It's Finally Here...

The Bloggerines strike again!

Madonna's BMW

HILARIOUS!!!

Ανοιξε Πέτραααααααααααααα Για να Μπώωωωωωωωωω!

Hope my voodoo works αχάριστε!

Μια ευγενική προσφορά της Aphrodite στον συμπλόγκερ ναυαγό που κάνει διακοπές διαρκείας κάπου στη land downunder. Θα χοροπηδάω μπας και πέσεις έτσι ανάποδα που είσαι. Με πολλήηηηηη αγάπη (ουουου, εμένα μου λες?!)

Mr Chipcheap on the Run...

"Εδώ πάντως δε θα με βρει κανείς, τόσο έξυπνα που μεταμφιέστηκα.... δε με γνωρίζει ούτε η μάνα μου έτσι! Αι σιχτίρ... που ξαμολύθηκαν τα κανάλια... δε φτάνει που με παραίτησαν τρεις φορές τον άνθρωπο... Εγώ φταίω που είμαι εύθικτος και φροντίζω να μη δίνω λαβή ποτέ μου..."

"Aye Aye Sir Chipcheap! Look! My secret Hiding Place for all sorts of Bonds! Is that brilliant or what?!"

"Αχ και νά'χαν βρει μω-ρρρό μουουου,

μίιι-α μηχανή του χρρρόνουου,

να γυρίσω λίιιγο πί-σωω,

να τα βρω - να τα πουλήσω!"

Οσο για μένα... πώς να το περιγράψω ακριβώς ρε παιδιά... Κρίμα τα λεφτά, αλλά από την άλλη... σάμπως περίμενα τίποτα καλύτερο? Ωωωωχ, άντε καλό ξημέρωμα!

Μια Τέλεια Μέρα για το Κάθε Είδος!

Καλό Σαββατοξύπνημα εύχομαι!!!
;)))

Απατούν. Οχι Μόνο Εσύ ρε Μήτσο, και τα Φαινόμενα...

Ο Εξωγήινος Πετούσε Εξυπνα...

- "Κούλα Τρέχα! Μας Κάνουν Επίθεση οι Εξωγήϊνοι!"

-"ΜΠΖΖΖΖΖΖ.... «Μ-ι-ίλα πιου δ’νατάαα»... «κάν-ι-ει θουόρυβ’ γι-η σκου-ούπααα!»...ΜΠΖΖΖζζζγουον.... «Τι’πις? Α, ουόχ’ καλέ, ου γυιός τ’ς κ’ρά Τ’σίας απ'απέναντ’γι-είνι, που γι-έβαλ’ σκουολαρ-ι-ίκ’ ουόπ’ γι- έβρισκ’, κι αυτιά κι μύτ’ς κι φρύδια κι γλουώσσ’ κι γι-ιγουώ διν ξέρ’ τι άλλου... κι καμουώνετ’ μαθές τουν ουραίου... α ρι ξ-ι-ύλο π’θέλ’ ου κουώλος τ’!".

Πολύ μακρυά από τον γυιό της κυρά Τασίας της απέναντι πολυκατοικίας, οι Travis Taylor και Bob Boan εξέδωσαν το "An Introduction to Planetary Defense" με την επεξήγηση «A study of Modern Warfare applied to Extra-Terrestrial Invasion», δλδ ένα εγχειρίδιο με τα όλα περί του πώς η ανθρωπότητα θα μπορέσει να αμυνθεί εάν αποφασίσουν τα μικρά πράσινα ανθρωπάκια να κατέβουν και να κουνήσουν τις θανατηφόρες ακτίνες απ’τα φοβερά πιστόλια τους καταπάνω μας.


"The probability really is there that aliens exist and are old enough to have technology to enable them to come here," λέει ο Taylor κι αυτό που προβληματίζει είναι το ότι μαζί με τον Boan δεν είναι οι κλασικοί αλλαντάλλων ουφο-ψυχάκηδες: ο πρώτος έχει μεταπτυχιακό σε αστρονομία και φυσική και συνεργάζεται με την Booz Allen Hamilton, ενώ μαζί με τον δεύτερο, έχουν χρηματίσει σύμβουλοι για το Defence Department και το U.S. Space Agency. Χμ....


Το πρόβλημα είναι ότι μάλλον φαίνεται αρκετά πιθανό αυτό που λέει ο Taylor, ότι είναι πολύ αφελές να πιστεύουμε ότι κάποια όντα, αρκετά προηγμένα ώστε να πραγματοποιούν διαστημικά ταξίδια, θα έχουν εξελιχθεί «beyond war» σε φιλήσυχα πλάσματα.

