Πάει κι ο Heath Ledger, πασίγνωστος πια μετά το "Brokeback Mountain", αφήνοντας πίσω την πρώην σύντροφό του Michelle Williams και την δίχρονη κορούλα τους. Η οικογένειά του λιτή και συγκινητική:
"Our hearts are broken.
How do we describe our sudden and tragic loss? You were the most individual old soul in a young man's body.
You dreamed your dreams and lived them with passion and intelligent commitment.
We have been privileged to accompany you on a ride through life that has simply been amazing and, through it all, we have loved each other beyond imagination.
Your true legacy lives on in beautiful little Matilda, who will always remain in the greatest of care. Our hearts are broken."
Κάτι που αναρωτιέμαι πάντα σε αυτοκτονίες, αμέσως μετά τις σκέψεις του πώς περνούσε ο άνθρωπος που επέλεξε τη φυγή και πόσο υπέφερε για να φτάσει εκεί:
Αν μπορούσε να δει τον πόνο στα πρόσωπα των δικών του, στην κηδεία του, θα άλλαζε γνώμη?
Θα τον έκανε η οδύνη τους να νοιώσει αγάπη, αυτή που πιθανόν ένοιωθε ότι είχε στερηθεί όσο ζούσε?
Κι αν ξαναγυρνούσε, σε πόσο διάστημα θα ξαναγίνονταν τα πράγματα ακριβώς τα ίδια και τα αδιέξοδά του μην πω και χειρότερα?
Κι εκεί έρχομαι στα κοινά για όλους μας: μετά από μια μεγάλη αρρώστεια, ένα μεγάλο ατύχημα, ένα τροχαίο, κάτι τέλος πάντων που ο άλλος μπορεί να είναι στα τσακ να πεθάνει, πόσο κρατάει η ευγνωμοσύνη μας αν τη σκαπουλάρει και τον ξανέχουμε κοντά μας?
Για πόσο αλλάζουμε?
Πόσα γαμημένα "Σ'αγαπώ!" οφείλουμε επιτέλους?
Και πότε περιμένουμε να τα πούμε?!
...
...
...
