόπο. Και μπόλικο buzz γύρω από τις αλήθειες του. Για διαβάστε αποσπάσματα από τις τελευταίες του συνεντεύξεις και θα καταλάβετε:
"... Οι ήρωες έζησαν σε ένα κελί μαζί. Το έργο διαδραματίζεται μια Κυριακή βράδυ όπου περιμένουν να αποφυλακιστούν την επόμενη ημέρα. Σ’ αυτή την τελευταία βραδιά, δημιουργείται μια ιδιαίτερη ένταση μέσα στο κελί που συμπυκνώνει τα αισθήματα που νιώθει κανείς μέσα στον εγκλεισμό και την ανάγκη του να επικοινωνήσει με τον άλλον."
"... Η στέρηση της ελευθερίας είναι εφιάλτης. Το χειρότερο πράγμα που μπορεί να σου συμβεί εκτός από έναν μη αναστρέψιμο καρκίνο που σε έχει διασωληνωμένο στο κρεβάτι."
"... Ο εγκλεισμός σε αναγκάζει ή να τρελαθείς ή να ανοιχτείς με τον άλλον. Εκεί δημιούργησα σχέσεις με ανθρώπους που δεν θα γύριζα να τους κοιτάξω."
" (ο τίτλος του έργου, τι σημαίνει;) Είναι η ευτυχία: ένα χαμόγελο, το χάδι στο κεφάλι ενός παιδιού, το ουράνιο τόξο, η στιγμή που κάνουμε έρωτα, μια αγκαλιά, μια ευχάριστη σκέψη. Αυτό είναι το 99% αλλά εμείς ζούμε μόνο το 1%. Το λένε οι Καμπαλιστές όχι εγώ."
"... (ο σκηνοθέτης) Είναι εντελώς κλασικός στο θεατρικό του ντεμπούτο. Δεν χρησιμοποιεί την τεχνολογία. Ακόμη και τα τραγούδια λέγονται α καπέλα. Δεν δέχθηκε ούτε ένα πλέι μπακ."
Από την Kαθημερινή: "Θεατρικό ξεκίνημα με «99%» ευτυχία", 12.01.08
"... Ο τραγουδιστής κάνει έναν μονόλογο. Το θέατρο είναι ομαδικό και διαδραστικό παιχνίδι. Εκεί, όλα, οι ατάκες, οι παύσεις, οι μουσικές, οι γέφυρες, ένα κλικ, ένα χτύπημα του χεριού, δημιουργούν ένταση και ατμόσφαιρα."
"... Ο 'Σπύρος' (η τρανσέξουαλ που ερμηνεύει η Ρ. Βασιλακοπούλου), ο μόνος αθώος από τους φυλακισμένους, είναι ένα πολύ ιδιαίτερο πλάσμα. Δεν είναι μονοσήμαντος. Η ζωή του δεν είναι μόνο το πεζοδρόμιο. Αγαπάει τη λογοτεχνία και τη μουσική και ονειρεύεται να γίνει συγγραφέας. Είναι ένας διανοούμενος, όπως ήταν ο Ταχτσής, κι όχι όπως είναι ένας σοβαροφανής, που θέλει με τα ρούχα και τη στάση του σώματός του να υπογραμμίσει ότι είναι καθηγητής πανεπιστημίου."
"... Υπήρξε ένας "Σπύρος" σε κάθε δεκαετία της ώριμης ζωής μου. Ο ρόλος έχει βέβαια στοιχεία κι από την εμπειρία μου στη φυλακή."
"... Το θέμα αφορά κυρίως τις ανθρώπινες σχέσεις. Οταν κλείσει η μεταλλική πόρτα και δεν έχεις τρόπο διαφυγής, αρχίζεις και συνειδητοποιείς σιγά-σιγά ότι είναι απαραίτητο να επικοινωνήσεις με τον άλλον. Πρέπει να βρεις τον τρόπο, να ρίξεις μια γέφυρα και να συνεννοηθείς. Είναι σαν το crash-test ενός μαθήματος που αφορά και την καθημερινότητά μας. Αλλά εκεί μέσα δεν μπορείς παρά να το εφαρμόσεις."
"... Στο Αγιον Ορος, όπου πάω συχνά, λένε ότι σημασία δεν έχει να πέφτεις, αλλά να σηκώνεσαι. Η φυλακή δεν ήταν, όμως, πτώση, γιατί δεν ήταν κάτι που δημιούργησα ή προκάλεσα εγώ. Αντίθετα, ένας αθώος στη φυλακή έχει καταπληκτικά διαυγές βλέμμα."
"... Ξημερώνει η ημέρα που 4 άνθρωποι, οι οποίοι έζησαν κάποια χρόνια μαζί σε ένα κελί, επιστρέφουν στις ζωές τους. Αλλοι δεν έχουν ζωές, άλλοι έχουν κι άλλοι θέλουν να τις αλλάξουν. Και εν τω μεταξύ έχουν αποκτήσει άλλα όνειρα. Γιατί, όλες εκείνες τις ατέλειωτες ώρες στη φυλακή, σκέφτεσαι και τα τρισεκατομμύρια ενδεχόμενα της ελευθερίας. Λες, π.χ., 'αν ήμουν ελεύθερος, με τα τελευταία μου λεφτά θα πήγαινα στην Κούβα και θα καθόμουν να κοιτάζω τη θάλασσα'."
"... Το 1% είναι το υπόλοιπο, όλο αυτό το αποπνικτικά στενό που ζούμε. Κι όμως, πολλοί προτιμούν το 1% ενός τρισεκατομμυρίου σε cash κι αφήνουν το 99% για διάφορους ανόητους, που νομίζουν ότι υπάρχουν όσα λέω εγώ."
Από την Ελευθεροτυπία, "Οι αθώοι στις φυλακές έχουν βλέμμα διαυγές", 11.01.08.
Ευτυχώς που είναι και μπλόγκερ και μπορέσαμε να ζήσουμε λίγο από αυτό το ξεδίπλωμα ψυχής που κάνει. Μπείτε στο μπλογκ του για να δείτε τα επάνω και τα κάτω που συμβαίνουν. Σ'εκείνον αλλά και σε όλους μας. Κι είτε έρχονται απρόσκλητα, είτε καταβάλλει κανείς τρελλό κόπο για να του έρθουν, είναι παρέα μα και βάλσαμο να θυμάται κανείς τα λόγια του:
"... η ζωή, με όλα τα τρελά και παλαβά της, είναι κουκλάρα!".
ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!