Λέω εγώ με το πτωχό μου το μυαλό ότι αν όντως χρειάζονται το φυσικό τους σώμα, την όποια τους τρισδιάστατη κατασκευή τεσπα για να ταξιδέψουν, αυτό σημαίνει τρωτά σημεία και γενικώς μια πολύ «πρωτόγονη» ακόμη επιθυμία αν όχι κατάκτησης, σίγουρα γνωριμίας. Αλλά με το ρίσκο φυσικής εμπλοκής και άρα και πιθανής άμυνας, μη σου πω πως έτσι και την κάτσουν τη βάρκα, κάνουν πόλεμο στην ψύχρα. Αλλιώς αν είναι όντως τόσο εξελιγμένοι πέραν της πραγματικότητας του πολέμου, θα ξέρουν ήδη, ή θα μπορούν να κάνουν ταξίδια με το νου, το πνεύμα, την ψυχή, ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο, εν πλήρη αρμονία, γαλήνη και ειρήνη, οπότε δε θα ανοίγει ρουθούνι... Ξανα-χμμμμ.... Η μάλλον Ομμμμμ.....


Οι Τ και Β (τι-βι, μια χαρά!), αντικρούουν τα δύο κυρίως ερωτήματα που υπάρχουν σχετικά με το αν είμαστε μόνοι μας στο διάστημα: το μεν Drake's Equation, που προσπάθησε το ’60 να εκτιμήσει «πόσο πιθανή είναι η επαφή μας με εξωγήινο πολιτισμό δεδομένου του αριθμού των κατοικίσιμων πλανητών», το βάζουν στη γωνία λέγοντας ότι με συντηρητικούς κιόλας υπολογισμούς στην ίδια εξίσωση, οι εξωγήινοι δεν θα μπορούν να πετάξουν με μεγαλύτερη ταχύτητα από το 10% της ταχύτητας του φωτός. Οπότε o Milky Way μας βρίθει πιθανόν τέτοιων έξυπνων εξωγήινων πολιτισμών, και είναι πολύ πιθανό κάνας-δυό να επισκέπτονται τη Γη κάθε αιώνα (προλαβαίνω να ραφτώ?!).


Το δε Fermi's Paradox, που λέει από το ‘50 απλά «Μα αν υπάρχουν τόσοι πολλοί εξωγήινοι εκεί έξω, γιατί δεν έχουμε μάθει κάτι γι αυτούς ακόμα?» (διότι είναι έξυπνοι, όχι ηλίθιοι, θα’χουν δει τι τρόμπες είμαστε ως είδος, και δε θέλουν να μπλέξουν! Καλά, επανέρχομαι στα επιστημονικά), το αντικρούουν δηλώνοντας πως ακόμη κι αν είχαν τη σούπερ-ντούπερ τεχνολογία οι εξωγήινοι να ταξιδεύουν χιλιάδες έτη φωτός την ημέρα, θα χρειαζόντουσαν εκατομμύρια έτη για να εξερευνήσουν όλα τα αστρικά συστήματα του γαλαξία. Εν ολίγοις, «Δε μας πέτυχαν ακόμα βρε αδερφέ!». (Προλαβαίνω να ραφτώ λοιπόν!)


Το θέμα είναι τι γίνεται όταν με το καλό σκοντάψουν πάνω μας (μάλλον κάνα διαστημόπλοιο που θα κουβαλάει τους κατάπτυστους του είδους θα το κάνει, σε καταναγκαστικά έργα επαφής με τους συμπαντικούς καραμαλάκες, εμάς. Που μας κλήρωσε μια χαρά πλανήτης και τον έχουμε κάνει κώλο και σφαζόμαστε μονίμως για αδειανά «εσωτερικά εφαπτόμενα επάνω τμήματα διαστημικής στολής» / πουκάμισα). Οι Τι-Βι είπαν επ’αυτού το αμίμητο:


"Failure to prepare may mean mankind will have to dig in and fight with improvised weapons and hit-and-run tactics, much the same way Islamic extremists have battled the U.S. military in Iraq. You'd have to create an insurgency, a mujahideen-type resistance. The insurgents know how to win this war against us. It also tells us that if we were attacked by aliens, this is our best defence."

Μάλιστα.


Προφανώς εννοεί την Αμερική, έτσι? Διότι δε νομίζω καμμιά άλλη χώρα να κάνει το βηματάκι στη γραμμή και ν’ακούσει το «Πού πας ρε Καραμήτρο»...

Μωρέ εδώ τα κάνανε σαλάτα στο Βιετνάμ, που ήταν κι ανταρτοπόλεμος... Τη Ρωσία δεν την κουλάντρισαν παλιά, την Κίνα δεν την κάνουν ζάφτι τώρα. Δεν φέρανε βόλτα το τσουνάμι, έστω για την ψυχή της μάνας τους, αλλά θα μου πεις, ήταν και στου διαόλου τη μάνα. Τα κάνανε μνί καλλιγραφία με την Κατρίνα, αλλά ποιός τους χέζει τους μαύρους έτσι ή αλλιώς. Και με την 9/11, ορίστε, νικούν στον πόλεμο (μετάφραση: στην προπαγάνδα) κάθε μέρα!


