Kι άντε και υστερόγραφο, μετά απο τα προηγούμενα ποστς μου περί του θέματος, γιατί βαρέθηκα πλέον να διαβάζω από διαφόρων κλάσσεων δημοσιογράφους τα "Μπλόγκερς? Ιιιιι! Φτου-κακά" σχόλια κι αρθράκια...
Η ζήτηση για γραπτό λόγο, ενημέρωση και άποψη είναι δεδομένη. Το ίδιο και η προσφορά. Το μόνο που άλλαξε είναι η ποσότητα της παρεχόμενης προσφοράς: περισσότεροι “γραφιάδες” πάσης φύσης και “ειδικότητας” λόγω του νέου μέσου που προστίθεται κι αυτό στις επιλογές του αναγνώστη.
Επειδή η συγκεκριμένη αγορά δεν μπορεί να ζυγιστεί με καθαρά hard / ορθολογιστικά / επιστημονικά κριτήρια (μια και οι γνώμες, ακόμη και οι αποτυπώσεις γεγονότων και οι αναλύσεις, πόσο μάλλον οι καλλιτεχνικές εκφράσεις) έχουν άλλο “ζύγισμα” από μαθηματικές αποδείξεις πχ), πάντα θα κινείται ο κάθε “γραφιάς” σε όλό το εύρος γούστων και πάντα θα βρίσκεται αναγνωστικό κοινό να τον “ψηφίζει” διαβάζοντάς τον.
Αρα η καλύτερη προσφορά, με όποια ποιοτικά κριτήρια κι αν το δει κανείς, θα υπερισχύσει.
Το από πού προέρχεται, από το κλασικό κανάλι ή “αλεξιπτωτιστής”, δεν θα έχει ΚΑΜΜΙΑ σημασία πλέον.
Κι αυτό καλό θα ήταν να το χωνέψουν και οι δύο πλευρές.
Προσωπικά δε με νοιάζει από πού προέρχεται κάποιος, αν εκφράζοντας την άποψη, την καλλιέργεια και τον εαυτό του εν τέλει, προάγει τη διανόηση και εξυπηρετεί καλύτερα την ωρίμανση των ανθρώπων.
Δεν θα δεχόμασταν τέτοια αντιπαράθεση από επιστήμονες π.χ. που ερευνούν φάρμακα κατά της σχιζοφρένειας χρηματοδοτούμενοι από το δημόσιο, σε σχέση με άλλους που θα είχαν τη στήριξη των παντοδύναμων φαρμακευτικών εταιρειών από πίσω. Θα με ενδιέφερε να βγουν αποτελεσματικότερα φάρμακα.
Και το γραπτό κείμενο είναι το αντίστοιχο φάρμακο σε κάψουλα για την ψυχή.
