Καλά, ζούμε μεγάλες στιγμές.
Φτου μας!
Αυτό που μας λείπει, το λέω και το ξαναλέω, είναι ο σχολιασμός του Λορδ Βάυρον (και μη μου πείτε όχι, τόσο υλικό θα είχε, κι ας μην ήταν της δικαιοδοσίας του το Πολιτισμού - αυτό δεν τον εμπόδισε ποτέ να χρησιμοποιεί "ελευθέρας" στα σχόλιά του). Και μία φωτογράφος σαν την Alison Jackson, που χρησιμοποιώντας σωσίες για "παπαρατσικές" στιγμές στην ιδιωτική ζωή και τα δημόσια ολισθήματα των σελέμπριτηζζ έχει δώσει νέο αέρα στη λέξη "λεπτή ειρωνεία"...
Βέβαια εδώ η ειρωνεία είναι τόσο χοντρή, που δεν χωράει καν στο κάδρο.
Ελλαδιστάν 2008: κι ο κάθε σώφρων μένει ενεός...