Ισως τελικά να είναι μια μικρή ανακούφιση να μην είσαι η παγκόσμια πλανηταρχία, και να τα κάνεις μούτι με κάτι Sea Diamond της πλάκας κι Ομόλογα(-Παραιτήσου-ρε Τσιπιτουρίδη-Επιτέλους!)... Γιατί αν το καλύτερο που έκανε η Υπερδύναμη (πλήθος αγγέλων), ειδικά υπερασπιζόμενη τα πάτρια εδάφη της (ψάλλουσι), ήταν αυτό το ασύλληπτο (τοοοοο Δο-) στο Ιράκ (-το Δόξα εν Υψίιιιιστοις), ε, έτσι και κάνουν ντου οι εξωγήινοι, μας βλέπω Γκρηκ Σουβλάκι τους ιθαγενείς πλανητόβιους.


Από την άλλη, αυτή η Υπερδύναμη, ίσως να είναι και ο βασικός λόγος που δε θέλουν να μας ξέρουν οι αρειανοί...

Φταίω τώρα να κλείσω λέγοντας να του κόβει βλακεία να του τη δίνει σε χρόνια του Πλανητάρχη?

Περισσότερα στο yahoonews.


ΥΓ- Ασχετο μα σχετικό: Ο πασίγνωστος αστροφυσικός Stephen Hawking έκανε 8 γύρους με μηδενική βαρύτητα σε ειδική πτήση Boeing 727 κι ενθουσιάστηκε (λογικό). Δηλώνει πως για να έχουμε μέλλον ως είδος, επιβάλλεται να κρατάμε κάποιο ποσοστό ανθρώπων μονίμως εκτός Γης (προτείνω τους 300, όχι του Λεωνίδα, της Βουλής ντε!). Αλλά αυτό σημαίνει ότι πρέπει να μειωθεί το κόστος των διαστημικών ταξιδιών, όπως μειώθηκαν τα πάντα, από αεροπορικά εισητήρια ως υπολογιστές. Οπότε οι πτήσεις μηδενικής βαρύτητας είναι το πρώτο βήμα για να πάμε προς αυτή την κατεύθυνση, και μετά «we will be able to gain access to the resources of space, and also spread humanity beyond just the earth».


Εμένα γιατί με τρομάζει αυτή η ιδέα? Ετσι όπως τα έχουμε μπαχαλιάσει όλα εδώ, κι έχουμε και τα διαστρικά ταξίδια με υπνωτισμούς και όλα τα "Το είδα το τούνελ - Οχι δεν το είδες!", "Υπάρχει επέκεινα - Οχι δεν υπάρχει!", "Με απήγαγαν Εξωγήινοι - Και γιατί σε στείλαν πίσω?", συν ήδη γύρω από τη Γη εδώ και δεκαετίες ολοένα και περισσότερα περιφερόμενα δορυφορικά σκουπίδια, όσο τα 3/4 του πλανήτη ζούνε άθλια, τι μου λέει ότι ΔΕΝ θα τα κάνουμε ακόμη χειρότερα εξαπλωνόμενοι οι παράφρονες και παραόξω?

Περισσότερα στο cosmiclog.


Κυρά Τασία, πέρνα κι εσύ κάνα σκουλαρίκι, θα σε βάλουν σε κάψουλα να βρεις εσύ τα πράσινα ανθρωπάκια πρώτη και δεν έχει μπρίζες για τη σκούπα εκεί μέσα!

This Is the Space We Live In

Ααα...

Απόλαυση, να ζεις σε μια εποχή που συν-πλην έχεις ιδέα του "τι" και "πώς". Οχι ότι είμαι βέβαιη πως θ’αποδειχτεί τελικά το ότι είχαμε ΤΗ σωστή εικόνα για όλα αυτά τα "τι" και "πώς". Εδώ δεν ξέρουμε καν πόση συνολική μάζα έχει το σύμπαν. Το μόνο που πιστεύουμε είναι ότι δεν υπάρχει τόση πολλή μάζα ώστε η βαρύτητα να υπερνικήσει το Big Bang. Οπότε η σύγχρονη τάση διαστολής του σύμπαντος θα συνεχιστεί επ’άπειρον μέχρι ουσιαστικά να μη μείνει τίποτα...

Κάτι σα να σου λέει ο άλλος «πάω για τσιγάρα» και να διασταλεί τόσο πολύ η απόσταση μεταξύ σας (Κυψέλη - Κάτω Μπόνγκα-Μπόνγκα) που η συνοχή του γάμου σας να έχει εξανεμιστεί σε {χ} μικρά μοριάκια ανάμεσα στα εκατοντάκις δεκάκις τρισεκατομύρια τρισεκατομμυρίων μορίων του πλανήτη (όπου {χ} ο αριθμός των ετών που μείνατε παντρεμένοι)...

Ψυχανεμίζομαι βεβαίως ότι στο τέλος θ’αποδειχτεί πως είχαμε μια έτσι κι έτσι εικόνα ενός πολύ μικρού κλάσματος του όλου σκηνικού, αλλά πού να το πω και να μη με περάσουν γι'αγγελοκρουσμένη (που είμαι).... Τουλάχιστον εδώ στα λέω μοναδικέ μου αναγνώστη και δε μας ακούει και κανείς.

Σκέψου λοιπόν καλέ μου, πως για τους αστρονόμους, το να χαρτογραφήσουν το σύμπαν (ε, σιγά τα σμέουρα, ας χαρτογραφήσουν την ψυχή μιας γυναίκας για προθέρμανση, και μετά το σύμπαν θα τους φαίνεται παιδική εκδρομή), έχει παρομοιαστεί με το να απεικονίσουν μια ολόκληρη πρωτεύουσα, χρησιμοποιώντας νυχτερινές αεροφωτογραφίες που δείχνουν μόνο τα φανάρια.

Καλή φάση.

Επιμένω βεβαίως πως αν ξεκινήσουν με τη γυναικεία άβυσσο, μετά θα χαρτογραφούν το σύμπαν και το γονιδίωμα όλων ανεξαιρέτως των έμβιων όντων κι από μνήμης, απλώς από μια Κίρλιαν φωτογραφία των υπερόφρυων τόξων μιας μογγολικής σύλφης. Τεσπα...

Η δυσκολία έγκειται στην αφιλότιμη Υλη του Σκότους (δική μου μετάφραση του "dark matter", μου αρέσει καθώς μου θυμίζει Darth Vader, Δυνάμεις του Σκότους κι άλλα τέτοια πρώτης τάξης υλικά για sci-fi comics και ταινίες). Κι αυτό γιατί δε φαίνεται η ρημάδα! Οπότε μόνον οι αυτόφωτοι γαλαξίες μπορούν να φανούν απ’ευθείας. Αν υπολογίσουμε κιόλας ότι δεν είναι κι όλοι τους φωτογενείς, ε, δε μας κλήρωνε μέχρι πρότινος...

Τώρα όμως ακόμη και οι φωτο-αγενείς από δαύτους, από κει που τους έβγαζαν με αναγωγή συμπερασμάτων από μαθηματικές προσομοιώσεις, καταγράφτηκαν σε μια ενιαία εικόνα:

"This illustration shows the three-dimensional distribution of dark matter in a patch of the universe, going back from a nearby region in recent time (on the left) to a distant region about 6.5 billion years ago (on the right). The chart indicates that the distribution of mass has become increasingly clumpy".

Για την ακρίβεια, ο συμπαντικός αυτός χάρτης, φτιαγμένος από πολύχρονες μελέτες διαστημικών παρατηρητηρίων και επίγειων τηλεσκοπίων, δείχνει πώς η Υλη του Σκότους (power!) έχει εξελιχθεί σε μεγαλύτερους «σβώλους» καθώς καταρρέει από τη βαρύτητα. Ετσι τώρα μπορούν οι αστροφυσικοί να βγάλουν ασφαλέστερα συμπεράσματα για το πώς φτιάχτηκαν οι γαλαξίες τόσα εκατομμύρια χρόνια, και ίσως αργότερα, να δουν το πώς η Ενέργεια του Σκότους (ωωωω, άλλη φοβερή μετάφραση του "dark energy"!) ως «απωθητική» μορφή βαρύτητας επηρρέασε το πώς «σβώλιασε» το dark matter….

Αν σας ακούγονται... bacalistics όλα τούτα, μπείτε στο msnbc και στο sciencedaily και ξεκινήστε την αναζήτηση. Οσο διαβάζετε το κυρίως άρθρο και μετά τα λινκς, τόσο θα σας αρέσει...

Κι ακόμη, δείτε και τις εκπληκτικές δορυφορικές φωτος που σε σύνθεση δημιούργησαν την τρισδιάστατη απεικόνιση του ήλιου, των κηλίδων και των καταιγίδων του. Μπας και βγάλουμε άκρη με τις μαγνητικές κατιγίδες που μπορούν να μας διαλύσουν τις τηλεπικοινωνίες, το μετεωρολογικό δελτίο καιρού στο διάστημα ειδικότερα και την... ηλιοφυσική γενικότερα.

"NASA's Solar TErrestrial RElations Observatory (STEREO) satellites have provided the first three-dimensional images of the sun. For the first time, scientists will be able to see structures in the sun's atmosphere in three dimensions".

Για περισσότερα, μπείτε στο nasa news και στο nasa press και δείτε εκπληκτικές εικόνες σύνθεσης τόσων διαφορετικών παραμέτρων που ζαλίζεται κανείς... Και είμαι σίγουρη πως ο ήλιος θα σας φαίνεται κάτι περισσότερο από τον πλανήτη που βοηθά στο μαύρισμα, όσο παίζουμε ρακέττες στην παραλία πασαλειμμένοι baby-oil, μπας και φαινόμαστε πιο όμορφοι...

Πάντως εξακολουθώ να περιμένω να δω με τι ακριβώς θα φωτογραφίσουν την γυναικεία άβυσσο και πώς θα την απεικονίσουν... Κι όχι, εικόνες σαν και της έγκριτης συναδέλφισας δε μετράνε, πάλιωσαν!

Fed Up? Already? A Looot of Growing Up Left to Do...

Καταλάβατε λοιπόν τι έλεγα στα προηγούμενά μου ποστάκια γκρινιάζοντας για το πώς κάναμε την εικόνα της γυναίκας. Fast-food την κάναμε την εικόνα, από το γκουρμέ 10 πιάτων, αλλά πού χρόνος για ευγενή αισθήματα... Κι όχι τίποτα, να που βγάζουν και ένα σκασμό λεφτά από αυτό, μεγεθύνοντας το "Πω ρε μάνα μου!" εφφέ: αντικείμενο-εκατομμυριούχος, ακριβώς λόγω του ότι κόπηκε και ράφτηκε (και τρομπαρίστηκε) "αντικείμενο"...

Να και μια διαφήμιση, όχι πραγματική, φανταστική, αλλά έτσι όπως έχουν τα πράγματα, δε θ'αργήσουμε πολύ να την δούμε για αντίστοιχο προϊόν (καλά, αν βγάλουν οι κόρες το Δημοτικό παρθένες, θα κάνω πάρτυ, το έχω ξαναπεί νομίζω).

Αυτά χρονικά όχι πολύ μακρυά (σε σχέση πάντα με το πόσα χρόνια αποφασίσαμε ότι είμαστε "αυτό" το είδος και το κρατήσαμε), από την εποχή που το να μην πεθάνεις στη γέννα και να φτάσεις τα πόσα να πω, τα 30, τα 25 έστω, χωρίς να είσαι σαπάκι από φθορά (εμ, το χωράφι...), κακοποίηση (ασχολίαστο), αφροδίσια ή γενικές αρρώστειες, και ειδικά να μην σε έχουν κάψει στην πυρά ή να σε έχουν αποκεφαλίσει (έτσι και ήσουν στοιχειωδώς έξυπνη), ήταν ΜΕΓΑ κατόρθωμα...

Κι όλα αυτά για ποιόν? Τον άντρα που η εικόνα που βλέπει στον καθρέφτη του είναι συνήθως αυτή. Οχι ότι αν η εικόνα ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα είναι πρόβλημα, κάθε άλλο... Ακόμα κι όταν δεν είναι τα φυσικά προσόντα τέτοια, αλλά το σύνολο τόσο πειστικό...

.... κι άσχετα με το ότι σε τόσες πολλές περιπτώσεις ο Hοmer περιγράφει απόλυτα το τι πραγματικά συμβαίνει... Σαν αντίστιξη της πολύ πετυχημένης καμπάνιας "Impossible is Nothing" με κάτι (αχ!) αθληταράδες και (βαχ!) αθληταρούδες ολκής, που μου κατατσακίζει το ηθικό έτσι όπως την έχουν σε κάτι τεράστια πανώ στο γυμναστήριο (λέω ν'αρχίσω να φοράω αυτές τις μάσκες ύπνου που προσφέρουν οι αεροπορικές εταιρίες στην πρώτη θέση για να κοιμάσαι, προκειμένου να μην βουρκώνω, έτσι που μου βγαίνει η πίστη ν'αποτελειώσω πρόγραμμα).

Θα μου πεις, τα φταίνε όλα οι άντρες, που επιμένουν στο fast-food, έτσι που τρέχουν όλη μέρα για το καρότο? Εδώ και ολόκληρο Σωτήρ(η)/(α) να είχα προσωπικά, ε, ψίχουλα κατά συρροήν, ομολογώ πως κάποια στιγμή θα μου την έδιδαν, κι όχι με καλό τρόπο. Εδώ οι προθέσεις μου ακόμη σε κόσμιο επίπεδο, συνεχίζει ο ανήρ να κινείται με πιστωτικό από την ερωτική και συγχωρητική διάθεση που προκαλεί το πρώτο παραμύθιασμα. Τη διαφήμιση "μετά" ας μην, ποιός Πιλάτος...


Το θέμα είναι να ξεκαθαρίζουν οι ρόλοι από μικρά. Ξεκάθαροι και με περιθώρια να ξετυλίξει ο άλλος την συναισθηματική του προίκα, τις δημιουργικές δυνατότητες, τις διαθέσεις προσφοράς, τα όνειρα, τις φιλοδοξίες αλλά και την πραγμάτωση σε κάθε επίπεδο. Για κάθε τσάντα π.χ. που κουβαλάει ως ευγενική κίνηση το αγοράκι, να ξέρει ότι το κοριτσάκι θα του διευκολύνει τη ζωή με τον δικό της τρόπο. Τώρα μην πω "χέρι με χέρι" (με τον Καρατζαφέρη), αλλά κάπως έτσι θα την βγάλουμε, αλλιώς θα χτυπιόμαστε ο καθένας μόνος του και όλοι μαζί αντιμαχόμενοι ο ένας τον άλλον για πράγματα αυτονόητα. Και ειδικά τώρα που έχουμε την (σχετική έστω) οικονομική ανεξαρτησία και τη βαθύτερη (όσο) καλλιέργεια να μην υποκύπτουμε σε αδιέξοδες σχέσεις.


Διατηρώ βεβαίως το δικαίωμα να εγκαταστήσω σπίτι μου και το σχετικό pole για όταν έχω τα κέφια μου για το παρασύνθημα, δεν είναι? Το λένε όλοι οι παιδαγωγοί, "το παιχνίδι είναι θεμέλιος λίθος για την ανάπτυξη υγειούς προσωπικότητας στο βρέφος"... (τη δική μου, του δίμετρου μου "βρέφους", γενικώς!)

:)

Αδικα των Αδίκων το Παλληκάρι...

Δυστυχώς πέραν των ομολόγων και των νέων κλεισιμάτων, του Γιέλτσιν καλιά του, τις εξεγέρσεις στις φυλακές, ΣΥΝ τον σκύλο του Κωστέτσου να κάνει συνέχεια εμετό για συμπαράσταση στο αφεντικό του, που τον πλήγωσε η Ευριδίκη που δεν του πληρώνει τα τσίτια που της έφτιαξε για την Γιουροβύζιον που τον παρακάλαγε γονατιστή τον παρακάλαγε (ναι, το άκουσα με τ'αυτάκια μου χωρίς να το θέλω, όσο έψαχνα γι'άλλη είδηση), έχουμε και τα τραγικά της υπόθεσης: να στέλνεις το παιδί σου πενταήμερη και να στο γυρνάνε του κουτιού.... Aπό την Καθημερινή σήμερα:

"Πνίγηκε μαθητής λυκείου σε σχολική εκδρομή

ΜΑΘΗΤΗΣ λυκείου από σχολείο της Ξάνθης, που βρισκόταν στην Κέρκυρα για πενθήμερη εκδρομή, βρέθηκε σήμερα τα ξημερώματα νεκρός στην πισίνα του ξενοδοχείου. Ενώ για ανθρωποκτονία εξ αμελείας συνελήφθη η ιδιοκτήτρια του ξενοδοχείου.

Ο 17χρονος από το ΤΕΛ Γλαύκης της Ξάνθης μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο του νησιού λίγο μετά τις 4 τα ξημερώματα με ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ χωρίς ζωτικές λειτουργίες. Τα αίτια του θανάτου του ερευνώνται αν και οι πρώτες πληροφορίες αναφέρουν ότι ο άτυχος μαθητής είχε καταναλώσει μεγάλη ποσότητα αλκοόλ.

O υφυπουργός Παιδείας, Γιώργος Καλός μίλησε στον ΣΚΑΙ και δήλωσε ότι έδωσε εντολή στον περιφερειάρχη δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης να μεταβεί στην Κέρκυρα, προκειμένου να διαπιστώσει πως συνέβη το τραγικό δυστύχημα και εάν υπάρχουν ευθύνες καθηγητών.

«Το ερώτημα είναι να μάθουμε από τους καθηγητές, την αστυνομία και το Νομάρχη πως ο μαθητής βρέθηκε μόνος του στην πισίνα και πού ήταν οι συνοδοί» , δήλωσε ο κ. Καλός."

ΣΥΓΝΩΜΗ, ΠΟΥ ΖΕΙΤΕ?!

Τι ρωτάτε ρε παιδιά, "Πώς βρέθηκε ο μαθητής στην πισίνα", ακόμη και μόνος του, αφού βράζει το αίμα του, και σιγά μην έμενε στην πενταήμερη στο δωμάτιο να κοιμηθεί?! Και "Πού ήταν οι συνοδοί", που ανάθεμα κι αν έχουν ή εφαρμόζουν τρόπο να τα "μαντρώνουν" / ελέγχουν τα παιδιά?!?!? Και λέω "εφαρμόζουν", για την καλή περίπτωση να είναι ευσυνείδητοι και τα προσέχουν με ζέση, και δεν είναι χυμαδιό σαν και μερικούς που ξέρουμε όλοι μας... Που και πάλι, το μόνο εύκολο είναι να διαφύγεις της προσοχής τους μεταμεσονύκτια...

Ακουσα και στο ραδιόφωνο ΤΙΣ παπαριές από Υπουργείο Παιδείας, για τις αναφορές επί αναφορών και τους ελέγχους και τις επισημάνσεις και τις κοινοποιήσεις από σχολείο σε γονείς και τούμπαλιν, για όλους τους εμπλεκόμενους, από ταξιδιωτικά γραφεία μέχρι το τελευταίο γεύμα, συν (κορυφαίο) black list φορέων που δεν ανταποκρίθηκαν στα συμφωνηθέντα και το λέω ποιό δυνατά:

ΣΥΓΝΩΜΗ, ΠΟΥ ΖΕΙΤΕ?!

Ποιός τα παρακολουθεί αυτά ποτέ?

Μόνο όταν σκάει η στραβή έρχονται όλα αυτά στο φως - τι ΘΑ έπρεπε να γίνεται και τι έχει στα κιτάπια ως manual το Υπουργείο. Επί του πρακτέου όμως?

Κι ας μην πιάσω το σημερινό, η παλιά τραγωδία στα Τέμπη με το ξεκλήρισμα της τάξης, άλλαξε κάτι?

Α, είπα μήπως...


ΥΓ- Δεν θα ήθελα να ήμουν στη θέση των γονιών του. Σχολείο και ό,τι συνεπάγεται αυτό υποτίθεται ότι σημαίνει ασφαλές μέρος γαμώτο!

Summer's Here!

Μάλιστα... Ερχεται καλοκαίρι, πήξαμε ΗΔΗ στη διαφήμιση από κρέμες για κυτταρίτιδα, τοπικό πάχος, χαλάρωση και τα λοιπά ανισόπεδα που έκαναν τον Ρούμπενς να μεθά, κι εμάς να ξερνάμε και να ξυπνάμε με χανγκόβερ (χωρίς καν την ευφορία του μεθυσιού...). Πόλεμος σε όλα τα μαγικά (-τους-τα-κόλπα) που κάνουν τα οιστρογόνα για να χωρέσουν τα μικρά και μεγάλα χειμωνιάτικα οργιάκια φαγητού που καταβροχθίσαμε, εντός των ορίων του δέρματός μας. Σα να έχεις ένα μικρό σακ-βουαγιάζ, ίσα-ίσα για δυό μπικίνι και μια πετσέτα, και να επιμένεις 6 μήνες να στοιβάξεις εκεί μέσα όλη την χειμερινή D&G κολεξιόν, συν τις φλοκατέ μπότες του apres-ski...

ΔΕΝ μάνα μου, ΔΕΝ!!!

Θα έπρεπε να κάνουμε σπονδές στο σώμα με τους τόσο ψύχραιμους μηχανισμούς: το μπουκώνουμε, το νηστικώνουμε και το ξαναμπουκώνουμε, και όχι μόνο δεν βγάζει μούτζες, να πάρει των ομματιών του και να την κάνει για κάπου καλύτερα, να μας αφήσει ένα σκέτο κρανίο να περιέχει το σπιρτοβρεμμένο μυαλό μας, αλλά ανταπεξέρχεται κιόλας, με μόκο μεγάλο.


Ε, οκ, καμμιά φορά χτυπάει κάνα καμπανάκι, τίποτε τριγλυκερίδια, λίγο ζάχαρο, κιλάκια, παχάκια, κοιλάρες, παχάρες, αλλά σε γενικές γραμμές ζ-μπρώχνει πολύ συνετά αυτά με τα οποία το βιάζουμε, και τα εντοιχίζει αριστοτεχνικά όπου έχει πρόχειρο.

Και ξαφνικά μέσα σε μια βδομάδα, όποιος δεν μεταμορφώθηκε σε συλφίδα και συλφίδο, κατάπτυστος... Δώς του οι μοντέλες, που είναι έτσι ή αλλιώς απ’την αδυναμία και τα νειάτα λείες σαν με αερογράφο, να δείχνουν την αποτελεσματικότητα του πασαλειψατέρ «Χ», ΤΟΟΟΣΟΙ ολόκληροι πόντοι (6-7 συνολικά απ’όλο το σώμα που είναι σα βαρέλι κατά τα άλλα), όχι σκέτα «τόσοι» σαν τις άλλες κρέμες...


Είναι από αστείο ως ακατανόητο, τα πρότυπα να είναι κάθε φορά το ακριβώς αντίθετο από αυτό που συμβαίνει στην πραγματική ζωή. Στην Κατοχή πχ. λογικό ήταν το "Ζήτω!" να πηγαίνει στο αντίθετο και να ενθουσίαζε το γεροδεμένο, κανονικό σώμα: αυτός ο άνθρωπος πέρναγε καλύτερα, είχε ρε παιδί μου να φάει, άρα τα γονίδιά του ήταν εξίσου καλοθρεμμένα και θα βελτίωναν την βιωσιμότητα πιθανού απογόνου. Αρα μπόλικο σεξ-απήλ.

Τώρα όμως? Τι έχουμε πάθει, όπου και να γυρίσουμε πυροβολητά οι εικόνες γκλαμουριάς και μόδας με ανορεξικά μοντέλα: είναι λογικό ένα ρούχο να φαίνεται πιο αιθέριο, πιο εντυπωσιακό, σα να κουβαλάει αέρα, πάνω σ’ένα μακρόστενο σώμα, παρά να κολλάει ασφυκτικά πάνω σε καμπύλες. Τότε δεν ανεμίζει και δεν «χύνεται», παρά στουμπώνει (βέβαια τα μοντέλα αυτά χωρίς μακιγιάζ, ρούχα, πασαρέλλα και καμπύλες που γλυκαίνει ο φακός, σπανίως μοιάζουν με κάτι περισσότερο από μάτσο κόκκαλα με βλεφαρίδες και περούκα). Κι έτσι και παχύνει ένα μοντέλο... την έκατσε τη βάρκα (η χοντρέλω!)


Οπότε αφού φιλάρες έχουμε λύσει το βιοποριστικό μας, είναι πια τρε μπανάλ, να μην πω χυδαίο, να το ρίχνουμε στο φαί. Οφείλουμε να είμαστε «υπεράνω», και μάλιστα τόσο ισορροπημένοι που να τρώμε μόνο φαί για κουνέλια, να χτυπάμε κάρτα στο γυμναστήριο ανελειπώς και να είμαστε σιδερωμένοι παντού. Οχι υπεράνω για ν’ανοίξουμε κάνα βιβλίο, ή να καλλιεργήσουμε κάνα πνεύμα, προς Θεού! Απλώς για να είμαστε η προσωποποίηση της ικμάδας. Με ροζ μάγουλο όλη μέρα. Ωστε τα γονίδιά μας να εκπέμπουν υγεία, ισορροπία, υγεία, ισορροπία, υγεία, ισορροπία. Αρα σεξ-απήλ.

Ουφ! Μη μιλήσω για ανορεξίες νερβόζες, βουλιμίες, φαγητό αγκαλιάς, Τρίτο Κόσμο και παιδάκια που πεινάνε. Η το πώς διατηρούνται τόσο λεπτοί οι celebrities και το πόσο παχαίνει ο φακός και τι θυσίες απαιτούνται. Η ακόμη και για όλα τα λιποκαυστικά ή /και ανορεξιογόνα συμπαρομαρτούντα μιας τεράστιας βιομηχανίας αδυνατίσματος (εις μάτην βέβαια, διότι αν ήταν όντως αποτελεσματικά και δια βίου κιόλας δεν θα είχαμε χοντρούς, ούτε καν κανονικούς). Λοσιόν, ψεκαστικά, πομάδες, χάπια, κάψουλες, ροφήματα, αναβράζοντα, έμπλαστρα, κορσέδες, μασσαζοσυσκευές, παθητικογυμναστικές, λιποαναρροφήσεις, λιπογλυπτικές (Τζήζους!)... Τα ξέρετε, τα ξέρω. Και το ξέρω ότι τα ξέρετε και το ξέρετε ότι τα ξέρω. Συνεννοούμαστε.

Αλλά θα ήθελα μια χρονιά, έτσι, για το γαμώτο της υπόθεσης, μία από αυτές τις εταιρίες αντικυτταριδικών π.χ. να πει ότι θα κάνει κάτι για την Παγκόσμια Πείνα. Οχι να δώσει τις κρέμες της να τις φάνε, αλλά το παγκόσμιο promotional μπάτζετ της. Nice! Θα μου πεις, τότε θα πεινάσουν οι διαφημιστικές τους και οι συνεργαζόμενες με αυτές. Not nice.

Βλέπετε που λέω ότι ζούμε το θέατρο του παραλόγου, τρώμε περισσότερο απ’όσο χρειαζόμαστε και μετά ξοδεύουμε κάτι κέρατα να ξεφορτωθούμε τις συνέπειες. Και βγάζει πολύς κόσμος λεφτά στην πλάτη μας, και μάλιστα οι μισθοί εκατοντάδων ανθρώπων εξαρτώνται από αυτό ακριβώς το παράλογο.

Λοιπόν, μελαγχόλησα, δεν το αναπτύσσω άλλο, ήρθε το ντελίβερυ με τα διπλόπιττα γυροαπολασούβλακα, να κι αν είμαι καπιτονέ όταν είναι να βγω στην παραλία, να κι αν δεν είμαι, άμα μου τη σβουρίξει δε θα πάω καν παραλία. Ούτε παρασία, ούτε τίποτα.

Χέστηκα.

Θα την αράξω να βλέπω τα σοβαρά ρεπορτάζ (του... κωλο-καύσωνα) και να γελάω μόνη μου! Και θα ταίσω τις περσινές μου αντικυτταριδικές κρέμες στο σκύλο του γείτονα, που είναι σα βουβάλι και δε με αφήνει να κοιμηθώ από τα γαυγίσματα. Μπας κι αδυνατίσει αυτός κι αρέσει στις σκυλούδες του καλύτερα...